mondige christenen

[naamloos]

het kruis van Christus is juist het vaste voedsel waarvan alles afvloeit tot de gelovigen.
Dus elke dag weer naar het kruis om alles te ontvangen uit Christus wat nodig is tot zaligheid.
Het gezicht op de onmetelijke liefde van Christus voor ons gekruisigd doet ons de zonden haten en vlieden en deze liefde uit dragen aan alle mensen.

Ik ben het met Quispel eens, het kruis is niet het vaste voedsel.
Het kruis heeft het zondeprobleem opgelost, en is 'slechts' het begin, want bij de wedergeboorte begint het leven pas.
Dat leven kan alleen geleefd worden omdat Jezus is opgestaan, en door zijn leven kunnen wij leven.
Ik leef, maar niet meer ik, maar Christus leeft in mij.
(Je kunt echt niet leven van je geboorte, of daar elke keer naar terug gaan)
We hoeven niet elke dag naar het kruis want: Want met één offer heeft Hij hen die geheiligd worden, tot in eeuwigheid volmaakt. Heb. 10:14
Het kruis is voor de buitenstaanders, die door het geloof daarin vergeving kunnen ontvangen en wedergeboren worden, en dat is eenmalig.
Als een wedergeborene weet ik me een kind van de vader, en als ik dan fouten maak belijdt ik die. Maar dan niet als aan een rechter (want dan zou er opnieuw vergelding moeten plaats vinden), maar aan mijn vader, die getrouw en rechtvaardig is om te vergeven.
Die vergeving is hij niet aan mij verplicht, maar aan zijn zoon Jezus vanwege zijn offer dat afdoende is.

En nou moet je niet denken dat het niet uitmaakt hoe je verder leeft, omdat we over vergeving niet meer hoeven in te zitten.
Bij de wedergeboorte krijg je een nieuwe natuur, en wat erin zit dat komt er -meer of minder- vroeg of laat ook uit.
Aan de vrucht kent men de boom. En vruchten komen van binnenuit, die plak je er niet zelf aan.
Maar omdat de oude natuur er ook nog is zal dat een levenslange strijd zijn, maar we hoeven dat gelukkig niet alleen te doen.

[Teus]

Het kruis is nog steeds de melk, het is het begin,dopen behoort ook bij de melk.
Het vaste voedsel begint bij de opstanding zoals ik het geloof en ook lees in de brieven van Paulus. Het kruis is voor alle mensen, de opstanding is dat waar je deel aan krijgt door wedergeboorte.Ik ga niet naar het kruis, het kruis is leeg de Heer is waarlijk opgestaan en uitermate verhoogd. Hij doet voor de gelovigen een werk als Hogepriester en vast voedsel zijn de verborgenheden die geopenbaard zijn door Paulus. Vast voedsel is geen melk, maar brood en wijn onder het nieuwe verbond. Aan het kruis bracht de Here Jezus alles ( zonden en mensen) dus alles en iedereen in de dood, maar pas door Zijn opstanding werd nieuw leven aan het licht gebracht en onsterfelijkheid en eeuwig leven. Jezus stierf maar Christus leeft.

Ik ben het met Quispel eens, het kruis is niet het vaste voedsel.
Het kruis heeft het zondeprobleem opgelost, en is 'slechts' het begin, want bij de wedergeboorte begint het leven pas.
Dat leven kan alleen geleefd worden omdat Jezus is opgestaan, en door zijn leven kunnen wij leven.
Ik leef, maar niet meer ik, maar Christus leeft in mij.
(Je kunt echt niet leven van je geboorte, of daar elke keer naar terug gaan)
We hoeven niet elke dag naar het kruis want: Want met één offer heeft Hij hen die geheiligd worden, tot in eeuwigheid volmaakt. Heb. 10:14
Het kruis is voor de buitenstaanders, die door het geloof daarin vergeving kunnen ontvangen en wedergeboren worden, en dat is eenmalig.
Als een wedergeborene weet ik me een kind van de vader, en als ik dan fouten maak belijdt ik die. Maar dan niet als aan een rechter (want dan zou er opnieuw vergelding moeten plaats vinden), maar aan mijn vader, die getrouw en rechtvaardig is om te vergeven.
Die vergeving is hij niet aan mij verplicht, maar aan zijn zoon Jezus vanwege zijn offer dat afdoende is.

Ik lees hier en daar dat het kruis op een gegeven moment niet meer in beeld is, zelfs niet meer naar toe gegaan wordt. Ik vraag me af wat je Geestelijk leven dan is, wat betekend God dan voor je, hoe kun je dan een relatie met Hem hebben? Hoe kun je Hem dan dankbaar zijn en de blijdschap ervaren? Hoe kun je Hem dan aanbidden. De vergeving van zonden zou je als melk kunnen zien maar Jezus heeft niet het werk aan het kruis gedaan alleen voor de zonden. Wel degelijk is het kruis nodig voor ons vaste voedsel.


Het kruis staat voor onze zonden. Omdat wij bewust God in het paradijs hebben verlaten, moest Christus komen om de kloof tussen God en ons te dichten. Ziijn het ook niet de zonden die we gisteren deden en morgen doen?

Het kruis staat voor onze verlorenheid. Zonder de dood van Jezus aan het kruis zouden wij verloren gaan en lijden in de hel. Is het niet dat we God elke dag danken voor onze behoudenis door het werk van Zijn Zoon aan het kruis?

Het kruis staat voor onze zwakheid. Wij zijn van onszelf geen krachtige schepsels, we zijn mensen die er mogen zijn, maar superzwak. We mogen kracht halen, door ons geloof, uit de Heilige Geest verkregen door het werk van Christus aan het kruis. Onze kracht in Jezus Christus halen we uit Zijn werk aan het kruis.

Het kruis staat voor onze pijn. Zolang we leven in een wereld waar de wereldse machten heersen leven we regelmatig in gevecht en pijn, deze pijn kunnen we kwijt door het werk aan het kruis.

Het kruis staat voor Gods rechtvaardigheid. Want God kan de zonde niet over zijn kant laten gaan. Daar is Hij te eerlijk en te Heilig voor. De waarachtigheid van zijn recht vraagt om de straf op de zonde.

Het kruis staat voor Gods liefde. ‘Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe’ (Johannes 3:16). Zijn Liefde, als je die mag ervaren, verzekerd je dat Hij je altijd lief heeft gehad, al voor de grondlegging der wereld.

Het kruis staat voor aanbidding
Als je de Liefde van de Heere Jezus mag ervaren waardoor je meer het besef krijgt wat het werk aan het kruis inhoud als met je God daarover in gesprek gaat. Dat is aanbidding.

En...als God je hebt laten zien wat er afgespeeld heeft tussen Hem en Jezus terwijl Hij leed aan het kruis dan durf je niet meer te zeggen dat het kruis alleen voor de zondevergeving was. Dan kom je er achter dat het wel degelijk tot vast voedsel is, volwassen worden, groeien en zijn in het geloof.

[Jan]

@Jan het kruis van Christus is juist het vaste voedsel waarvan alles afvloeit tot de gelovigen.
Dus elke dag weer naar het kruis om alles te ontvangen uit Christus wat nodig is tot zaligheid.
Het gezicht op de onmetelijke liefde van Christus voor ons gekruisigd doet ons de zonden haten en vlieden en deze liefde uit dragen aan alle mensen.

Het gaat niet om 'vast' als in 'vast onderdeel van'. Maar om voedsel dat voor volwassenen is bedoeld die de maag ervoor ontwikkeld hebben om dit voedsel te verteren.

Als het kruis niet zo belangrijk is en maar éénmaal waarom heeft de Heere zelf het avondmaal ingesteld.
Verkondig de dood des Heeren totdat Hij komt?
Een gedachtenismaaltijd juist voor Zijn gelovigen?
Zijn bloed drinken en Zijn vlees eten tot versterking van het geloof?

Klopt helemaal, het gemeenschapsmaal is een blijvende herdenking van Zijn lijden en sterven en opstaan. We kunnen niet zonder dat besef. We kunnen niet zonder 'het kruis'.

[Jan]

Ik had een heleboel Bijbelteksten neergezet om het belang van het herdenken van de dood van Christus te laten zien. Maar dat is inmiddels verwijderd. Dat was misschien niet 'mondig' genoeg. Of enkel off-topic, kan natuurlijk ook.

Wat wordt er door sommigen eigenlijk mee bedoeld als men zegt mondig te moeten zijn? Opstandig aan het woord van God? Ieder een eigen afwijkende mening en het hoogste woord voeren? Of kunnen we nog steeds zeggen het staat daar en daar geschreven en zo is het! Vervolgens gaan we alleen 'mondig zijn' als men te kort doet aan het hele Woord of er aan toevoegt!

Heeft men tegenwoordig steeds minder geloof in God en Zijn woord en zijn er daarom mensen zoals gravo en jaapo actief op forums om hun ongeloof te verkondigen? Om vooral steeds kritiek te uiten op het gezag van Gods Woord en vrijwel nooit opbouwende woorden te spreken?

[Marloes1g]

Ik was vanmorgen ook erg verbaasd dat er zoveel verwijderd was.
En in plaats van hard te mopperen/schelden moet ik me toch onderwerpen aan het gezag van de mods/eigenaar van dit forum.
Dat is voor mezelf een lesje in mondigheid. Valt niet mee.

[naamloos]

Ik lees hier en daar dat het kruis op een gegeven moment niet meer in beeld is, zelfs niet meer naar toe gegaan wordt. Ik vraag me af wat je Geestelijk leven dan is, wat betekend God dan voor je, hoe kun je dan een relatie met Hem hebben? Hoe kun je Hem dan dankbaar zijn en de blijdschap ervaren? Hoe kun je Hem dan aanbidden. De vergeving van zonden zou je als melk kunnen zien maar Jezus heeft niet het werk aan het kruis gedaan alleen voor de zonden. Wel degelijk is het kruis nodig voor ons vaste voedsel.

Door het kruis is het mogelijk vergeving van zonden te ontvangen, en dat gebeurt ook wanneer je gelooft, en daardoor wedergeboren wordt.
Door de wedergeboorte ben ik Gods kind geworden, ik heb zeker een relatie met mijn vader.
Ik snap voor geen meter hoe je erbij komt dat je dan geen dankbaarheid en blijdschap kan ervaren
En hoezo hem niet aanbidden, waar haal je dat in vredesnaam vandaan?

Het kruis staat voor onze zonden. Omdat wij bewust God in het paradijs hebben verlaten, moest Christus komen om de kloof tussen God en ons te dichten. Ziijn het ook niet de zonden die we gisteren deden en morgen doen?

En hij heeft de kloof overbrugt. Een kind van God struikelt weliswaar nog, maar die kloof is en blijft geslecht.
En mijn fouten belijd ik aan mijn vader, niet aan mijn rechter. De rechtszaak is al geweest, en de uitspraak staat vast!

Het kruis staat voor onze verlorenheid. Zonder de dood van Jezus aan het kruis zouden wij verloren gaan en lijden in de hel. Is het niet dat we God elke dag danken voor onze behoudenis door het werk van Zijn Zoon aan het kruis?

O, ik ben God voortdurend dankbaar. Niet alleen daarvoor, maar voor nog veel meer.
Hij heeft nog heel wat meer voor ons in petto, en daarvoor heeft hij ons gezegend met alle geestelijke zegeningen.

Het kruis staat voor onze zwakheid. Wij zijn van onszelf geen krachtige schepsels, we zijn mensen die er mogen zijn, maar superzwak. We mogen kracht halen, door ons geloof, uit de Heilige Geest verkregen door het werk van Christus aan het kruis. Onze kracht in Jezus Christus halen we uit Zijn werk aan het kruis.

Nee hoor, het kruis staat niet voor onze zwakheid.
Na geloof en wedergeboorte leven we wel, maar dat leven geeft geen kracht. Daarvoor hebben we de H.G. nodig, en niet het kruis.

Het kruis staat voor onze pijn. Zolang we leven in een wereld waar de wereldse machten heersen leven we regelmatig in gevecht en pijn, deze pijn kunnen we kwijt door het werk aan het kruis.

Sorry, ook niet mee eens. Het kruis staat niet voor onze pijn, maar voor onze schuld. (dat schuld pijn kan doen zal waar wezen, maar is wezenlijk iets anders)

Het kruis staat voor Gods rechtvaardigheid. Want God kan de zonde niet over zijn kant laten gaan. Daar is Hij te eerlijk en te Heilig voor. De waarachtigheid van zijn recht vraagt om de straf op de zonde.

Het kruis staat voor Gods liefde. ‘Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe’ (Johannes 3:16). Zijn Liefde, als je die mag ervaren, verzekerd je dat Hij je altijd lief heeft gehad, al voor de grondlegging der wereld.

Mooi, maar dat was het punt ook niet, toch? (terzijde: die laatste zin klopt niet)

Het kruis staat voor aanbidding
Als je de Liefde van de Heere Jezus mag ervaren waardoor je meer het besef krijgt wat het werk aan het kruis inhoud als met je God daarover in gesprek gaat. Dat is aanbidding.

Een beetje magertjes vind ik, er zijn nog veel meer redenen om hem te aanbidden.
Ik vind het apart als mensen blijven hangen in het evangelie van verlossing, terwijl er zoveel meer is.

En...als God je hebt laten zien wat er afgespeeld heeft tussen Hem en Jezus terwijl Hij leed aan het kruis dan durf je niet meer te zeggen dat het kruis alleen voor de zondevergeving was. Dan kom je er achter dat het wel degelijk tot vast voedsel is, volwassen worden, groeien en zijn in het geloof.

Het kruis is noodzakelijk om vergeving te ontvangen en Gods kind te worden, maar hoort geenszins bij het vaste voedsel.
De H.G. is noodzakelijk om te leven en groeien in geloof.
Als je dat gaat zien, dan blijf je niet hangen in iets (zonden) waar God niet meer mee rekent, wegens volkomen betaling daarvan door Jezus.
Daarmee doe ik niets af van de waarde van het kruis, dat staat muurvast.

[gravo]

Hallootjes,

Nog even over "melk" en "vaste spijze". D'r is wat af gefilosofeerd over deze begrippen in dit topic.

Maar wat nu te doen wanneer je, zoals ik, vooral ga voor de "melk en honing"?
Zit ik dan helemaal verkeerd? Blijf ik dan steken in het geestelijke peuter-stadium?

Het beloofde land. Ik kijk er naar uit, met een kinderlijk verlangen.

gravo

[mealybug]

Hallootjes,


Maar wat nu te doen wanneer je, zoals ik, vooral ga voor de "melk en honing"?
Zit ik dan helemaal verkeerd? Blijf ik dan steken in het geestelijke peuter-stadium?

Het beloofde land. Ik kijk er naar uit, met een kinderlijk verlangen.

gravo

Je blijft indderdaad hangen in het oude verbond.
Dat beloofde land, is de geestelike rust, die de gelovige, (die een geestelijke bestemming heeft, en niet het beloofde land van melk en honing , het huidige Israel)) verkrijgt door zich niet langer te verharden , maar Hem aan te nemen, zodra hij Zijn Stem hoort.
Ook je kinderlijke verlangen naar een beloofd land, zou een kinderlijke overgave moeten zijn, want het Koninkrijk is voor kinderen die Hem aannemen zonder vragen en allerlei theologische constructies en aannames, noodgrepen en abstracte inddelingen in verbonden etc.

[gravo]

Je blijft indderdaad hangen in het oude verbond.
Dat beloofde land, is de geestelike rust, die de gelovige, (die een geestelijke bestemming heeft, en niet het beloofde land van melk en honing , het huidige Israel)) verkrijgt door zich niet langer te verharden , maar Hem aan te nemen, zodra hij Zijn Stem hoort.
Ook je kinderlijke verlangen naar een beloofd land, zou een kinderlijke overgave moeten zijn, want het Koninkrijk is voor kinderen die Hem aannemen zonder vragen en allerlei theologische constructies en aannames, noodgrepen en abstracte inddelingen in verbonden etc.

Nou, hartelijk bedankt hoor voor je bittertje en je zuurtje. Neem eens een Wilhelmina-pepermunt, man. Goed voor de maag, goed voor de gal.

Maar ik hecht te veel aan het beeld van de exodus als Gods bevrijdende handeling uit de benauwdheid, de woestijnreis als beeld van de reis door het leven, de Jordaan als beeld van de doortocht door de dood en het beloofde land als beeld van onze bestemming en ons doel, om zo maar af te stappen van het bijbehorende beeld van een land dat overvloeit van melk en honing.
Ik heb geen zin om me bij elk prachtig OT-verhaal af te vragen of ik wel in de juiste bedeling zit, of ik indderdaad niet in het "Oude Verbond" blijf hangen, of ik wel tot de juiste doelgroep behoor: "Pas op, dit geldt alleen voor Israël", of dat ik een passage uit Gods Woord wel of niet op mijzelf mag toepassen.

Al die abstracte inddelingen, aannames, en theologische constructies: Niks mee te maken. Ik kom uit de traditie van de vrije tekstkeuze. De hele Bijbel is nuttig. Van kaft tot kaft, hoor. Ik eigen het me gewoon allemaal toe. Het zijn universele, diepzinnige en troostvolle verhalen die naadloos aansluiten op mijn door het NT aangestoken christelijk geloof:

O Love divine, how sweet Thou art,
When shall I find my willing heart
All taken up by Thee?
My thirsty spirit faints to prove
The greatness of redeeming love,
The love of Christ to me.

Stronger His love than death and hell,
Its riches are unsearchable:
The first-born sons of light
Desire in vain its depths to see;
They cannot reach the mystery,
The length, and breadth, and height.

God only knows the love of God;
Oh, that it now were shed abroad
In this poor stony heart;
For love I sigh, for love I pine;
This only portion, Lord, be mine,
Be mine this better part.

Oh, that I could forever sit
Like Mary, at the Master’s feet;
Be this my happy choice;
My only care, delight, and bliss,
My joy, my rest on earth be this,
To hear the Bridegroom’s voice.

gravo

[Teus]

Door het kruis is het mogelijk vergeving van zonden te ontvangen, en dat gebeurt ook wanneer je gelooft, en daardoor wedergeboren wordt.
Door de wedergeboorte ben ik Gods kind geworden, ik heb zeker een relatie met mijn vader.
Ik snap voor geen meter hoe je erbij komt dat je dan geen dankbaarheid en blijdschap kan ervaren
En hoezo hem niet aanbidden, waar haal je dat in vredesnaam vandaan?

Je snapt het niet, hoe ik er bij kom omdat je niet ziet dat het kruis de oorsprong van je kind zijn blijft.
Je kunt een maag hebben voor het voedsel, als je de melk gehad heb ben je misschien toe aan vast voedsel maar om dat te verwerken hebben we ook tanden en kiezen nodig.
Aan je opmerkingen te zien bgrijp je juist niet wat ik bedoel.

Is je relatie met God niet ontstaan door het kruis?
Aanbidden is God de eer bewijzen, God vertellen wat je in Christus gezien heb en wat is het belangrijkste wat Hij gedaan heeft? Dan kun je niet anders dan naar het kruis. Wat is het belangrijkste wat God voor je gedaan heeft, ik dank Hem er heel veel voor. Daardoor Geeft Hij Zijn Liefde, Zijn Trouw en Nabijheid.


Waar dank je God voor? Dat je elke dag eten en drinken hebt? Dat Hij bepaalde dingen in je leven stuurt of je ziekte wegneemt? Jazeker kun en moet je Hem daarvoor danken, Hij is het waard en je kan het nooit genoeg doen, we komen er altijd in te kort.
Geweldig mooie dingen zijn dit maar voor mij ligt het toch wat anders, het is allemaal vergankelijk, het feit dat God deze dingen voor me doet, dat Hij, de Allerhoogste naar mij om wil zien, zulke dingen voor mij doet, specifiek voor mij. Dat vind ik het grootste wonder en dat is begonnen aan het kruis. Niet om de zonden die ik gedaan heb, daar hebben mijn Vader en ik het niet meer over maar wel de Liefde die mijn Vader en mijn Heiland voor mij hebben en daar geuit is en nu daar door mag groeien.

Bedank je elke keer je vrouw dat ze eten voor je maakt je bed verzorgt en misschien sex met haar gehad heeft? Of zie je ook nog die blik in haar ogen waar je kunt zien dat ze van je houdt? Kijk je ook nog eens terug toen ze voor je opkwam toen men je beledigde, die veelzeggende glimlach die je stiekem kreeg op een drukke verjaardag?

Die kleurplaten en tekeningen die m'n kleinkinderen voor me maken, daar is niet zoveel moois aan hoor, het werk dat ze er aan gehad hebben, dat ze de moeite gedaan hebben om opa te verblijden, dat raakt mij. Daaraan kun je zien dat ze van je houden.

Het is te kortzichtig te zeggen dat na genade het kruis niet meer nodig is, Ik denk dat het vaste voedsel nog niet geproefd is als men allen waarde hecht aan het kruis alleen voor de zonden.

Je schrijft dat je niets afdoet van de waarde van het kruis, helaas constateer ik dat je dat wel doet en eigenlijk met geweld, als je het kruis alleen als betaalmiddel van je zonden ziet, je moet dat nog leren denk ik, maar dan is het vaste voedsel welkom.

Je hoeft niet naar het kruis voor je zonden die daar achtergelaten zijn maar het feit dat Hij het heeft willen doen, dat is essentieel voor je geloofsleven en daarmee kan je groeien in het geloof.

[naamloos]

Je snapt het niet, hoe ik er bij kom omdat je niet ziet dat het kruis de oorsprong van je kind zijn blijft.
Je kunt een maag hebben voor het voedsel, als je de melk gehad heb ben je misschien toe aan vast voedsel maar om dat te verwerken hebben we ook tanden en kiezen nodig.
Aan je opmerkingen te zien bgrijp je juist niet wat ik bedoel.

Je leest slecht hoor, en laat mij maar voor mezelf bepalen wat ik zie.
Het kruis is niet de oorsprong van mijn bestaan, dat is God zelf: Wedergeboren door water (woord) en Geest. Joh. 3.
Inderdaad is het kruis een onmisbaar onderdeel voor bovenstaande, maar dat had ik al gezegd.

Is je relatie met God niet ontstaan door het kruis?
Aanbidden is God de eer bewijzen, God vertellen wat je in Christus gezien heb en wat is het belangrijkste wat Hij gedaan heeft? Dan kun je niet anders dan naar het kruis. Wat is het belangrijkste wat God voor je gedaan heeft, ik dank Hem er heel veel voor. Daardoor Geeft Hij Zijn Liefde, Zijn Trouw en Nabijheid.

Als er geen kruis was, was er geen vergeving en wedergeboorte, dus ook geen relatie. Dat was toch al duidelijk?
Ik aanbid God om wie hij is en wat hij heeft gedaan.
Als ik hem aanbid dan ga ik rechtstreeks naar hem, en hoef ik niet weer eerst naar het kruis.
Dat wil niet zeggen dat ik nooit meer aan het kruis denk, Joh. 3:16 leeft echt wel voor me hoor.
We behoren hem te aanbidden in Geest en waarheid, en dan is het goed. Het hoeft niet aan jouw maatstaven te voldoen.

Waar dank je God voor? Dat je elke dag eten en drinken hebt? Dat Hij bepaalde dingen in je leven stuurt of je ziekte wegneemt? Jazeker kun en moet je Hem daarvoor danken, Hij is het waard en je kan het nooit genoeg doen, we komen er altijd in te kort.
Geweldig mooie dingen zijn dit maar voor mij ligt het toch wat anders, het is allemaal vergankelijk, het feit dat God deze dingen voor me doet, dat Hij, de Allerhoogste naar mij om wil zien, zulke dingen voor mij doet, specifiek voor mij. Dat vind ik het grootste wonder en dat is begonnen aan het kruis. Niet om de zonden die ik gedaan heb, daar hebben mijn Vader en ik het niet meer over maar wel de Liefde die mijn Vader en mijn Heiland voor mij hebben en daar geuit is en nu daar door mag groeien.

Nu suggereer je dat ik hem voornamelijk dankbaar ben voor de aardse zegeningen, en jij doet het zoveel beter omdat jij hem dankt voor het kruis.
Als je nou eens beter leest dan weet je dat ik gezegd heb dat ik God ook dankbaar ben voor het kruis, maar óók voor alle geestelijk zegeningen waarmee hij ons gezegend heeft. (en bij deze: ook voor de aardse zegeningen)

Bedank je elke keer je vrouw dat ze eten voor je maakt je bed verzorgt en misschien sex met haar gehad heeft? Of zie je ook nog die blik in haar ogen waar je kunt zien dat ze van je houdt? Kijk je ook nog eens terug toen ze voor je opkwam toen men je beledigde, die veelzeggende glimlach die je stiekem kreeg op een drukke verjaardag?

Die kleurplaten en tekeningen die m'n kleinkinderen voor me maken, daar is niet zoveel moois aan hoor, het werk dat ze er aan gehad hebben, dat ze de moeite gedaan hebben om opa te verblijden, dat raakt mij. Daaraan kun je zien dat ze van je houden.

Misschien is het goed even op te merken dat ik je kleinkind niet ben.
Ik ben heel goed in staat om de gezindheid van het hart te onderscheiden van de gaven.

Het is te kortzichtig te zeggen dat na genade het kruis niet meer nodig is, Ik denk dat het vaste voedsel nog niet geproefd is als men allen waarde hecht aan het kruis alleen voor de zonden.

Nodig, in de zin van onmisbaar, is het inderdaad niet meer voor Gods kind.
Echter kan het wel nodig zijn om voor je innerlijke gesteldheid om regelmatig vol dankbaarheid terug te denken wat hij allemaal voor ons gedaan heeft.
En nogmaals: het vaste voedsel gaat niet over het kruis. Als jij vind van wel kun je dat misschien even bijbels onderbouwen?

Je schrijft dat je niets afdoet van de waarde van het kruis, helaas constateer ik dat je dat wel doet en eigenlijk met geweld, als je het kruis alleen als betaalmiddel van je zonden ziet, je moet dat nog leren denk ik, maar dan is het vaste voedsel welkom.

Gelukkig dan maar dat jij mij niet hoeft te beoordelen, want je zit er flink naast.
Hoe noodzakelijk, waardevol, grootst enz. het kruis ook is, het is geen doel maar een middel om tot het doel te komen nl: gelijkvormig worden aan het beeld van Jezus. (want daartoe zijn gelovigen uitverkoren) En daar hebben we de H.G. voor nodig, en niet het kruis.

Je hoeft niet naar het kruis voor je zonden die daar achtergelaten zijn maar het feit dat Hij het heeft willen doen, dat is essentieel voor je geloofsleven en daarmee kan je groeien in het geloof.

Zo ervaar ik dat niet, en zo staat het ook niet in de bijbel dus maak ik me er maar niet ongerust over dat onze ervaringen niet synchroon lopen.
Het kruis laat niet alleen de liefde van God zien, maar herinnert tegelijk ook aan zonden en schuld.
Om de liefde van God te zien en ervaren hoef ik niet steeds terug naar het kruis, zijn liefde blijkt uit alle dingen.
Ik laat me liever leiden door de H.G. i.p.v. een door mensen voorgeschreven route die persé elke keer langs het kruis moet.
Als God jou op een andere manier leidt: dikke prima natuurlijk.
Maar maak niet de fout de weg die God met jou gaat aan een ander op te leggen.
En vermijdt zeker de klassieke misser: als je het anders ziet en ervaart als ik, dan ken je nog weinig of niets van God!

[Bambi]

Door het kruis is de relatie met God mogelijk gemaakt.
En in die relatie groei je, o.l.v. de Heilige Geest.
Het wordt steeds minder van jezelf en steeds meer van God.
Oftewel: de oude mens moet steeds verder afsterven en de nieuwe mens moet steeds meer plaats maken.
Daardoor ga je ook steeds meer denken en doen zoals God het wil, omdat de Heilige Geest je daarin onderwijst en je de ogen daarvoor opent.
Dat is de overgang van de melk naar vast voedsel.
En dat gaat bij de een sneller dan bij de ander.
En als we te hoogmoedig worden en teveel weer volgens de oud mens denken, dan wijst de Heilige Geest weer terug naar het kruis.
Dus dat kruis blijft altijd aanwezig, bij de een wat meer dan bij de ander.

[Chaya]

Maar ik hecht te veel aan het beeld van de exodus als Gods bevrijdende handeling uit de benauwdheid, de woestijnreis als beeld van de reis door het leven, de Jordaan als beeld van de doortocht door de dood en het beloofde land als beeld van onze bestemming en ons doel, om zo maar af te stappen van het bijbehorende beeld van een land dat overvloeit van melk en honing.
Ik heb geen zin om me bij elk prachtig OT-verhaal af te vragen of ik wel in de juiste bedeling zit, of ik indderdaad niet in het "Oude Verbond" blijf hangen, of ik wel tot de juiste doelgroep behoor: "Pas op, dit geldt alleen voor Israël", of dat ik een passage uit Gods Woord wel of niet op mijzelf mag toepassen.

Van harte mee eens Gravo!
God leidde Zijn volk niet over een gebaand pad langs de zee, waar de koele wind waait, nee dwars door de hete en droge woestijn, 40 jaren duurde dat. En wat ligt er dan een rijke belofte in.
Men vergeet ook wel eens dat velen het beloofde land niet gehaald hebben, maar stierven in de woestijn.

[Bambi]

Men vergeet ook wel eens dat velen het beloofde land niet gehaald hebben, maar stierven in de woestijn.

Mozes mocht het land Kanaän ook niet in, maar niet omdat hij niet geloofde, maar ongehoorzaam was geweest. Maar hij ging wel de hemel in.

[Bambi]

Dat is de vraag Bambi. Mozes zijn lichaam is nogal een raadsel. Hij komt ongetwijfeld in de toekomst op aarde terug als één van de 2 getuigen, en waar God dan zijn lichaam vandaan haalt weten wij niet.
Evenals Elia. Het wordt ergens bewaard voor de toekomst omdat het een lichaam is wat nog op aarde kan bivakkereren en een hemels lichaam is van een andere...laat ik zeggen..."substantie, gelijk de engelen. Maar de Bijbel zegt er niet veel over.
Mozes en Elia zullen straks alsnog sterven in hun aardse lichaam.

Zullen we daarover de Bijbel maar laten spreken en dat voor waar aannemen?

Deuteronomium
5 Alzo stierf Mozes, de knecht des HEEREN, aldaar in het land van Moab, naar des HEEREN mond.
6 En Hij begroef hem in een dal, in het land van Moab, tegenover Beth-peor; en niemand heeft zijn graf geweten, tot op dezen dag.

Zeker waar Bambi. Dus dan zou je denken dat de Heere ook gelovigen straft, soms.

Kastijden of tuchtigen, noemt de Bijbel dat, zodat ze juist niet veroordeeld worden.