Refowebkids deel 16

[lammetje]

Ik begrijp wat lot bedoelt en zo voelt het voor mij ook. Als het weer eens fout gaat met de oudste kan ik echt boos worden. Zo'n gevoel van: jahoor daar gaaaan we weer. Ik moet echt leren om ermee om te gaan en de ene dag gaat dat beter dan de andere.
Enne juist dat spuien op internet geeft soms dat beetje energie omdat je even je hart kan luchten...! Al probeer ik wat voorzichtiger te zijn ivm open forum, iedereen kan het lezen en al mijn bekenden weten zo ongeveer dat ík lammetje ben van refoweb

Evelien: Sterkte! Je hebt het niet makkelijk! Al ben je blij met je zoon, op deze manier wordt er wel een hele donkere rand opheen geplaatst....
Wat hier helpt: dragen dragen dragen en samen slapen.... nu slaapt hij in de doek op mn buik, hij heeft koorts en ik kan hem niet laten huilen. Ik geloof dat laten huilen gewoonweg niet goed is voor je kind. Al loop ik soms tegen de muren op omdat hij in mn armen ook huilt, ik kan het gewoon niet meer aanhoren als hij in de box/bed ligt. Ben ontzettend blij met mn draagdoek. Hier huilt hij dan wel met medische oorzaak, al zegt de KA hier ook: hij ziet er gezond uit, groeit goed, dus het zal niks bijzonders zijn, gaat vanzelf over. Al sta je jankend bij de artsen, ze sturen je gewoon weer naar huis. Vooral sommige bij de HAP terwijl je kind dus daadwerkelijk iets heeft op dat moment. Ik kreeg echt de neiging om later terug te gaan (maarja dan heb je een ander) en om eens haarfijn te vertellen wat hij gemist heeft met zn zogenaamd onderzoek

Iemand zich trouwens weleensverdiept in unconditional parenting?

[LauraC]

Laten huilen is ZEKER niet goed voor een kind. Er komt dan zo'n stoot cortisol vrij dat de hersenen zich als het ware 'uitbranden'. Net als lammetje zou ik zeggen, lekker dicht bij je dragen. En je verwachtingen van een kindje bijstellen. Sinds de cursus van zaterdag ben ik hard aan het nadenken geweest over hoe ik Michael opvoed en over hem denk
Over voorlichting. Bij ons is het enorm anders omdat zijn referentiekader adoptie is. Daarom heeft hij nog helemaal niet gevraagd over zaadjes enzo, maar wel waar hij vandaan komt en wie hem aan ons gegeven heeft enzo. Als hij het vraagt, dan begin ik denk ik net als jij, ajl, dat een papa zaadje in de buik van een mama doet. En dat er dan een kindje groeit. Hoe ze erin komen ? Komt tijd komt raad. Al ben ik wel een enorme voorstander van openheid en eerlijkheid wat dat betreft. Ik schaam me daar ook helemaal niet voor. Ik heb een vriendin die een natuurprogramma uitzet als er in gepaard wordt. Haar kinderen zijn 11, 9 en 6. Dan maak je zoiets juist een taboe toch? Als wij zoiets kijken, en Michael vraagt wat ze aan het doen zijn, zeg ik dat zo kleine leeuwtjes/pinguintjes oid worden gemaakt. Einde verhaal en hij vraagt niet verder.

[ajl]

@ dippie onze oudste is 3,5 en een echte denker. Hij heeft meer vragen dan ik kan beantwoorden, zoals over de voorplanting, waarom heeft een olifant een slurf, Hoe werkt onweer, hoe komt de stroom in de lamp, hoe werkt een motor. Wat is de aarde en waarom draait de aarde om de zon Daarnaast ook wel emotionele vragen ; hoe kan het dat iemand verdrietig is, hoe kan ik voorkomen dat ik spijtige dingen doe, wat is sterven, waarom moeten wij sterven etc. etc.

In het voorlichtingsboek dat ik nu aan het lezen ben staat dat je er echt al rond de kleuterschool leeftijd met de voorlichting moet beginnen, omdat je anders 'te laat' bent. Een kind schijnt rond zijn 8e een schaamtegevoel te ontwikkelen en willen er dan niet meer over praten. Dat maakt de voorlichting bij een peuter wel wat makkelijker, er is nog gewoon geen schaamte. Het grappige in het boek is dat ze stelt dat je het in het begin puur theoretisch moet houden en pas later over de seksuele gevoelens moet praten ( rond de tienerleeftijd) Ik had hem een tijdje terug verteld dat jongens zaadjes hadden en ook verteld waar ze zaten. Kwam 's avonds manlief thuis ging hij helemaal verhoogd vertellen 'pap, wij hebben zaadjes en C en mama hebben eitjes

Laten huilen is ZEKER niet goed voor een kind. Er komt dan zo'n stoot cortisol vrij dat de hersenen zich als het ware 'uitbranden'. Net als lammetje zou ik zeggen, lekker dicht bij je dragen. En je verwachtingen van een kindje bijstellen. Sinds de cursus van zaterdag ben ik hard aan het nadenken geweest over hoe ik Michael opvoed en over hem denk
.

Ik geloof dat ik dan een slechte moeder ben geweest, want ik heb ze wel de eerste weken laten huilen. Ik werd er horendol van en legde ze in de wieg en ging achter in de tuin even zitten, maar het huilen zit dan gewoon in je hoofd. 's Avonds daarentegen waren ze wel gewoon beneden, wel huilend, maar dan kan je afwisselen met je partner. Tegen mij aandragen hielp niet, ze bleven huilen....vreselijk.

@ Laura als je een opvoedingscursus doet, word je echt met je neus op de feiten gedrukt of niet? Zijn er nu ook dingen die je wilt veranderen of al anders bent gaan doen ?

[gempa]

ik ben het eens met lammetje en laurac ook al gingen er vannacht een hele hoop nare woorden door mijn hoofd over mijn zl, omdat hij niet echt van mij gescheiden wil leven, meestal kan ik er wel tegen en is het idd je verwachtingen bijstellen. maar soms

@ evelien, je mag mijn ergonomische drager best lenen en ik heb ook nog een babybjorn wipstoel, die vond zl ook het einde nu zit hij vaker in de kinderstoel, dus die mag je ook wel een poosje lenen. Ik zette abel op de tafel dan kon hij lekker van zich af kijken. en laat hem nakijken of zn reflux er nog is, want dat is gewoon heel pijnlijk voor hem.
en soms zijn kinderen in hoofd al klaar voor iets maar hun lichaam werkt dan niet mee, en dat is heel frustrerend,het gaat over als ze meer bewegen kunnen

[ajl]

ik ben het eens met lammetje en laurac ook al gingen er vannacht een hele hoop nare woorden door mijn hoofd over mijn zl, omdat hij niet echt van mij gescheiden wil leven, meestal kan ik er wel tegen en is het idd je verwachtingen bijstellen. maar soms

Ik kan er juist heel slecht tegen als ik niet een beetje lebensraum krijg van mijn kinderen Vannacht ben ik er ook 6x uitgeweest voor de kids. Drie keer voor de kleinste smurf en de andere 2 zijn ziek en hadden hoge koorts. Het grappige is dat beide jongens het liefst de hele dag tegen je aan liggen terwijl onze dame er niet over peinst om naast ons te gaan slapen of rustig liggen. Die wil ook graag in haar eigen bed liggen.

Ik ben daarom ook heel blij dat ik ook nog werk. IN iedergeval 3 dagen in de week van mijzelf waar ik gewoon ajl kan zijn en geen moeder.

[Pluk01]

Tjonge, wat naar allemaal zeg! Ik zou inderdaad ook zeggen: ga naar een orthopedagoog/ontwikkelingspsycholoog of speltherapeut! En als je HA niet mee wil werken, ga dan naar het CB. Als ik de verhalen zo lees, van al die huisartsen die niet willen doorverwijzen etc. zou ik bijna zeggen: stap in de auto op het moment dat je het niet meer trekt en ga naar de spoedeisende hulp. Geef daar aan dat je echt op instorten staat oid en ik weet zeker dat ze hulp voor je mobiliseren. Idem met een ggz of andere maatschappelijke hulpinstantie. Als je daar in hoge nood heen belt zijn ze verplicht om hulp te mobiliseren. Omdat sommige mensen in hun wanhoop ook wel eens nare dingen kunnen doen (met het kindje of met zichzelf) en dat moeten ze ten allen tijde voorkomen! Maar hou je dan ook niet groot tegenover HA etc., laat wel echt zien hoe erg het is en schaam je niet om te huilen. Heb echt bewondering voor jullie allemaal!

@missf: bedankt voor de tip van 2e hands duplo! Leuke site! We hebben inmiddels wat gekocht via MP.

Wat betreft voorlichting: dat boek staat ook nog op mijn verlanglijstje. Maar hier gaan we er ook gewoon open en eerlijk mee om. Zo af en toe komen er al wat vragen (hij is bijna 3) en die probeer ik ook gewoon open en eerlijk te beantwoorden. En natuurprogramma's etc. uitzetten vind ik echt te ver gaan hoor, dat hoort toch bij het leven. Kinderen die op een boerderij opgroeien zien toch ook alles voor hun neus gebeuren?! Hier keken we pas een programma en daarin werd een veulentje geboren, dat vond hij reuze interessant. Ik heb ook gewoon uitgelegd dat dat wel pijn deed bij het paard etc. Denk inderdaad ook dat je in de tienertijd te laat bent ja, juist nu, staan ze er nog zo onbevangen in. Maar inderdaad wat LauraC ook al zegt: komt tijd komt raad denk ik nu. Maar die tijd is bij jou dus al gekomen ajl! Er zijn ook hele mooie voorleesboeken waarin dat goed wordt uitgelegd hoor, met platen erbij. Als je het theoretisch houd en niet meteen over de seksuele gevoelens praat, kan een klein kind dat denk ik best handelen hoor. Ik zou dat beter vinden als dat hij zich in zijn hoofd van alles voorstelt wat helemaal niet op waarheid berust. Jou H is wel echt een denker zeg! Soms best moeilijk denk ik, ook voor hemzelf?!

@Jannoek: hoe is het met Floris?!

[LauraC]

@ajl: was niet aanvallend bedoelt hoor! Ik heb M ook wel laten huilen toen hij klein was! En zeker als je een kindje hebt dat veel huilt, kun je er helemaal doorheen zitten en gewoon even willen 'wegvluchten' en de baby laten huilen.
Over die cursus: het was inderdaad enorm interessant. En ik heb ook een heleboel dingen gezien/gehoord die ik wil gaan implementeren. Ik kwam mezelf ook echt tegen als ouder, dat ik veel te veeleisend ben, perfectionistisch en als M daar dan niet aan voldoet of als hij iets doet dat niet mag, ik het meteen als een persoonlijke aanval opvat. Terwijl hij natuurlijk gewoon een kind is.

[ajl]

@ajl: was niet aanvallend bedoelt hoor!

Zo heb ik het ook niet opgevat hoor

[MissF]

Ik wil vooral iedereen die te maken heeft met een baby'tje dat veel huilt veel sterkte toewensen, want het lijkt me enorm zwaar. Al heeft frederiek in het begin ook best heel veel gehuild, maar dat stopte toen ze medicijnen kreeg en we de voeding in gingen dikken. Daarnaast heb ik een hele fijne huisarts, en een hele fijne vervanger, want ik ben er 2 keer geweest met Frederiek, de eerste keer meteen medicicijnen tegen reflux (liever indikken, maar hij vond dat teveel werk voor mij i.v.m. kolven, dus deed nergens moeilijk over, meteen recept mee), en de tweede keer bij de vervanger die was zo lief, en hoewel hij niks ernstigs kon vinden toch een kuurtje, waarna ze binnen een dag opknapte.

Mijn enige tips, voor zover ik er iets over kan zeggen, omdat ik het dus niet mee heb gemaakt, een huilbaby, is dat ritme en regelmaat denk ik sowieso belangrijk is, en ga als moeder de deur uit. Ik zou niet zonder mijn werk kunnen. Dan ben ik even helemaal ergens anders, even geen gesprekken over mijn kinderen, even geen moeder en partner. Hoewel ik op mijn werk echt wel even aan mijn kids denk, probeer ik daar vooral even helemaal werkneemster te zijn, even mijn zinnen helemaal verzetten.

Laura, als je nog goeie tips hebt, ze zijn welkom hoor

Ik begrijp de reactie van Lot wel goed. Ik denk dat het vooral belangrijk is om op te letten wat je schrijft. Want het blijft openbaar, en soms kun je achteraf spijt hebben dat je dingen over je kind(eren) hebt opgeschreven, maar ze staan er dan wel, en anderen vergeten het niet zo snel als je zelf doet. Dat is geen aanval op iemand, maar wel goed om erover na te denken (ik inclusief)

Over voorlichting: Jurian vraagt er nog niks over. Tenminste, hij heeft wel eens gevraagd of Frederiek weer terug in mijn buik kon, en of ze tegelijk in mijn buik zaten. Ik vertel ook wel eens dat papa en mama getrouwd zijn, en dat we het daarna heel fijn vonden dat hij is gekomen. maar hoe hij er dan gekomen is, daar vraagt hij nog nooit naar. Maar ik denk dat ik wel eerlijk zou antwoorden (en daarbij heel duidelijk vertellen dat de manier waarop de kindjes 'gemaakt' worden alleen voor papa's en mama's bedoeld is, om dat soort nare dingen hopelijk buiten te houden)

[kamille1984]

Ik merk dat ik sinds ik zwanger ben, M wel meer geinteresseerd is in hoe dat toch kan. Misschien ben ik wel een beetje vroeg, hij is net 4, maar laatst de film 'wonder van nieuw leven' gekeken. Zo kon hij ook zien wat een baby doet in mama's buik, echter daarvoor was een stukje over de conceptie. Hij zag toen sperma en dacht dat het ballonnetjes waren zie dan maar serieus te blijven. hem eerlijk hierop gezegd wat het is en zo babytjes 'ontstaan'.

echter bij de uiers van een koe denkt hij dat het piemeltjes zijn al heb ik al meerdere keer uitgelegd dat daar melk uit komt. maar nee hoor, volgens hem zijn het allemaal piemeltjes.

laatst een avond meegemaakt waarin werd uitgelegd dat het beter is om ze vanaf eeen jaar of 4/5 dingen uit te gaan leggen dan dat ze het later op 'straat' horen, dan krijgen ze een vertekenend beeld, mede door de maatschappij waarin we staan.
natuurlijk begrijp ik dat er grenzen zijn, maar nu M de leeftijd krijgt waarop hij het verschil tussen jongens/meisjes ziet leg ik het liever zelf uit dan dat hij zijn eigen gedachten erbij krijgt.

over de opmerking dat 'boerderijkinderen' weten hoe het werkt ben ik het niet helemaal mee eens. Laatst hoorde ik van kinderen die ook op de boerderij waren opgegroeid, niet helemaal doordachten zoals het bij beesten gaan het ook bij mensen is. dit bedoel ik tevens niet spottend oid hoor!

[paprikameisje2]

over de opmerking dat 'boerderijkinderen' weten hoe het werkt ben ik het niet helemaal mee eens. Laatst hoorde ik van kinderen die ook op de boerderij waren opgegroeid, niet helemaal doordachten zoals het bij beesten gaan het ook bij mensen is. dit bedoel ik tevens niet spottend oid hoor!

Niet op jonge leeftijd legde ik de link. Ben zelf een boerendochter. Maar sommige klasgenoten dachtn dat de koe met de stier ging spelen! whaahaaa.. en wij zeiden dan..n ou, over negen maanden een kalf, dat die kinderen thuis kwamen en zeiden.. ze spelen met elkaar en dan komen er kalfjes :) WIj zeiden.. de koe ging onder de bolle! haha!! grappig!
Ik heb niet toen de link gelegd, heb voor mijn gevoel nooit afgevraagd waar ze vandaag kwamen, die kinderen, ben de oudste van een hele rits... en de jongste is geboren toen ik 15 was. Tja... heb er geen seconde over nagedacht.. zal wel weer per persoon verschillen.

Lammetje: hoe herkenbaar!! wat je zegt! zelfs huilen in je armen! ooooh.. verschrikkelijk! sterkte meis! ook de anderen trouwens!

Wat verstaan jullie onder later? tja... ik laat het haar lievr invullen en vertel op een moment, 8/9 jaar denk ik wel wat het is, ongesteldheid en noem maar op! Zelf hoorde ik van een vriendin een blijde meidendoos! een box met maandverbandjes, tampons, paar boekjes, paar nieuwe setjes ondergoed! plus een aantal van die postbriefjes, zodat ze onder je kussen een briefje kon plakken als ze doro het voorraadje maandverband of tampons was als ze het zelf niet zo durfde te zeggen. Vond het zelf een erg leuk idee! Het is immers toch best fijn als je ongesteld mag worden... dacht er alleen even anders over toen, en nu opzich eigenlijk ook wel

Ow.. iemand zei nog: wees eerlijk tegen de artsen! idd.. hou niet de schone schijn op en kom dan dat het niet gaat. Vanaf het begin ben ik bij de huisarts eerlijk geweest, en dat scheelt toch wel, dan dat je na weken van tobben eindelijk druft te zeggen dat je al aan je top zit. Dat ook op het cb. Ik heb eerlijk verteld hoe ik erin stond, en zo ook de steun gekregen die ik nodig was!!

[Haai]

Wat een moeilijke situaties lees ik hier, met huilende baby's etc. Wat denk ik heel belangrijk is: zorg dat je er niet alleen in staat en schakel zoveel mogelijk je omgeving in. Hier zijn de eerste maanden met S. ook ontzettend moeilijk geweest, maar gelukkig nam manlief ook een deel van de zorg over (zodra hij thuis was de helft van de voedingen, dat waren hier de meest problematische momenten) en verder leverde hij ook zijn aandeel in het huishouden, omdat ik daar gewoon echt niet aan toe kwam met een baby die nooit langer dan 15 min. sliep (behalve dan snachts, maar dan moest ze om de 3 uur wakker gemaakt worden voor een voeding), en waar we 8 uur per dag mee aan het martelen waren om er hooguit 400 cc voeding in te krijgen. Dat ik veel mensen om mij heen had staan die beseften dat het zwaar was, en ook die erkenning kreeg van de artsen en verpleegkundigen in het ziekenhuis heeft mij echt op de been gehouden.

Over voorlichting: hier wachten we nu de vragen gewoon nog maar af, heel af en toe komt er eentje voorbij. Ik vind het soms wel lastig wat ik precies moet antwoorden, maar gelukkig neemt zoonlief nog genoegen met niet al te uitgebreide antwoorden

We hebben hier al dagenlang geen meisje meer in huis, maar een kikker. Sylke zit helemaal in haar rol, zodra ik haar naam noem word ik terechtgewezen: 'ik ben niet Sylke, ik ben een kikker!' Ze loopt dus ook de hele dag al kwakend en kikkersprongen makend rond

[ajl]

Grappig is dat hoe ze in hun rol kunnen zitten! Hier iemand die er erg mee bezig is dat ze een meisje is. Als wij haar terechtwijzen en zeggen hoho dame, dan is het eerste dat ze zegt 'ben niet dame, ben meisje

Ik vond het ook zo moeilijk om antwoord te geven op de vragen over voorplanting en in hoeverre je in details treedt, maar ik moet zeggen dat ik het boek 'blozen mag' erg prettig vind voor handvatten bij de uitleg.

[LauraC]

Wij gingen vanmiddag bij een vriendje van M thee drinken. Hoor ik ineens 'Mama, Michael zit op het dak' Was meneertje uit het slaapkamerraam van het kindje geklommen zo op de aanbouw. O, o, o. De volgende keer doet mijn vriendin de ramen op slot als M komt En wat ben ik blij als manlief morgenavond er weer is

[Evelien]

o LauraC.... wat eng. Kan me voorstellen dat je blij bent dat je man morgen thuis komt.