Wanneer wist satan dat hij verloren had?

[Riska]

Soms is het niet alleen trots... zijn er andere hindernissen te nemen...
Trots heeft iets te maken met eigen zonde.
Andere hindernissen zijn vaak veroorzaakt door de zonde van een ander...

[rins]

@Atro en @schelpje3
Ook ik herken me daar in...

Noem eens 1 reden (als je wilt natuurlijk anders niet) waarom God er niet voor jou zou zijn?
Of 1 ding wat je mist, wat essentieel is om tot God te komen?

@Jozo, als we zondag aan zondag onder Gods Woord verkeren is er eigenlijk maar één echte reden: ten diepste wíllen we niet tot Hem komen.
Pas als we met 'de schrik des Heeren' te maken krijgen dan móeten we, of we willen of niet...
En zolang dat niet gebeurd hebben we nog vele verontschuldigen om die ene ware reden te verbloemen.

[schaapje]

quote="Atro"

De nood is soms hoog! Maar om dan in die nood tot Christus te vluchten .. iets weerhoud mij daarvan .. hoe graag ik ook zou willen! En waarschijnlijk is dat me trots .. dat ik nog 'te' goed van mezelf denk en nog 'te' slecht van God.

Het is zo herkenbaar Atro wat je doormaakt, het is voor een mens moeilijk zo,n onvoorwaardelijke
liefde aan te nemen, ik heb in het begin ook zovaak gedacht "het is niet voor mij die liefde"
het was zo sterk dat ik in geloof af wilde haken, toen greep God in met iets, en daarna is er
nooit meer twijfel in die liefde van God voor mij geweest.

Ik kan me helemaal bij Jozo aansluiten praat met God zeg eerlijk wat je denkt en voelt
vertel je moeilijkheden en wat Riska zegt misschien is er "iets" wat de oorzaak is wat
je zo tegen houdt, God kan je dat aanwijzen.

[rins]

Soms is het niet alleen trots... zijn er andere hindernissen te nemen...
Trots heeft iets te maken met eigen zonde.
Andere hindernissen zijn vaak veroorzaakt door de zonde van een ander...

Noem eens een voorbeeld?

[Riska]

Noem eens een voorbeeld?

Mensen bij wie keer op keer het vertrouwen zeer ernstig beschaamd is.
Mensen die bij 'overgave' met huid en haar 'genomen' zijn.

[schelpje3]

Mensen bij wie keer op keer het vertrouwen zeer ernstig beschaamd is.
Mensen die bij 'overgave' met huid en haar 'genomen' zijn.

Ik herken iets van wat Riska zegt. Wanneer iemand je iets aandoet en de ander vraagt geen vergeving, of gaat gewoon door, KAN er een soort verlamming ontstaan bij je. Dat is geen onverzoenlijkheid of hardheid, maar een stuk gekwetstheid, zodanig, dat het in de weg kan staan.
Bij Riska is het op een ander vlak dan bij mij, maar het gevoel komt behoorlijk overeen.

[Atro]

Mensen bij wie keer op keer het vertrouwen zeer ernstig beschaamd is.
Mensen die bij 'overgave' met huid en haar 'genomen' zijn.

Helaas herken ik me hierin. Mensen doen zoveel onrecht aan anderen, terwijl ze geen eens doorhebben dat ze dat doen en hoeveel pijn dat bij een ander teweeg brengt. Keer op keer weer ...!

[schaapje]

quote="Atro"

Helaas herken ik me hierin. Mensen doen zoveel onrecht aan anderen, terwijl ze geen eens doorhebben dat ze dat doen en hoeveel pijn dat bij een ander teweeg brengt. Keer op keer weer ..

Ik denk dat velen wel pijn met zich mee dragen, dit zijn de gevolgen van de zonden
van mensen. Er zijn er maar weinigen die niet een verkeerd zelfbeeld hebben door
wat anderen hun aangedaan hebben, soms zelf ernstig beschadigd.
Maar God is instaat al die pijn te genezen, en ons zelfbeeld te herstellen,
zodat we mogen worden en zijn zoals Hij bedoelt heeft.

[1a2b3c]

..als we zondag aan zondag onder Gods Woord verkeren is er eigenlijk maar één echte reden: ten diepste wíllen we niet tot Hem komen.
Pas als we met 'de schrik des Heeren' te maken krijgen dan móeten we, of we willen of niet...
En zolang dat niet gebeurd hebben we nog vele verontschuldigen om die ene ware reden te verbloemen.

Het gebeurd ook dat God een mens al lang gewillig heeft gemaakt, maar als je altijd hoort dat een mens van nature niet wil (en dat is ook zo) kun je haast niet geloven dat die gewilligheid die je hebt van God komt.
Degenen die echt niet willen zoeken er ook niet naar, zitten alleen in de kerk omdat het 'moet' of 'hoort' of hun geweten gerust te stellen of voor de andere mensen o.i.d., of de meesten leven volop in de wereld.
Als je dus gered wilt worden en God zoekt in Zijn Woord, in de prediking e.d. doe dan niet alsof dat niets is want dat heeft God gewerkt, want uit onszelf zullen we Hem nooit zoeken en willen we alleen maar de zonden.
Rom.3:11 er is niemand die verstandig is, er is niemand die God zoekt. Al zoek je Hem alleen maar met je verstand dan nog is dat van God, dat staat er en God werkt door het verstand heen.
En voor zoekers staan beloften in de Bijbel o.a. Spr.8:17 wie Mij ernstig zoeken, zullen Mij vinden. Jes5:19 ...Ik heb tegen het nageslacht van Jakob niet gezegd: Zoek Mij tevergeefs.

En er staat niet in de Bijbel: pas als we echt met de schrik des Heeren te maken hebben dan moeten we, of we willen of niet.
God trekt ons niet tegen onze zin: Ps.110:3 Uw volk is zeer gewillig op de dag van Uw kracht...
2 Kor.5:11 Wij dan, wetende den schrik des Heeren, bewegen de mensen tot het geloof .... bewegen/overhalen tot geloof, dus geen moeten of je wilt of niet.
Rom.2:4 ...zonder te weten dat de goedertierenheid van God u tot bekering leidt?

Zo lang de mens niet wil en/of gelooft zal hij zich blijven verontschuldigen om de ware reden te verbloemen.

[Riska]

Pas als we met 'de schrik des Heeren' te maken krijgen dan móeten we, of we willen of niet...

Nee, niet dan. Pas als we doorkrijgen hoe onmetelijk groot Zijn liefde is, weten we dat we niet moeten, maar mogen...

[Jozo]

@Jozo, als we zondag aan zondag onder Gods Woord verkeren is er eigenlijk maar één echte reden: ten diepste wíllen we niet tot Hem komen.
Pas als we met 'de schrik des Heeren' te maken krijgen dan móeten we, of we willen of niet...
En zolang dat niet gebeurd hebben we nog vele verontschuldigen om die ene ware reden te verbloemen.

Mijn motto is altijd: Ik moet niks
Als ik niet naar de kerk zou willen zou ik ook niet gaan. Ik ga naar de kerk omdat ik God en de gemeenteleden wil ontmoeten.

[Riska]

Mijn motto is altijd: Ik moet niks
Als ik niet naar de kerk zou willen zou ik ook niet gaan. Ik ga naar de kerk omdat ik God en de gemeenteleden wil ontmoeten.

Precies, helemaal mee eens!

[rins]

Nee, niet dan. Pas als we doorkrijgen hoe onmetelijk groot Zijn liefde is, weten we dat we niet moeten, maar mogen...

Dit is een paar stappen verder, er zal eerst kennis gemaakt moeten worden met Gods volmaakte rechtvaardigheid...
En let wel, ik had het over kerkmensen die wekelijks onder Gods Woord zitten, niet over heidenen.

[Riska]

Ik zit wekelijks onder Gods woord.
De vraag is een andere: horen wij wat er gezegd wordt.
Want we kunnen allemaal iedere zondag onder Gods woord zitten en net zo de kerk weer uitkomen.
Dat gebeurt in alle soorten kerken, van vrijzinnig tot strikt reformatorisch.

En naar mijn gevoel ga jij uit van de drieslag 'ellende verlossing dankbaarheid'.
Wat ik bedoelde te zeggen is dat er ook mensen ineens de liefde van God zien, dus dat dankbaarheid eerst komt.

Een heel aards voorbeeld. Je wordt geboren en er zijn mensen die je verzorgen en opvoeden (als het goed is dus). Dat neem je als kind gewoon aan. Het is normaal.
Tot er iets gebeurt. Het kind, de jongere, gaat ernstig de fout in en zijn/haar ouders doen er alles aan hem/haar te helpen. Dan kan het zomaar zijn dat die jongere, dat kind, ineens ziet hoeveel die ouders van hem/haar houden. En dan pas komt ook het verdriet, de spijt van wat gebeurd is.

Het een is niet beter dan het andere, het een sluit het andere niet uit.

En voor mij is het zo dat niet de schrik, maar de liefde mij naar de kerk doet gaan... ik mág en dat is een groot voorrecht.

[Atro]

En naar mijn gevoel ga jij uit van de drieslag 'ellende verlossing dankbaarheid'.
Wat ik bedoelde te zeggen is dat er ook mensen ineens de liefde van God zien, dus dat dankbaarheid eerst komt.

En voor mij is het zo dat niet de schrik, maar de liefde mij naar de kerk doet gaan... ik mág en dat is een groot voorrecht.

Het is niet de schrik, noch de liefde die ons als gemeentes samenbrengt onder het gehoor. Het is de Heilige Geest die ons doet op laten gaan naar Zijn huis.

Dankbaarheid eerder dan verlossing en ellende? Hoe kan je dankbaar zijn, voor iets waarvan je niet weet waar je verlost van bent?

Het kan wel zo zijn dat je opeens de Liefde en de Almacht van God ziet en daardoor jouw verderfelijke staat ziet, waardoor je in die nood tot Christus vlucht. Bedoel je dit? Maar dan ken je wel degelijk eerste de ellende, dan de verlossing en dan pas de dankbaarheid.