Grafkist tijdens rouwdienst in de kerk?

[joepie]

Moet de overledene tijdens de rouwdienst wel of niet in de kerk zijn?
Ik zeg dat het goed is om te zien dat dat ons aller eind is. op veel plaatsen mag het niet. Hier in Z. Vl. is het bij geen van de kerken een probleem, en staat de kist altijd voor in de kerk. Hoe is dat in de andere delen van het land?

Daarin verschillen wij al van mening. Ik geloof namelijk dat het een doorgang naar het eeuwige leven is.
En over die dordtse leerregels. Ik vraag welke specefiek.

Trouwens geloof ik de Bijbel. En zijn die DL niet zwaarwegend in mijn denken.

[joris]

Voor zover ik heb meegemaakt is een samenkomst rond een begrafenis een aangelegenheid van de familie waar de kerk haar medewerking aan verleent. Dus een familie doet alles zoals zij het fijn vindt.

In de bjbel hoort de begrafenis bij het leven voglens mij. Paulus zegt; hij is gestorven anar de schriften en begraven en opgestaan naar de schriften. waarom haalt hij gestorven en begraven uit elkaar door de woorden er tussen? Omdat ieder mens moet sterven om tot leven te komen! De begrafenis is het begin van het leven!!! De graankorrel gaat pas leven en vrucht voortbrengen als hij gestorven is!
De hele begrafenis is toch al een symbolisch gebeuren, dus die kist mag er gewoon bij. Kan je ook nog op tijd de kist los doen als God toch besluit iemand tot leven te wekken.

[Optimatus]

Als er een gebeurtenis is in de kerk naast de prediking dan is óók dat prediking!
Het Heilig Avondmaal is teken van Zijn grote Offer en Liefde.
De Heilige Doop is een teken van Zijn Trouw en belofte.
Het huwelijk, nee is geen sacrament, dat weet ik ook nog wel, is een teken dat Hij de wereld nog instand houdt.
De dood is een teken dat Hij strafvorderend is vanwege de zonde.

Ik vind het huwelijk eigenlijk wel een sacrament. Bij de catholica (Rooms en Oud), de Anglicana en de Orthodoxie is dat ook het geval, waarom bij ons niet?

Persoonlijk vind ik de kist in de kerk een heel troostend "plaatje". Je neemt metelkaar nog een keer afscheid.

Een kleine anekdote tot slot: ik speelde een keer orgel in een rouwdienst. Een mevrouw die ik niet kende, was overleden. Nietsvermoedend loop ik voor de dienst (uitvaartmis Oud-Katholiek) het kerkje binnen, staat daar de kist met open deksel. Na van mijn toch wel aanwezige schrik bekomen te zijn, keek ik een tijdje door het glas naar de overledene en dacht: "We hebben elkaar nooit gekend en toch mag ik nog bijdragen aan een laatste alinea in uw bestaan." Een heel dankbare gedachte.

[pugna]

Zie vraag en antwoord 66 (H.C.)

[joepie]

Daar staat dit:
Vraag 66: Wat zijn sacramenten?

Antwoord:
Sacramenten zijn heilige zichtbare tekenen en zegels, die God ingesteld heeft om ons door het gebruik daarvan de belofte van het evangelie nog beter te doen verstaan en te verzegelen.
Deze belofte houdt in dat Hij ons om het enige offer van Christus, aan het kruis volbracht, vergeving van zonden en eeuwig leven uit genade schenkt1.

1 Gen. 17:11; Lev. 6: 25; Deut. 30: 6; Jes. 6: 6, 7; Jes. 54: 9; Ezech. 20: 12; Rom. 4: 11; Hebr. 9: 7, 9; Hebr. 9: 24.

En wat wil jij hier mee zeggen?

[pugna]

Het huwelijk voldoet niet aan die omschrijving en is daarom (bij ons) geen sacrament.

[joepie]

Het huwelijk voldoet niet aan die omschrijving en is daarom (bij ons) geen sacrament.

Snap nog het verband niet?

[pugna]

Als er een gebeurtenis is in de kerk naast de prediking dan is óók dat prediking!
Het Heilig Avondmaal is teken van Zijn grote Offer en Liefde.
De Heilige Doop is een teken van Zijn Trouw en belofte.
Het huwelijk, nee is geen sacrament, dat weet ik ook nog wel, is een teken dat Hij de wereld nog instand houdt.
De dood is een teken dat Hij strafvorderend is vanwege de zonde.

Ik vind het huwelijk eigenlijk wel een sacrament. Bij de catholica (Rooms en Oud), de Anglicana en de Orthodoxie is dat ook het geval, waarom bij ons niet?

Persoonlijk vind ik de kist in de kerk een heel troostend "plaatje". Je neemt metelkaar nog een keer afscheid.

Een kleine anekdote tot slot: ik speelde een keer orgel in een rouwdienst. Een mevrouw die ik niet kende, was overleden. Nietsvermoedend loop ik voor de dienst (uitvaartmis Oud-Katholiek) het kerkje binnen, staat daar de kist met open deksel. Na van mijn toch wel aanwezige schrik bekomen te zijn, keek ik een tijdje door het glas naar de overledene en dacht: "We hebben elkaar nooit gekend en toch mag ik nog bijdragen aan een laatste alinea in uw bestaan." Een heel dankbare gedachte.

Het 'verband' heb ik vet gemaakt.

't is wel off-topic.

[joepie]

OHHHHHHHHHHHW, Slaap zeker al.

[Optimatus]

Interessant, die Heidelberger Categismus. Maar in hoeverre is die zaligmakend? Deze is immers door mensen opgesteld en heeft -in mijn bescheiden optiek- allerminst de kracht die het Woord heeft.

[joepie]

Nee dat is zo, maar is wel het gedachten goed die op de Bijbel gebaseerd is. Maar is beetje erg of topic. Dus zou je makkelijk een eigen topic over kunnen maken.

[snien]

kHeb met verbazing de opmerkingen van Joepie zitten lezen wat betreft de uitvaartpreken. (sorry kweet dat het offtopic is maar mijn mond viel zo ver open van verbazing dat 'ik em graag weer dicht wil' door effe op joepie te reageren ).
Waarom sluit je je af voor de werkelijkheid? Waarom zo sterk de nadruk op alleen de liefde van God? Ja tuurlijk, moet er nadruk liggen op Zijn liefde maar dat is niet het enige accent wat moet vallen. Het heeft toch geen zin en het is toch vreemd als je alleen Zijn liefde preekt zonder aan te geven waarom we die liefde zo hard nodig hebben?!. En dat is niet omdat we zulke lieverdjes zijn. Hoeveel we ook van God (kunnen) houden. tIs nog altijd EN ellende EN verlossing EN dankbaarheid! Verlossing (Gods offer en liefde) is niet nodig als er geen ellende zou zijn. De tijdelijke dood (dus wel degelijk ons aller eind hier op aarde) komt door de zonde/ellende.
Uitvaartdienst is niet alleen afscheid van de overledene maar tegelijk 'roepstem' (om maar effe oude term te gebruiken) voor alle anderen om je bewust te worden van je eigen staat waarin je verkeert. Met God of zonder God. Ben je nog zonder God dan zul je erop gewezen moeten worden dat die relatie weer hersteld moet worden. En natuurlijk moet Gods liefde daarbij gepreekt worden. Maar dat gaat wel samen op.

Sorryyyyyyyyyyyyyyyy voor mn verhaal. Maar kmoest t effe kwijt.

Weer ontopic: Uiteraard moet elke familie dat zelf weten, maar ik zou het heel vreemd vinden als ze er voor kiest de kist niet in de kerk te zetten.
Zelf vind ik dat de kist er moet staan.

[joepie]

Niet zo overdrijven!
Als je al mijn ingezondens lees weet je dat ik nooit zou zeggen wat jij nu zegt, daarom begrijp ik je stuk ook niet.
Ik zeg nooit dat je alleen de liefde van God moet preken, zeker ook zijn rechtvaardiging en heiligmaking, maar niet alleen de ellende en verdoemenis, maar zeker ook van zijn liefde en barmhartigheid.
En ik denk dat je juist bij een begrafenis over Zijn liefde mag spreken.
Want we geloven dat de dood niet een einde is, maar een doorgang naar het nieuw Jeruzalem. Daar mag je zeker wel de nadruk opleggen bij een begrafenis. Preek de hel en verdoemenis dan maar in een echte kerkdienst, want een begrafenis bijeenkomst tenslotte niet is.

[snien]

tWas niet mijn bedoeling te overdrijven Joepie. Zoals het bij jou misschien overkomt alsof er alleen over hel en verdoemenis werd gesproken (wat absoluut niet was) zo kwamen jouw reakties over alsof je alleen maar over liefde wil horen. We zullen elkaar dan hopelijk verkeerd begrepen hebben. Want beide, zowel wet als evangelie moet gepreekt worden.
En wat betreft die doorgang tot het nieuwe Jeruzalem: dat geldt heel erg genoeg dus niet voor iedereen.

Zet de kist in de kerk, om allerlei redenen, en wees ervan bewust dat er ook een tijd komt dat onze kist er komt te staan. Bidt, zoek en vind God zodat de dood inderdaad geen eind is maar juist een doorgang tot een nieuw leven.

[Aragorn]

Wel grappig dat joepie in dit topic ervan wordt 'beschuldigd' alleen maar liefde te willen horen en in het topic over de wil van goed juist weer zwaar hamert op God=toorn, rechtvaardigheid, etc.