Berichtdoor liedjepiedje » 31 jan 2010 11:09
Hoi meiden,
Ik schrijf niet veel op dit forum, maar lees af en toe mee.
Nu na twee miskramen kort op elkaar vind ik het fijn om hier mee te lezen.
Ik zag hier een paar liedjes staan! Mooi vind ik dat! Dat een lied je gevoel kan omschrijven.
Zelf kwam ik dit lied tegen op internet, maar ik heb nog geen site gevonden waar ik hem kan luisteren.
Het is een lied van Nina Åström. Waiting for the day.
Child without a face
I have no memory
Of a smile, a tender cry
Have I fallen in disgrace
When pain came over me
I was scared to death
For your life, an early end
To lose your company
Cause we were waiting for the day
To receive this precious gift
A prayer was being answered
A wish was coming true
We were longing for the time
To hold you in our arms
We couldn't wait any longer
For the day we would meet you
Time is moving on
I'm living with a hole
You are part of my being
And a dream that is gone
Child without a face
I have no memory
No answers to my questions
As to the reason why
But we are waiting for the day
We will recieve you in grace
Will our prayers be answered
will our wish come true
We are longing for the time
to hold you in our arms
We cannot wait any longer
for the day we will meet you
................. ...................
Ik ben 23, maar ik had echt nooit verwacht-gedacht dat het mij zou overkomen.
Het is zo moeilijk! Je bent jong! Mn hele leven is eigenlijk heel voorspoedig gegaan.
Tot op het moment van mijn eerste miskraam. Alsof ik met beide benen op de grond werd gezet.
Dat het mij ook kan overkomen. Ik wist feitelijk wel dat het mij kon overkomen, maar besefte dat niet goed!
Nu was ik gelukkig snel weer zwanger! Maar wat een onzekerheid de tweede keer. Zo uitbundig en blij ik was de eerste keer,
zo onzeker was ik de tweede keer. Helaas ging het ook de tweede keer mis. Na de tweede keer heb ik besloten om te genieten van de mooie dingen, en dit achter me te laten.
Maar helaas werkt het zo niet! Ik heb het twee weken lang heel goed weten te onderdrukken, ik had niet gehuild o.i.d.
Ik kon er rustig over praten, tot deze week. Mn buurvrouw (zij is ook mn collega en vriendin) was net bevallen van een kindje.
Ik ging op kraamvisite. Alles ging goed tot haar moeder vroeg hoe het met me ging (ze weet van mijn miskramen) Ik kon er niet aan
doen maar barstte in tranen uit! Ik kon het niet meer tegenhouden... het was zo confronterend opeens!
Na mn eerste miskraam beviel mijn schoonzus een maand later en nu twee weken na mn tweede miskraam bevalt mn vriendin.
Het is zo dubbel. Aan de ene kant ben je blij voor hen... maar aan de andere kant zie je wat jij ook zou kunnen hebben als het goed
was gegaan.
Sorry voor dit lange verhaal, maar wilde het even van mij afschrijven...
Liedjepiedje
Our fears must never hold us back from pursuing our hopes...
Heel veel sterkte, voor jou en jouw man!
