wedergeboorte

[Boekenlezer]

En naast de reformatorischen ("ellende kennis voor geloof", aldus Jantjes) en evangelischen ("niet in ellendekennis blijven hangen"), heb je ook nog Calvijn.

Wat schrijft die man nu over geloof, wedergeboorte en boetvaardigheid? Een klein stukje uit de Institutie:

Institutie, Boek III hoofdstuk III : 1

Dat wij door het geloof weergeboren worden. Over de boetvaardigheid.

1. Ofschoon wij reeds in zeker opzicht geleerd hebben, hoe het geloof Christus bezit en wij door het geloof zijn goederen genieten, zou dit toch nog duister zijn, indien er niet aan toegevoegd werd een uitlegging van de werkingen, die we gevoelen. Niet ten onrechte wordt de hoofdinhoud van het evangelie gesteld in boetvaardigheid en vergeving van de zonden. Wanneer men dus die twee hoofdstukken zou weglaten, zou iedere verhandeling over het geloof nuchter en verminkt zijn en daarom nagenoeg zonder nut. Daar nu Christus ons beide dingen schenkt en wij beide door het geloof verkrijgen, namelijk de vernieuwing des levens en de genadige verzoening, eist de manier en de orde van het onderricht, dat ik over beide op deze plaats aanvang te handelen. En het meest voor de hand zal voor ons liggen de overgang van het geloof naar de boetvaardigheid; want wanneer we dit hoofdstuk goed kennen, zal des te beter blijken, hoe de mens alleen door het geloof en uit louter genade gerechtvaardigd wordt en toch van de genadige toerekening van de gerechtigheid de daadwerkelijke heiligheid des levens (om haar zo te noemen) niet, gescheiden wordt. Dat echter de boetvaardigheid niet alleen terstond volgt op het geloof, maar ook daaruit geboren wordt, moet buiten geschil zijn. Want daar de genade en de vergeving door de prediking van het evangelie daarom wordt aangeboden, omdat de zondaar, bevrijd van de tirannie van Satan, het juk van de zonde en de ellendige dienstbaarheid van de misdrijven, tot het Koninkrijk Gods overga, kan voorzeker niemand de genade des evangelies aanvaarden, zonder dat hij van de dwalingen van zijn vroeger leven zich begeeft op de rechte weg, en al zijn ijver aanwendt tot de overdenking van de boetvaardigheid. Zij echter, die menen, dat de boetvaardigheid veeleer aan het geloof voorafgaat dan daaruit voortkomt, of daardoor voortgebracht wordt gelijk de vrucht door de boom, hebben haar kracht nooit gekend en laten zich door een al te licht bewijs tot dit gevoelen brengen.

Calvijn ziet de ware boetvaardigheid dus als iets wat uit het geloof geboren wordt, niet wat eraan voorafgaat. Dus wijst hij zowel het bevindelijke "je moet eerst zus en zo meegemaakt hebben voor je je een gelovige mag noemen" als het evangelische "we blijven niet in dat sombere hangen" af, want het geloof is uit het gehoor en daarmee ook de ellendekennis. Ellendekennis is een integraal onderdeel van het geloof (samen met verlossingskennis en de dankbaarheid), niet een tijdelijke voorbijgaande fase.

Inderdaad, zo beleef ik dat nou ook. Ik herken helemaal wat Calvijn schrijft.

Calvijn kende die mening al, de boetvaardigheid die vooraf zou gaan aan het geloof, zoals blijkt uit wat hij schrijft. Geen wonder, want de middeleeuwse mystiek was ook erg 'bevindelijk', maar dan 'bevindelijk' wel in verdraaide vorm. Dat heb ik opgevangen uit 'de toeleidende weg tot Christus' van ds. C. Harinck.
Ik zou zelfs willen beweren dat die mystiek niet eens specifiek christelijk is, want ik heb wel eens gelezen dat het zelfs in de islam voorkomt. Zaken als: het gaan door de hel, de godverlatenheid ervaren. Ook zonder Christus valt daar blijkbaar wel een mouw aan te passen.

[Jantjes]

Wat een verwardheid.
Peter L verstaat onder ‘welgevallen’ blij zijn, Goofy1978 verloren gaan.
Tot mijn verbazing zie ik dat boekenlezer het tegenovergestelde zegt als wat elbert zegt over Calvijn.
Elbert zegt: Calvijn ziet de ware boetvaardigheid dus als iets wat uit het geloof geboren wordt, niet wat eraan voorafgaat.
Boekenlezer meent dat Calvijn bedoelt: de boetvaardigheid die vooraf zou gaan aan het geloof.

Naar mijn idee zegt Calvijn dat de wet voor het geloof gaat en de boetvaardigheid er op volgt, als je tenminste begint in Boek III hoofdstuk II : 1, want daar begint Calvijn ook over het geloof te handelen.

[Napoleon]

Wat een verwardheid.
Peter L verstaat onder ‘welgevallen’ blij zijn, Goofy1978 verloren gaan.
Tot mijn verbazing zie ik dat boekenlezer het tegenovergestelde zegt als wat elbert zegt over Calvijn.
Elbert zegt: Calvijn ziet de ware boetvaardigheid dus als iets wat uit het geloof geboren wordt, niet wat eraan voorafgaat.
Boekenlezer meent dat Calvijn bedoelt: de boetvaardigheid die vooraf zou gaan aan het geloof.

Naar mijn idee zegt Calvijn dat de wet voor het geloof gaat en de boetvaardigheid er op volgt, als je tenminste begint in Boek III hoofdstuk II : 1, want daar begint Calvijn ook over het geloof te handelen.

maar jij begrijpt boekenlezer dan ook helemaal verkeerd Boekenlezer bedoelt enkel dat Calvijn van de mening dat boetvaardigheid aan het geloof vooraf zou gaan, reeds gehoord had, niet dat hij het voorstond. als hij van mening was dat Calvijn vond dat boetvaardigheid voor het geloof zou gaan, zou de rest van zijn post moeilijk te rijmen zijn.

[Jantjes]

Wat een verwardheid.
Peter L verstaat onder ‘welgevallen’ blij zijn, Goofy1978 verloren gaan.
Tot mijn verbazing zie ik dat boekenlezer het tegenovergestelde zegt als wat elbert zegt over Calvijn.
Elbert zegt: Calvijn ziet de ware boetvaardigheid dus als iets wat uit het geloof geboren wordt, niet wat eraan voorafgaat.
Boekenlezer meent dat Calvijn bedoelt: de boetvaardigheid die vooraf zou gaan aan het geloof.

Naar mijn idee zegt Calvijn dat de wet voor het geloof gaat en de boetvaardigheid er op volgt, als je tenminste begint in Boek III hoofdstuk II : 1, want daar begint Calvijn ook over het geloof te handelen.

maar jij begrijpt boekenlezer dan ook helemaal verkeerd Boekenlezer bedoelt enkel dat Calvijn van de mening dat boetvaardigheid aan het geloof vooraf zou gaan, reeds gehoord had, niet dat hij het voorstond. als hij van mening was dat Calvijn vond dat boetvaardigheid voor het geloof zou gaan, zou de rest van zijn post moeilijk te rijmen zijn.

Je hebt gelijk ik heb boekenlezer verkeerd gelezen.
Blijft toch wel staan dat ik zei dat ellendekennis voor geloof ging, niet omdat ik het zei, maar overeenkomstig Calvijn. Ellendekennis wordt door elbert opgevat / vertaald naar boetvaardigheid.
Ellendekennis is: overtuig worden van de overtreding van de wet of thora, wat tot geloof werkt.
Boetvaardigheid is: bereid boete te doen, schuldbewust door geloof.

Dus achtereenvolgens: ellendekennis, geloof, boetvaardigheid.

[elbert]

Naar mijn idee zegt Calvijn dat de wet voor het geloof gaat en de boetvaardigheid er op volgt, als je tenminste begint in Boek III hoofdstuk II : 1, want daar begint Calvijn ook over het geloof te handelen.

Je bedoelt dit stuk:

Maar dit alles zal gemakkelijk zijn om te leren kennen, wanneer een duidelijker bepaling van het geloof gegeven zal zijn, opdat de lezers de kracht en de aard daarvan begrijpen. En het is nuttig om in de herinnering terug te roepen, wat vroeger medegedeeld is, namelijk dat, daar God ons door de wet voorschrijft, wat we moeten doen, indien wij in enig deel gevallen zijn, dat vreselijke oordeel des eeuwigen doods, hetwelk zij aanzegt, op ons rust. Vervolgens dat, omdat het niet alleen moeilijk is, maar zelfs geheel en al onze krachten te boven gaat en buiten ons ganse vermogen ligt om de wet te vervullen, zoals Hij eist, er geen hoop op iets goeds over is, maar wij van God verworpen onder het eeuwig verderf liggen, wanneer wij slechts zien op onszelf, en nagaan, welke toestand in overeenstemming zou zijn met onze verdiensten. In de derde plaats is dit uitgelegd, dat er één middel van verlossing is, dat ons uit een zo ellendig onheil kan redden, namelijk als Christus, de Verlosser, verschijnt, door wiens hand de hemelse Vader, naar zijn onmetelijke goedheid en goedertierenheid zich onzer erbarmend, ons heeft willen te hulp komen: indien wij maar met een vast geloof deze barmhartigheid omhelzen en in haar met standvastige hoop berusten. Nu echter moeten we dit overwegen, hoe dit geloof moet zijn, waardoor allen, die door God tot kinderen aangenomen zijn, komen tot de bezitting van het hemels Koninkrijk: daar vaststaat, dat tot bewerking van een zo grote zaak niet iedere mening of ook overtuiging in staat is. En met des te groter zorg en ijver moeten wij omzien en onderzoek doen naar de waarachtige eigenaardigheid des geloofs, naarmate tegenwoordig in dit stuk veler dwaling verderfelijker is. Immers een goed deel van de wereld heeft, wanneer ze de naam geloof horen, daarvan geen hogere opvatting dan een gewone aanvaarding van de evangelische historie. Ja, wanneer men in de scholen handelt over het geloof eenvoudigweg God daarvan het voorwerp noemend, rukt men door ijdele bespiegeling (zoals wij elders gezegd hebben) de ongelukkige zielen meer terzijde weg dan dat men ze naar het rechte doel leidt. Want daar God een ontoegankelijk licht bewoont, is het nodig, dat Christus tussenbeide komt.

Ik lees dat eerder heilsordelijk dan volgordelijk (hoewel ik me ook bewust ben van het feit dat iemand als Ursinus de heilsorde en de volgorde samen laat vallen). Maar Calvijn legt het hier heilsordelijk uit, aangezien hij meermalen spreekt over: "eerst heb ik dit uitgelegd, daarna dat en nu moeten we het over het geloof hebben". Machtig is ook, dat hij het allemaal laat uitlopen op de kennis van Christus, in Wie we alles vinden wat we moeten weten:

Daarom noemt Hij zich ook het licht van de wereld (Joh. 8:12), en elders de weg, de waarheid en het leven (Joh. 14:6): omdat tot de Vader, die de bron des levens is, niemand komt dan door Hem; want Hij alleen kent de Vader, en daarna de gelovigen, aan wie Hij Hem heeft willen openbaren (Luc. 10:22). Om deze reden verzekert Paulus, dat hij niets uitnemend acht om te weten behalve Christus (1 Kor. 2:2); en in Handelingen 20 vermeldt hij, dat hij het geloof in Christus gepredikt heeft; en elders voert hij Christus in aldus sprekende: "Ik zal u zenden onder de heidenen, opdat zij vergeving van de zonden ontvangen en een deel onder de geheiligden door het geloof in mij" (Hand. 26:17). En Paulus betuigt, dat in zijn Persoon de heerlijkheid Gods voor ons is, of, wat hetzelfde betekent, dat de verlichting van de kennis van de heerlijkheid Gods in zijn aangezicht schittert. Het is wel waar, dat het geloof zich richt op de enige God; maar dit moet er ook aan toegevoegd worden, dat het Jezus Christus erkent, die Hij gezonden heeft. Want God zelf zou ver voor ons verborgen zijn, indien de glans van Christus ons niet bestraalde. Met dit doel heeft de Vader al wat Hij had bij de Eniggeborene weggelegd, opdat Hij zich in Hem zou openbaren, opdat Hij juist door de mededeling van de goederen het waarachtige beeld zijner heerlijkheid zou uitdrukken (2 Kor. 4:6). Want evenals gezegd is, dat wij door de Geest behoren getrokken te worden om aangezet te worden tot het zoeken van Christus, zo moeten wij weerom vermaand worden, dat de onzienlijke Vader nergens elders dan in dit beeld gezocht moet worden. Daarover spreekt Augustinus 1) op keurige wijze, die, handelende over het doelwit des geloofs, leert, dat men moet weten, waarheen men moet gaan en langs welke weg; dan besluit hij terstond daarop, dat Hij, die God en mens is, de meest welgebaande weg is tegen alle dwalingen. Want dat het God is, tot wie wij gaan en dat het een mens is, door wie wij gaan, dat beiden echter slechts in Christus gevonden worden. En wanneer Paulus het geloof in God predikt, is het niet zijn bedoeling omver te werpen, wat hij zo dikwijls inprent aangaande het geloof, dat zijn ganse standvastigheid heeft in Christus. En Petrus voegt beiden zeer geschikt samen, wanneer hij zegt, dat wij door Christus geloven in God (1 Petrus 1:21).
1} De civ. dei XI, 2.

Ellendekennis is: overtuig worden van de overtreding van de wet of thora, wat tot geloof werkt.
Boetvaardigheid is: bereid boete te doen, schuldbewust door geloof.

Ik ben me bewust van dit onderscheid, met name in onze ervaringen bij het tot geloof komen (voor het voor het eerst de toevlucht nemen tot Christus en erna).
Maar ik wil beide (ellendekennis/boetvaardigheid) toch bij elkaar houden, aangezien ellendekennis en boetvaardigheid alles met elkaar te maken hebben, nl. met de wet: de zedelijke wet die ons overtuigt van zonde en diezelfde wet die als regel der dankbaarheid fungeert. Ik zie het daarom meer als een medaille met twee kanten: veroordeling en regel van dankbaarheid, waarbij ik van mening ben dat men z'n zonden pas echt recht leert kennen, wanneer men bij het kruis is geweest en daar heeft bevonden waar de eigen zonden toe hebben geleid (en dit is iets wat we ons hele leven moeten doen, want we dwalen o zo gemakkelijk weer af).

[Peter L]

Ik mis in alles wat er gezegd is nog het werk van de Heilige Geest:

1 Zo is er dan nu geen verdoemenis voor degenen, die in Christus Jezus zijn, die niet naar het vlees wandelen, maar naar den Geest 2 Want de wet des Geestes des levens in Christus Jezus heeft mij vrijgemaakt van de wet der zonde en des doods.
3 Want hetgeen der wet onmogelijk was, dewijl zij door het vlees krachteloos was, heeft God, Zijn Zoon zendende in gelijkheid des zondigen vleses, en dat voor de zonde, de zonde veroordeeld in het vlees.
4 Opdat het recht der wet vervuld zou worden in ons, die niet naar het vlees wandelen, maar naar den Geest.
5 Want die naar het vlees zijn, bedenken dat des vleses is; maar die naar den Geest zijn bedenken, dat des Geestes is.
6 Want het bedenken des vleses is de dood; maar het bedenken des Geestes is het leven en vrede;
7 Daarom dat het bedenken des vleses vijandschap is tegen God; want het onderwerpt zich der wet Gods niet; want het kan ook niet.
8 En die in het vlees zijn, kunnen Gode niet behagen.
9 Doch gijlieden zijt niet in het vlees, maar in den Geest, zo anders de Geest Gods in u woont. Maar zo iemand den Geest van Christus niet heeft, die komt Hem niet toe.
10 En indien Christus in ulieden is, zo is wel het lichaam dood om der zonden wil; maar de geest is leven om der gerechtigheid wil.
11 En indien de Geest Desgenen, Die Jezus uit de doden opgewekt heeft, in u woont, zo zal Hij, Die Christus uit de doden opgewekt heeft, ook uw sterfelijke lichamen levend maken, door Zijn Geest, Die in u woont.
12 Zo dan, broeders, wij zijn schuldenaars niet aan het vlees, om naar het vlees te leven.
13 Want indien gij naar het vlees leeft, zo zult gij sterven; maar indien gij door den Geest de werkingen des lichaams doodt, zo zult gij leven.
14 Want zovelen als er door den Geest Gods geleid worden, die zijn kinderen Gods.
15 Want gij hebt niet ontvangen den Geest der dienstbaarheid wederom tot vreze; maar gij hebt ontvangen den Geest der aanneming tot kinderen, door Welken wij roepen: Abba, Vader!
16 Dezelve Geest getuigt met onzen geest, dat wij kinderen Gods zijn.
17 En indien wij kinderen zijn, zo zijn wij ook erfgenamen, erfgenamen van God, en medeërfgenamen van Christus; zo wij anders met Hem lijden, opdat wij ook met Hem verheerlijkt worden. (Rom. 8:1-17, SV)

Het evangelie houdt niet op bij ellende, ook niet bij verlossing, en ook niet bij boetvaardigheid. Uiteindelijk moeten wij leven door de Geest, zoals in Rom. 8 beschreven. Het is de enige manier, waarop in het leven van een Christen aan 'het recht der wet' (vs. 4) voldaan kan worden. Het vlees kruisigen (daar is de boetvaardigheid voor nodig) en door de Heilige Geest leven. Vanuit onszelf kunnen wij de zonde niet overwinnen, dat kan alleen door de kracht van de Heilige Geest in ons. Het antwoord is dan ook niet dat we uit alle macht moeten vechten tegen de zonde (want dat is de - verloren - strijd uit Rom. 7, maar bidden om de vervulling met de Heilige Geest.

[marina87]

Precies! jaknikken

[hans_is_eigenwijs]

Jezus zei: tenzij iemand wederomgeboren word, kan hij het koninkrijk Gods niet ingaan.
nu verteld onze dominee, dat wedergeboorte inhoud dat je het met God eens moet worden naar de hel te gaan.

Ik zou wel eens een hartig woordje met die dominee willen hebben.

[Jantjes]

Elbert schreef:

Ik lees dat eerder heilsordelijk dan volgordelijk (hoewel ik me ook bewust ben van het feit dat iemand als Ursinus de heilsorde en de volgorde samen laat vallen). Maar Calvijn legt het hier heilsordelijk uit, aangezien hij meermalen spreekt over: "eerst heb ik dit uitgelegd, daarna dat en nu moeten we het over het geloof hebben". Machtig is ook, dat hij het allemaal laat uitlopen op de kennis van Christus, in Wie we alles vinden wat we moeten weten:

Mee eens elbert.
Maar, omdat goofy1978 deze topic begon met ‘wedergeboorte’ en dat de inhoud was: ‘dat je het met God eens moet worden naar de hel te gaan’, een stapsgewijze is, wat naar mijn mening ook eerst plaats moet vinden, voor de wedergeboorte. Nogmaals het is wat cru gezegd door de dominee van goofy1978, maar wel eerlijk en naar mijn menig de waarheid tevens overeenkomstig Oud Vaders. Nu is de ene Oud Vader makkelijker te lezen dan de ander. Ik vind Calvijn wat langdradig waar ander ook hinder van hebben, geef mij dan maar Hellenbroek, die was wat kordater, maar ieder vind hierin zijn mening.

Toch vind ik het nodig vandaag de dag dat er stapsgewijze gesproken moet worden over de weg naar de zaligheid. Veel mensen zijn er in verward en beginnen bij Christus en geloof. Naar mijn begrip heeft geen van de Oud Vaders dat gedaan, de één duidelijker dan de ander, zij zijn allemaal bij de wet begonnen, want de wet geeft een verbrijzeld en verbroken hart en dat zal Hij niet verachten! Ja, velen malen sterker nog, daar wil Hij in overkomen en de belofte van het evangelie waar maken. Dat is niet iets dat je één keer mee maakt en jezelf dan de hemel in zet, maar een dagelijkse beleving wat je gelukkig maakt, want dat komt van Gods kant, daar doet een mens zelf niets aan dat is genade.

Ik ben me bewust van dit onderscheid, met name in onze ervaringen bij het tot geloof komen (voor het voor het eerst de toevlucht nemen tot Christus en erna).
Maar ik wil beide (ellendekennis/boetvaardigheid) toch bij elkaar houden, aangezien ellendekennis en boetvaardigheid alles met elkaar te maken hebben, nl. met de wet: de zedelijke wet die ons overtuigt van zonde en diezelfde wet die als regel der dankbaarheid fungeert. Ik zie het daarom meer als een medaille met twee kanten: veroordeling en regel van dankbaarheid, waarbij ik van mening ben dat men z'n zonden pas echt recht leert kennen, wanneer men bij het kruis is geweest en daar heeft bevonden waar de eigen zonden toe hebben geleid (en dit is iets wat we ons hele leven moeten doen, want we dwalen o zo gemakkelijk weer af).

Persoonlijk vind ik ‘tot geloof komen’ en ‘voor het eerst de toevlucht nemen tot Christus’ zo ontzettend moeilijke bewoording en beleving. Het ligt namelijk niet in ons vermogen om tot geloof te komen en toevlucht tot Hem te nemen, hoe moet je dat doen? In mijn beleving krijg je het gratis en voor niets als je de wet en thora houd, dat is het ook echte genade, als Hij tot jou overkomt dat beleef je als een wonder, dat kan je zelf niet bewerken, dat is de belofte van het verbond. Iets wat belooft is krijg je, dat kan je zelf niet pakken. (ik noem speciaal de thora er bij, de eerste 5 boeken van Mozes, omdat velen onder de wet alleen de tien geboden verstaan, maar het is meer, uitgezonderd de wetten die speciaal voor Israël golden). Vandaar mijn overtuiging: ellendekennis (wet), geloof (genade) boetvaardigheid (eens zijn met het vonnis) zekerheid (verlossing in Christus) dankbaarheid (roemen loven en prijzen). Oftewel ellende verlossing en dankbaarheid wat door de Heilige Geest bewerk wordt in het hart, overeenkomstig de Catechismus van Heidelberg Een achtereenvolgens, niet andersom, steeds weer in beleving, want het hemel leven is hier niet, dan verwachten wij uit het aardse leven verlost te worden en bij Hem te zijn, die wet totaal vervult heeft.

[elbert]

Toch vind ik het nodig vandaag de dag dat er stapsgewijze gesproken moet worden over de weg naar de zaligheid. Veel mensen zijn er in verward en beginnen bij Christus en geloof. Naar mijn begrip heeft geen van de Oud Vaders dat gedaan, de één duidelijker dan de ander, zij zijn allemaal bij de wet begonnen, want de wet geeft een verbrijzeld en verbroken hart en dat zal Hij niet verachten! Ja, velen malen sterker nog, daar wil Hij in overkomen en de belofte van het evangelie waar maken. Dat is niet iets dat je één keer mee maakt en jezelf dan de hemel in zet, maar een dagelijkse beleving wat je gelukkig maakt, want dat komt van Gods kant, daar doet een mens zelf niets aan dat is genade.

Mits het verbroken hart niet als verdienste wordt gezien, ben ik het met je eens.
Overigens komt ook de wet(sprediking) van Gods kant, dus is het al genade en komt alles van Hem.

Persoonlijk vind ik ‘tot geloof komen’ en ‘voor het eerst de toevlucht nemen tot Christus’ zo ontzettend moeilijke bewoording en beleving. Het ligt namelijk niet in ons vermogen om tot geloof te komen en toevlucht tot Hem te nemen, hoe moet je dat doen?

Het tot geloof komen en de toevlucht nemen tot Christus is geen vrucht van onze eigen akker. Het is de Heilige Geest die ons overtuigt en ons doet vluchten en doet komen tot Christus. Als de Heere tot ons komt (met/in Woord en Geest), komen wij tot Hem, want Hij is in alles de eerste. Want ik geloof wel degelijk, dat als Hij ons levend maakt, er beweging in ons komt.

In mijn beleving krijg je het gratis en voor niets als je de wet en thora houd, dat is het ook echte genade, als Hij tot jou overkomt dat beleef je als een wonder, dat kan je zelf niet bewerken, dat is de belofte van het verbond. Iets wat belooft is krijg je, dat kan je zelf niet pakken. (ik noem speciaal de thora er bij, de eerste 5 boeken van Mozes, omdat velen onder de wet alleen de tien geboden verstaan, maar het is meer, uitgezonderd de wetten die speciaal voor Israël golden). Vandaar mijn overtuiging: ellendekennis (wet), geloof (genade) boetvaardigheid (eens zijn met het vonnis) zekerheid (verlossing in Christus) dankbaarheid (roemen loven en prijzen). Oftewel ellende verlossing en dankbaarheid wat door de Heilige Geest bewerk wordt in het hart, overeenkomstig de Catechismus van Heidelberg Een achtereenvolgens, niet andersom, steeds weer in beleving, want het hemel leven is hier niet, dan verwachten wij uit het aardse leven verlost te worden en bij Hem te zijn, die wet totaal vervult heeft.

Je bedoelt met het "de wet houden", dat het ons ernstig voornemen is om naar al de geboden te leven (H.C. vr & antw. 144)? In dat geval ben ik het met je eens. In de catechismus staat het trouwens wel in het stuk van de dankbaarheid.
Want met ellendekennis wordt vooral bedoeld het besef niet aan de wet te kunnen voldoen om voor God rechtvaardig te zijn, het besef Hem en mijn naaste daarmee groot onrecht aan te doen en het besef Zijn toorn verdiend te hebben (Zondag 2).

[Jantjes]

Peter L schreef:

Het evangelie houdt niet op bij ellende, ook niet bij verlossing, en ook niet bij boetvaardigheid.
Uiteindelijk moeten wij leven door de Geest, zoals in Rom. 8 beschreven. Het is de enige manier, waarop in het leven van een Christen aan 'het recht der wet' (vs. 4) voldaan kan worden. Het vlees kruisigen (daar is de boetvaardigheid voor nodig) en door de Heilige Geest leven. Vanuit onszelf kunnen wij de zonde niet overwinnen, dat kan alleen door de kracht van de Heilige Geest in ons. Het antwoord is dan ook niet dat we uit alle macht moeten vechten tegen de zonde (want dat is de - verloren - strijd uit Rom. 7, maar bidden om de vervulling met de Heilige Geest.

Jawel, maar er zijn ook nog 7 hoofdstukken aan vooraf gegaan. En in hoofdstuk 8 ziet het op hetgeen van de apostel tot hier aan toe in dezen brief is geleerd, namelijk dat de mens niet 'uit' de wet, maar 'door' de wet in het geloof in Christus rechtvaardig is; en dat hij door den Geest van Christus van de heerschappij der zonde is verlost, al is er nog strijd in hem over! als hij dan ook zegt: ‘die niet naar het vlees wandel’, dat wil zeggen: die de begeerlijkheden des vleses niet volgen, of naar dezelve niet leven, overeenkomstig de wet. Dit stelt de apostel tegen de mond-Christenen, als een merkteken dergenen, die door het geloof met Christus waarlijk verenigd en dienvolgens van alle verdoemenis zijn verlost, overeenkomstig Joh 15:2-3 Alle rank, die in Mij geen vrucht draagt, die neemt Hij weg; en al wie vrucht draagt, die reinigt Hij, opdat zij meer vrucht drage. Gijlieden zijt nu rein om het woord, dat Ik tot u gesproken heb.

Het is dus een noodzakelijke strijd, geen verloren strijd! die je uiteindelijk wel moet verliezen, maar dat werk nu juist de blijdschap in de belofte van het verbond.

[Jantjes]

Toch vind ik het nodig vandaag de dag dat er stapsgewijze gesproken moet worden over de weg naar de zaligheid. Veel mensen zijn er in verward en beginnen bij Christus en geloof. Naar mijn begrip heeft geen van de Oud Vaders dat gedaan, de één duidelijker dan de ander, zij zijn allemaal bij de wet begonnen, want de wet geeft een verbrijzeld en verbroken hart en dat zal Hij niet verachten! Ja, velen malen sterker nog, daar wil Hij in overkomen en de belofte van het evangelie waar maken. Dat is niet iets dat je één keer mee maakt en jezelf dan de hemel in zet, maar een dagelijkse beleving wat je gelukkig maakt, want dat komt van Gods kant, daar doet een mens zelf niets aan dat is genade.

Mits het verbroken hart niet als verdienste wordt gezien, ben ik het met je eens.
Overigens komt ook de wet(sprediking) van Gods kant, dus is het al genade en komt alles van Hem.

Persoonlijk vind ik ‘tot geloof komen’ en ‘voor het eerst de toevlucht nemen tot Christus’ zo ontzettend moeilijke bewoording en beleving. Het ligt namelijk niet in ons vermogen om tot geloof te komen en toevlucht tot Hem te nemen, hoe moet je dat doen?

Het tot geloof komen en de toevlucht nemen tot Christus is geen vrucht van onze eigen akker. Het is de Heilige Geest die ons overtuigt en ons doet vluchten en doet komen tot Christus. Als de Heere tot ons komt (met/in Woord en Geest), komen wij tot Hem, want Hij is in alles de eerste. Want ik geloof wel degelijk, dat als Hij ons levend maakt, er beweging in ons komt.

In mijn beleving krijg je het gratis en voor niets als je de wet en thora houd, dat is het ook echte genade, als Hij tot jou overkomt dat beleef je als een wonder, dat kan je zelf niet bewerken, dat is de belofte van het verbond. Iets wat belooft is krijg je, dat kan je zelf niet pakken. (ik noem speciaal de thora er bij, de eerste 5 boeken van Mozes, omdat velen onder de wet alleen de tien geboden verstaan, maar het is meer, uitgezonderd de wetten die speciaal voor Israël golden). Vandaar mijn overtuiging: ellendekennis (wet), geloof (genade) boetvaardigheid (eens zijn met het vonnis) zekerheid (verlossing in Christus) dankbaarheid (roemen loven en prijzen). Oftewel ellende verlossing en dankbaarheid wat door de Heilige Geest bewerk wordt in het hart, overeenkomstig de Catechismus van Heidelberg Een achtereenvolgens, niet andersom, steeds weer in beleving, want het hemel leven is hier niet, dan verwachten wij uit het aardse leven verlost te worden en bij Hem te zijn, die wet totaal vervult heeft.

Je bedoelt met het "de wet houden", dat het ons ernstig voornemen is om naar al de geboden te leven (H.C. vr & antw. 144)? In dat geval ben ik het met je eens. In de catechismus staat het trouwens wel in het stuk van de dankbaarheid.
Want met ellendekennis wordt vooral bedoeld het besef niet aan de wet te kunnen voldoen om voor God rechtvaardig te zijn, het besef Hem en mijn naaste daarmee groot onrecht aan te doen en het besef Zijn toorn verdiend te hebben (Zondag 2).

Mee eens

[Jantjes]

Jezus zei: tenzij iemand wederomgeboren word, kan hij het koninkrijk Gods niet ingaan.
nu verteld onze dominee, dat wedergeboorte inhoud dat je het met God eens moet worden naar de hel te gaan.

Ik zou wel eens een hartig woordje met die dominee willen hebben.

Spreek het hartige woordje maar tegen ons, want er zijn er hier die het met die dominee eens zijn.

[Marnix]

Ehm... daar is al uitgebreid op in te gaan... je moet het niet met God eens worden om naar de hel te gaan, je moet vergeven worden zodat je niet naar de hel gaat, ondanks dat je het uit jezelf wel verdiend hebt. Het evangelie is echter dat je van Christus krijgt wat je niet verdiend...

Je moet dus erkennen dat je de eeuwige straf hebt verdiend.... maar dat is wat anders dan "je moet het met God eens worden om naar de hel te gaan".

[Wullimpie]

Ehm... daar is al uitgebreid op in te gaan... je moet het niet met God eens worden om naar de hel te gaan, je moet vergeven worden zodat je niet naar de hel gaat, ondanks dat je het uit jezelf wel verdiend hebt. Het evangelie is echter dat je van Christus krijgt wat je niet verdiend...

Je moet dus erkennen dat je de eeuwige straf hebt verdiend.... maar dat is wat anders dan "je moet het met God eens worden om naar de hel te gaan".

Een woordelijk verschil ja, de essentie is toch dezelfde?