Meant to be -> bestaat de ware?

[henk77]

aragorn.je zegt voor jou niet,mar mijn mening is dat het voor niemand is,kan zijn.

[Aragorn]

aragorn.je zegt voor jou niet,mar mijn mening is dat het voor niemand is,kan zijn.

Nouja, dat kan ik natuurlijk niet voor een ander bepalen. Wie weet zou een volmaakt iemand voor een ander wel de ware zijn.

Overigens, wat zou een volmaakte partner zijn? Een volmaakt persoon? Welke eigenschappen zou hij of zij dan moeten hebben en is het dan nog leuk?

[Gast123]

Joepie schreef:

Volgens mij is er maar één ware. Dat is degene waar je mee trouwt.
En als na jaren blijkt dat je niet meer met elkaar verder kunt?
Ik geloof daar ook niet in. Als je samen altijd die basis, dus het fundament van je huwelijk in oog houd dan kun je ook in kwade dagen bij elkaar blijven.
Want waarom zou het dan ineens niet de ware geweest blijken te zijn.
Dat wij als mensen er een zooitje van maken wil niet zeggen dat er vanuit God geen ware is die Hij voor jou bestemd heeft.

Mee eens.

Maar ik geloof niet echt dat God onze partners uitkiest ofzo. Kun je volgens jou ook iemand kiezen terwijl God eigenlijk een andere in gedachten had?

Toen ik mijn huidige man leerde kennen was ik totaal niet verliefd op hem. Dat werd ik pas na ca 2 jaar. Op een keer zat ik in de bus en zag hem in zijn auto voorbij rijden. Ik kreeg toen een heel sterk gevoel: Deze man is voor jou. Het duizelde me gewoon. Dit gevoel was zo sterk dat ik tegen iemand vertelde dat ik dacht dat wij verkering zouden krijgen. Dus voordat er uberhaupt sprake was van wederzijdse verliefdheid. Hoe het is afgelopen begrijpen jullie vast wel.
Wij hebben geen makkelijk huwelijk en moeten er beiden hard voor werken. Ik heb vaak genoeg aan God gevraagd hoe Hij erbij kwam om hem aan te wijzen als mijn man. Ik kreeg dan als antwoord dat wij elkaar veel te leren hadden.
Mijn man is beslist niet de prins op het witte paard en in die zin kan ik me goed voorstellen dat hij de ware niet is. Maar toch voel ik dat God ons voor elkaar heeft voorbestemd.
En daarom ben ik het dus eens met Joepie: je moet er samen wat van maken en niet te snel opgeven.

Groetjes van Anny

[henk77]

idd het is heelmoeilijk,maar daarom lukt het ook niet.

[joepie]

idd het is heelmoeilijk,maar daarom lukt het ook niet.

Wat is er moeilijk en waarom lukt het ook niet?

Op het moment dat je trouwt zeg je dus voor God en Zijn gemeente: kijk dit is de persoon die de ware is voor mij! Deze persoon heeft God aan mij gegeven. En je beloofd dus dat je bij die persoon zult blijven. Dus op dat moment is die zeker de ware, tot de dood je scheidt.
En dan ben je voor elkaar en God verplicht om daar dan ook een blijvende ware van maken.
Als het niet zo is dat je dat daarmee zegt, maar eigenlijk vind dat er wel meer ware zijn, dan ben je dus al ontrouw.
Want je zegt: dit is één van mijn ware personen die bij me passen. Ik heb deze gekozen dus dan zal ik het maar met deze doen. Maar er zijn er wel meer. En dat kan dus niet.

[zussie]

Heel mooi verwoord Joepie...
Weet je wat ik het fijne aan de verschillende leeftijden op dit forum vind...de levenswijsheid van de ouderen en het optimisme van de jeugd die het nog helemaal willen maken. En zo leer je telkens weer wat.

[Boekenlezer]

Nee, als iemand bij je past hoef je daar zeker niet verliefd op te worden, maar dat is een soort voorselectie. Overigens betekent 'passen bij' niet dat je ongeveer hetzelfde bent, maar ehm.. nouja, je weet zelf ook wel dat er gewoon een aantal mensen zijn waar je sowieso niks mee zou willen en een groep waar je in principe wel iets mee zou kunnen hebben.

Maar als ik goed met iemand uit de voeten kan, maar ik ben niet verliefd, zou ik dat niet graag 'passen bij' willen noemen. Dat komt wel erg zoekerig en geforceerd op mij over. Al geef ik eerlijk toe dat ik bij best wel redelijk wat meisjes me eens de vraag stel: 'Hoe zou dat uitvallen, zij en ik bij elkaar?' Maar verreweg meestal blijft dat een geheime overweging in mijn hoofd, waar ik verder helemaal niks over zeg.

...waar je sowieso niks mee zou willen...

Klinkt zo negatief. Met verreweg de meeste mensen wil ik wel wat: gezellig babbelen en zo.
Maar ik begrijp wel dat met 'wat' meestal een relatie bedoeld wordt. Nee, inderdaad, dan wordt de spoeling wel enorm dun. Maar eigenlijk is dat iets wat ik niet van afstand goed kan bepalen, maar door met een persoon om te gaan ga ik werkelijk ervaren hoe ik daar over denk.
Dat ik echter op dat 'wat willen' in de betekenis van 'verkering of trouwen' wat kritisch reageer, komt doordat ik liever wat anders dan dat soort bijzondere dingen als spil van mijn denken neem: de gewone dingen. Want laten we eerlijk zijn: het gewone kom je duizend keer zo vaak tegen als het bijzondere.

...en een groep waar je in principe wel iets mee zou kunnen hebben.

Dat ervaar ik niet als een groep, maar meer als een enkel individu, waarvan je er zo eens om de zoveel jaren een tegenkomt.

[Aragorn]

Nee, als iemand bij je past hoef je daar zeker niet verliefd op te worden, maar dat is een soort voorselectie. Overigens betekent 'passen bij' niet dat je ongeveer hetzelfde bent, maar ehm.. nouja, je weet zelf ook wel dat er gewoon een aantal mensen zijn waar je sowieso niks mee zou willen en een groep waar je in principe wel iets mee zou kunnen hebben.

Maar als ik goed met iemand uit de voeten kan, maar ik ben niet verliefd, zou ik dat niet graag 'passen bij' willen noemen. Dat komt wel erg zoekerig en geforceerd op mij over. Al geef ik eerlijk toe dat ik bij best wel redelijk wat meisjes me eens de vraag stel: 'Hoe zou dat uitvallen, zij en ik bij elkaar?' Maar verreweg meestal blijft dat een geheime overweging in mijn hoofd, waar ik verder helemaal niks over zeg.

Ja, het hele verhaal kan wel wat 'zoekerig' klinken, maar dat is nu eenmaal de gegeven context bij dit onderwerp. Passen bij zijn dus gewone vriendinnen.

...waar je sowieso niks mee zou willen...

Klinkt zo negatief. Met verreweg de meeste mensen wil ik wel wat: gezellig babbelen en zo.
Maar ik begrijp wel dat met 'wat' meestal een relatie bedoeld wordt. Nee, inderdaad, dan wordt de spoeling wel enorm dun. Maar eigenlijk is dat iets wat ik niet van afstand goed kan bepalen, maar door met een persoon om te gaan ga ik werkelijk ervaren hoe ik daar over denk.
Dat ik echter op dat 'wat willen' in de betekenis van 'verkering of trouwen' wat kritisch reageer, komt doordat ik liever wat anders dan dat soort bijzondere dingen als spil van mijn denken neem: de gewone dingen. Want laten we eerlijk zijn: het gewone kom je duizend keer zo vaak tegen als het bijzondere.

Volgens mij snappen we elkaar wel.

...en een groep waar je in principe wel iets mee zou kunnen hebben.

Dat ervaar ik niet als een groep, maar meer als een enkel individu, waarvan je er zo eens om de zoveel jaren een tegenkomt.

Tja, 2 groepen klinkt misschien een beetje raar, maar zie het dan als 2 soorten mensen, of 2 mogelijke situaties ofzo.

[Boekenlezer]

Toen ik mijn huidige man leerde kennen was ik totaal niet verliefd op hem. Dat werd ik pas na ca 2 jaar...

Héél herkenbaar, héél herkenbaar...! Volgens mij komt dit heel erg vaak voor. Ik heb onderhand echt al tig verhalen gehoord die zo gingen. Eerst is de man verliefd, maar de vrouw niet. Later wordt ze het op hem, en er ontstaat een huwelijk. ('t Zal uiteraard niet altijd zo gaan, maar ik kan me voorstellen dat het wel vaak zo werkt.) Ik hanteer het onderhand al als een regel waar ik rekening mee houd!
Bovendien kan ik dit ook nog eens bijzonder goed plaatsen binnen wat een man ooit eens tegen mij zei: "In het opzicht van '(niet) vallen voor' zijn vrouwen véél sterker dan mannen. Mannen zijn véél sneller verliefd dan vrouwen. In geestelijk opzicht geldt: vrouwen kunnen je maken en breken. Verder denkt een man bij relaties vooral in voordelen, terwijl een vrouw meer de nadelen bekijkt."
Het verklaart wellicht ook waardoor ik zo bar weinig bereikte bij meisjes waarmee ik maar vrij kort te maken had, maar waar ik in die korte tijd meer voor ging voelen. ( )

[S-je]

Volgens mij is het net als bij een multiple choice-toets, net wat er het dichtst bij komt... maar er is maar één goed antwoord.

Weet je wat me balen lijkt, denk je dat je met de ware getrouwd bent, kom je een betere ware tegen

[henk77]

totaal niet met je eens joepie

[joepie]

Volgens mij is het net als bij een multiple choice-toets, net wat er het dichtst bij komt... maar er is maar één goed antwoord.

Weet je wat me balen lijkt, denk je dat je met de ware getrouwd bent, kom je een betere ware tegen

Dat zou dus toch betekenen dat er meerdere zouden zijn en daar geloof ik niet in.
Je kunt gerust een ander tegen komen maar je bent met de ware getrouwd.

[Aragorn]

Ik heb onderhand echt al tig verhalen gehoord die zo gingen. Eerst is de man verliefd, maar de vrouw niet. Later wordt ze het op hem, en er ontstaat een huwelijk.

Haha, was bij mij en m'n ex ook.. Zat alleen niet zoveel tijd tussen en dat huwelijk is er ook niet meer van gekomen..

Je kunt gerust een ander tegen komen maar je bent met de ware getrouwd.

Hoe naief kun je zijn..

[joepie]

Dat heeft niets met naïviteit te maken maar meer met de realiteit.
Als het niet zo was dan had je dus niet moeten trouwen!
Dus ben je met een leugen getrouwd!

[Aragorn]

Dat heeft niets met naïviteit te maken maar meer met de realiteit.
Als het niet zo was dan had je dus niet moeten trouwen!
Dus ben je met een leugen getrouwd!

Niet moeten trouwen... met een leugen getrouwd.. ik vind het maar grote woorden.

Als je een paar jaar verkering hebt en je houdt van elkaar is het meestal een logische stap dat je gaat trouwen. Je hebt dan vaak ook het gevoel dat de ander de ware voor jou is. Maar dat kan later veranderen. Mensen kunnen veranderen, uit elkaar groeien, vreemdgaan, hun echte droomvrouw tegenkomen, whatever.

Was je dan eigenlijk met een leugen getrouwd? Wie zou dat durven zeggen? Op dat moment heb je besloten te trouwen met degene waar je helemaal van hield, hoe kun je dan weten wat er in de toekomst gaat gebeuren?