joepie schreef:Wie was er om het uit te leggen? Het lijkt wel of het in tongen spreken een vereiste is om als goed gelovige aangeduidt te worden. En dat is Toch niet juist. Kijk maar wat Paulus over tonge taal zegt:
Derhalve moet hij, die in een tong spreekt, bidden, dat hij het moge uitleggen. 14 Want indien ik bid in een tong, bidt mijn geest wel, maar mijn verstand blijft onvruchtbaar. 15 Hoe staat het dan? Ik zal bidden met mijn geest, maar ook bidden met mijn verstand; ik zal lofzingen met mijn geest, maar ook lofzingen met mijn verstand. 16 Want anders, indien gij een zegen uitspreekt met uw geest, hoe zal iemand, die als toehoorder aanwezig is, op uw dankzegging zijn amen spreken? Hij weet immers niet, wat gij zegt. 17 Want gij dankt wel goed, doch de ander wordt er niet door gesticht. 18 Ik dank God, dat ik meer dan gij allen in tongen spreek; 19 maar in de gemeente wil ik liever vijf woorden met mijn verstand spreken, om ook anderen te onderwijzen, dan duizenden woorden in een tong.
En voor mij geld vooral vers 19.
Het gaat bij jou om de opzet van het spreken in tongen, denk ik. Als je het in de kerk spreekt als profetie, dan dient het zeker uitgelegd te worden. Maar moet dit a la minute? Is het direct slecht als het niet direct uitgelegd wordt? Of heeft het dan geen nut?
Als je het naar God toe spreekt hoeft het niet uitgelegd te worden. En daar zit het 'm in.
Wat als nu heel de gemeente in tongen tot God spreekt? Dan stichten zij zichzelf staat er geschreven.
In tongen spreken kan ook thuis of ergenst anders, het hoeft niet altijd hardop te zijn, zou ook niet goed zijn bijv. in de trein ofzo. Maar er staat geschreven dat het ook een geestelijk wapen is. Onderschat 't niet.
