kiezen voor geloof/en wat als het niet meer lukt?

[Zareb]

En zo mogen wij ook onze waaroms tot God richten, in het afhankelijke, doch Uw wil geschiede.

Alles uit handen geven, en alle hoop op God richten.

maar toch weet ik me nu ook al een schaap van die grote kudde, onder de sturing en de leiding van de Herder. En als ik dan een tik krijg, een moeilijk geval, een donkere periode, dan kom ik er vaak achter dat het komt omdat ik afdwaalde van de kudde.

Het klinkt allemaal zo mooi. Maar in de praktijk van het leven loopt het wel eens even anders.
Hoe leg je aan een klein kind, dat op de zondagmorgen op de zondagsschool hoort dat God de Goede Herder is die Zijn schapen beschermd, maar zondagmiddag voor de zoveelste keer door een familielid word verkracht, uit dat ze afhankelijk "Uw wil geschiede" moet bidden?

Het gaat er nu niet om allerlei verschillende en verschrikkelijke toestanden naar voren te halen.
Waar het om gaat is dat juist het verhaal van Job laat zien dat we niet altijd "stilletjes" achter Hem aan behoeven te lopen. Dat we in discussie met Hem mogen. Dat we boos mogen zijn. Dat betekend niet dat we Hem daarmee kleineren. Ik ga alleen maar in discissie met, of word boos op, personen die een rol in mijn leven spelen. Als iemand mij koud laat doe ik die moeite niet eens. En in een kwade bui gaat het veelal om waarom vragen. Net zoals bij Job.
God word niet kwaad op Job, nee Hij gaat de discussie aan. (Job 38:3)
Kom maar op Job, leg het maar uit. Gooi alles wat je dwars zit er maar uit.
En wie kregen de kous op de kop, die zogenaamde vrienden die het maar over zonde, recht, lijdzaamheid, bekering van zonden e.d. hadden.

Ik zou juist willen oproepen aan iedereen die met wat voor probleem dan ook worsteld, gooi het er maar uit. Schreeuw het maar haar Hem toe, vraag Hem maar "waarom".
God wil gevraagd worden in alles. Kijk maar eens op wie Hij Zijn kerk fundeerde, op de grootste schreeuwerd en twiifelaar van Z'n volgelingen.

En dan, dan na dat gevecht, ja dan wil Hij het laten zien zoals dat gedicht het zo mooi verwoord:

M'n kind, juist toen het zo heel erg moeilijk was
toen heb Ik jou gedragen.

[Raido]

Ik oordeel geloof ik helemaal niet! Als ik zeg dat het schokkend is wat Raido zegt, bedoel ik het voorbeeld van Elize. Ik oordeel echt niet! Ik zeg ook niet dat Raido het niet begrijpt, ik bedoel, de mens begrijpt het niet.

Dan zijn er twee opties, ik ben geen mens en begrijp het wel, of ik ben een mens en begrijp het niet... beide zijn helaas niet waar.

En zo mogen wij ook onze waaroms tot God richten, in het afhankelijke, doch Uw wil geschiede.

Juist ja, 4 jaar lang bid je, en leef je zoveel als mogelijk is naar God, voor God, je vraagt om zegen over je relatie, en wat gebeurd er? God laat toe dat ze sterft.

Alles uit handen geven, en alle hoop op God richten.

misschien kun je indenken dat het dan een beetje moeilijk is..

maar toch weet ik me nu ook al een schaap van die grote kudde, onder de sturing en de leiding van de Herder. En als ik dan een tik krijg, een moeilijk geval, een donkere periode, dan kom ik er vaak achter dat het komt omdat ik afdwaalde van de kudde.

Een tikje van God kan als een dreun aankomen...

De Heer was geen Herder... mij ontbrak wat ik zo graag vast hield

[Cathy]

Waar het om gaat is dat juist het verhaal van Job laat zien dat we niet altijd "stilletjes" achter Hem aan behoeven te lopen. Dat we in discussie met Hem mogen. Dat we boos mogen zijn. Dat betekend niet dat we Hem daarmee kleineren. Ik ga alleen maar in discissie met, of word boos op, personen die een rol in mijn leven spelen. Als iemand mij koud laat doe ik die moeite niet eens. ......knip.......Ik zou juist willen oproepen aan iedereen die met wat voor probleem dan ook worsteld, gooi het er maar uit. Schreeuw het maar haar Hem toe, vraag Hem maar "waarom".
God wil gevraagd worden in alles. Kijk maar eens op wie Hij Zijn kerk fundeerde, op de grootste schreeuwerd en twiifelaar van Z'n volgelingen.

En dan, dan na dat gevecht, ja dan wil Hij het laten zien zoals dat gedicht het zo mooi verwoord:

M'n kind, juist toen het zo heel erg moeilijk was
toen heb Ik jou gedragen.

Uit mijn hart gegrepen.

[jean]

Quote:

Ik oordeel geloof ik helemaal niet! Als ik zeg dat het schokkend is wat Raido zegt, bedoel ik het voorbeeld van Elize. Ik oordeel echt niet! Ik zeg ook niet dat Raido het niet begrijpt, ik bedoel, de mens begrijpt het niet.

Dan zijn er twee opties, ik ben geen mens en begrijp het wel, of ik ben een mens en begrijp het niet... beide zijn helaas niet waar.

Raido,
Ik denk dat we langs elkaar heen communiceren. Als ik zeg dat de mens het niet begrijpt, dan bedoel ik dat mens niet begrijpen kan dat er zulke vreselijke dingen gebeuren. Dat wij als mensen, na zulke ingrijpende dingen, alleen maar waaroms overhouden.

Quote:
En zo mogen wij ook onze waaroms tot God richten, in het afhankelijke, doch Uw wil geschiede.

Juist ja, 4 jaar lang bid je, en leef je zoveel als mogelijk is naar God, voor God, je vraagt om zegen over je relatie, en wat gebeurd er? God laat toe dat ze sterft.

Wat moet ik hier van zeggen? Ik zeg niet dat het makkelijk is! En ik zei al dat ik geen hulpverlener ben die er goed mee om kan gaan. Wat ik wel heel duidelijk wil benadrukken is: God doet het niet, Hij laat het wel toe. Snap je dat Hij dat toelaat? Theoretisch wel, maar practisch is hier geen antwoord op. Theoretisch kun je hier zeggen: verdient de mens meer? Waarom is het met mij nog niet zo gegaan, of veel erger? Practisch zal een mens moeten leren dat er op aarde alleen tegen de onderkant van Gods borduurwerk gekeken kan worden, en wij de knopen zien, maar vanuit de hemel gezien is het een prachtig borduursel, Zijn borduursel.
Je hebt gebeden voor je relatie, en om een zegen. Ik wil helemaal, echt absoluut niet beweren dat je dit nagelaten zult hebben, maar ik vergeet zelf wel eens in mijn gebed te zeggen: Heere, ik vraag U dit alles wel, maar Uw wil geschiede... Snap je wat ik bedoel? Ik zeg niet dat je dat niet gedaan hebt, ik voeg het alleen toe als noodzakelijk punt in een gebed. Als we bidden moeten we dit ook afhankelijk doen, alles moet afhankelijk!

Quote:
Alles uit handen geven, en alle hoop op God richten.

misschien kun je indenken dat het dan een beetje moeilijk is..

Ik kan het me indenken. Maar juist dan zul je toch merken dat het helemaal geen zin heeft om iets in handen te houden, omdat je het helemaal niet in handen kunt houden! Want alleen God heeft de dood overwonnen, en Hij heeft die in Zijn handen. Dus zelf willen regeren kan helemaal niet, zeker niet over de dood.

Quote:
maar toch weet ik me nu ook al een schaap van die grote kudde, onder de sturing en de leiding van de Herder. En als ik dan een tik krijg, een moeilijk geval, een donkere periode, dan kom ik er vaak achter dat het komt omdat ik afdwaalde van de kudde.

Een tikje van God kan als een dreun aankomen...

De Heer was geen Herder... mij ontbrak wat ik zo graag vast hield

Je hebt gelijk, een tikje kan als een dreun aankomen. Maar dat betekent wel, in mijn eigen voorbeeld althans, dat het 1. mijn eigen schuld was dat ik dat tikje kreeg, en 2. dat het me weer bij de kudde, bij de Herder bracht, het was een tik voor mijn eigen bestwil.

[Raido]

Du...
Du hast...
Du hast mich...
Du hast mich...
Du hast mich gefragt...
Du hast mich gefragt...
Du hast mich gefragt, und ich hab' nichts gesagt!

Maar dan, ik heb U gevraagd... maar u hebt niks gezegt.. een tikje is tot daar aan toe... maar God schijnt over lijken te gaan, ik heb toen eerst een vriendin verloren, toen twee oude mensen, drie jaar later, toen ik weer aardig richting God kwam (jaar terug) sterven er 6 mensen, jongen, vrienden, sterft nog een oude tante..

Als God een overheid was, werd Hij voor de rechter gedaagd wegens het toelaten van verschikkelijke dingen, dan denk ik wel eens God... ach laat allemaal maar lekker verder, het is en kwestie van ervaring

[jean]

Zareb schreef:

Waar het om gaat is dat juist het verhaal van Job laat zien dat we niet altijd "stilletjes" achter Hem aan behoeven te lopen. Dat we in discussie met Hem mogen. Dat we boos mogen zijn. Dat betekend niet dat we Hem daarmee kleineren. Ik ga alleen maar in discissie met, of word boos op, personen die een rol in mijn leven spelen. Als iemand mij koud laat doe ik die moeite niet eens. ......knip.......Ik zou juist willen oproepen aan iedereen die met wat voor probleem dan ook worsteld, gooi het er maar uit. Schreeuw het maar haar Hem toe, vraag Hem maar "waarom".
God wil gevraagd worden in alles. Kijk maar eens op wie Hij Zijn kerk fundeerde, op de grootste schreeuwerd en twiifelaar van Z'n volgelingen.

En dan, dan na dat gevecht, ja dan wil Hij het laten zien zoals dat gedicht het zo mooi verwoord:

M'n kind, juist toen het zo heel erg moeilijk was
toen heb Ik jou gedragen.

Zareb,
Je kunt inderdaad alles bij God kwijt, ook al je vragen en twijfels, maar boos zijn op God, zoals Job, daar kom je van terug hoor! Want als je in je boosheid God vanalles verwijt, dan zul je toch later spijt krijgen, omdat je ook spijt hebt als je je vader onterecht van alles verweten hebt? En dan nog, ik zei al, tegen je vader kun je praten in een mens-mens verhouding. Maar wat heb je voor rechten om als aangeklaagde tegen je rechter uit te varen en boos te zijn?
Uithuilen bij de Heere, en met je waaroms bij Hem komen, en niet weten hoe het moet, dan is voor mij dat gedicht inderdaad heel erg van toepassing. Dat gedicht spreekt niet van een gevecht. Het spreekt wel van een waarom. Waarom staat daar maar 1 spoor, waar was u toen? Het is een vraag, heel misschien een verwijt, maar zeker geen woede.

[Raido]

künz... heb nooit spijt gehad van mijn boosheid op God..

[jean]

Du...
Du hast...
Du hast mich...
Du hast mich...
Du hast mich gefragt...
Du hast mich gefragt...
Du hast mich gefragt, und ich hab' nichts gesagt!

Maar dan, ik heb U gevraagd... maar u hebt niks gezegt..

Als dit onder andere voor mij gepost is, sorry, ik begrijp je bedoeling met dit gedicht niet echt.

[Zareb]

Zareb,
Je kunt inderdaad alles bij God kwijt, ook al je vragen en twijfels, maar boos zijn op God, zoals Job, daar kom je van terug hoor!

Job 42:7
Nadat de Heer tot Job gesproken had richtte hij zich tot Elifaz: "Ik ben woedend op jou en je twee vrienden; jullie hebben mij geen recht gedaan, terwijl Job mij trouw gebleven is;
Job 42:10
Nadat Job voor zijn vrienden had gebeden, gaf de Heer aan Job heel zijn bezit terug; hij verdubbelde het zelfs.

Ik denk dat ik toch het voorbeeld van Job maar volg.

[jean]

Job 42:7
Nadat de Heer tot Job gesproken had richtte hij zich tot Elifaz: "Ik ben woedend op jou en je twee vrienden; jullie hebben mij geen recht gedaan, terwijl Job mij trouw gebleven is;
Job 42:10
Nadat Job voor zijn vrienden had gebeden, gaf de Heer aan Job heel zijn bezit terug; hij verdubbelde het zelfs.

Ik denk dat ik toch het voorbeeld van Job maar volg.

Staat hier iets over de woedde van Job op God?

[Zareb]

Job 42:7
Nadat de Heer tot Job gesproken had richtte hij zich tot Elifaz: "Ik ben woedend op jou en je twee vrienden; jullie hebben mij geen recht gedaan, terwijl Job mij trouw gebleven is;
Job 42:10
Nadat Job voor zijn vrienden had gebeden, gaf de Heer aan Job heel zijn bezit terug; hij verdubbelde het zelfs.

Ik denk dat ik toch het voorbeeld van Job maar volg.

Staat hier iets over de woedde van Job op God?

Nee, maar wel iets over het feit dat God het hem zeker niet kwalijk nam.

[Pierro]

Nee ik vind gewoon dat het eerlijk is. We mogen God danken voor dingen die Hij doet, maar we mogen ook boos zijn of verdrietig over dingen zijn die Hij laat.

Dank je...

Dus stellen wij onszelf voorop in plaats van God.....

[Pierro]

Pow... je was er zeker bij? sjonge...

Beetje vreemde reactie?!!!

[Pierro]

Du...
Du hast...
Du hast mich...
Du hast mich...
Du hast mich gefragt...
Du hast mich gefragt...
Du hast mich gefragt, und ich hab' nichts gesagt!

Maar dan, ik heb U gevraagd... maar u hebt niks gezegt.. een tikje is tot daar aan toe... maar God schijnt over lijken te gaan, ik heb toen eerst een vriendin verloren, toen twee oude mensen, drie jaar later, toen ik weer aardig richting God kwam (jaar terug) sterven er 6 mensen, jongen, vrienden, sterft nog een oude tante..

Als God een overheid was, werd Hij voor de rechter gedaagd wegens het toelaten van verschikkelijke dingen, dan denk ik wel eens God... ach laat allemaal maar lekker verder, het is en kwestie van ervaring

Toch begrijp ik je gedachtengang nog steeds niet... Wie stel jij nu als opperste macht en wijsheid? God of de mens?

[Riska]

Nee, jullie begrijpen het nog steeds niet. En met dat 'jullie' bedoel ik Pierro, en Caprice.

En ik denk dat het ook geen zin heeft het uit te leggen.
Ik stel mij niet boven God, ik heb een zwaar bevochten geloof en dat betekent dat ik niet de hele dag voor iedereen met Bijbelteksten klaarsta om mijn gelijk te halen of de ander te overtuigen of te zeggen dat hij/zij op de verkeerde weg zit of zo. Dat betekent wel dat ik de geloofsstrijd begrijp van anderen, die niets meer begrijpen van wat God doet. Die zoeken, tasten en woedend zijn, ja óók op God, want waarom, waarom greep Hij niet in... liet Hij dingen toe...
Die niets, maar dan ook niets kunnen met dat voorbeeld van dat borduurwerk, want dat is een ontzettend goedkope troost...
En het betekent wel dat ik begrijp dat sommigen niet meer kúnnen geloven, ook al hebben ze er voor gevochten.
Maar deze laatste zin zal wel weer een serie bijbelteksten opleveren en dat het niet mag en dat zij op dwaalwegen zitten.

Af en toe heb ik zo ontzettend veel moeite met het pure wetticisme dat hier doorklinkt. Klinkt dit bitter? Ja