GKV

[Marnix]

Gisteren kwam ik dit bericht tegen:

Tweede dienst
28-09-2009 10:36 | Janse C.S.L.

De gereformeerde kerk vrijgemaakt van Amsterdam-Zuidwest stopt met de middagdiensten, zo viel onlangs in de krant te lezen. De middagdienst kampte met een gebrek aan „aansprekend karakter” en het aantal kerkgangers was uitgesproken laag. De dienst sloot ook niet meer goed aan bij de visie van de kerk. In plaats van de tweede kerkdienst gaat men nu op zondagavond een vesper of een toerustingsbijeenkomst beleggen.

Het was maar een klein berichtje, toch geeft dit duidelijk een bepaalde ontwikkeling aan. Bovendien speelt het probleem van de tweede kerkdienst ook elders. Zeker is dat het geval bij de Nederlands gereformeerden. Tal van gemeenten in dit betrekkelijk kleine kerkverband hebben de middagdienst al geschrapt. Recent besteedde het blad Opbouw daar aandacht aan. Een wandeling of een filmvoorstelling wordt als alternatief opgevoerd!

Maar ook in de Christelijke Gereformeerde Kerken en in hervormd-gereformeerde kring neemt de belangstelling voor de tweede dienst af. Daardoor staat tevens de catechismusprediking, waarmee vanouds de middag- of avonddienst gevuld werd, onder druk.

De wegblijvers uit de tweede dienst zullen ongetwijfeld hun argumenten hebben. Twee diensten op zondag is eigenlijk te veel om te verwerken, zo vindt men wellicht. Hoewel, kerken waar de belang­stelling voor de tweede dienst terugloopt, kenmerken zich eerder door korte kerkdiensten dan door lange. Maar één korte preek vindt men kennelijk ook al genoeg.

Wellicht heeft men gezien dat veel kerken elders ter wereld maar één dienst houden. Die mensen zijn toch ook christenen! Zeker, er zijn ook veel christenen die zelden of nooit naar de kerk gaan. Maar dat zegt natuurlijk wel wat over de aard en diepgang van hun geloof.

Hooguit één keer op zondag naar de kerk gaan, past helemaal bij een verwereldlijkte zondagsbesteding. Het is niet voor niets dat kerken van gereformeerde signatuur vanouds twee diensten beleggen. Als de zondag gezien wordt als Gods dag, aan Zijn dienst gewijd en geheiligd, dan ligt het niet voor de hand dat men het bij één kerkdienst laat.

Alleen zondagsmorgens naar de kerk gaan, betekent dat men de rest van de zondag veelal in de recreatieve sfeer doorbrengt. Begrijpelijk, want na de korte morgendienst ligt nog een groot stuk van de dag voor je. Bezwaren tegen zondagsarbeid zullen dan ook minder hard zijn. Men is toch al gewend op zondag van alles en nog wat te doen.

Het teruglopen van het kerk­bezoek in de tweede dienst, met als gevolg dat die na een aantal jaren wordt afgeschaft, is daarom geen kleinigheid. Dit is een symptoom van allerlei dieper liggende verschuivingen.

Een oppervlakkig en verwereldlijkt christendom heeft aan een halve zondag meer dan genoeg. Uiteraard zal men het zelf in andere bewoordingen formuleren. Zo vindt de vrijgemaakte kerkenraad in Amsterdam dat de tweede dienst niet meer goed aansluit bij de visie van de kerk. Kennelijk heeft men tegenwoordig een heel andere visie op het kerk-zijn dan voorheen.

Ongetwijfeld kon je je bedenkingen hebben tegen het geestelijk klimaat in de vroegere Gereformeerde Kerken vrijgemaakt. Maar op hun manier wilden ze toch gereformeerd zijn. Ze waren trouw in de kerkgang en de catechismusprediking hield men in ere. Dat was een heel andere situatie dan in de grote Gereformeerde Kerken waar ze vandaan kwamen. Daar is de terugloop van de tweede kerkdienst al meer dan een halve eeuw geleden begonnen. Voor de meeste gereformeerden, inmiddels opgenomen in de PKN, is het tegenwoordig ook geen vaste regel meer om elke zondagmorgen naar de kerk te gaan. Wie een of twee keer in de maand zijn gezicht laat zien, behoort al tot de meelevende kerkleden.

Is dat, als we een generatie verder zijn, ook het beeld in bepaalde kerken in de gereformeerde gezindte? Tendensen in die richting zijn er zeker. Niet alleen in de Nederlands Gereformeerde Kerken, zo moet helaas geconstateerd worden.

De auteur is oud-hoofdredacteur van het RD. Reageren aan scribent?gedachtegoed@refdag.nl.

(Bron: RD)

Meneer Janse heeft het over het verdwijnen van de tweede dienst, en begint specifiek over een gereformeerd vrijgemaakte kerk.
Ik herinner mij uit mijn GKV-tijd dat het wel een beetje een tendens was, dat het kerkbezoek in de middagdienst afnam. Dat viel mij wel eens op, als ik dan terugdacht aan pakweg vijf jaar terug.
Overigens moet ik wel zeggen, dat ik in mijn HHK-gemeente 's middags toch ook gemakkelijker een zitplaats kan vinden dan 's morgens.
Zelf voel ik de behoefte niet om 's middags weg te blijven.

Tja, het is een lastig punt. Aan de ene kant is die tweede dienst best goed, als leerdienst en daarnaast ook gewoon zodat mensen die 's ochtends niet kunnen, dan een alternatief hebben. Aan de andere kant, de tweede dienst is ook maar een menselijke instelling. Die werd na de reformatie ingevoerd omdat men in de Roomse kerk niet werd onderwezen in eigen taal, en men daardoor heel weinig kennis van de Bijbel had. Daarom werd een tweede dienst, een leerdienst, ingevoerd, om de kennis van de Schrift weer wat bij te spijkeren. Men heeft dat later nooit meer afgeschaft en dat is niet erg, maar het blijft gewoon een gewoonte. Sommige mensen blazen dat op, door te stellen dat je naar beide diensten moet, anders is er iets mis met je. Je mag naar beiden, maar het is geen plicht.

Daarnaast is het misschien goed als men zich bezint op de middagdiensten, hoe die invulling krijgen. Je kan ieder jaar de HC weer opnieuw doen, maar blijven er dan ook geen mensen weg omdat ze in een leerdienst ieder jaar weer dezelfde lesstof krijgen? Wat kan helpen is om 's middags goede seriepreken te houden (als mensen deel 1 horen en dat leerzaam is, willen ze deel 2 ook horen) etc.

Het gaat niet om een keer iets zeggen dat niet klopt. Deze hoogleraar heeft er over geschreven in een boek : woord op schrijft.
En deze leraar geeft les op de Tu in kampen. Dan kun je wel nagaan wat zijn studenten van hem leren.
Daarbij is het onveilig omdat ik niet weet wat we zullen zingen: gezangen die goedgekeurd zijn maar recht tegen de leer van de Bijbel in gaat, of een preek waarin de predikant het heeft over een metafoor zijn, of het 4 de gebod mag u zien als gebod maar ik zie dat niet zo.
Dat bedoel ik met onveilig. Het is geen veilige plek meer. Je bent overgeleverd aan de willekeur van een predikant.
Ook kan het maar zo zijn dat je aan de avondmaalstafel zit naast iemand die geloofd in de alverzoening.
En zo kan ik nog een heleboel zaken opnoemen.
Waarom ik mij er onveilig.

Ik heb daar in mijn kerk nog niks van gemerkt. God wordt er als schepper erkend, alverzoening hoor ik niemand leren en we zingen geen onbijbelse psalmen. Dus ik weet niet zo goed wat ik daar mee moet.

[tante-tortel]

Veel kerken hebben s,morgens een crèche waardoor de ouders samen kunnen gaan en dan is dat in een kinderrijke kerk al snel een stuk minder in de middagdienst.
Ook kinderen die in de morgendienst al wel mee gaan maar in de middagdienst niet.
Daardoor is de middagdienst ook altijd minder bezet.
Dat was vroeger al zo en zal nu ook wel zo zijn.
Bij ons is de middagdienst juist drukker bezocht omdat we veel ouderen hebben die in de morgendienst nog niet aanwezig kunnen zijn vanwege opstart problemen Maar die kunnen allemaal thuis met het luisterkastje mee luisteren.

[tante-tortel]

Je zingt toch ook uit het liedboek voor de kerken?
Daar staat best liederen in die niet tegen de Bijbels leer in gaan, maar er zijn er ook genoeg goedgekeurd en worden gezongen die dat wel zijn.

Ik hoor dezelfde smoes van mijn familie. Vooral die dominee zijn! Ik hoor nooit zulke preken, nee, ze houden ze zelf! Lekker makkelijk.
Ik zeg ook niet dat ik ze hoorde, maar het is een mogelijkheid aangezien er binnen de Gkv tegenwoordig ruimte is voor alle soorten denkbeelden.
Dus het kan maar gewoon zo gebeuren dat je als kerklid een on-schriftuurlijke preek voor geschoteld krijgt.
Of juist dat er dingen gesuggereerd worden onder bedekte termen waar dan als je hen erop aanspreekt iets heel anders bedoelt is....... Maar ondertussen is het voor twee interpretaties mogelijk. Dat is nu juist het geniepige. De kunst van het weglaten noem ik dat maar. Iets niet zeggen is ook iets juist wel zeggen.

[Marnix]

Je zingt toch ook uit het liedboek voor de kerken?
Daar staat best liederen in die niet tegen de Bijbels leer in gaan, maar er zijn er ook genoeg goedgekeurd en worden gezongen die dat wel zijn.

Ik hoor dezelfde smoes van mijn familie. Vooral die dominee zijn! Ik hoor nooit zulke preken, nee, ze houden ze zelf! Lekker makkelijk.
Ik zeg ook niet dat ik ze hoorde, maar het is een mogelijkheid aangezien er binnen de Gkv tegenwoordig ruimte is voor alle soorten denkbeelden.
Dus het kan maar gewoon zo gebeuren dat je als kerklid een on-schriftuurlijke preek voor geschoteld krijgt.
Of juist dat er dingen gesuggereerd worden onder bedekte termen waar dan als je hen erop aanspreekt iets heel anders bedoelt is....... Maar ondertussen is het voor twee interpretaties mogelijk. Dat is nu juist het geniepige. De kunst van het weglaten noem ik dat maar. Iets niet zeggen is ook iets juist wel zeggen.

Tja, maar dan krijg je ook een discussie over wat onschriftuurlijk is en wat niet. Je moet wel bedenken dat we op het gebied van "leer" niet helemaal op 1 lijn zitten, en wat jij onschriftuurlijk vindt, dat voor mij niet hoeft te zijn. Maar ik heb nog nooit een dominee gehad die zei: De aarde is niet in 6 dagen geschapen of wat dan ook, en ik heb ook niet van anderen gehoord dat ze dat soort preken krijgen. En als zoiets gebeurt is er niemand die zegt: Ach, moet je lekker zelf weten, als jij dat vindt mag je dat best van de preekstoel roepen.

Wat het liedboek betreft, wij zingen wel liederen uit het liedboek. Ik ben nog geen onschriftuurlijke dingen tegengekomen... maar misschien zie ik het niet. Ik zou zeggen, kom maar met voorbeelden, noem maar liederen die wel in de GKV gezongen worden, die onschriftuurlijk zijn. Ik ben heel benieuwd!

[Optimatus]

En in een kerk waar niet meer Gods woord zuiver wordt bediend kan de Herder niet werken.

Begrijp ik dus goed dat de Herder niet kan werken in een kerk waar Gods Woord niet zuiver bediend wordt?

Voordat ik anderen iets in de mond leg, deze vraag.

[Optimatus]

Je zingt toch ook uit het liedboek voor de kerken?
Daar staat best liederen in die niet tegen de Bijbels leer in gaan, maar er zijn er ook genoeg goedgekeurd en worden gezongen die dat wel zijn.

Ik hoor dezelfde smoes van mijn familie. Vooral die dominee zijn! Ik hoor nooit zulke preken, nee, ze houden ze zelf! Lekker makkelijk.
Ik zeg ook niet dat ik ze hoorde, maar het is een mogelijkheid aangezien er binnen de Gkv tegenwoordig ruimte is voor alle soorten denkbeelden.
Dus het kan maar gewoon zo gebeuren dat je als kerklid een on-schriftuurlijke preek voor geschoteld krijgt.
Of juist dat er dingen gesuggereerd worden onder bedekte termen waar dan als je hen erop aanspreekt iets heel anders bedoelt is....... Maar ondertussen is het voor twee interpretaties mogelijk. Dat is nu juist het geniepige. De kunst van het weglaten noem ik dat maar. Iets niet zeggen is ook iets juist wel zeggen.

Ik word altijd een beetje onrustig van kritiek op preken. Als een preek niet schriftuurlijk is, is-ie fout. Je zou ook kunnen zeggen: "He, zo had ik nog niet naar de Schrift gekeken." Hetzelfde geldt voor kritiek op liederen. De schat aan liederen is heel wat groter dan alleen de 150 psalmen en 12 gezangen in de Statenberijming. Ik vraag me af waarom daar altijd zo krampachtig over gedaan moet worden.

(voor alle duidelijkheid: dit is een reactie na aanleiding van een bijdrage van Tante Tortel, maar als antwoord meer algemeen (en dus niet op TT) gericht)

[TheKeimpe]

@Optimatus,
Als een preek niet schriftuurlijk is, dan istie toch fout? Dat lijkt mij alleszins kloppend.
Het probleem is echter wie er uitmaakt wat schriftuurlijk is.

Maar wordt er letterlijk in een preek gezegd dat een bepaalde Bijbeltekst niet klopt, dan klopt er iets niet in die preek. Mogelijk zit er in de rest van de preek dan toch nog iets goed.

[Marnix]

@Optimatus,
Als een preek niet schriftuurlijk is, dan istie toch fout? Dat lijkt mij alleszins kloppend.
Het probleem is echter wie er uitmaakt wat schriftuurlijk is.

Maar wordt er letterlijk in een preek gezegd dat een bepaalde Bijbeltekst niet klopt, dan klopt er iets niet in die preek. Mogelijk zit er in de rest van de preek dan toch nog iets goed.

Klopt. Tenzij de kritiek inhoudt dat de vertaling van de Bijbeltekst niet klopt Dat is de enige context waarin ik "deze tekst klopt niet helemaal" wel eens hoor

[Boekenlezer]

Deze week las ik een zin, die mij trof. Het gaat om deze zin:

Spreek je teveel over zonde en de noodzaak van vergeving, dan volgen soms zeer belastende en afkeurende brieven.

Daarbij heb ik 'teveel' overigens in subjectieve zin opgevat: naar het oordeel van de hoorder is het teveel.
Deze zin komt uit een interview, dat ik gelezen heb. Ik was bij mijn ouders, en mijn vader print wel eens wat uit. Zodoende kreeg ik het onder ogen.

Deze zin trof mij in negatieve zin. Het geeft voor mij een bepaalde ernst aan.
Het is ook niet voor het eerst dat ik een dergelijk signaal opvang uit de GKV.
Het is een symptoom van onbekeerdheid, dat ik hier aantref. Nog wel godsdienstig willen zijn, maar dan wel een godsdienst naar eigen smaak. Wel gekoesterd willen worden door een prettige manier van zingeving, maar niet een autoriteit accepteren waardoor we veroordeeld worden zoals we zijn. De onbekeerde mens wil niet weten van een God die hem veroordeelt om zijn zonden. Nog minder is genade voor hem een wonder. Voor hem is dat geen wonder, maar een vermeend recht. Hij heeft geen besef van de ernst van zonde, dood en verdoemenis. Daarom kan hij zich ook niet verwonderen over Gods genade. Die kent hij zelfs niet eens. Daar heeft hij ook geen deel aan, want Gods kinderen worden ontdekt aan hun doodstaat in zichzelf. Die gaan zien dat zij met eigen middelen niet zalig kunnen worden, dat ze totaal hulpeloos en verloren zijn in zichzelf. Maar daar blijft het dan niet bij, want zij krijgen ook geleerd wat het is om uit genade nog zalig te mogen worden. En dat werkt een diepe, heel diepe verwondering in de ziel. Doodschuldig zijn, maar toch zalig mogen worden!

Verbazen doet de geciteerde zin mij niet. Ik ben zelf lid van de GKV geweest, maar ik kan mij van verwondering over Gods genade weinig herinneren. A priori ging men er vanuit dat je bekeerd was, dat het wel goed zat met je geloof, zo was de sfeer. Er was ook veel verwereldlijking onder de mensen. Ik heb dat altijd als een dodelijke combinatie ervaren. Een combinatie die veel oppervlakkigheid in de hand heeft gewerkt, en waarvan je steeds meer de verrotte vruchten ziet in de GKV. Is het dan een wonder dat er mensen zijn die de genade niet meer zien als een gunst, maar als een autonoom recht? Dat ze van zonde niet meer willen weten, maar alleen willen horen wat zoet in de oren klinkt? Moge God hen nog in het hart grijpen, en bekering werken, zodat hun verzet gebroken wordt en zij gaan buigen voor het recht van God, en Gods genade gaan leren kennen, om zo van de eeuwige ondergang gered te worden.

[Marnix]

Deze week las ik een zin, die mij trof. Het gaat om deze zin:

Spreek je teveel over zonde en de noodzaak van vergeving, dan volgen soms zeer belastende en afkeurende brieven.

Daarbij heb ik 'teveel' overigens in subjectieve zin opgevat: naar het oordeel van de hoorder is het teveel.
Deze zin komt uit een interview, dat ik gelezen heb. Ik was bij mijn ouders, en mijn vader print wel eens wat uit. Zodoende kreeg ik het onder ogen.

Deze zin trof mij in negatieve zin. Het geeft voor mij een bepaalde ernst aan.
Het is ook niet voor het eerst dat ik een dergelijk signaal opvang uit de GKV.
Het is een symptoom van onbekeerdheid, dat ik hier aantref. Nog wel godsdienstig willen zijn, maar dan wel een godsdienst naar eigen smaak. Wel gekoesterd willen worden door een prettige manier van zingeving, maar niet een autoriteit accepteren waardoor we veroordeeld worden zoals we zijn. De onbekeerde mens wil niet weten van een God die hem veroordeelt om zijn zonden. Nog minder is genade voor hem een wonder. Voor hem is dat geen wonder, maar een vermeend recht. Hij heeft geen besef van de ernst van zonde, dood en verdoemenis. Daarom kan hij zich ook niet verwonderen over Gods genade. Die kent hij zelfs niet eens. Daar heeft hij ook geen deel aan, want Gods kinderen worden ontdekt aan hun doodstaat in zichzelf. Die gaan zien dat zij met eigen middelen niet zalig kunnen worden, dat ze totaal hulpeloos en verloren zijn in zichzelf. Maar daar blijft het dan niet bij, want zij krijgen ook geleerd wat het is om uit genade nog zalig te mogen worden. En dat werkt een diepe, heel diepe verwondering in de ziel. Doodschuldig zijn, maar toch zalig mogen worden!

Verbazen doet de geciteerde zin mij niet. Ik ben zelf lid van de GKV geweest, maar ik kan mij van verwondering over Gods genade weinig herinneren. A priori ging men er vanuit dat je bekeerd was, dat het wel goed zat met je geloof, zo was de sfeer. Er was ook veel verwereldlijking onder de mensen. Ik heb dat altijd als een dodelijke combinatie ervaren. Een combinatie die veel oppervlakkigheid in de hand heeft gewerkt, en waarvan je steeds meer de verrotte vruchten ziet in de GKV. Is het dan een wonder dat er mensen zijn die de genade niet meer zien als een gunst, maar als een autonoom recht? Dat ze van zonde niet meer willen weten, maar alleen willen horen wat zoet in de oren klinkt? Moge God hen nog in het hart grijpen, en bekering werken, zodat hun verzet gebroken wordt en zij gaan buigen voor het recht van God, en Gods genade gaan leren kennen, om zo van de eeuwige ondergang gered te worden.

Tja, als je negatief kijkt, breng je het zo. Een heel relaas over een opmerking van iemand dat je brieven krijgt als je teveel over zonde en noodzaak van vergeving preekt. Maar ik kan me er wel wat bij voorstellen. Als ik de brieven van Paulus lees zie ik dat de nadruk niet ligt bij zonde en vergeving. Het wordt genoemd en dat mag zeker, maar wel in de goede proporties. Als ik de preken in mijn kerk daar aan toets is de verhouding zonde en vergeving, verlossing en heiliging etc. niet zoek of verkeerd.

[BigSmile]

Nou Marnix daar ben ik het niet mee eens. Laatst had ik een gesprek met iemand uit de GKV gemeente. Het ging erover dat niet iedereen die gedoopt is naar de hemel gaat. M.a.w. de doop is geen garantie om naar de hemel te gaan. De persoon in kwestie beaamde dat wel maar zei er gelijk bij dat je dat in de kerk niet kunt zeggen. Dan zouden mensen gekwetst raken en mogelijk weggaan uit de kerk. En wat mij betreft zet dat wel de toon!
Daarnaast kregen wij huisbezoek waarin wij bezwaren hebben geuit op de huidige gang van zaken binnen de GKV. In plaats dat we gehoord werden kregen we het advies om maar te accepteren dat wij dan blijkbaar éénling zijn binnen de gemeente en dat we wellicht in deze eenzame positie nog een taak te volbrengen hebben binnen de gemeente.
Zonde en schuld wordt niet in balans gepreekt met verlossing en vergeving. Tenminste, niet in mijn beleving.

[Marnix]

Nou Marnix daar ben ik het niet mee eens. Laatst had ik een gesprek met iemand uit de GKV gemeente. Het ging erover dat niet iedereen die gedoopt is naar de hemel gaat. M.a.w. de doop is geen garantie om naar de hemel te gaan. De persoon in kwestie beaamde dat wel maar zei er gelijk bij dat je dat in de kerk niet kunt zeggen. Dan zouden mensen gekwetst raken en mogelijk weggaan uit de kerk. En wat mij betreft zet dat wel de toon!
Daarnaast kregen wij huisbezoek waarin wij bezwaren hebben geuit op de huidige gang van zaken binnen de GKV. In plaats dat we gehoord werden kregen we het advies om maar te accepteren dat wij dan blijkbaar éénling zijn binnen de gemeente en dat we wellicht in deze eenzame positie nog een taak te volbrengen hebben binnen de gemeente.
Zonde en schuld wordt niet in balans gepreekt met verlossing en vergeving. Tenminste, niet in mijn beleving.

Tja, ik heb die discussie niet meegemaakt, maar ik kan me wat die persoon stelt, wel indenken. Als ik naar de Bijbel kijk is dat ook altijd de uitgangspositie, de gemeente wordt voor heiligen, verlosten, gehouden door de apostelen. Zo spreken de apostelen hen aan. Dan wordt er wel gewaarschuwd voor dwaling, voor onchristelijk gedrag, maar de gemeenten worden nooit aangesproken in de zin van: Sommigen van jullie zijn gered, maar het is maar afwachten of jij dat ook bent... De houding is altijd: Je BENT verlost... en van daar uit: Ga dan ook zo leven.

De doop is geen garantie om naar de hemel te gaan, die boodschap heb ik ook nog nooit in de GKV gehoord. Ik hoor er de oproep tot heiliging en telkens weer naar Hem toe te gaan met mooie dingen en niet mooie dingen. En tegelijkertijd het pleiten op Gods beloften die Hij bij de doop al gaf, en die, ondanks dat verbondsautomatisme niet bestaat, geen loze beloften zijn! Ik vind dat veel dichter bij de reformatie staan dan wanneer vooral schuld en zonde wordt gepreekt en een exclusieve verlossing, waarbij volle kerken en lege avondmaalstafels ontstaan.

Wat dat huisbezoek betreft, dat is lastig... maar bovenstaande geeft misschien wel weer waar de visie / leer van de GKV vandaan komt. En ik denk dat het als kerk lastig is om met al die verschillende meningen om te gaan. Jij bent het met sommige dingen niet eens maar verandert het zo dat jij tevreden bent, dan zijn vele anderen het daar weer niet mee eens. Je kan problemen dan wel aanhoren, maar kan je er ook wat aan doen? Ik denk dat het dan wel goed is op een gegeven moment een lijn te trekken. Je kan niet zeggen: Oke, we veranderen de kerk even naar hoe jij het graag wil zien. Op een gegeven moment blijft er denk ik weinig anders over dat het accepteren of niet, hoe vervelend dat ook is.

[Boekenlezer]

Wel leuk om te merken, wat voor effecten het op mij heeft, om geen lid meer te zijn van de GKV, maar van de HHK. Na bijna anderhalf jaar zijn die effecten zeer duidelijk geworden.
Een heel opmerkelijk effect: ik ben lang niet meer zo evangelicalofoob als in mijn GKV-tijd. Toen ik nog van de GKV was, had ik zo ongeveer een allergische gevoeligheid voor evangelische invloeden, en ik had de neiging om mij daar enorm tegen af te zetten. Dat is blijkbaar het effect van invloeden in je kerk, die je sterk opvallen en waar je je erg ongelukkig mee voelt?
Vandaag de dag zie ik de evangelische beweging meer gewoon als een beweging, waar ik het niet mee eens ben, aangezien ik gereformeerd ben van opvattingen, maar zonder dat ik nog allerlei allergische reacties opmerk. Ik beleef het nu nuchterder. En ze hebben natuurlijk ook punten waar ik het wèl mee eens ben. Zoals: Jezus als de Verlosser en Zoon van God zien, en dat bekering een heel wezenlijke zaak is voor ieder mens.

Mijn kijk op bevindelijkheid is ook wel wat veranderd, maar dat is nog altijd in ontwikkeling. Al kan ik niet zeggen dat mijn standpunt nou erg anders is geworden dan eerder, om eerlijk te zijn.
Het lid worden van een andere kerk, beleef ik als een flinke herschikking. Een herschikking van je eigen positie. Je bent van een ander kerkverband, en daarmee kijk je ook vanuit een wat ander perspectief. Net als iemand, die in een andere uitkijktoren geklommen is: dat levert ook een ander perspectief op. Je eigen positie t.o.v. de anderen is dan ook anders geworden.
Ik herken mijzelf nu veel duidelijker in mijn eigen kerk, en dat geeft rust.

[BigSmile]

Waarom ben je uit de GKV gegaan?

[Boekenlezer]

Waarom ben je uit de GKV gegaan?

Lees dit maar. Dat heb ik geschreven kort nadat ik overgegaan was, en ik denk dat het jouw vraag wel aardig beantwoordt.