Moeder gevoelens

[Haai]

....maar goed, toen ik dus net 2 weken getrouwd was en al direct zwanger was, viel dat toch best rauw op m'n dak! zo snel, was dus echt de bedoeling niet! Maar goed, oeps, foutje!....
Wat wel vervelend was, dan ben je dus net getrouwd en al direct zwanger....

Sorry, maar dit zijn opmerkingen waar ik me best een beetje boos om kan maken. Volgens mij is het heel logisch, als je seksuele gemeenschap hebt kan je nl. zwanger raken... Je bent (neem ik aan) allebei volwassen en weet wat je doet. En om dan te spreken over was de bedoeling niet, foutje, vervelend, vind ik best erg. Misschien kan je het ook als een zegen zien dat je snel zwanger bent geraakt? Voor lang niet iedereen is dit zo makkelijk, en dan is het heel erg pijnlijk als anderen in bovenstaande bewoordingen spreken. Misschien had je dit zelf niet zo beseft, maar ik hoop dat je in het vervolg even nadenkt over hoe je dingen zegt, in iets minder 'heftige' bewoordingen misschien (want natuurlijk begrijp ik ook best wel dat het niet allemaal 'rozegeur en manenschijn' is, dus ik verwacht ook echt niet dat je gaat vertellen dat het zo geweldig is dat je zo snel zwanger was)
En natuurlijk is het mooi als je eerst een tijdje samen kunt zijn zonder last te hebben van allerlei zwangerschapskwaaltjes, maar je moet niet vergeten dat het uitblijven van een zwangerschap ook moeilijk kan zijn en de nodige spanningen met zich mee kan brengen!

[Mauren]

ik zou ook best graag een eigen kind willen.
maar ik denk dat ik daar nooit voor kies!
gewoon omdat ik heel bang ben dat ik mn kinderen niet kan opvoeden en vooral niet genoeg liefde kan geven.
daarnaast heb ik diabetes, en ik vind het echt moeilijk om dan een zwangerschap te hebben. en dan nog de kans dat mn kind ook diabetes krijgt.
maar ik heb geen vriend, en denk dat ik ook maar alleen blijf, dus de kans dat ik kinderen krijg, is wel heel erg klein.

ik weet dat dit voor anderen raar over kan komen, maar is wel hoe ik het bekijk!
groet mauren

[*Annet*]

In mijn jonge jaren had ik heel veel oppasadressen en wilde ik ook dolgraag kinderen.

Toen we verkering hadden pasten we ook nog wel op en viel het me wel op dat hij erg leuk met kinderen was en kon doen maar we hadden het eigenlijk nooit over het onderwerp dat we kinderen wilden "later".

We gingen trouwen en kinderen kwamen nog steeds niet ter sprake. Ooit hadden we het er wel eens over maar dat was een ver-van-ons-bed-show. We hadden een heel klein huisje gekocht waar praktisch gezien ook maar 1 kind in paste. We stelden het dus bewust nog uit. Wilden het eerst leuk met elkaar hebben, doen wat we wilden doen enz.

Daarbij kwam nog dat (schoon)moeder altijd zei dat het bij hun wat langer duurde voordat ze kinderen kregen. Dat vond ze toen jammer, achteraf was ze er blij om. Zo hadden ze het zonder "storingen van buitenaf" ook heel erg leuk.

En op een gegeven moment kwam het zomaar wel dat het ons leuk leek en ik was ook razend snel zwanger. Na de eerste hadden we er voorlopig ook wel genoeg van. Na nummer 2 evenzo. Voor ons gevoel was ons gezin compleet, maar toch na een aantal jaren begon het weer te kriebelen. Na de derde hoopten we er in zo kort mogelijke tijd weer een bij te krijgen en ook dat gebeurde. Nu ik dit zo schrijf besef ik me: ongelovelijk toch dat we zo op onze "wenken" bediend werden. Er zijn er velen die toch wel een tijd moeten wachten tot ze in verwachting raken.

Maar waarom we eigenlijk kinderen wilden weet ik niet. Je ziet toch meer de leuke dingen voor je: wandelen achter een wandelwagen, leuke kleertjes, mooi babykamertje, later voetballen en leuke dingen doen enz. De moeilijke dingen sta je niet zo bij stil. Alhoewel ik het best mee vind vallen. Vaak is het ook zo moeilijk als je het zelf maakt. Je kan overal wel een drama van maken. Het is ook wel eens leuk om ergens heerlijk onpedagogisch om te lachen, dat maakt het allemaal wat relaxter. Soms is het hier een grote bende maar ze weten echt wel hoe het hoort. Onze kinderen zijn nu van 1 tot 9 jaar en het gaat prima.

Dank voor uw aandacht .

[nonno]

En op een gegeven moment kwam het zomaar wel dat het ons leuk leek en ik was ook razend snel zwanger.

Met aandacht gelezen

Dit vind ik wel een vreemd en lastig punt. Waarom 'neem' je kinderen, omdat zoals jij het noemt, het je wel leuk lijkt?
Waar gaat het dan om? Zodat jij/jullie maar fijn achter de kinderwagen kan hobbelen, en jij/jullie leuke kleren uit kan zoeken?
Of voor het kind, zodat het lekker in de watten gelegd kan worden?

Ik snap dat nooit zo erg. Maar goed, misschien komt dat omdat ik nou niet direct een kinderwens heb, omdat ik hier nog niet over uit ben.

[rosekapje]

''vroeger" heb ik niet altijd kinderen gewild, de ene keer leek het me geweldig en de andere keer had ik zoiets van nou van mij hoeft het niet perse. Totdat mijn verkering toendertijd vastere vormen ging aannemen, toen ging ik er steeds meer met een positieve blik op kijken en het werd wel een soort van verlangen, ook hopende dat het voor ons zou zijn weggelegd. Dat bleek gelukkig zo te zijn, inmiddels hebben we een zoontje en verwachten we in juli onze tweede. na ruim 9 maanden huwelijk is ons zoontje Christiaan geboren. Moedergevoelens, beter gezegd moederliefde voelde ik gelijk voor hem. Eigenlijk al voordat hij werd geboren, ook in de maanden er naartoe ervaarde ik al zoveel liefde voor het ongeboren kindje in mij. Echt onvoorstelbaar. Moederliefde is voor mij de grootste en mooiste vorm van liefde. Voor mijn kind zou ik (denk ik) alles doen. Hij is mijn 'alles', soms zie ik dit wel als heel moeilijk, in de bijbel staat heb God lief boven alles, maar als ik diep in mijn hart kijk dan denk ik dat Christiaan het wel wint aan liefde

Ik geniet enorm van ons kereltje, hij is zo ontzettend lief en ondeugend, we beleven echt enorm veel vreugde aan hem. Moeilijke momenten hebben we eigenlijk nog niet gehad, wel af en toe voor wat onderzoeken naar het ziekenhuis, maar we zijn altijd met de schrik vrij gekomen.

[Liarose]

En op een gegeven moment kwam het zomaar wel dat het ons leuk leek en ik was ook razend snel zwanger.

Met aandacht gelezen

Dit vind ik wel een vreemd en lastig punt. Waarom 'neem' je kinderen, omdat zoals jij het noemt, het je wel leuk lijkt?
Waar gaat het dan om? Zodat jij/jullie maar fijn achter de kinderwagen kan hobbelen, en jij/jullie leuke kleren uit kan zoeken?
Of voor het kind, zodat het lekker in de watten gelegd kan worden?

Ik snap dat nooit zo erg. Maar goed, misschien komt dat omdat ik nou niet direct een kinderwens heb, omdat ik hier nog niet over uit ben.

Tsja, ik vind ook altijd wel: als je 'een kind op de wereld zet' je dus 'een ziel voor de eeuwigheid op de wereld zet'. Dat is ook belangrijk om je te realiseren!

[Marnix]

En op een gegeven moment kwam het zomaar wel dat het ons leuk leek en ik was ook razend snel zwanger.

Met aandacht gelezen

Dit vind ik wel een vreemd en lastig punt. Waarom 'neem' je kinderen, omdat zoals jij het noemt, het je wel leuk lijkt?
Waar gaat het dan om? Zodat jij/jullie maar fijn achter de kinderwagen kan hobbelen, en jij/jullie leuke kleren uit kan zoeken?
Of voor het kind, zodat het lekker in de watten gelegd kan worden?

Ik snap dat nooit zo erg. Maar goed, misschien komt dat omdat ik nou niet direct een kinderwens heb, omdat ik hier nog niet over uit ben.

Nou ja, als het goed is beleef je er zelf ook een hoop plezier aan en dat mag toch ook? Zolang dat maar niet het enige is

[nonno]

Nou ja, als het goed is beleef je er zelf ook een hoop plezier aan en dat mag toch ook? Zolang dat maar niet het enige is

Kee, misschien heb ik de posting verkeerd opgevat.
Natuurlijk beleef je er ook een hoop plezier aan, althans, dat hoop ik. Maar ik blijf het gewoon raar vinden dat je op een gegeven moment denkt: hmm leuk kinderen, toch maar proberen zwanger te worden.

Maar goed, misschien spelen de hormonen dan al een rol.

[Marnix]

Tja, dat ligt eraan... Wat zou dan volgens jou wel een goede reden zijn om aan kinderen te "beginnen"?

- Het is een Bijbelse opdracht dus het moet maar?
- Het is natuurlijk, het hoort bij trouwen, dus zullen we dan maar?

Anywayz, de kinderwens heeft toch ook zo zijn redenen? Die komt toch niet uit het niets?

Met hormonen heeft dat niets te maken want geen kinderen is wat anders dan geen seks. Seks zonder kinderen te krijgen is minder lastig dan kinderen krijgen zonder seks

[nonno]

Tja, dat ligt eraan... Wat zou dan volgens jou wel een goede reden zijn om aan kinderen te "beginnen"?

- Het is een Bijbelse opdracht dus het moet maar?
- Het is natuurlijk, het hoort bij trouwen, dus zullen we dan maar?

Anywayz, de kinderwens heeft toch ook zo zijn redenen? Die komt toch niet uit het niets?

Met hormonen heeft dat niets te maken want geen kinderen is wat anders dan geen seks. Seks zonder kinderen te krijgen is minder lastig dan kinderen krijgen zonder seks

yo, dat laatste snap ik ook nog wel.

Ik heb al eerder gepost dat ik er nog niet over uit ben .
Ik ben geen huisje boompje beestje type,en hoef niet voor mijn 30e een compleet plaatje van man, kind en hond.
En misschien is het ook gewoon een gevoel wat je op een gegeven momement krijgt.. een voortplantingsdrift (klinkt wel enorm cliche).. Dat gevoel heb ik dus totaal nog niet.
En ik zie het ook niet zo dat het 'moet' als je getrouwd bent, omdat God het als opdracht geeft.

[Marnix]

Precies, das wat kortzichtig.... aan het vervult de aarde en wordt talrijk is al ruimschoots gehoor gegeven, die opdracht lijkt me aardig vervuld

En ik heb ook nog geen enorm verlangen naar kinderen

En mooi dat je dat laatste snapt, hoef ik dat ook niet meer uit te leggen

[MissF]

Grappig, ik had er vanmiddag nog een gesprek over met mn moeder. Ik heb nooit iets met baby's gehad, veel meer met tieners. Maar ik weet wel zeker dat ik erg graag kindjes zou willen. Al heb ik nooit een 'hok vol kids' gewild. Het lijkt me geweldig dat als we straks getrouwd zijn we een kindje kunnen krijgen. Maar of ik een kindje zou adopteren als we geen kinderen kunnen krijgen weet ik nog niet.
Mijn moeder vertelde dat je van tevoren nooit kunt weten of je echt die dipe moedergevoelens bezit. Het si altijd anders, als je je kindje in je armen hebt. En kindje 4 was net zo welkom als kindje 1. En als ze klein zijn zijn ze leuk (vond mijn moeder dan ) Maar nu ze allemaal volwassen en puber zijn zijn ze nog leuker.
Ik lijk in veel dingen op mijn moeder dus hoop ook hierin op haar te lijken

[Lalage]

Mijn moeder zegt weleens: niet iedereen hoeft kinderen te krijgen. En dat ben ik helemaal met haar eens.

[rosekapje]

@ missF, ik ben het wel met je moeder eens, je weet pas wat het is, als je het hebt.
(en geloof me tis geweldig )

[*Annet*]

En op een gegeven moment kwam het zomaar wel dat het ons leuk leek en ik was ook razend snel zwanger.

Met aandacht gelezen

Dit vind ik wel een vreemd en lastig punt. Waarom 'neem' je kinderen, omdat zoals jij het noemt, het je wel leuk lijkt?
Waar gaat het dan om? Zodat jij/jullie maar fijn achter de kinderwagen kan hobbelen, en jij/jullie leuke kleren uit kan zoeken?
Of voor het kind, zodat het lekker in de watten gelegd kan worden?

Ik snap dat nooit zo erg. Maar goed, misschien komt dat omdat ik nou niet direct een kinderwens heb, omdat ik hier nog niet over uit ben.

Ik heb het denk ik toch een beetje verkeerd geformuleerd (zie ook het tijdstip van de posting!).

Bedoelde eigenlijk: waar denken de mensen aan die graag een kind willen hebben. Wat lijkt hun leuk aan het hebben van een kind. Dat is denk ik toch veelal de leuke dingen die je met een kind kunt doen. Zoals wandelen, fietsen, voetballen en zulke dingen.

De dingen die gepost zijn zijn zeker waar, ook wat er na mijn bericht gepost is, daar ben ik het zeker mee eens. Ook wat Rosalie verwoordde: je zet ook kinderen op de wereld met een ziel voor de eeuwigheid. Dat is juist het moeilijkste. Je kunt je kind nooit opvoeden zoals God het van je vraagt, zoals je je beloofd bij de doop. Op alle fronten schiet ik te kort. En dat vind ik erg, benauwend zelfs af en toe.

En waarom zou je niet proberen om zwanger te raken als het je leuk lijkt om kinderen te krijgen, ik denk niet dat dat echt met hormonen te maken heeft. Wat zou dan de reden moeten zijn "om eraan te beginnen"?