Een bekende van mij liet haar kind inenten, alhoewel ze er heel veel moeite mee had. Ze had echt het gevoel tegen God's geboden in te gaan. Het was bijv. zo juist als hij een prik moest, was hij ziek. Dus ging ze later die prik weer halen. Het waren kleine dingen, maar voor haar toch iets waar ze signalen in zag.
Tot haar grote verdriet is dit kind aan een vorm van hersenvliesontsteking overleden waar net niet tegen ingeënt werd. Haar andere kinderen, die ze later kreeg, heeft ze niet in laten enten.
Onze kinderen zijn wel ingeënt. Dit heeft niet met de traditie te maken of onze ouders dat wel of niet deden, maar met het feit dat wij het zo zagen dat God ons deze middelen ter beschikking heeft gesteld.
Het is net hoe jezelf gelooft dat God het bedoeld heeft. Ik ken nog iemand die gewoon vast gelooft dat ze het niet mag doen. Zij zijn ook niet verzekerd.
Iemand anders die ik ken laat haar kinderen om medische redenen, wat hier ook al even genoemd werd, niet inenten.
Ik denk ook echt dat het per persoon verschillend is en niet dat het met traditie te maken heeft.