Ik wilde het hier eerst niet bekend maken (niks tegen jullie maar tegen iemand die zeer waarschijnlijk met mij meeleest)
Maar wij hebben afgelopen donderdag ook een miskraam gehad met precies 9 weken. Ik verloor afgelopen dinsdag al wat bloed en had er al die tijd al een slecht gevoel over... Eigenlijk zouden we aankomende maandag de eerste echo krijgen bij de HA maar ik heb toch gebeld en we mochten afgelopen woensdag komen voor de eerste echo. Ik was er al helemaal van overtuigd dat het foute boel was en dacht echt dat we het kindje te zien kregen dat het niet meer leefde of dat het een paar weken terug al gestopt was met groeien. Maar we zagen een kindje met kloppend hartje! Mijn lieve man helemaal in de wolken omdat alles goed was en ik geloofde het nog niet. Na de echo ben ik meer gaan vloeien (maar dat gebeurd wel vaker) volgende ochtend was het nog niet over en ik heb me ziekgemeld omdat ik er zo van overtuigd was dat het fout zat en toch gelijk gekregen... Donderdagmiddag is het fout gegaan en hebben we een miskraam gehad!
Aan de ene kant voel ik me zo opgelucht want ik heb nu zekerheid! (klinkt misschien heel raar) en aan de andere kant zo verdrietig!! Wij hebben ons kindje verloren.... Hoe klein het ook is maar alles zit er op en aan. Maar ik denk ook dat het een natuurlijke bescherming is al die weken dat we het wisten kon en kan ik het nog niet bevatten.
Nu kan ik het gevoel van de meiden die dit meegemaakt hebben pas begrijpen.
Liefie: Meid, wat een verdriet dat jullie een miskraam hebben gehad... Pft, heel moeilijk hoor. Vind het fijn dat je het verhaal met ons wilt delen! Heel veel sterkte met dit een plekje geven en we hopen dat je snel weer zwanger mag worden en dat het dan goed blijft gaan
