bmwijnand schreef:Het gebeurt van beide zijden, en iedere keer dat het gebeurd is het fout.
Deze zinsnede stoorde ik mij aan:Met slechts geloof hadden we nu geen medicijnen, geen computers, geen hoogbouw, geen vliegtuigen. Je kunt niet stoppen met vragen, geloof of niet. We zouden allemaal al biddend creperen van de polio, tuberculose of lepra - we zouden er misschien meer vrede mee hebben - want geloof heeft ook positieve kanten.
Je suggereerde dat geloof is als het stoppen met vragen stellen. Dit lijkt me bijzonder onwaar. Het geloof stelt vragen en beantwoord deze.
Juist door het christelijk geloof is de wetenschap in europa zo tot bloei gekomen.
ja, 500 jaar geleden misschien. Maar nu, nu wetenschap komt met antwoorden die de christenen niet aanstaan, is het ineens gedaan met de pret. Ik ben voor geloof; ik ben zelf gelovig, zij het niet christelijk; ik zie absoluut de waarde van geloof en zie het werken aan je relatie met het hogere bijna als bestaansreden. Maar hoe moet ik deze woorden anders interpreteren dan als een oproep te stoppen met onderzoeken?
A. Geloof kan alleen als je God ziet als een volledig souverein Wezen, dus Iemand die Zelf weet wat Hij doet. Accepteer dus de, in jouw ogen, vreemde scheppingsdaden, misschien begrijp je het later. (sorry hoor, zo werkt geloof nu eenmaal)
Nooit! Het meest onbegrijpelijke van ons universum is dat het begrijpelijk is. Stoppen met onderzoeken omdat het je een weg op leidt die je niet in durft/wilt slaan, en dan maar zeggen: "Accepteer nou maar dat we niet alles kunnen weten" is voor mij intellectueel absoluut onacceptabel. Weten is altijd beter dan niet-weten. En hoe meer je weet, hoe meer je het wonderlijke van alles om je heen kunt herkennen.