Aragorn schreef:Boekenlezer schreef:Aragorn schreef:Ik ben de laatste die iets tegen rationele verklaringen heeft.Hier werd mi echter niet gevraagd naar een verantwoording van je geloof maar naar de reden waaróm je gelooft. Dat is net iets anders en daar ben ik wel benieuwd naar.
Waarom ik het geloof?
Als ik het heel erg simpel zeg: omdat ik het als geloofwaardig ervaar.
(En dat gaat weer terug op rationele overwegingen, zoals ik hiervoor een voorbeeld gegeven heb. Ik zou nog meer kunnen verzinnen. Daardoor voelt het als iets wat fundament heeft.)
Ik zie dat verschil tussen het waarom en de verantwoording niet, als ik heel eerlijk moet zijn.
Het verschil is dat ik bijvoorbeeld in eerste instantie een auto uitkies omdat ik hem er hitsig uit vind zien, terwijl ik dan later die keuze verantwoordt door uit te leggen dat hij financieel ook erg aantrekkelijk is, zuinig rijdt, veilig is, etc etc, zodat die keuze geen hele domme lijkt te zijn. Terwijl dat niet in eerste instantie is waarom ik hem wilde, want dat was vooral door z'n uitstraling.
Het is subtiel, maar ik denk dat het, zeker bij geloof, wel een verschil is.
Je bedoelt dus, dat je in feite in eerste instantie emotioneel voor een geloof kiest, om de fundering vervolgens rationeel te gaan uitbouwen.
Ik herinner mij nog wel, dat ik 6 jaar geleden enorm mijn hoofd zat te breken over de vraag waarom ik christen was, en hoe je moest uitmaken wat je nou moest geloven. Welk geloof waar is, op wereldwijd niveau, met de beide benen midden in deze wereld.
Ik weet ook nog dat mijn broer mij voorhield, dat je hierover je wel het schompers kan redeneren, maar dat je daar nooit achter zult komen door al dat geredeneer. En dat de reden van je geloof in Gods verkiezing ligt. En daar stem ik wel mee in.
Als ik vanuit mijn menselijke ik probeer vast te stellen wat ik zou moeten geloven, dan kan ik slechts tot een agnostisch standpunt komen. Ik weet het nog wel dat ik tot die conclusie kwam.
Wie ben ik immers, om als mens de werkelijkheid te kennen? Menselijkheid wordt gekenmerkt door eindige getallen, beperkte reikwijdte. Wij zijn niet in staat om zelfstandig de hele realiteit te overzien, en die in volledigheid te beoordelen. Bij ons is het altijd: 'Wat niet weet, wat niet deert.'
En tòch geloof ik! Tòch overtuigt de bijbel mij!
Dat is lastig uit te leggen. Daarin zit iets, wat met iemand anders niet te delen valt, denk ik. Want ik kan wel gaan proberen te omschrijven, zo'n beschrijving is maar ten dele. De ander kan niet volledig meevoelen wat ik voelde, vanuit zo'n beschrijving.
Laat ik het desondanks toch proberen het te verwoorden.
Het blote bestaan als mens, op zichzelf terug geworpen, is koud, onzeker makend en angstaanjagend. Alle zin van zo'n bestaan ontbreekt. Want je voelt je ellendig en 'in het bestaan geworpen'. Een gevoel van zinloosheid.
Ik heb echter ook die indrukwekkende bijbel leren kennen. Die bijbel heeft diepe indruk op mij gemaakt. En die gaf mij antwoorden op die existentiële crisis, die ik net beschreven heb. Nee, niet in wetenschappelijke termen van ons denken, maar wel zo dat ik voelde: 'hier spreekt God!' Het deed mij beven binnenin om Hem waar te nemen, zo ontzagwekkend was het. Het deed mij opleven, en verrukt van vreugde zijn, omdat mij mijn plaats in deze wereld duidelijk werd, en ik het weer kon zien als een zinvol geheel. Zo kreeg ik weer vrede met mijn bestaan.
Aragorn schreef:Ik denk dat je jezelf een beetje voor de gek houdt als je denkt dat jij het wel 'opgelost' hebt. Ook op jouw redeneringen is van alles aan te merken, alleen dan misschien op een iets hoger niveau dan bij 'dommere' mensen. Zij hebben ook hun argumenten, die misschien iets makkelijker te weerleggen zijn, maar uiteindelijk schiet bij geloof elke rationele verklaring tekort.
'Opgelost' was ook niet helemaal het goede woord. Vandaar dat ik het tussen aanhalingstekens zette. Maar ik had even geen beter woord.
Je kan ook lezen: Ik weet niet hoe die mensen uit geloof uitleggen/verantwoorden.
In die trant bedoelde ik het.
Maar dat onze rationele vermogens te kort schieten, daarin ben ik het helemaal met je eens. Dat heb ik net ook geïllustreerd. Wij zijn eindige en beperkte mensen, die heel veel dingen niet kunnen bevatten, die bij heel veel dingen niet kunnen komen met de 'armen van onze rede'. Want die armen zijn simpelweg te kort.
Geloven is dan ook meer vertrouwen dan beredeneren. (De latijnse [fidere] en griekse [pisteuein] betekenissen van 'geloven' geven dat ook aan!)
Aragorn schreef:Nu lijk je jezelf een beetje tegen te spreken. Eerst moet alles rationeel verklaard kunnen worden zonder dat geloofsargumenten gebruikt zouden mogen worden omdat het anders dom over zou komen, terwijl nu dat rationele weer gerelativeerd wordt. Dat laatste is niet geheel onterecht natuurlijk, maar het klinkt niet helemaal consistent.
Het gaat er soms paradoxaal aan toe. Dat geef ik gelijk toe. Daarom is het goed dat je doorvraagt. Hopelijk heeft het bovenstaande meer licht geworpen op deze kwestie.
)
