Optimatus schreef:Ik heb geen problemen met een homo op de kansel. Als hij of zij de gemeente levendig weet te houden en de diensten ter ere Gods houdt - de taken van een dominee - dan lijkt me dat voldoende. Maar ik heb de indruk dat ik in deze een minderheidsstandpunt inneem.
Daar kan ik mij wel in vinden.
froske schreef:Daarom vind ik persoonlijk dat je dit bijbelgedeelte niet naast een homofiele relatie kunt leggen in liefde en trouw. Hier gaat het tenslotte om iets heel anders.
Inderdaad Froske, dit Bijbelgedeelte heeft er niets mee te maken.
Over de schorsing.
biamarth schreef:[i]In Bunschoten-Spakenburg heeft een predikant van de Gereformeerde Vrjgemaakte kerk gevraagd om geschorst te worden. De reden: Hij houdt er een homofiele relatie op na.
Ik vind het erg knap van deze man, dat hij zelf inziet dat hij door zijn manier van leven Gods boodschap niet verder meer kan verkondigen. Want hij kan er niet meer naar leven.
Even voor de duidelijkheid. Ophoff heeft zelf niet om de schorsing gevraagd, maar om ontheffing. Zie artikel in het ND
http://www.nd.nl/Document.aspx?document ... l&id=70506
Ik vind het een trieste zaak. Op korte termijn is het de tweede predikant die om deze reden tegen de lamp loopt. Denk even aan ds. Ganzevoort uit Doorn en nu dus ds. D. Ophoff.
Het was overigens al lang bekend dat hij homofiel was, al in zijn vorige gemeente Nieuwegein.
Er word hier in de reacties gesproken dat men het moedig en goed vind dat hij zijn ambt wil neerleggen. Ik heb hier toch wat gemengde gevoelens over.
Als hij zijn besluit heeft genomen omdat hij zou vinden dat hij geen predikant meer kan zijn OMDAT hij nu een homoseksuele relatie heeft, vind ik dat absurt. Want dan zou je kunnen concluderen dat hij vind dat je als gewoon gemeentelid wel, maar als predikant geen relatie mag aangaan. Lijkt me nogal dubbel.
Als hij zijn besluit heeft genomen om daarmee de rust in zijn gemeente of zijn kerkverband te bewaren respecteer ik dat, maar vind ik het tegelijkertijd de weg van de minste weerstand. Al kan ik mij ergens voorstellen dat hij geen zin heeft in de hele heisa die zeker zou zijn ontstaan als hij zijn ambt gewoon was blijven uitoefenen.
Overigens vraag ik mij af in hoeverre zijn aanvraag geheel uit zijn eigen brein is ontsproten, of dat er al druk vanuit zijn kerkverband is gelegd om tot deze stap te komen. Het is tenslotte niet niks als je een roeping hebt tot predikant, je een ambt aangaat voor het leven (zie de kerkorde) en je dan tot de conclusie moet komen dat je dit ambt moet neerleggen.