Hoe moet een gelovige over zijn zonde denken en spreken?

[schelpje3]

Kun je zeggen waar dat staat in de Bijbel?

De Bijbel toont ons het grote belang dat de Heere God hecht aan vergeving. De Heere Jezus bidt: "En vergeef ons onze zonden, want ook wijzelf vergeven een ieder, die ons iets schuldig is." (Lucas 11 vers 4) Hij koppelt zelfs ons vergeven van de ander aan de vergeving die wij van God ontvangen: "Alzo zal ook mijn hemelse Vader u doen, indien gij niet, een ieder zijn broeder, van harte vergeeft." (Mattheüs 18 vers 35) Deze uitspraak volgt op de bekende gelijkenis over de schuldenaars.

Gelijkenis
De ene knecht werd een gigantische schuld kwijtgescholden maar weigerde dat te doen ten aanzien van de minieme schuld die een andere knecht hem schuldig was. Vanuit de vergeving die wij van God ontvangen hebben, worden wij opgeroepen om ook de ander te vergeven: "Maar weest jegens elkander vriendelijk, barmhartig, elkander vergevend, zoals God in Christus u vergeving geschonken heeft." (Efeziërs 4 vers 32). En dat niet mondjesmaat, maar iedere keer weer opnieuw: "Toen kwam Petrus bij Hem en zeide: Here, hoeveel maal zal mijn broeder tegen mij zondigen en moet ik hem vergeven? Tot zevenmaal toe? Jezus zeide tot hem: Ik zeg u, niet tot zevenmaal toe, maar tot zeventig maal zevenmaal." (Mattheüs 18 vers 21 en 22)

Gezond geestelijk leven
Vergeving is in bijbelse optiek cruciaal voor een gezond geestelijk leven. Door niet te vergeven, blijven wij in de duisternis en berokkenen we anderen maar vooral ook onszelf veel kwaad. "We moeten leeg worden van datgene waarvan we vol zijn, zodat we vervuld kunnen worden met datgene waaraan het ons ontbreekt", zei lang geleden de kerkvader Augustinus. Iemand vergeven is niet iets waarover wij vrijblijvend kunnen spreken. Je doet het omdat het een gebod van God is, omdat aan Hem de wraak toekomt en omdat er geen andere weg is voor jezelf om verder te komen. Ook dan kan de pijn van datgene wat jou is aangedaan blijven, maar de verbittering is weg. De angel is er als het ware uit. Vaak vraagt dit wel om herhaling: iedere keer wanneer de verwijten weer opkomen, opnieuw kiezen om te vergeven. Vergeving heeft dan veel meer het karakter van een proces.

bron: de Hoop ggz

[maaarten]

Wij kunnen God niet met onze zonden kwetsen, dat staat nergens in de Bijbel, bovendien als men de ander kwetst is men ook niet onder de indruk, dus ik vind dit allemaal heel hypocriet.
We beledigen maar raak en we kleineren er op los en leren er geen snars van.
Morgen begint het weer.
Wat stelt berouw nu nog voor. " Krokodillentranen " zei mijn vader vroeger.

Het verbaast me altijd dat bij zonden, men en jij ook Maaarten weer gelijk over moord begint.
Wat dacht je van wat dichter bij huis blijven.

Dus gewoon mensen onfatsoenlijk behandelen of bejegenen.
Spullen of tijd van je baas stelen.
Gewoon alledaags houden want niemand pleegt hier een moord en als je dat doet is de overheid bij machte om je straf te geven.

Er staat wel degelijk in de Bijbel dat we de Heilige Geest bedroeven als we zondigen. Efeze 4:30 "En bedroeft de heilige Geest Gods niet, door wie gij verzegeld zijt tegen de dag der verlossing." In de context gaat dit heel duidelijk over zonde doen.

Verder ben ik het trouwens geheel met je eens. Ik gebruikte het voorbeeld van een moord omdat met een dergelijke ernstige zonde denk ik duidelijker blijkt wat het probleem is. Maar je hebt helemaal gelijk, wat ik over berouw probeer te schrijven geldt net zo goed voor de zonden die jij noemt, die wat dichter bij huis zijn.

Bovendien ben ik het ook met je eens dat waar berouw, wanneer de Heilige Geest ons van zonden overtuigt, ook uitmondt in een verandering in gedrag. Als we echt door de Heilige Geest overtuigt zijn dat bijvoorbeeld hoe we iemand anders bejegend hebben een zonde is en tegen de wil van God in is, dan blijft het niet bij een verdrietig gevoel en excuses, maar dan zullen we voortaan ook diegenen anders bejegenen. Anders zijn het inderdaad 'krokodillentranen' en geen oprecht berouw, maar oppervlakkig sentimenteel verdriet.

Laten we de de verzen die volgen op de tekst over het bedroeven van de Heilige Geest eens lezen, zodat we helder hebben wat de Heilige Geest bedroeft:

Efeze 4:31-32
"Alle bitterheid, gramschap, toorn, getier en gevloek worde uit uw midden gebannen, evenals alle kwaadaardigheid. Maar weest jegens elkander vriendelijk, barmhartig, elkander vergevend, zoals God in Christus u vergeving geschonken heeft."

Dat zijn inderdaad zonden die wat dichter bij huis zijn, lijkt me, voor mij is dat in ieder geval het geval. Wat betreft betreft mag het mij en ons wel aan het denken zetten, dat nalatigheid wat betreft jegens elkander vriendelijk, barmhartig en vergevingsgezind zijn in de context van het bedroeven van de Heilige Geest staat!

Ik wil wel een bijdrage leveren, maar ik weet niet of dat wenselijk is omdat het in religie: geloof en leven staat waarbij volgens mij de gereformeerde visie centraal staat.

Wat mij betreft is je bijdrage welkom!

[Teus]

Hoe beleven we de Heere Jezus als onze Heiland en hoe is onze relatie met Hem?
Daar gaat het uiteindelijk om.
Als je streven is, een relatie te hebben met de Heere Jezus dan kan het niet uitblijven dat satan je zoveel mogelijk lastig valt. Hoe hechter je relatie wordt hoe heviger de duivel zijn best moet doen.
Ook, hoe hechter je relatie wordt des te meer pijn het doet als je zondigt.
God wil dat we altijd onze zonden belijden, ook al zijn ze al vergeven. Hij wil dat we Hem nodig hebben om ons te kunnen helpen en Zijn Liefde te delen met ons en ons te helpen beschermen tegen satan. Als we onze zonden belijden zijn we wat dat betreft weer vrij van satan want hij blijft er op terugkomen. Als we ze bij God gebracht hebben kan hij er niets meer mee en moet het klaar zijn. Als we bewust blijven zondigen zonder aanklacht van satan, dan zou ik me zeer grote zorgen gaan maken over de toestand van je ziel.

God wil absoluut niet dat we terug komen op de zonden die Hij ons vergeven heeft. Vaak wordt er op een gruwelijke wijze bewust naar onze zonden terug gekeken.
God heeft Zijn Zoon ervoor gegeven en Hij, Jezus Christus heeft er voor geleden, dit is voor ons voldoende. Wij moeten niet zelf willen lijden Jezus heeft genoeg gedaan en zei “het is volbracht”. Het is een vreselijke zonde als we het wel doen, het is van satan en hij lacht. Het dooft de Heilige Geest en je hebt een arm en God onterend geestelijk leven en kan geen relatie met de Heere Jezus hebben.
Zelfs als je de Genade nog niet ontvangen hebt en je zoekt God dan gaat het niet direct om je zonden maar dat je hem nodig hebt, dat je God serieus neemt, Hij zegt kom zoals je bent. Zondenkennis, verschrikkelijk gewoon, God wil er niet van weten.