The Engineer schreef: Jezus komt van de ouderwetse term "Jezus, sta mij bij" en het is maar de vraag of dat dan een vloek is.
Bij GVD vragen ze om hun eigen verdoemenis: als ze dat willen wie ben ik dan om hen tegen te houden.

'Jezus, sta me bij!' roepen als je per ongeluk een suikerklontje op de vloer laat vallen, lijkt me tamelijk overtrokken en daarom vloeken. Overigens is een populaire uitleg van de betekenis van GVD ook 'moge God dat veroordelen'i.p.v. 'moge God mij veroordelen, als...' (God verdoeme, i.p.v. God verdoeme mij) Hoe je ook over vloeken denkt, wanneer iemand een Gerritje Van Dalen mompelt lijkt het mij niet dat deze persoon zijn Eeuwige Ondergang ondertekent. Áls het al lasteren is, is het passie en niet actief - iets wat in Mozes tijd met steniging werd bestraft. In Indonesië is het woord voor alstublieft hosper, wat een verbastering is van g..ver. (Kun je nagaan hoe wij Nederlanders tegen de inboorlingen aldaar plachten te spreken). Me dunkt, omdat vrijwel niemand daar de oorspronkelijke betekenis weet, is dat ook niemand aan te rekenen.
Ik vermoed (!) dat de moeite met taboewoorden (waaronder verbasterde eedformules oftwel vloeken, ogenschijnlijk onschuldige woorden die een verseksualiseerde betekenis hebben gekregen en allerlei ziektes die als bezwering worden gebruikt) eerder ontstaan/gestimuleerd is in de burgerlijke 19e eeuw dan vanuit Bijbelse bezwaren. Toen werd het in om je van je stand te verheffen. Dat deed je vooral door je krampachtig overal 'netjes' te gedragen, en de zogenaamde 'achterblijvers' te demoniseren - zíj waren het die vloekten, jenever dronken, rookten en daarom in allerlei inrichtingen thuishoorden. Vanwege die preoccupatie met 'netheid' van het nog steeds welig tierende burgerdom boeien mij die taboewoorden niet zoveel - maar misschien komt het ook wel voort uit post-puberale anticiviele emoties, dus erg stellig durf ik niet te zijn.
De oorzaak van het gebruik ligt in het de menselijke hang naar houvast/zekerheid. Wanneer er iets ergs is, roep je (een) God aan, of roep je zelf nog iets veel ergers (kanker!) zodat je het feitelijke kunt relativeren. In de geschiedenis zie je ook golfbewegingen in hoe zwaar men taboewoorden veroordeelde. Het gebruik ervan is een heel menselijk iets en van vrijwel alle culturen (niet alle, in Japan is men er geloof ik niet bekend mee). Het zoeken naar onschuldig klinkende synoniemen voor sexuele zaken is ook zo'n onuitdelgbaar fenomeen. In de 17e eeuw was het gangbare woord voor vrolijkheid g..l (vergelijkbaar met het veranderde gebruik van het woord gay in de Angelsaksische wereld). Tegenwoordig is het in om dat woord weer voor meerdere zaken te gebruiken. Zo wisselen woorden in de loop van tijden van betekenis, zwaarte etc. Het fenomeen 'vloeken'staat daar niet geheel los van. Daarom relativeer ik een beetje.
Overigens hebben wij terecht de naam 'de ergste vloekers van Europa'! Ik ben bekend met zowel het Urker als het Zeeuwse dialect en heb ook uit het Vlaamse taalgebied het één en ander vernomen, maar wat een creativiteit vertonen wij!
