weinig avondmaalgangers in de gemeente

[elbert]

Dus het hangt van je gevoel op dat moment af, of je het geoorloofd acht aan te gaan, of niet? Dat vind ik uitermate dubieus. Dan komen we onherroepelijk terecht in het evangelie van de rechtvaardiging van de vrome. En doek dan de hele boel maar op, want dan wordt er geen mens behouden!
De basis ligt niet in het eigen gevoel, maar in de belofte van God, en het leven daaruit.
De bevindelijke elementen uit het avondmaalsformulier gaan ook duidelijk dieper dan het gevoel. Dat is echt niet zo van: als je je een keertje toevallig zo of zo voelt, ga dan maar niet aan. Dan is het meer de vraag: waarin leef je, in de zonde, of in het geloof? (Dat is dus duidelijk wat anders dan: wat voor gevoel heb je toevallig op dat ene moment.)

Ik las vandaag een citaat van Luther dat ook aangeeft dat ons gevoel niet te vereenzelvigen is met ons geloof:

"Soms voel ik wat ik geloof, soms voel ik niet wat ik geloof, en soms voel ik het tegenovergestelde van wat ik geloof."

Het geloof richt zich immers naar buiten onszelf, nl. op Christus.

[kwebbel]

Ik heb in mijn relatie met God ook wel eens een up en down gehad. Als ik een down heb en ik denk: "Pff is dat het?? Moet ik Hem nou mijn hele leven aanbidden? Het wordt allemaal zo standaard " en het is vlak voor Avondmaal dan is het verstandiger om niet aan te gaan.

Hier ben ik het niet mee eens. Als ik in een down zit en ik bereid me voor op het avondmaal en ga aan de tafel op zondagmorgen, dan voel ik zo sterk weer de kracht van God en de goedheid van Hem dat ik als zondaar aan Zijn tafel mag gaan! Daardoor kom je soms juist uit die down! God (en het avondmaal) is er ook voor je als je een down hebt!

Ja daar ben ik het met je eens! Maar ik ben (ook juist dan) bang dat als je in zo'n situatie die jij beschrijft, aangaat dat het dan gewoonte wordt.. en dat wil ik juist niet. Ik wil juist aangaan en de kracht van God ervaren en voelen voor en tijdens het Avondmaal. Snap je een beetje?

[Bevlogen]

Ik heb in mijn relatie met God ook wel eens een up en down gehad. Als ik een down heb en ik denk: "Pff is dat het?? Moet ik Hem nou mijn hele leven aanbidden? Het wordt allemaal zo standaard " en het is vlak voor Avondmaal dan is het verstandiger om niet aan te gaan.

Hier ben ik het niet mee eens. Als ik in een down zit en ik bereid me voor op het avondmaal en ga aan de tafel op zondagmorgen, dan voel ik zo sterk weer de kracht van God en de goedheid van Hem dat ik als zondaar aan Zijn tafel mag gaan! Daardoor kom je soms juist uit die down! God (en het avondmaal) is er ook voor je als je een down hebt!

Dat hoor ik van meer mensen. En dat komt weer omdat ik net een artikel over het doen van belijdenis af heb. Wat mij in ieder geval duidelijk bijbleef is het feit dat God nooit Zijn belofte aan jou verandert. Hij blijft Dezelfde, ook al zie je het zelf even niet meer zitten. Juist in die gevallen is God bij je! Hij nodigt je ook in het avondmaal uit om al je problemen, je zonden, je gevoel en alles wat tussen jou en God zit bij Hem te brengen. Hij is voor je gestorven. Dat verandert niet. En het feit dat jij door God bent gered verandert ook niet als je je even down voelt.

Mensen zouden eens wat vaker moeten stilstaan bij het feit dat God van hen houdt. Als Hij dat niet deed, was Jezus nooit voor je gestorven. De ds. zei het vandaag zo: "Niemand geloofde dat Jezus de Zoon van God was, ook al deed Hij nog zoveel wonderen." In Johannes staat zelfs dat de leiders van het volk de kerk meer liefhadden dan God zelf. Iedereen verwierp Jezus dus en tóch ging Hij aan het kruis voor hun en onze zonden! Hij liep niet weg, liet ons niet in onze eigen ellende ronddwalen, maar redde ons.

[Riska]

Wij hadden vandaag een Avondmaalsdienst. Door allerlei dingen ben ik erg verdrietig, tot op het depressieve af, de laatste tijd.
Juist dán, wanneer die woorden klinken dat Zijn lichaam gebroken is, Zijn bloed voor ons vergoten is tot een volkomen verzoening van al onze zonden, voel ik mij getroost en gesterkt. Hij zegt als het ware: "Kom maar kind, kom maar aan Tafel, dan zal Ik je verkwikken en weer moed geven...
Voor mij heel persoonlijk geldt dat ik bijna kan zeggen: Juist als ik verdrietig ben, neem ik deel aan het Avondmaal, want ik kom er altijd weer bemoedigd vandaan, wetende dat ik gekend ben met alles wat in me is.

[Liarose]

Ik heb in mijn relatie met God ook wel eens een up en down gehad. Als ik een down heb en ik denk: "Pff is dat het?? Moet ik Hem nou mijn hele leven aanbidden? Het wordt allemaal zo standaard " en het is vlak voor Avondmaal dan is het verstandiger om niet aan te gaan.

Hier ben ik het niet mee eens. Als ik in een down zit en ik bereid me voor op het avondmaal en ga aan de tafel op zondagmorgen, dan voel ik zo sterk weer de kracht van God en de goedheid van Hem dat ik als zondaar aan Zijn tafel mag gaan! Daardoor kom je soms juist uit die down! God (en het avondmaal) is er ook voor je als je een down hebt!

Ja daar ben ik het met je eens! Maar ik ben (ook juist dan) bang dat als je in zo'n situatie die jij beschrijft, aangaat dat het dan gewoonte wordt.. en dat wil ik juist niet. Ik wil juist aangaan en de kracht van God ervaren en voelen voor en tijdens het Avondmaal. Snap je een beetje?

Ja, dat snap ik zeker. Maar ik heb nog nooit de kracht van God niet gevoeld op het moment dat ik me aan het voorbereiden was en aan tafel ging, dus ja..?

[Liarose]

Wij hadden vandaag een Avondmaalsdienst. Door allerlei dingen ben ik erg verdrietig, tot op het depressieve af, de laatste tijd.
Juist dán, wanneer die woorden klinken dat Zijn lichaam gebroken is, Zijn bloed voor ons vergoten is tot een volkomen verzoening van al onze zonden, voel ik mij getroost en gesterkt. Hij zegt als het ware: "Kom maar kind, kom maar aan Tafel, dan zal Ik je verkwikken en weer moed geven...
Voor mij heel persoonlijk geldt dat ik bijna kan zeggen: Juist als ik verdrietig ben, neem ik deel aan het Avondmaal, want ik kom er altijd weer bemoedigd vandaan, wetende dat ik gekend ben met alles wat in me is.

Amen!

[kwebbel]

Ik heb in mijn relatie met God ook wel eens een up en down gehad. Als ik een down heb en ik denk: "Pff is dat het?? Moet ik Hem nou mijn hele leven aanbidden? Het wordt allemaal zo standaard " en het is vlak voor Avondmaal dan is het verstandiger om niet aan te gaan.

Hier ben ik het niet mee eens. Als ik in een down zit en ik bereid me voor op het avondmaal en ga aan de tafel op zondagmorgen, dan voel ik zo sterk weer de kracht van God en de goedheid van Hem dat ik als zondaar aan Zijn tafel mag gaan! Daardoor kom je soms juist uit die down! God (en het avondmaal) is er ook voor je als je een down hebt!

Ja daar ben ik het met je eens! Maar ik ben (ook juist dan) bang dat als je in zo'n situatie die jij beschrijft, aangaat dat het dan gewoonte wordt.. en dat wil ik juist niet. Ik wil juist aangaan en de kracht van God ervaren en voelen voor en tijdens het Avondmaal. Snap je een beetje?

Ja, dat snap ik zeker. Maar ik heb nog nooit de kracht van God niet gevoeld op het moment dat ik me aan het voorbereiden was en aan tafel ging, dus ja..?

Ik denk dat ik zelf een beetje te moeilijk aan het denken ben. Ik zal het proberen om uit te leggen:

Ik ga binnenkort trouwen, ik woon al zelfstandig, ik heb een huis om bij te houden, te wassen, te koken, strijken, je hebt ineens zoveel verantwoordelijkheid. Ik voel dat ik volwassen moet zijn, het ging allemaal zo snel. Verhuizen, trouwplannen, een huis (in minder dan 2 maanden hadden we een huis en gingen we op pad voor spullen).
Dus ik denk dat ik nu ineens zo volwassen moet zijn. Dat ik ineens alles perfect op z'n plaats moet hebben voor het geval er iemand langs komt of dat iemand dingen gaat afkraken erg ben ik he Het komt allemaal ineens zo op me af zeg.. pfff.. alsof ik er bij de helft van de tijd niet eens bij was.. Zo heb ik dus ook het gevoel voor het Avondmaal. Ik denk (mijn gevoel) dat je daar volwassen voor moet zijn. Het moet geen gewoonte zijn, maar uit gehoorzaamheid. God nodigt je uit om te komen! Ter versterking van je geloof, je geloof te belijden enz..

Weet je, ik denk gewoon te ingewikkeld af en toe

[Marnix]

Ik heb in mijn relatie met God ook wel eens een up en down gehad. Als ik een down heb en ik denk: "Pff is dat het?? Moet ik Hem nou mijn hele leven aanbidden? Het wordt allemaal zo standaard " en het is vlak voor Avondmaal dan is het verstandiger om niet aan te gaan.

Hier ben ik het niet mee eens. Als ik in een down zit en ik bereid me voor op het avondmaal en ga aan de tafel op zondagmorgen, dan voel ik zo sterk weer de kracht van God en de goedheid van Hem dat ik als zondaar aan Zijn tafel mag gaan! Daardoor kom je soms juist uit die down! God (en het avondmaal) is er ook voor je als je een down hebt!

Ja daar ben ik het met je eens! Maar ik ben (ook juist dan) bang dat als je in zo'n situatie die jij beschrijft, aangaat dat het dan gewoonte wordt.. en dat wil ik juist niet. Ik wil juist aangaan en de kracht van God ervaren en voelen voor en tijdens het Avondmaal. Snap je een beetje?

Ja, dat snap ik zeker. Maar ik heb nog nooit de kracht van God niet gevoeld op het moment dat ik me aan het voorbereiden was en aan tafel ging, dus ja..?

Ik denk dat ik zelf een beetje te moeilijk aan het denken ben. Ik zal het proberen om uit te leggen:

Ik ga binnenkort trouwen, ik woon al zelfstandig, ik heb een huis om bij te houden, te wassen, te koken, strijken, je hebt ineens zoveel verantwoordelijkheid. Ik voel dat ik volwassen moet zijn, het ging allemaal zo snel. Verhuizen, trouwplannen, een huis (in minder dan 2 maanden hadden we een huis en gingen we op pad voor spullen).
Dus ik denk dat ik nu ineens zo volwassen moet zijn. Dat ik ineens alles perfect op z'n plaats moet hebben voor het geval er iemand langs komt of dat iemand dingen gaat afkraken erg ben ik he Het komt allemaal ineens zo op me af zeg.. pfff.. alsof ik er bij de helft van de tijd niet eens bij was.. Zo heb ik dus ook het gevoel voor het Avondmaal. Ik denk (mijn gevoel) dat je daar volwassen voor moet zijn. Het moet geen gewoonte zijn, maar uit gehoorzaamheid. God nodigt je uit om te komen! Ter versterking van je geloof, je geloof te belijden enz..

Weet je, ik denk gewoon te ingewikkeld af en toe

Zo moeilijk is het niet. Gewoon wat minder op je eigen gevoel afgaan, je moet het juist buiten jezelf zoeken, bij Christus. Alsof zijn offer alleen geldt op het moment dat jij het intens ervaart.... En over het volwassen zijn gesproken, bij Calvijn gingen jongeren vanaf een jaar of 12 al aan het avondmaal aan. Het gaat niet om jou volwassen-zijn, het gaat juist om het kind willen zijn. Vertrouw Vader maar, in plaats van je door je eigen gevoel te laten leiden. Wedden dat dat rust geeft?!

[kwebbel]

[...] Wedden dat dat rust geeft?!

Gokken is slecht, wedden?? Maarreee wow wat een antwoord!! Hier heb ik echt veel aan!! Thnx a lot!!

[André]

Zo krampachtig als de reformatorischen omgaan met het Avondmaal, is dat dan Bijbels? Staat ergens in de Bijbel dat God alleen maar het avondmal heeft ingestelt voor een klein groepje mensen?
Dit vind ik geen kleinigheidje om aan voorbij te gaan.

Precies, als je het over dwalingen wilt hebben.......
Dan wil ik wel daar wel een punt van maken, want zegt Jezus of Paulus ergens: Jij bent niet zondig genoeg, jou wil ik niet aan mijn tafel hebben...?

Nee, dan de mensen die niet aan het avondmaal gaan, omdat ze zogenaamd niet de vrijmoedigheid hebben.
Ik vind het mijn plicht als medechristen waar mogelijk deze dwaling onder de aandacht te blijven brengen.

En ja, hier kan ik me redelijk over opwinden.

[Leej]

ik vind het altijd zo verschrikkelijk dat er zo schandalig weinig mensen bij ons aan het avondmaal gaan, terwijl ze wel belijdenis hebben gedaan, hebben ze dan GOD niet gezocht na hun belijdenis! kan iemand mij daar iets meer over vertellen?

Ik denk dat het Avondmaal alleen bestemd is voor Gods kinderen(zie catechismus). Tja en dat er weinig aangaan is heel triest, er zijn veel mensen die God niet écht gezocht hebben.

[Gerdien B.]

Ik denk dat het Avondmaal alleen bestemd is voor Gods kinderen(zie catechismus). Tja en dat er weinig aangaan is heel triest, er zijn veel mensen die God niet écht gezocht hebben.

maar hoe komt de catechismus hier bij?
Ik vraag me dit echt serieus af, want nergens in de Bijbel lees ik dat Jezus die lijn trekt.

[Wullimpie]

En als die menselijke invulling leert dat dat stukje brood of dat ouweltje verandert in een stukje vlees van Jezus, is dat dan bijbels?
Moet je dat dan als een kleinigheidje voorbij gaan?

Precies, de meesten geloven dat niet... en ze denken niet dat het brood opeens in vlees verandert, wel dat het het lichaam van Christus is. Dat ontlenen ze aan zijn woorden "dit IS mijn lichaam voor U". Dat zegt Jezus als hij het brood uitdeelt. Ze baseren het wel op de Bijbel en zitten er dan wel naast, maar het is niet zo dat ze de Bijbel bewust anders uitleggen ofzo. Mijn tegenvraagis dan ook: Moet je dan daarom zeggen: Dan zijn jullie mijn broeders en zusters niet?

Als je er van uit gaat dat je hen, met wie je jezelf een voelt in het geloof, je geestelijke broeders en zusters noemt, moet het antwoord richting de rooms katholieken nee zijn, en dan gaat het natuurlijk niet alleen over de visie op het avondmaal, ik vind namelijk niet dat je dat kunt loskoppelen.

Denk nu niet dat ik me beter voel, ik zie het alleen anders.

[Gerdien B.]

hoe denk jij dan, hoe het avondmaal gevierd moet worden volgens de Bijbel? (dus even geen H.C.)

[elbert]

Ik denk dat het Avondmaal alleen bestemd is voor Gods kinderen(zie catechismus). Tja en dat er weinig aangaan is heel triest, er zijn veel mensen die God niet écht gezocht hebben.

maar hoe komt de catechismus hier bij?
Ik vraag me dit echt serieus af, want nergens in de Bijbel lees ik dat Jezus die lijn trekt.

De catechismus concludeert dit op grond van de Bijbel.

1 Kor. 11:28 Maar laat ieder mens zichzelf beproeven en laat hij zó eten van het brood en drinken van de drinkbeker.
29 Want wie op onwaardige wijze eet en drinkt, die eet en drinkt zichzelf een oordeel, omdat hij het lichaam van de Heere niet onderscheidt.

1 Kor. 10:19 Wat zeg ik hiermee dan? Dat een afgod iets is, of dat een afgodenoffer iets is?
20 Nee, ik zeg dit omdat wat de heidenen offeren, zij dat aan de demonen offeren en niet aan God. En ik wil niet dat u met de demonen gemeenschap hebt.
21 U kunt niet de drinkbeker van de Heere drinken én de drinkbeker van de demonen.
22 Of willen wij de Heere tot jaloersheid verwekken? Wij zijn toch niet sterker dan Hij?

1 Kor. 11:20 Wanneer u dan samenkomt op één plaats, is dat niet het eten van de maaltijd van de Heere.
1 Kor. 11:34 Maar als iemand honger heeft, laat hij thuis eten, opdat u niet tot een oordeel samenkomt. Wat betreft de overige zaken nu zal ik opdracht geven wanneer ik kom.

Psalm 50:16 Maar tot de goddeloze zegt God:
Hoe durft u over Mijn verordeningen te spreken
en Mijn verbond in uw mond te nemen?

Jes. 1:11 Waartoe zal Mij zijn de veelheid uwer slachtoffers? zegt de HEERE; Ik ben zat van de brandoffers der rammen, en het smeer der vette beesten, en heb geen lust aan het bloed der varren, noch der lammeren, noch der bokken.

Jes. 66:3 Wie een os slacht, slaat een man; wie een lam offert, breekt een hond den hals; wie spijsoffer offert, is als die zwijnenbloed offert; wie wierook brandt ten gedenkoffer, is als die een afgod zegent. Dezen verkiezen ook hun wegen, en hun ziel heeft lust aan hun verfoeiselen.

Jer. 7:21 Zo zegt de HEERE der heirscharen, de God Israëls: Doet uw brandofferen tot uw slachtofferen, en eet vlees.

Je hebt dus niets aan het avondmaal als je zonder geloof en bekering leeft; het getuigt dan juist tegen je.
Het gaat er als christen trouwens ook niet om om van het avondmaal af te blijven, maar het gaat erom om op de juiste wijze avondmaal te vieren.