parsifal schreef:Ik zou toch aan Zareb willen vragen hoe hij tegenover pedofilie staat? Kun je hier de seksuele voorkeur (geaardheid??) scheiden van de praktijk?
Ik stel mijzelf de vraag of je pedofilie een geaardheid kan noemen? Het is wel duidelijk een seksuele voorkeur. Immers een pedofiel kan geeft met zijn of haar gedrag uiting aan een seksuele geaardheid. Je bent dus eerst hetero of homo en pas daarna komt de manier waarin je aan die geaardheid vorm geeft, bv als pedofiel.
Het impliceert dus een mogelijk om een keus te maken. Ik heb geen keus. Ik ben als homo geboren. Homoseksualiteit zal dus altijd een rol in mijn leven spelen, of ik daar nu lichamelijk uiting aan geef of niet.
Hoe ik persoonlijk tegenover pedofilie sta is in deze dan ook niet zo relevant. Echter, als ik aan een relatie, in wat voor verband dan ook, eisen stel als; “liefde en trouw”, “exclusiviteit”, “gelijkwaardigheid” en de “belofte” om bij elkaar te blijven door dik en dun, dan vraag ik mij af of dit in een pedofiele relatie mogelijk is.
Laat me duidelijk zijn. Ik wil homoseksualiteit en pedoseksualiteit niet met elkaar vergelijken vanwege de zondigheid of iets dergelijks. Wat betreft het maatschappelijk kwaad wat er mee aangericht wordt zijn ze niet vergelijkbaar. De vergelijking breng ik naar voren omdat het m.i. aantoont dat de homofiele geaardheid wel los te koppelen is van de homoseksuele praktijk. Zoals de pedofiele gevoelens zijn los te koppelen van de pedoseksuele praktijk. En kleptomanie is los te koppelen van diefstal, in de zin dat men het ene kan accepteren en het andere zonde noemen.
Het zal je duidelijk zijn dat ik niet zo blij ben met jouw vergelijkingen. Ik begrijp echter wat je wilt proberen. Alleen, geloof ik daar niet in. Want de voorbeelden die jij aandraagt hebben een keuzemogelijk in zich. Een homo heeft die keus niet. Want ook al zou hij of zij geen relatie aangaan en in onthouding leven, daarmee veranderd er niets aan de geaardheid en daarmee kan hij of zij de seksuele gevoelens niet uitschakelen. Als jij in de stad loopt en je ziet een mooie dame dat zul je ongetwijfeld je hoofd wel eens omdraaien. Ik doe dat als ik een leuke vent zie lopen. Dat zit in je, dat kun je niet tegenhouden. Daarom is het zo ie zo gigantisch moeilijk om een grens aan te geven tussen geaardheid en praktijk. De bijbel kent deze grens ook niet.
Laat ik het op een andere manier uitleggen. Er word vaak gezegd dat een homo die alleen is niet moet zeuren want er zijn ook heel hetero’s alleen. En dus geven die ook (uitgaande van de christelijke principes) geen uiting aan hun seksualiteit. En zo op het eerste gezicht ben ik het daar mee eens. Zo vul ik zelf mijn leven ook in, ik heb geen vaste relatie dus ga ik ook niet met een ander naar bed. Soms best wel jammer en moeilijk, maar het is een keus, punt uit. Alleen, als je verder kijkt is er toch een behoorlijk verschil. Als zo’n vrijgezelle hetero zich laat ontvallen dat hij naar een vrouwelijke partner verlangt begrijpt iedereen hem, vind iedereen dat niet meer dan normaal. Zodra een homo zich laat ontvallen die behoefte te hebben struikelt iedereen over hem heen en word zelfs die wens al als zondig bezien. Dus m.a.w. de hetero heeft de keus, maar de homo niet. Terwijl de diepste verlangens an sich hetzelfde zijn.
Als ik naar m’n eigen situatie kijk, toen ik met mijn partner samenwoonde was het contact met de familie geheel verbroken. Nu leef ik alleen en is het contact hartstikke leuk, (terwijl ze weten dat ik alleen maar alleen ben omwille van keuzes die ik gemaakt heb die absoluut niets met het geloof te maken hebben,) maar met op de achtergrond toch de realiteit dat mocht er weer een vriend in het spel komen het contact weer tot een minimum teruggebracht zal worden. Dat vind ik dus hypocriet.
Tijdens een gespreksavond in onze kerk die over dit onderwerp ging heb ik eens aan de groep gevraagd: Stel je nu eens voor dat jouw heteroseksualiteit verboden zou zijn. Dat elke gedachte die ook maar iets met verlangen, met je identiteit, met je seksualiteit te maken heeft afgekeurd zou worden. En probeer dat eens 1 uurtje vol te houden.
