talenten van een moeder...

[AikonGirl]

Mja, ik merk wel dat ik wat dommer word..
Had ik drie jaar geleden nog bijna een 10 voor wiskunde op mijn eindlijst VWO, nu weet ik amper meer wat 6x7 is.
M'n hersens werken wel heel traag.

Sinds kort doe ik thuis een studie Bijbels Hebreeuws, en dat bevalt me wel.

Ik wil niet mijn dochter deels laten opvoeden door iemand die ik amper ken,
liever blijf ik gewoon zelf thuis.. Dan maar wat dommer, maar ik mis tenminste niets.
Zeker nu niet duidelijk is of we nog wel meer kinderen krijgen, geniet ik van elke dag lekker samen met mijn kleine meis.

En als ze straks op school zit, dan heb ik tijd zat om te gaan werken/studeren.

[LauraC]

maar ik mis tenminste niets.
Zeker nu niet duidelijk is of we nog wel meer kinderen krijgen, geniet ik van elke dag lekker samen met mijn kleine meis.

Precies, als wij ooit nog een kindje mogen adopteren, kan het in principe al 5 zijn....en wat zal ik dan zitten balen dat ik Michaels jongste jaren gemist heb. Dus hij blijft lekker bij z'n mama. Bovendien, ik ontwikkel mijn talenten voor koken en bakken en verven heeeel goed

[blompje]

De aloude discussie wordt weer eens gevoerd... laten we nou iedereen eens in z'n waarde laten! Als iemand de keus heeft om te stoppen met werken (wat bij bijna niemand financieel meer kan) en dat ook graag wil: doe dat dan en geniet ervan. Als iemand graag wil of moet werken laat die ook in z'n waarde. Weet uit eigen ervaring dat een kind niets tekort komt! Zeker voor een eerste kindje is het leuk om naar een kdv of iets dergelijks te gaan! Leert spelen met andere kindjes en geniet ervan! Toch veel leuker dan 7 dagen in de week bij mama te zijn en af en toe mee te mogen naar een adresje waar mama gaat koffie drinken? En mama geniet veel meer van de kids als ze heeft gewerkt, want ze heeft ze gemist, het is niet vanzelf sprekend. Mama kan daardoor beter plannen, zit beter in haar vel en heeft echt zin om iets met de kinderen te gaan doen. Zo werkt het hier.. en als iemand anders liever thuis bij de kinderen blijft, so what? Geniet ervan! Maar laat een moeder die wel een paar dagen gaat werken in haar waarde!

[Merisja]

maar ik mis tenminste niets.
Zeker nu niet duidelijk is of we nog wel meer kinderen krijgen, geniet ik van elke dag lekker samen met mijn kleine meis.

Precies, als wij ooit nog een kindje mogen adopteren, kan het in principe al 5 zijn....en wat zal ik dan zitten balen dat ik Michaels jongste jaren gemist heb. Dus hij blijft lekker bij z'n mama. Bovendien, ik ontwikkel mijn talenten voor koken en bakken en verven heeeel goed

Als je daar tevreden mee kunt zijn en je voelt je er goed bij is dat ook helemaal goed. Prima toch? Maar bij mij lukt dat niet.

Even over dat thuis zitten en dat het voor mensen zonder kinderen het pijnlijk is om iemand te horen zeggen dat je er niet van geniet om thuis te zijn bij de kinderen: natuurlijk zat ik na de geboorte van onze dochter niet de hele dag op een stoel. Maar ik deed wel véél minder dan ik nu doe. Ik voelde me gewoon niet echt nuttig, wel voor mijn dochter, maar die sliep het merendeel van de dag. Wat ga je dan doen als je je verveelt? Telkens weg, winkelen, weet ik wat. Nou, dan ben je lekker nuttig bezig. Je kunt vrijwilligerswerk gaan doen oid maar dat ik met een kleintje moeilijk omdat je die altijd mee moet nemen. Oppas doe je dan ook niet snel omdat die betaald moet worden en je als je niet werkt geen geld daarvoor terug krijgt. Dus word je wel een soort gedwongen om thuis te blijven. En dan nog, ik doe zat vrijwilligerswerk (eeh, dééd, want met mij opleiding erbij lukt dat nu niet meer) in de avonduren. Is het alternatief voor niet werken dan altijd vrijwilligerswerk?
Ik begrijp dat het voor mensen zonder kinderen soms moeilijk kan zijn om anderen te zien die er niet van genieten om thuis te zijn terwijl zij dat zo héél graag willen. Maar, voor mij was dat altijd precies hetzelfde naar onderwijzend personeel toe. Ik was echt jaloers op mensen die heerlijk voor de klas stonden, hun talenten gebruikten, geweldig leuk met kinderen omgingen...en ik kon dat niet. Dat deed ook pijn! Ik wilde dat ook zo ontzettend graag. Daarom kan ik niet zo goed tegen zulke opmerkingen. Voor ieder mens is dat totaal verschillend en ik vind dat daar niemand op afgerekend hoeft te worden. Vermaak je je thuis prima? Ben je helemaal gelukkig? Super toch, geniet er vooral van zou ik zeggen. Maar als dat niet lukt, als je idealen ergens anders liggen, aarzel dan vooral niet om ermee aan de slag te gaan. Dat wil overigens niet zeggen dat ik minder van mijn kinderen zou houden dan iemand die wel telkens thuis is...want toevallig heb ik wel de liefste kinderen van de hele wereld

@Blompje, lees nu net je reactie, ben het helemaal met je eens. Ik moet me zó ontzettend vaak verantwoorden, ik word er niet goed van. Laat elkaar lekker!

[AikonGirl]

Hm, ik zie hier niemand die de ander niet in waarde laat?

[pannenkoek]

Hm, ik zie hier niemand die de ander niet in waarde laat?

zeg ik dan iets fout?

[Merisja]

Nou, ik moet eerlijk zeggen dat als ik hele dagen thuis zou zitten ik er echt niet gezelliger op word Na de geboorte van de oudste heb ik dat een poosje gedaan, maar ik vond dat echt niks. En ja, nu is het allemaal onwijs druk en af en toe vraag ik me echt wel af waar ik aan ben begonnen, maar als ik moet kiezen heb ik toch liever deze drukte dan thuis mezelf te zitten vervelen.

Dit bedoelde ik: ZITTEN. Kon jij na de geboorte van je 1e kind hele dagen zitten ?
Ik zat alleen als ik moest voeden.
Die 3 uurtjes tussen de voedingen (die dus eigenlijk geen 3 uurtjes zijn) vlogen om. Ik kwam nergens toe, zo leek het althans.

Hier iemand die heel graag met haar kinderen thuis zou "zitten"...
Dat is altijd mijn verlangen geweest.
Het gezin op de eerste plaats, en daarnaast iets voor mijn naaste betekenen.
Eenzamen uit de gemeente of wijk bezoeken, of eens wegbrengen naar ziekenhuis of familiebezoek.
Helaas hebben wij geen kinderen. Daaromkan ik er soms niet goed tegen dat mensen mét kinderen zo ontevreden zijn met het moederschap alleen.

Nou, persoonlijk vind ik met name deze twee reacties niet echt een voorbeeld van iemand in z'n waarde laten. Ik ervaar het thuisZITTEN heel anders dan bijv Schipje en naar mijn idee word ik daarin niet echt in mijn waarde gelaten.
De reactie van Anne heeft natuurlijk ook heel veel met gevoelens te maken, maar iedereen staat in zijn eigen situatie op een andere manier. Ik begrijp haar verdriet en pijn wel, maar begrip voor andermans situatie zou ook fijn zijn. Die zie ik niet...of ik lees er overheen.

[elvira (gast)]

Ik vraag me bij deze discussie maar 1 ding af:

WAAR BLIJVEN DE VADERS IN DIT VERHAAL?

Alle (deeltijd)werksters of juist de huisvrouwen hebben het hier over hoe je de kinderen dan verzorgt en de huishoudelijke taken dan wel of niet laat verslonzen. Jammer dat ik wederom niemand hoor over de (voor mij toch behoorlijk voor de hand liggende) optie dat de vader ook een verantwoordelijkheid heeft. Het lijkt wel alsof een vrouw alleen kan werken als er een kdv of oma in de buurt is; waarom niet allebei parttime werken?

(En ja, ik besef me dat dat niet in iedere branche mogelijk is, maar als je het al vóór je huwelijk zo regelt dat allebei de partners parttime werken, dan lijkt me dat ook niet zo moeilijk)

[esli]

Elvira, deze vraag komt bij mij ook boven.
Als je als moeder zegt ´ik wil niks missen van mijn kind´ dan geldt dat toch ook voor de vader? Als moeders niet werken, moeten de vaders wel werken en die missen daardoor wel veel van de kinderen. Lijkt me niet zo leuk. Al begrijp ik dat dit soms de beste oplossing is en het is natuurlijk helemaal prima als je daar samen voor kiest!

[Evelien]

Ik had het wel in m'n post gezet (alleen niet zo specifiek Vader maar partner). Maar niet zo heel duidelijk.

[*Annet*]

Mijn man zou graag veel meer thuis willen zijn, hij is de kostwinner dus hij moet wel werken. Ik zou nooit het inkomen binnen kunnen brengen dat hij heeft. Wat zou ik trouwens voor een baan kunnen krijgen? Schoonmaakster misschien, laat ik dat dan maar thuis doen en verder nu even heerlijk met mijn dochter knuffelen.

[ajl]

Ik vraag me bij deze discussie maar 1 ding af:

WAAR BLIJVEN DE VADERS IN DIT VERHAAL?

Alle (deeltijd)werksters of juist de huisvrouwen hebben het hier over hoe je de kinderen dan verzorgt en de huishoudelijke taken dan wel of niet laat verslonzen. Jammer dat ik wederom niemand hoor over de (voor mij toch behoorlijk voor de hand liggende) optie dat de vader ook een verantwoordelijkheid heeft. Het lijkt wel alsof een vrouw alleen kan werken als er een kdv of oma in de buurt is; waarom niet allebei parttime werken?

(En ja, ik besef me dat dat niet in iedere branche mogelijk is, maar als je het al vóór je huwelijk zo regelt dat allebei de partners parttime werken, dan lijkt me dat ook niet zo moeilijk)

Bij ons is het op dit moment niet mogelijk. Mijn man kan niet parttimen en ouderschapsverlof is ook niet bespreekbaar ( advocatuur bij een groter kantoor) Van baan wisselen is voor hem ook geen optie, omdat juist de grote kantoren zijn specialisme hebben. Toen wij nog geen kinderen hadden, wilden hij absoluut niet parttimen en nu het liefst wel. Ik was ook graag de advocatuur ingegaan, maar beide partners die zoveel moeten werken en kinderen dat kan naar onze mening niet. Daar hebben wij tijdens onze studie ook flinke meningsverschillen over gehad. Nu had hij eerder een baan dan ik daardoor is mijn gedachte om die opleiding te doen iets meer in het slob geraakt. Later was ik zwanger en het werk dat ik nu doe, vind ik eigenlijk super leuk. Het is dus geen issue meer voor mij.

Nu wil mijn man over een paar jaar de advocatuur vaarwel zeggen en de rechterlijke macht ingaan. Dus dan wil hij wel gaan parttimen. Dat opent weer wat deuren voor mij . Tot die tijd regelen wij het op deze manier. Hij brengt (normaliter) s'morgens de kinderen naar het kdv en ontbijt uitgebreid met ze en ik ben al om 7.30 op mn werk en kan om 16.00 uur naar huis om ze op te halen.

Dus er is wel degelijk overna gedacht bij ons en geen automatisme

[Haai]

Nou, hier dan even over de vader: wij hebben het voorrecht dat we het zo kunnen regelen dat papa thuis is als ik ga werken. Hij vindt het erg leuk om zo zijn kinderen wat meer mee te maken, en dat zorgt ervoor dat ik ook met meer plezier mijn werk doe.

Ik lees hier verschillende keren dat mensen het gevoel hebben zich te moeten verdedigen als ze zeggen dat ze niet buitenshuis werken cq wel. Ik heb na de geboorte van Timon 9 maanden geen betaald werk gehad, daarna wel. Ik heb dus beide ervaringen, maar nog nooit het idee gehad me te moeten verdedigen. Ik vraag mij af: ligt dat niet meer aan je eigen gevoel? Ik heb eerst de keuze gemaakt helemaal thuis te blijven, en later om wel aan de slag te gaan, en stond daar volledig achter. Dan ben ik toch aan niemand uitleg verschuldigd? Of leef ik dan gewoon in zo'n tolerante omgeving, dat me hierover nog nooit heb hoeven verdedigen??

Zeker voor een eerste kindje is het leuk om naar een kdv of iets dergelijks te gaan! Leert spelen met andere kindjes en geniet ervan! Toch veel leuker dan 7 dagen in de week bij mama te zijn en af en toe mee te mogen naar een adresje waar mama gaat koffie drinken? En mama geniet veel meer van de kids als ze heeft gewerkt, want ze heeft ze gemist, het is niet vanzelf sprekend.

Hmm, ik onthoud mijn kind dus iets door hem niet naar het kdv te laten gaan?? En ik geniet minder als jij van mijn kinderen? Ik vind dat je nogal wat beweert hier eigenlijk...

[Tuinfluiter]

Als ik dat hier zo eens bij de moeders van onze oppaskinderen aan zie is het behoorlijk druk EN kinderen EN werken een dag of 2 a 3 in de week.
Als je dan voor de rest ook echt nog alles bij wilt houden, denk aan bijv verjaardag, ergens op de koffie gaan, dan is het heel druk.
Wij zijn heel blij dat wij voor onze oppaskinderen mogen zorgen en hun de liefde mogen geven die hun ouders op die momenten niet kunnen geven.
Een kind kan eigenlijk niet snel liefde genoeg krijgen.
Verder ben ik heel dankbaar dat ik geen 5 dagen buitenhuis moet werken.
Dat wij oppassen is meer voor de hobby omdat ik me anders naar verveel.
Als wij zelf kinderen zouden hebben zou ik ook niet buitenshuis gaan werken.
Niet omdat wij erop tegen zijn maar het is heerlijk om altijd thuis te zijn en altijd te kunnen doen wat jij wilt.
Overal is alle tijd voor.
Oke, laat ik eerlijk zijn, 'k zal niet zoveel overal over mee kunnen praten als druk werkende vrouwen maar voor mij en m'n man is dit geen enkel probleem.

[Nina87]

Ik denk dat het ook wel van je beroep afhangt of je kunt stoppen met werken. Als je bijvoorbeeld onderwijzeres bent of verpleegkundige denk ik dat het makkelijker is om er een paar jaar tussenuit te gaan als de kinderen nog klein zijn. Als ik dat later zou doen kom ik er nooit meer tussen na die periode: ik loop dan hopeloos achter met alle literatuur en je verleert ook al heel snel bepaalde manieren van onderzoek doen (denk ingewikkelde wiskunde / statistiek).