hubert schreef:Dat vereist wel veel moed en vergalt je (geestelijk) leven. Ik denk dat het nog wel 50 jaar duurt eer de refo kerken tot het inzicht komen dat zij fout zitten met dit thema. Je moet haast wel masochistisch zijn om te blijven (meer iets voor Mortlach!) Ik zou niet tegen de bierkaai gaan vechten als homo. Er gaan wel voor kleinere meningsverschillen mensen weg. En de refokerken zijn echt niet zaligmakend. Hoe kun je nou lid zijn van een kerk waar je niet eens geaccepteerd wordt in het meest ultieme wat een mens bezit maakt? Zijn of haar seksuele geaardheid.
Hier dan een antwoord van iemand die openlijk homo is, gedoopt is en belijdenis gedaan heeft in de Gereformeerde Gemeente waarvoor ik nog steeds veel warme gevoelens heb. Ben nu al vele jaren lid van een behoudende Gereformeerde Bondsgemeente.
In mijn kerk wordt er nauwelijks over homoseksualiteit gesproken. Afgelopen zondag preekte onze dominee voor de derde keer rij over het zevende gebod. Het ging over homoseksualiteit en het was uitermate teleurstellend.
En hoe gek het ook mag klinken: ik heb daar begrip voor. Zodra hij meer ruimte zou geven, hebben we een kerkscheuring en dat is het niet waard. Ik heb geduld.
Waarom ik dan toch blijf? Omdat ik meer ben dan alleen homo.
Ik ben mens, christen en daarin voel ik me thuis onder de bevindelijke prediking.
Ik zal geen andere kerken veroordelen, maar hier krijg ik onderwijs en wordt ik gevoed en gesterkt.
Daarbij zit ik niet ín een kerk, maar ben ik deel van de kerk en voel ik mijn verantwoordelijkheid om mijn steentje bij te dragen en ook om het geluid te laten horen van een christen die ook homo is.
Dat laat andere homo's in de gemeente zien dat zij niet de enige zijn.
Ik heb destijds de kerkenraad dringend geadviseerd mij nooit verkiesbaar te stellen voor een ambtelijke functie omdat ik niet zou willen dat mensen in gewetensnood zouden komen om mij.
Persoonlijk vind ik dat niemand om zijn geaardheid in welke kerk dan ook een ambt zou moeten missen of anders behandeld zou moeten worden. Maar ik wil mijzelf best een beetje opzij zetten in de hoop dat het ooit beter wordt.