Ik ben ervan op de hoogte dat er ook Joden zijn die vinden dat de toepassing van de Tora passé is. Maar die rekenen zich veelal dan ook niet tot het Messiasbelijdende Jodendom, maar gewoon tot het christendom.
Nou, ze zien zichzelf als Messiasbelijdende Joden, die op de Sabbath bij elkaar komen en geloven in de bijzondere beloften die nog steeds gelden voor het volk van Yeshua! Wat ik wel zie, is dat de MBJ die de Tora strikt houden, deze gelovigen meestal betitelen als christenen die geindoctrineerd zijn door het westerse christendom. M.a.w., wijk je af van hun opvatting over de Torah, dan word je niet meer voor vol aangezien.
Jezus heeft inderdaad de wet vervuld, wat betekend: goed uitgelegd. Uitgelegd vanuit de overgangsfase van oud naar nieuw in en vanuit de toen heersende Joodse cultuur. Maar bij Jezus ging het niet meer om de letter, maar om de geest achter de geboden:
Het gaat niet alleen om de daad van doodslaan, maar als je iemand doodwenst ben je al in overtreding.
Begeren, overspel? Verkeerd kijken is al foute boel.
Enz.
Zien we later als de bloedvloeiing aan het kruis geschied is en het voorhangsel gescheurd is een nog verdere openbaring vanuit Gods Woord! Niet alleen Paulus, maar ook andere schrijvers laten dit zien. Een overvloed aan tekstgedeelten spreken van een nieuw tijdperk in een andere bedeling.
Immers uit Zijn (Jezus) volheid hebben wij allen ontvangen zelfs genade op genade;
want de wet is door Mozes gegeven, de genade en de waarheid zijn door Jezus Christus gekomen.Joh.1:16, 17
Wet en genade moet niet vermengt worden. Paulus schrijft daar heel veel over in de Romeinen brief. (Ga ik nu niet aanhalen)
Indertijd, honderden jaren voor de beloofde Messias, is er een belofte geweest, gericht aan het volk van Israel dat er een tijd zou komen voor een andere bedeling:
Jeremia 31:33 Maar dit is het verbond, dat Ik met het huis van Israel sluiten zal na deze dagen, luidt het woord des Heren:
Ik zal mijn wet in hun binnenste leggen en die in hun hart schrijven, Ik zal hun tot een God zijn en zij zullen Mij tot een volk zijn. Het NT laat zien dat deze belofte inderdaad vervuld is bij de komst van Jezus Messias. De Hebreeënschrijver spreekt daarover in het 8ste hoofdstuk, vs. 8-13, waar die profetie van duizende jaren oud herhaald wordt.
Ik citeer dan nog even het laatste vers
13
Als Hij spreekt van een nieuw verbond, heeft Hij daarmede het eerste voor verouderd verklaard (=Sinai). En wat veroudert en verjaart, is niet ver van verdwijning.
M.a.w. er is een nieuw tijdperk aangebroken. De wet in je hart, door de wedergeboorte. Niet meer Sinai, dat is het oude verbond.
Paulus is er zelfs nogal vel over, als je je onder dit verbond van Mozes wil plaatsen. Hij noemt het een bediening van de dood!! We hebben nu een veel rijkere bediening, die van de Geest!!
5 Niet dat wij uit onszelf bekwaam zijn iets als ons werk in rekening te brengen, maar onze bekwaamheid is Gods werk,
6
die ons ook bekwaam gemaakt heeft om dienaren te zijn van een nieuw verbond niet der letter, maar des Geestes,
want de letter doodt, maar de Geest maakt levend.7 Indien nu
de bediening des doods, met letters op stenen gegrift (=de tien geboden), gepaard ging met zulk een heerlijkheid, dat de kinderen Israels de blik niet op het aangezicht van Mozes konden vestigen om de heerlijkheid van zijn aangezicht, die toch verdwijnen moest,
8 hoe zal niet nog meer de bediening des Geestes in heerlijkheid zijn?
(1 Cor. 3: 5-8 )
Of lees dit eens uit Gal. 3 :
24
De wet is dus een tuchtmeester voor ons geweest tot Christus, opdat wij uit geloof gerechtvaardigd zouden worden.
25
Nu echter het geloof gekomen is, zijn wij niet meer onder de tuchtmeester.Duidelijke taal lijkt mij?!
Om anders te kunnen beweren is men genoodzaakt om Paulus te citeren. En daar ligt'em juist de kneep:
Indien Paulus een dienstknecht is van Yeshua en Yeshua de Heer is, die Zelf de Tenach bevestigt als autoritair, dan kan én mag Paulus (of wie dan ook) Hem niet tegenspreken.
Dat is jouw axioma, dat Jezus de wet als autoriteit bestempeld. Ik betwijfel het, al geef ik meteen toe dat de hardste uitspraken "tegen" de wet door de latere schrijvers geschreven zijn, en niet bij monde van Jezus zelf. Ik zie dat als een logisch gevolg van de overgang, die Jezus zelf bewerkstelligd heeft.
Indien men Paulus zódanig uitlegt dat hij dat wél doet, dan mag/moet men óf zijn woorden in twijfel trekken óf men interpreteert zijn woorden verkeerd, maar hoe dan ook moet hij altijd getoetst worden aan Yeshua en de Tenach.
Jij zegt hier (en dat is nu de kneep) de woorden van de Torah hebben meer gezag als die van Paulus. Maar dat speel je dingen tegen elkaar uit!! De brieven van Paulus hebben niet minder gezag als die van de Tenach. Hij is een apostel en heeft vanuit dat gezag geschreven. Het is wel de laatste openbaring geweest, na de komst van Jezus. Brieven geschreven aan de heidenvolken. Voor ons dus van groot belang!
Nergens beveelt Paulus de heidenen om de wet te houden. Hij noemt het zelfs in het convent een juk die je de heidenen niet wederom moet opleggen!
Ook in de toepassing van de wet is Paulus duidelijk. Hij ziet de Sabbath als een regel gegeven aan de Joden en volkeren uit die bewuste tijd.
16 Laat dan niemand u blijven oordelen inzake eten en drinken of op het stuk van een feestdag, nieuwe maan (zijn allerlei feesten) of
sabbat,
17
dingen, die slechts een schaduw zijn van Hetgeen komen moest, terwijl de werkelijkheid van Christus is.
(Kol.2:16-17)
(ik zeg er meteen bij, dat dit woordje "slechts" vanuit de NBG lelijk vertaald is, staat niet in het Grieks, maar de strekking blijft voor mij hetzelfde en ik denk dat het zo duidelijk is, dat ik het niet hoef te verklaren)
Gal 4:
9 Nu gij echter God hebt leren kennen, ja, meer nog, door God gekend zijt, hoe kunt gij thans terugkeren tot
die zwakke en armelijke wereldgeesten, waaraan gij u weder (m.a.w. net zoals vroeger -mijn interpretatie) van meet aan dienstbaar wilt maken?10
Dagen, maanden, vaste tijden en jaren neemt gij waar.
11 Ik vrees, dat ik mij wellicht tevergeefs voor u ingespannen heb
Het is daarom dan ook dat Paulus in Romeinen pleit voor vrijheid op dit gebied:
Rom. 14: (GNB)
5
Er zijn er die de ene dag belangrijker vinden dan de andere; voor anderen maakt het niets uit. Gun ieder zijn eigen overtuiging.
6 Wie een bepaalde dag in ere houdt, doet het ter ere van de Heer. Wie alles eet, doet dat ter ere van de Heer, want hij dankt God ervoor. Wie alleen plantaardig voedsel eet, doet dat ook ter ere van de Heer, want hij dankt God ook.
Welnu, ik laat het hierbij.
Ik ben overigens benieuwd naar welke gemeente je nu gaat, die van Rab. Lion Erwtman?
Wederom shalom!
). Het is zaak om beide kanten van God te bekijken, en om je regelmatig af te vragen of je (nog) loopt in Zijn spoor. En dat spreken in tongen is in de begintijd van het christendom vooral voorgekomen omdat er veel mensen in de gemeenten zaten die de taal niet machtig waren. Zodoende gaf de Geest mensen ineens de mogelijkheid een andere taal te spreken, speciaal voor de buitenlanders in de kerk. Tegenwoordig zijn er kerken die de dienst simultaan vertalen. Is dat misschien niet een moderne vorm van tongentaal? Ik roep maar wat... Wat mij wel opvalt is dat tongentaal en vallen in de Geest veel vorkomt bij de evangelische hoek om het zo maar te zeggen. Daar zijn de diensten vaak erg uitbundig (ik spreke uit ervaring!!!), zodat mensen gaan klappen, hossen en weet ikwat niet meer. En dan is het al snel dat je in een extase kunt raken. In de reformatorische hoek gebeurt het niet of nauwelijks, dus waarom bij de een wel, en bij de ander niet?
Je hebt toch wel meer nodig voor een extase of trance dan het bezoeken van een evangelische samenkomst. Wat wel zo is, dat de cultuur in de regel vrijer is en er meer ruimte is voor gevoel. Dat is zeker zo. Het is overigens allemaal super cultuur bepaald. Weet jij wel hoe uitbundig orthodoxe Joden dansen? Hoe de diensten eraan toe gaan in Afrika en Zuid Amerika?
).
) voor een sobere liturgie hebben gekozen tijdens de erediensten op de zondag).
), want als je de aarde letterlijk wilt laten druisen, dan mag je wel gaan stampvoeten en springen enzo, maar een aardbeving krijg je er niet mee aan de gang volgens mij.... Wat Ps. 98 in mijn ogen bedoelt is dat je hart vol vreugde mag zijn om Wie Hij is, om wat Hij gedaan heeft. Dat 's Heren huis van vreugde druise zegt de berijmde psalm 98. Dat houdt in dat je uit volle borst mee mag zingen met de psalmen (en gezangen..) die er gezongen worden, en dat je met heel je hart mee mag bidden met de dienaar van God.
