NIET aan het avondmaal gaan......

[Marnix]

Marnix, even voor de duidelijkheid, ik heb (nog) geen belijdenis gedaan. Mag je er gewoon vanuit gaan dat je het Goddelijk recht hebt, omdat Jezus ervoor geleden heeft?

Ik vind de hele term "Goddelijk recht" een beetje vreemd. Maar ik kan me er wel iets bij voorstellen. Jezus offerde zichzelf op, stierf aan het kruis, om onze zonden te dragen. Omdat Hij dat deed mag iedereen die in Hem gelooft zeker zijn van zijn redding. Dankzij Hem kunnen we ook weer bij God komen, omdat Hij onze zonden droeg en we dus voor God a;s zonder schuld zijn. De formulering is dan: Je hebt dankzij Jezus het voorrecht om kind van God te mogen zijn. Dat kan je aannemen of niet. Jezus maakte het mogelijk om weer bij God te komen. Dan kan je 2 dingen doen:

1. Naar God toegaan nu Jezus dat mogelijk heeft gemaakt
2. Blijven zitten en zeggen: God moet maar naar mij toe komen (terwijl Hij dat door Jezus al deed)

Het recht heb je al. Alleen, maar je daar ook gebruik van? De verloren zoon had ook niks aan zijn zoonsrecht toen hij ver van huis was. Maar toen hij terug thuis kwam sloot zijn Vader hem ondanks het verleden van de zoon hem in de armen, want hij was zijn kind. Maar die zoon moest wel terug naar huis.

Is het dan zo dat iedereen die belijdenis heeft gedaan (en gedoopt is) naar het avondmaal mag gaan?

Als je gelooft dat Jezus stierf aan het kruis en de zonden vand e wereld op zich nam (en dat staat letterlijk in de bijbel), dan mag je aan het avondmaal ja.

Je hebt wel gelijk dat ik misschien teveel verwacht, dat ik heel concreet en duidelijk persoonlijk geroepen wil zijn en daardoor Zijn roep die Hij al lang gegeven heeft 'verwaarloos'.

Dat is inderdaad het grote probleem. God heeft je al duidelijk geroepen, Hij heeft je alles gegeven, zelfs zijn Zoon. Hij geeft je de bijbel, vol met oproepen om naar Hem toe te gaan. Maar jij verwacht een of andere bijzondere roeping... en God zegt: Geloof nou maar. Wat als er geen bijzondere roeping of zo komt? De bijbel gerandeert die nergens.

[elbert]

De apostel Paulus beschrijft de instelling van het heilig avondmaal door onze Here Jezus Christus in 1Korintiërs 11:23-29:

Want zelf heb ik bij overlevering van de Here ontvangen, wat ik u weer overgegeven heb, dat de Here Jezus in de nacht waarin Hij werd overgeleverd, een brood nam, de dankzegging uitsprak, het brak en zei: Dit is mijn lichaam voor u, doet dit tot mijn gedachtenis. Evenzo ook de beker, nadat de maaltijd afgelopen was, en Hij zei: Deze beker is het nieuwe verbond in mijn bloed, doet dit, zo dikwijls gij die drinkt, tot mijn gedachtenis. Want zo dikwijls gij dit brood eet en de beker drinkt, verkondigt gij de dood des Heren, totdat Hij komt. Wie dus op onwaardige wijze het brood eet of de beker des Heren drinkt, zal zich bezondigen aan het lichaam en bloed des Heren. Maar ieder beproeve zichzelf en ete dan van het brood en drinke uit de beker. Want wie eet en drinkt, eet en drinkt tot zijn eigen oordeel, als hij het lichaam niet onderscheidt.

Misschien is hier al eens eerder over geschreven?
Je komt in de diverse Gereformeerde kerken grote aantallen belijdende leden tegen die consequent geen avondmaal vieren.
Ik ben eigenlijk al een hele tijd nieuwsgierig naar de bijbelse achtergrond van dit "fenomeen"
Of heeft het misschien iets met bindingsangst van doen?

De reden voor het feit dat er veel mensen zijn in reformatorische kerken, die het avondmaal mijden, komt denk ik voort uit twee redenen:

1. Men durft zichzelf geen ware gelovige te noemen.
2. Men is bang zich een oordeel te eten en te drinken.

1. en 2. hebben natuurlijk alles met elkaar te maken.

Als we puur kijken naar de context waarin Paulus deze tekst ("Want wie eet en drinkt, eet en drinkt tot zijn eigen oordeel, als hij het lichaam niet onderscheidt.") opschrijft, dan is er eigenlijk maar 1 conclusie mogelijk: hij roept de gemeenteleden in Korinthe op om op een waardige wijze het avondmaal te vieren. Want de avondmaalsvieringen in Korinthe waren allesbehalve waardige aangelegenheden. Paulus noemt dit ook in 1 Kor. 11:17-22 en hij roept de mensen op om het avondmaal waardig te vieren, zodat ze niet een oordeel over zichzelf afroepen.

Veel mensen in sommige reformatorische kerken vatten dit echter heel anders op:
1. je moet eerst waardig (heilig) genoeg zijn om aan het avondmaal te mogen gaan
2. men vat het nogal eens zo op dat als je niet op de juiste manier avondmaal viert, je je het oordeel op de hals haalt (i.p.v. een oordeel). Daarom vindt men het veiliger om maar in de bank te blijven zitten.

Duidelijk is wel, dat men dit op basis van de tekst uit 1 Kor. 11 absoluut niet bijbels kan onderbouwen, maar in de praktijk komen dit soort gedachten helaas nog veel voor. Daar komt nog eens bij dat men in bevindelijk-reformatorische kring nogal eens tobt over de vraag of men wel een echte gelovige is. Nu is het op zich een hele goede zaak om jezelf de vraag te stellen of je een echt geloof hebt, maar in bevindelijk-reformatorische kring heeft men de neiging om de zekerheid in zichzelf (eigen bevinding/ervaring, kenmerken) te zoeken i.p.v. buiten zichzelf in Christus. Ik stel het nu een beetje simplistisch, want de praktijk ligt denk ik iets moeilijker, maar het geeft wel een aanzet tot begrip over de praktijk van avondmaalsmijding. Daarnaast wordt het in sommige kerkverbanden ook volstrekt normaal gevonden, als maar een kleine minderheid van de gemeenteleden aangaat. Dus als je wel aangaat, dan kun je daarover vragen verwachten. Als je bovendien dan nog niet zo stevig in je geloofsschoenen staat, dan kan de drang om vooral maar niet aan te gaan, nogal groot zijn.

[Marnix]

Duidelijk is wel, dat men dit op basis van de tekst uit 1 Kor. 11 absoluut niet bijbels kan onderbouwen, maar in de praktijk komen dit soort gedachten helaas nog veel voor. Daar komt nog eens bij dat men in bevindelijk-reformatorische kring nogal eens tobt over de vraag of men wel een echte gelovige is. Nu is het op zich een hele goede zaak om jezelf de vraag te stellen of je een echt geloof hebt, maar in bevindelijk-reformatorische kring heeft men de neiging om de zekerheid in zichzelf (eigen bevinding/ervaring, kenmerken) te zoeken i.p.v. buiten zichzelf in Christus. Ik stel het nu een beetje simplistisch, want de praktijk ligt denk ik iets moeilijker, maar het geeft wel een aanzet tot begrip over de praktijk van avondmaalsmijding. Daarnaast wordt het in sommige kerkverbanden ook volstrekt normaal gevonden, als maar een kleine minderheid van de gemeenteleden aangaat. Dus als je wel aangaat, dan kun je daarover vragen verwachten. Als je bovendien dan nog niet zo stevig in je geloofsschoenen staat, dan kan de drang om vooral maar niet aan te gaan, nogal groot zijn.

Tja het heeft denk ik voor een groot deel te maken met de uitverkiezingsleer... en dat het allemaal een beetje is doorgeslagen. Weinig mensen durven met zekerheid te stellen dat ze door Jezus gered zijn (avondmaal) want, je moet wel uitverkozen zijn, anders kom je er toch niet.

Vervolgens wordt deze tekst er dan bijgehaald slaat de onzekerheid toe. Maar inderdaad, dit is nooit Paulus boodschap geweest. Er gingen in Korinthe een heleboel mensen aan het avondmaal.... en er waren daar mensen die zich ernstig bij midroegen. Paulus zegt niet: Je mag niet aan het avondmaal, ook al ben je christen. Hij zegt alleen: Ga niet als je op zo'n manier gaat.... gedraag je als een christen en ga dan.

Ik hoorde laatst van een vriend van school dat uit zijn kerk in Opheusden (GGiN) van de 3000 (?) leden er hooguit 30 aan het avondmaal gaan. Ik blijf het triest vinden om te horen. De vraag is: Wat moet er gebeuren wil dat veranderen. Misschien zelfs wel: Wat kunnen wij er aan doen. Dit kan toch niet langer zo? Dit moet toch worden doorbroken?

[André]

@Elbert, bedankt voor je duidelijke uitleg, ik denk dat je het idd niet moeiliker moet uitleggen als dat het is.

Nu wil ik nog wel heel graag een "beleving" van een avondmaalganger(ster) lezen uit 1 van die "sommige" kerken, het is niet mijn bedoeling trouwens om dan diegene te gaan aanvallen o.i.d. maar gewoon te luisteren/lezen.

[jas]

Jezus maakte het mogelijk om weer bij God te komen. Dan kan je 2 dingen doen:

1. Naar God toegaan nu Jezus dat mogelijk heeft gemaakt
2. Blijven zitten en zeggen: God moet maar naar mij toe komen (terwijl Hij dat door Jezus al deed)

Waarom zegt Jezus dan in Joh. 6:44 Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekke; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage.
En in vers 45; "Er is geschreven in de profeten: En zij zullen allen van God geleerd zijn. Een iegelijk dan, die het van den Vader gehoord en geleerd heeft, die komt tot Mij."
Jezus Zelf maakt hier bijv. geen onderscheid tussen OT en NT, want Hij refereert m.b.t. het komen tot Hem aan de profeten. Hij refereert hier aan de nieuwe verkondiging van het genadeverbond uit Jes. 54, waar o.a. in voorkomt; "Al uw kinderen zullen van de Heere geleerd zijn".
Dat God al door Jezus naar de mensen is toegekomen is wel waar, maar in zijn algemeenheid heeft het individu daar niets aan. We moeten het dus van de Vader horen dat we tot Jezus moeten gaan. En dat is dus wel degelijk een eenzijdige daad Gods toegepast aan en in de mens voordat deze tot Jezus kan gaan.

[Marnix]

Jezus maakte het mogelijk om weer bij God te komen. Dan kan je 2 dingen doen:

1. Naar God toegaan nu Jezus dat mogelijk heeft gemaakt
2. Blijven zitten en zeggen: God moet maar naar mij toe komen (terwijl Hij dat door Jezus al deed)

Waarom zegt Jezus dan in Joh. 6:44 Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekke; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage.
En in vers 45; "Er is geschreven in de profeten: En zij zullen allen van God geleerd zijn. Een iegelijk dan, die het van den Vader gehoord en geleerd heeft, die komt tot Mij."
Jezus Zelf maakt hier bijv. geen onderscheid tussen OT en NT, want Hij refereert m.b.t. het komen tot Hem aan de profeten. Hij refereert hier aan de nieuwe verkondiging van het genadeverbond uit Jes. 54, waar o.a. in voorkomt; "Al uw kinderen zullen van de Heere geleerd zijn".
Dat God al door Jezus naar de mensen is toegekomen is wel waar, maar in zijn algemeenheid heeft het individu daar niets aan. We moeten het dus van de Vader horen dat we tot Jezus moeten gaan. En dat is dus wel degelijk een eenzijdige daad Gods toegepast aan en in de mens voordat deze tot Jezus kan gaan.

Klopt. Maar je kan met die 2 verzen niet alle bekeringsoproepen van God (direct en door zijn profeten, zijn Zoon, zijn apostelen etc) niet maar even uitvlakken. De teksten zijn dan ook geen tegenstelling. Dat maken mensen er soms van....

God trekt. Dat klopt. Maar als God het volk Israel voor een keuze stelt tussen leven of dood, is God op dat moment al aan het trekken. Dat moet ook wel want ze hebben allemaal die keuze van God. Hij zegt niet dat sommigen een keuze hebben... of dat ze helemaal geen keuze hebben. Hij trekt mensen... maar dat sluit de keuzeverantwoordelijkheid van mensen niet uit.

Dat is het probleem met mensen die blijven zitten met hun armen over elkaar en zeggen: God moet het doen, ik kan het niet. Dat klopt... God geeft een keuzemogelijkheid. Hij maakt het mogelijk dat we kunnen kiezen en roept ons op voor Hem te kiezen. Dat is het trekken dat God doet. Zonder dat zouden we nooit voor God kiezen. Maar als je met je armen over elkaar blijft zitten terwijl God het in je mogelijk maakt dat je voor Hem kan kiezen, dan maak je nooit de goede keuze.

Het trekken van God en de keuzeverantwoordelijkheid die mensen hebben maken elkaar dus niet onmogelijk. En dan houdt dat in dat je uit die luie stoel moet komen, in actie komen. En als je dat doet is dat allemaal dankzij God die dat mogelijk maakte.

[jas]

Jezus maakte het mogelijk om weer bij God te komen. Dan kan je 2 dingen doen:

1. Naar God toegaan nu Jezus dat mogelijk heeft gemaakt
2. Blijven zitten en zeggen: God moet maar naar mij toe komen (terwijl Hij dat door Jezus al deed)

Waarom zegt Jezus dan in Joh. 6:44 Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekke; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage.
En in vers 45; "Er is geschreven in de profeten: En zij zullen allen van God geleerd zijn. Een iegelijk dan, die het van den Vader gehoord en geleerd heeft, die komt tot Mij."
Jezus Zelf maakt hier bijv. geen onderscheid tussen OT en NT, want Hij refereert m.b.t. het komen tot Hem aan de profeten. Hij refereert hier aan de nieuwe verkondiging van het genadeverbond uit Jes. 54, waar o.a. in voorkomt; "Al uw kinderen zullen van de Heere geleerd zijn".
Dat God al door Jezus naar de mensen is toegekomen is wel waar, maar in zijn algemeenheid heeft het individu daar niets aan. We moeten het dus van de Vader horen dat we tot Jezus moeten gaan. En dat is dus wel degelijk een eenzijdige daad Gods toegepast aan en in de mens voordat deze tot Jezus kan gaan.

Klopt. Maar je kan met die 2 verzen niet alle bekeringsoproepen van God (direct en door zijn profeten, zijn Zoon, zijn apostelen etc) niet maar even uitvlakken. De teksten zijn dan ook geen tegenstelling. Dat maken mensen er soms van....

God trekt. Dat klopt. Maar als God het volk Israel voor een keuze stelt tussen leven of dood, is God op dat moment al aan het trekken. Dat moet ook wel want ze hebben allemaal die keuze van God. Hij zegt niet dat sommigen een keuze hebben... of dat ze helemaal geen keuze hebben. Hij trekt mensen... maar dat sluit de keuzeverantwoordelijkheid van mensen niet uit.

Dat is het probleem met mensen die blijven zitten met hun armen over elkaar en zeggen: God moet het doen, ik kan het niet. Dat klopt... God geeft een keuzemogelijkheid. Hij maakt het mogelijk dat we kunnen kiezen en roept ons op voor Hem te kiezen. Dat is het trekken dat God doet. Zonder dat zouden we nooit voor God kiezen. Maar als je met je armen over elkaar blijft zitten terwijl God het in je mogelijk maakt dat je voor Hem kan kiezen, dan maak je nooit de goede keuze.

Het trekken van God en de keuzeverantwoordelijkheid die mensen hebben maken elkaar dus niet onmogelijk. En dan houdt dat in dat je uit die luie stoel moet komen, in actie komen. En als je dat doet is dat allemaal dankzij God die dat mogelijk maakte.

Maar dan is het me niet duidelijk waarom Jezus dat toch zo expliciet zegt. Dan had Hij dat toch helemaal niet hoeven noemen?

[Optimatus]

Gisteren speelde ik orgel in Bergambacht (Geref/PKN) en daar was H. Avondmaal. Bijna de hele kerk ging aan en ook ik daalde van mijn orgeltroon af om te delen in brood en wijn.

Ook in de kerken waar ik te gast ben, deel ik mee in het H. Avondmaal. Anders zou ik er niet willen spelen.

[Marnix]

Jezus maakte het mogelijk om weer bij God te komen. Dan kan je 2 dingen doen:

1. Naar God toegaan nu Jezus dat mogelijk heeft gemaakt
2. Blijven zitten en zeggen: God moet maar naar mij toe komen (terwijl Hij dat door Jezus al deed)

Waarom zegt Jezus dan in Joh. 6:44 Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekke; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage.
En in vers 45; "Er is geschreven in de profeten: En zij zullen allen van God geleerd zijn. Een iegelijk dan, die het van den Vader gehoord en geleerd heeft, die komt tot Mij."
Jezus Zelf maakt hier bijv. geen onderscheid tussen OT en NT, want Hij refereert m.b.t. het komen tot Hem aan de profeten. Hij refereert hier aan de nieuwe verkondiging van het genadeverbond uit Jes. 54, waar o.a. in voorkomt; "Al uw kinderen zullen van de Heere geleerd zijn".
Dat God al door Jezus naar de mensen is toegekomen is wel waar, maar in zijn algemeenheid heeft het individu daar niets aan. We moeten het dus van de Vader horen dat we tot Jezus moeten gaan. En dat is dus wel degelijk een eenzijdige daad Gods toegepast aan en in de mens voordat deze tot Jezus kan gaan.

Klopt. Maar je kan met die 2 verzen niet alle bekeringsoproepen van God (direct en door zijn profeten, zijn Zoon, zijn apostelen etc) niet maar even uitvlakken. De teksten zijn dan ook geen tegenstelling. Dat maken mensen er soms van....

God trekt. Dat klopt. Maar als God het volk Israel voor een keuze stelt tussen leven of dood, is God op dat moment al aan het trekken. Dat moet ook wel want ze hebben allemaal die keuze van God. Hij zegt niet dat sommigen een keuze hebben... of dat ze helemaal geen keuze hebben. Hij trekt mensen... maar dat sluit de keuzeverantwoordelijkheid van mensen niet uit.

Dat is het probleem met mensen die blijven zitten met hun armen over elkaar en zeggen: God moet het doen, ik kan het niet. Dat klopt... God geeft een keuzemogelijkheid. Hij maakt het mogelijk dat we kunnen kiezen en roept ons op voor Hem te kiezen. Dat is het trekken dat God doet. Zonder dat zouden we nooit voor God kiezen. Maar als je met je armen over elkaar blijft zitten terwijl God het in je mogelijk maakt dat je voor Hem kan kiezen, dan maak je nooit de goede keuze.

Het trekken van God en de keuzeverantwoordelijkheid die mensen hebben maken elkaar dus niet onmogelijk. En dan houdt dat in dat je uit die luie stoel moet komen, in actie komen. En als je dat doet is dat allemaal dankzij God die dat mogelijk maakte.

Maar dan is het me niet duidelijk waarom Jezus dat toch zo expliciet zegt. Dan had Hij dat toch helemaal niet hoeven noemen?

Het was in die discussie met de joden relevant. En wij kunnen er ook wel lering uit trekken... Daarnaast vind ik dus dat de tekst niet tegenover keuzeverantwoordelijkheid staat. Het feit dat Jezus dit expleciet zegt tegen de joden heeft zijn redenen maar wil niet zeggen dat die keuzeverantwoordelijkheid er niet is. Nogmaals, de Vader moet mensen trekken, dat klopt. Maar dat wil niet zeggen dat je als mens niets kan doen... anders zouden al die andere bijbelteksten waarin God iets van mensen vraagt, niet juist zijn. En ik geloof dat de bijbel niet liegt

Begrijp me niet verkeerd, het trekken is meer dan dat Jezus naar de wereld kwam. De Geest is actief. Maar we doen wel eens alsof we zelf geen keuze hebben. Alsof het ons moet overkomen... en dan kunnen we daar niks aan doen... Maar hoe kan Paulus dan zeggen: Bedroef de Heulige Geest niet? En hoe kan Jezus spreken over zonde tegen de Heilige Geest? Blijkbaar hebben we dan dus toch nog keuzemogelijkheden.

[naomi]

Is het niet zo dat iedere keer als wij Gods woord horen en over God horen spreken, dat de Vader roept?!
Als je kijkt in Handelingen, bekeren mensen zich, nadat zij het woord gehoord hebben.
Het is mi dus zo dat God roept, zo vaak, elke keer als je het evangelie hoort, elke keer als de bijbel opengaat. Op die roep kunnen wij ons bekeren of niet, die keuze is aan ons. God geeft die opdracht in de bijbel: Bekeert u!

[Marnix]

Juist. Alleen is er het misverstand dat sommige mensen denken dat dit trekken betekent dat je bekeerd wordt. Als je bekeerd bent heeft God je getrokken. Heb je nog geen keuze gemaakt, dan heeft God je neit getrokken.

Makkelijk om op die manier de schuld bij God te leggen.... Ik denk dat er ook een stukje angst van mensen in kan zitten. Angst om je leven uit handen te geven, om je echt aan God over te geven. Want een keuze voor Hem is een keuze tegen je oude mens. En dat is best moeilijk vaak.

Toch vraagt God dat van je. Hij roept je, werkt in je. En vraagt je om voor Hem te kiezen. Maak je die keuze niet, dan is dat niet omdat God je niet heeft getrokken. Dan is dat je eigen keuze... want dankzij God heb je die keuze en kan je voor Hem kiezen. Maar als je met je armen over elkaar in je luie stoel blijft zitten kies je verkeerd.

[jas]

Juist. Alleen is er het misverstand dat sommige mensen denken dat dit trekken betekent dat je bekeerd wordt. Als je bekeerd bent heeft God je getrokken. Heb je nog geen keuze gemaakt, dan heeft God je neit getrokken.

Makkelijk om op die manier de schuld bij God te leggen.... Ik denk dat er ook een stukje angst van mensen in kan zitten. Angst om je leven uit handen te geven, om je echt aan God over te geven. Want een keuze voor Hem is een keuze tegen je oude mens. En dat is best moeilijk vaak.

Toch vraagt God dat van je. Hij roept je, werkt in je. En vraagt je om voor Hem te kiezen. Maak je die keuze niet, dan is dat niet omdat God je niet heeft getrokken. Dan is dat je eigen keuze... want dankzij God heb je die keuze en kan je voor Hem kiezen. Maar als je met je armen over elkaar in je luie stoel blijft zitten kies je verkeerd.

In Hooglied 2:4 zegt de Bruid (Kerk); "Trek mij, wij zullen U nalopen! De Koning heeft mij gebracht in Zijn binnenkameren; wij zullen ons verheugen en in U verblijden; wij zullen Uw uitnemende liefde vermelden, meer dan den wijn; de oprechten hebben U lief."
Eerst moet ze getrokken worden, aleer ze Hem kan nalopen. Eerst moet ze getrokken worden, aleer ze zich in Hem kan verheugen en verblijden. Eerst moet ze getrokken worden, aleer ze Zijn uitnemende liefde kan vemelden.

[MissF]

Bij mij in de gemeente is het aanstaande zondag Heilig Avondmaal. Met de groep mensen met wie ik belijdenis heb gedaan afgelopen april, komen we deze week bij elkaar, met de dominee die ons de cathegisatie gaf, om er nog eens over na te denken wat Gods Woord ons zei en zegt over het Heilig Avondmaal.
Dat vind ik wel super, want al weet ik honderd procent zeker dat God voor mij is gestorven, voor al die zonden die ik deed, en ik (dus) aan het Heilig Avondmaal ga zondag, met mijn medebelijdenismensen, het is toch een volgende stap in je geloofdgroei, die je niet zomaar ongemerkt voorbij gaat...

[jas]

Dat vind ik wel super, want al weet ik honderd procent zeker dat God voor mij is gestorven, voor al die zonden die ik deed, en ik (dus) aan het Heilig Avondmaal ga zondag, met mijn medebelijdenismensen, het is toch een volgende stap in je geloofdgroei, die je niet zomaar ongemerkt voorbij gaat...

Als je aangaan aan het HA berust op de wetenschap dat God voor je gestorven is, zou ik maar niet aangaan.
God is nl. nooit gestorven, voor niemand.

[André]

Dat vind ik wel super, want al weet ik honderd procent zeker dat God voor mij is gestorven, voor al die zonden die ik deed, en ik (dus) aan het Heilig Avondmaal ga zondag, met mijn medebelijdenismensen, het is toch een volgende stap in je geloofdgroei, die je niet zomaar ongemerkt voorbij gaat...

Als je aangaan aan het HA berust op de wetenschap dat God voor je gestorven is, zou ik maar niet aangaan.
God is nl. nooit gestorven, voor niemand.

Flauw om deze reaktie te geven aan iemand die vrij recent tot geloof is gekomen jas.