Hoe vertel je je ouders dat je wilt gaan trouwen?

[rafaell]

Tsjah je kunt de toekomst nooit voorspellen. Ik heb mensen die een paar jaar ouder zijn en een paar jaar langere relatie hadden ook al genoeg uit elkaar zien gaan. Je ontwikkelt immers nogal in je studententijd en dat is ook gezond, om al in je eerste jaar te gaan trouwen vind ik wel behoorlijk naïef.

[MissF]

Dat van die voorbehoedsmiddelen was een geintje MissF Ja samenwonen kost hetzelfde, maar je hoeft nog geen bruiloft te geven en als het niet werkt, je ontwikkeld tenslotte nogal in je studententijd, dan kun je er nog makkelijk af

haha oke, ik was al bang dat je er echt geen verstand van had

Maargoed, ik denk dat het een beetje nutteloos is om dit soort opmerkingen over samenwonen hier te plaatsen, omdat je weet hoe de meerderheid hier denkt. En mensen laten happen is 1 x heel leuk, maar je doet het de laatste tijd mij een beetje te vaak, en dat vind ik een beetje irritant.
Maargoed, een bruiloft kost idd geld genoeg, en dat kun je uitsparen door samen te gaan wonen. maar dan nog betaal je elke maand al die vaste lasten en moet je eten. En trouwen kan ook gratis op maandagochtend.
En dan nog kun je van elkaar af hoor, tegenwoordig schijnen banken al te vragen als je een huis koopt samen of de scheiding al goed geregeld is, voor het geval dat. maar dat lijkt mij geen reden om te gaan trouwen of samenwonen eigenlijk. Tenminste, wij zijn getrouwd tot de dood ons scheidt, en hoe stom we elkaar ook gaan vinden, we zullen wel bij elkaar blijven. En dat vind ik superstoer dat wij daar vanuit gaan, omdat deze hele maatschappij zo lekker simpel is: gaat het niet meer? Dan ga je toch uit elkaar...Zo kinderachtig en onvolwassen!

Dippie, jullie zijn volgens mij ook wel ouder dan 19 toch? Dat scheelt denk ik ook wel. Ik denk persoonlijk ook dat 19 erg jong is, zeker voor een man. Maargoed, als 19 jarigen heb je helemaal je eigen keus, en hebben je ouders niks meer in te brengen hierin

[henkie]

Je bent dan ook nog wel erg jong om te trouwen. Hoe wil je rondkomen als je beiden nog studeert?

Lees Mattheus 6 maar eens goed na.

[rafaell]

Tsjah ik vind het gewoon echt hopeloos naïef om op je negentiende denkt al te kunnen weten altijd bij elkaar te blijven, je bent nog zo jong, ook al den je zelf van niet, en in een paar jaar tijd maak je, zeker als student, een enorme ontwikkeling door. Dan lijkt het me gewoon verstandig om die stap nog niet te nemen en het huwelijk wordt nogal eens geromantiseerd denk ik, maar verder moeten ze het zelf weten natuurlijk, het is niet mijn leven en ik wens jullie heel veel plezier en geluk

[MissF]

Dat denk ik ook wel, hoor. Daarom zeg ik ook dat ik persoonlijk 19 erg jong vind. En ik kom nogal wat stellen tegen die vanaf hun 15e al hopeloos zoeken naar een kerel, zodat ze nog voor hun 20e kunnen trouwen en zo snel mogelijk kindjes willen. Dat wordt zo ongeveer opgedrongen door de familie. En dat vind ik soms zo jammer, omdat je je idd nog zo veel ontwikkelt.
En toch kun je op een gegeven moment helemaal zeker zijn, en wat weerhoud je dan om te wachten met trouwen?
Klassiek voorbeeld zijn wij zelf, ik kreeg op mijn 19e verkering en wist 100% zeker dat wij bij elkaar hoorden (dat wist ik trouwens al op mijn 16e echt zeker). Dat is gewoon een bepaald gevoel. Ik heb zelfs tijdens onze verkering een studie gedaan waardoor ik absoluut veranderd ben. Maar een beetje nuchterheid helpt ook wel: als we die tijd mee hadden gemaakt tijdens ons trouwen, was het ook echt wel goedgekomen. Daar kun je toch gewoon op vertrouwen?
Ik vind het ook behoorlijk naief als mensen denken dat ze als ze 30 zijn opeens wel de perfecte keuze kunnen maken en het wel altijd goed zal gaan, dat is denk ik gewoon niet zo. Misschien is het dan nog moeilijker, omdat je dan al zo'n lang leven alleen achter de rug hebt, waardoor je minder hebt geleerd om je aan te passen als je dan eenmaal samenwoont (getrouwd of niet doet er dan even niet toe).

[Evelien]

dat vindt jij van jezelf misschien.

Maar ik kan je een voorbeeld geven van mijn eigen broer die op z'n 20e ging trouwen. Zij hadden toen 5,5 jaar verkering.

[LeChat]

@Dine: Nu jullie kennelijk weloverwogen tot de beslissing zijn gekomen dat jullie willen gaan trouwen, zou ik dat ook zo richting de ouders communiceren. Laten zien dat het geen opwelling is, maar een goed doordacht besluit. Probeer je niet te laten opfokken door negatieve reacties, toon begrip voor hun standpunt maar laat ook jullie kant van het verhaal zien.
Ik weet het, de theorie is altijd makkelijker dan de praktijk, maar ik weet uit diezelfde praktijk dat redelijk blijven het beste werkt in (potentiële) conflictsituaties. Succes iig!

[rafaell]

Misschien ben ik ook gewoon wat meer principieel individualistisch (dat is iets anders dan egoïstisch) ingesteld en kan ik daardoor gewoon weinig met gemeenschapsdenken, ik vind het huwelijk gewoon een mooie maar verder vrij zinloze ceremonie.

[Lalage]

rafaell: als je heel egocentrisch bent kan je inderdaad beter niet trouwen

Wij vonden onze bruiloft enorm gaaf, het was veel mooier dan we tevoren hadden kunnen bedenken
Verder is het trouwen een keus die je maakt. Als je jonger trouwt heb je statistisch gezien meer kans dat je gaat scheiden. Sowieso heb je een kans van 1 op 3 dat je gaat scheiden. Maar het maakt ook uit welk beeld je ervan hebt. Er zijn bijvoorbeeld mensen die gaan scheiden omdat ze niet meer verliefd op de ander zijn, tja dat schiet natuurlijk niet op. Je hebt elkaar trouw beloofd en dan moet je ook je uiterste best doen om je daaraan te houden.

Over dat samenwonen: het lijkt me duidelijk dat Dine dat niet wil. Ik denk zelf dat het net zo goed werkt om weekenden bij elkaar door te brengen, zonder ouders erbij, dus bij een van beiden thuis. Dan zie je al heel goed hoe de ander leeft en of dat met jouw inzichten te combineren valt, bijvoorbeeld bij het boodschappen doen kan je kijken of je het eens bent over hoe je met geld omgaat en bij de afwas kan je zien of je aanstaande echtgenoot op de bank blijft hangen of dat hij je erbij helpt.

[Mortlach]

Tenminste, wij zijn getrouwd tot de dood ons scheidt, en hoe stom we elkaar ook gaan vinden, we zullen wel bij elkaar blijven. En dat vind ik superstoer dat wij daar vanuit gaan, omdat deze hele maatschappij zo lekker simpel is: gaat het niet meer? Dan ga je toch uit elkaar...Zo kinderachtig en onvolwassen!

Wie doet er nou lekker simpel? Je doet net alsof mensen trouwen en bij de eerste keer dat de ander het dopje niet op de tandpasta draait weer uit elkaar gaan. Ik kan me behoorlijk goede redenen verzinnen om te scheiden en je zou daar ook eens aan moeten denken voor je je zo bot uitlaat. Denk aan mishandeling, verslaving, ontrouw, al dat soort dingen die mensen gewoon overkomt.

Ik hoop dat het iedereen bespaart blijft, maar ook binnen een huwelijk kan het zo ver komen dat je elkaar gaat haten. En waarom zou je dan je eigen leven - en dat van je kinderen - vergallen door nog 50 jaar bij elkaar te blijven?

[Sabra]

Lees Mattheus 6 maar eens goed na.

Doel je dan op de aalmoezen of op het verzamelen van schatten. Leuk natuurlijk zo'n bijbeltekst, maar je moet wel realistisch blijven.

[rafaell]

Lees Mattheus 6 maar eens goed na.

Doel je dan op de aalmoezen of op het verzamelen van schatten. Leuk natuurlijk zo'n bijbeltekst, maar je moet wel realistisch blijven.

Inderdaad, alsof de schrijver het over deze situatie heeft. Met zo'n instelling kun je net zo goed niets verdienen, God zorgt immers wel

[Dine]

We zien zelf ook wel in dat 19 jong is, maar ik denk inderdaad dat het voor een ieder persoonlijk is of hij of zij al toe is aan trouwen.
Bij ons is dit gewoon wel het geval en kkan zeggen dat we niet 'over 1 nacht ijs' zijn gegaan En ik ben niet zo'n type dat op haar 15e al hopeloos op zoek was, sterker nog, mijn verkering kwam me eerst zelfs slecht uit omdat ik vond dat als ik me zo jong 'bond', ik niet genoeg kon emanciperen
Samenwonen is inderdaad geen optie, dus die adviezen kan ik niet meenemen
We gaan inderdaad proberen rationeel te blijven in het gesprek met mijn ouders en we hopen er gewoon maar het beste van!

[LauraC]

Ik was net 19 toen mijn man en ik trouwden, hij was 21. Ik was 18 toen wij ons verloofden, na 6 maanden verkering. Hij vroeg mijn vader om mijn hand en mijn vader zag dat het goed zat en had geen bezwaren. En nu zijn we al ruim 5 jaar zeer gelukkig getrouwd. Ik ben dolblij dat ik zo jong ben getrouwd en dat we, zo de Heere het geeft, lang van elkaar mogen genieten. Dus Dine, als jij denkt dat het een goede beslissing is, dan moet je er voor gaan!

[MissF]

Tenminste, wij zijn getrouwd tot de dood ons scheidt, en hoe stom we elkaar ook gaan vinden, we zullen wel bij elkaar blijven. En dat vind ik superstoer dat wij daar vanuit gaan, omdat deze hele maatschappij zo lekker simpel is: gaat het niet meer? Dan ga je toch uit elkaar...Zo kinderachtig en onvolwassen!

Wie doet er nou lekker simpel? Je doet net alsof mensen trouwen en bij de eerste keer dat de ander het dopje niet op de tandpasta draait weer uit elkaar gaan. Ik kan me behoorlijk goede redenen verzinnen om te scheiden en je zou daar ook eens aan moeten denken voor je je zo bot uitlaat. Denk aan mishandeling, verslaving, ontrouw, al dat soort dingen die mensen gewoon overkomt.

Ik hoop dat het iedereen bespaart blijft, maar ook binnen een huwelijk kan het zo ver komen dat je elkaar gaat haten. En waarom zou je dan je eigen leven - en dat van je kinderen - vergallen door nog 50 jaar bij elkaar te blijven?

Sorry als het zo bot overkwam, dat was niet de bedoeling. Ik weet ook heus wel dat er goede redenen zijn, maar helaas leef ik niet in een schijnwereld ofzo, en zie ik ook zeker teveel om me heen dat mensen scheiden om in mijn ogen redenen die niet zouden moeten. Mensen geven mijns inziens absoluut te snel op. Zeker als je samenwonen gelijk trekt met getrouwd zijn. Hoeveel stellen van mijn leeftijd wonen niet allang samen (raar trouwens, dat vindt iedereen normaal, maar trouwen als je 21 bent, ho maar!), en gaan dan weer uit elkaar? Om redenen als: we vinden elkaar niet meer zo aantrekkelijk.
Nee hehe, denk je echt dat je na 5 jaar nog elke dag stapelverliefd bent? Misschien moeten we met zijn allen eens wat meer duiken in een relatie, voor we gaan samenwonen of trouwen. Want het zal ook heus niet altijd leuk blijven. Maar is dat dan een reden om uit elkaar te gaan?
In mijn werk kom ik teveel gebroken kinderen tegen, waar ouders van gescheiden zijn, om dit soort redenen, die er aan onderdoor gaan. En dan gaat het niet eens om kleine kinderen, maar op pubers, die jaren later nog met de problemen ervan rondlopen. Dat is niet zomaar niets! En eerlijk waar, in 7 van de 10 gevallen gaat die scheiding echt niet om mishandeling o.i.d.