Marnix schreef:Op opwekking 2004 vierden ze met z'n allen avondmaal...
@mic schreef:Heej dan ben ik samen met jou aan het avondmaal geweest
Hé, wat leuk, ik ook! t Was erg mooi om het lijden van Jezus met zoveel mensen te herdenken. Maar je snapt natuurlijk ook wel dat die opwekkings-gemeente nooit een kerkelijke gemeente zou kunnen vormen. (hier op aarde tenminste niet) Daar heb je meer structuren e.d. voor nodig, anders wordt t een groot zootje ongeregeld.
Ik vind t erg leuk om te zien op welke verschillende manieren Christus lijden en sterven herdacht wordt. k Ben al in veel diensten geweest en het spreekt me altijd enorm aan. k Vind het echter jammer wanneer mensen onterecht de toegang tot het avondmaal wordt ontzegd, want daar is het gewoon niet voor bedoeld.
joepie schreef:Ook in de eerste Christen gemeentes werden de mensen na hun belijdenis gedoopt en pas daarna mochten ze aan.
Nu hebben wij de doop van de belijdenis gescheiden.
Ja, klopt. Je hebt het dan vooral over de vroege kerk (2e-4e eeuw n.C.), niet de roerige tijd van Paulus. In de 1e eeuw (van Paulus) heeft de agape (liefdesmaaltijd) zich ontwikkeld, en gaandeweg ontstonden er zulke regeltjes. Je had bijvoorbeeld niet één jaartje cathechisatie, maar 3 jaar proeftijd en daarna kreeg je intensief les in de christelijke leer. Daarna pas mocht je gedoopt worden en deelnemen aan de 'communie'. De kerkjes van toen hadden dus ook duidelijk hun eigen regels en eigen 'kerk-orde' om de dingen op een goede manier te doen. En die verschillen niet zo gek veel van de onze.
-----------------------
Het avondmaal op zich is niet meer dan een teken, dat heenwijst naar het sterven van Christus. Daarom zijn er ook verschillende manieren/vormen mogelijk waarop je dat kunt doen. Als gemeente is het in ieder geval goed om het verlossingswerk regelmatig samen te gedenken, te belijden en God daarin dank te zeggen. Het kan je ontzettend bemoedigen en versterken in je geloof. Maar op het moment dat het tussen jou en God niet goed zit, is het soms beter om dat eerst op orde te brengen. Het is toch hoogst ondankbaar om vergeving te ontvangen als je nog steeds zwaar zondigt??? Dankbaar zijn vanuit de 'oude mens'??? Als je aangaat, terwijl het niet goed zit, is dat je eigen verantwoordelijkheid. Maar je herkent dat vaak niet bij jezelf of je wilt het niet herkennen. En daarin ligt dan ook een taak voor de andere gemeenteleden/kerkenraad/het formulier etc. Zij kunnen je in liefde op je fouten wijzen en je daarin corrigeren en helpen.
Dus: het wel-aangaan versterkt je geloof en het niet-aangaan kan je leven 'reinigen', zodat je de volgende keer wel aan kunt gaan.
Misschien is het handig om in deze discussie onderscheid te maken tussen aangaan als gast en aangaan als gemeentelid. Gemeenteleden dienen zich m.i. te stellen onder de regels die de gemeente heeft. Gasten zijn natuurlijk altijd welkom en gaan aan op eigen verantwoordelijkheid, maar het is wel netjes als ze zich vooraf/achteraf even voorstellen bij de predikant of dienstdoend oudste/ouderling. (Eventueel zou je kinderen hierin als aparte groep kunnen betrekken. Zij zullen het misschien nog niet volledig begrijpen of zichzelf goed kunnen beproeven. Maar toch mogen zij ook weten dat Jezus voor hen gestorven is! Maar goed, hierin is t maar net waar de kerk voor kiest en wat men gewend is...)