Papa <-> Almachtig God

[marina87]

Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik heb geen persoonlijke, intieme relatie met haar. Ik houd niet van haar zoals ik van mijn moeder houdt en zijn houdt niet van mij als haar zoon. En belanrijk aspect van wat de woorden Vader en Abba willen uitdrukken ontbreekt volledig t.a.v. de koningin.

Ben ik het met je eens. Met God heb je een relatie in die zin van: God heeft jouw geschapen. De koningin niet. Bij God heb je het eeuwig leven, bij de koningin niet. God is er ALTIJD voor je, de koningin kent je misschien niet eens, en al helemaal niet bij naam! God wel...

Juist, en bij de Here God mag je komen zoals je bent. En Hij heeft zelfs Zijn eigen Zoon gegeven voor ons..dat is echt een onvoorstelbaar groot iets...

[elbert]

Ik krijg wel een beetje het gevoel, dat als men Abba met Pappa wil vertalen, men dan een link legt met de doorsnee 21ste eeuwse vader-kind verhouding. In onze cultuur is de band tussen een kind en zijn of haar pappa een iets andere dan die in het midden-oosten ten tijde van het begin van de jaartelling. Nu is het zo dat ouders en kinderen meer op hetzelfde niveau elkaar aanspreken (onder andere als gevolg van de veranderde gezagsverhoudingen), terwijl dat toen wel iets anders lag.
Er was rond het begin van de jaartelling uiteraard een vertrouwelijke omgang tussen ouders en kinderen, maar er was ook een duidelijke gezagsverhouding. De vader was het hoofd van het gezin en had als zodanig bijna absoluut gezag over zijn kinderen. Nu wil ik niet beweren dat deze opvatting vandaag de dag helemaal verdwenen is (gelukkig niet), maar het is nu wel wat vrijgevochtener dan vroeger.

Dus als je Abba met Pappa wil vertalen, dan kunnen we denk ik het beste de 1ste eeuwse associatie met dit woord maken. Op die manier kun je ook beter de samenhang zien met de woorden Heere, Meester enz.

[Klaas]

Dus als je Abba met Pappa wil vertalen, dan kunnen we denk ik het beste de 1ste eeuwse associatie met dit woord maken.

Ik denk dat dat een terechte opmerking is al denk ik ook dat je dat al ondervangt door God niet alleen als Vader/Papa te zien maar ook als God.

Overigens vind ik de aanduiding Abba voor God in die zin erg mooi dat het aangeeft hoeveel God van ons houdt. Ik moet zeggen dat dat voor mij wel een extra dimensie gekregen heeft toen ik zelf kinderen kreeg. Het is bijna onvoorstelbaar hoe gek je kunt zijn op je eigen kinderen. Nietwaar?

[peter77]

Zou het woord ABBA (Papa) dan beperkt zijn tot een bepaald tijdperk?
Alsof de eerste eeuw een zuiverder of juistere benadering geeft van het woord dan de 21e eeuw.
Persoonlijk denk ik dat "Pappa's" door alle eeuwen heen een flauw aftreksel zijn en weergeven van de grote PAPA.

[simone]

Als ik Papa zeg tegen mijn hemelse Vader geeft dat ook onze relatie aan, door God Papa te noemen vind ik de relatie intiemer dan wanneer ik God zou aanspreken met Vader in de hemel of zo iets.
Helaas vandaag de dag gebeurd er heel veel waardoor de vader/kind relatie niet goed is en er zo een vertekend beeld ontstaat over God onze Vader. Ik spreek helaas uit ervaring moet ik zeggen. Maar God heeft dit beeld bij mij hersteld.En ik mag Hem Papa noemen.

[peter77]

Ja dat "vertrouwde" en "intieme" ervaar en herken ik ook wel bij "Papa". Ondanks dat mijn aardse vader geen volmaakt beeld weergeeft, besef en ervaar ik dat tijdens het gebed bijvoorbeeld, Vader in de hemel met Papa een juiste snaar geraakt wordt.

[Technico]

Ik geef toe dat God met Papa aanspreken een snaar raakt. Maar we moeten niet vergeten dat God ontzagwekkend is. De engelen bedekken hun aangezicht als ze Hem naderen. Als ik er goed bij nadenk raakt Ontzagwekkend God bij mij dan ook een snaar.

Het lijkt me niet juist als je daar niet mee kan leven.

[Raido]

Zou het woord ABBA (Papa) dan beperkt zijn tot een bepaald tijdperk?
Alsof de eerste eeuw een zuiverder of juistere benadering geeft van het woord dan de 21e eeuw.
Persoonlijk denk ik dat "Pappa's" door alle eeuwen heen een flauw aftreksel zijn en weergeven van de grote PAPA.

Abba was een naam voor Vader in die tijd, nu hebben wij Papa, paps, daddy, pa, va whatever..

Ik zie niet direct in waarom je ze niet mag gebruiken (alles mag, niet alles is oorbaar), echter God is wel wat meer dan alleen een Vader of een Lieve God. God is geen Knuffelbeer of Opa. Ik vind in het woordje Papa namelijk minder respect, eerbied of iets aanverwants doorklinken als je spreekt met een almachtige, eeuwige Macht, daarom gebruik ik het niet.

God is God, uniek in alles, 100% Liefde, 100% Recht en 100% Barmhartigheid maar dat is niet het zelfde als God is alleen liefde. Laten we God gewoon aanspreken als God.. (of JHWH)

[peter77]

[quote="Technico"]Ik geef toe dat God met Papa aanspreken een snaar raakt. Maar we moeten niet vergeten dat God ontzagwekkend is. De engelen bedekken hun aangezicht als ze Hem naderen. Als ik er goed bij nadenk raakt Ontzagwekkend God bij mij dan ook een snaar.


Dit is een belangrijke toevoeging die ik geheel onderschrijf.
Het ligt voor mijn gevoel en beleving ook een beetje in het verlengde van de soms gehoorde kreet: Jezus is mijn "vriend".
Dan denk ik oke, maar Hij is ook je Heer, Heiland, Verlosser, Meester, Zaligmaker, God etc.
De Heiligheid van onze God mogen we naast zo'n tittel nooit vergeten want Hij is ook een verterend vuur.

Wat Raido aangaat wil ik enkel zeggen dat Jezus ons zelf heeft leren bidden: Onze Vader (Pappa) Dus waarom God enkel met Heer of God aanspreken als Jezus het jou en mij zelf leert?

[aartje]

mjah, tuinkleren... das wel extreem gesteld. Dat iemand in 'daagse' (vage term, maar ja...) kleding naar de kerk komt, hoeft niet te betekenen dat diegene geen ontzag heeft voor God. Het 'weerspiegelen van je innerlijk' is voor de een veel sterker dan voor de ander. De een gaat meer op kleding af en vorm, de ander denkt er niet zo over...

Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Toen de voetballers bij de koningin verschenen - ik weet niet eens precies wanneer dat was, in 1988? - verschenen ze toch ook allemaal in een net pak? Daarover heb ik mensen wel eens horen zeggen: 'Moet de wereld ons nu voorgaan in hoe we ons voor zo'n gelegenheid kleden?'
Ik kan me er echt wel eens aan irriteren, als ik mensen in vale afgerafelde spijkerbroeken in de kerk zie. Ik vind dat nog wat anders dan dat zij hun innerlijk minder zouden weerspiegelen.
Maar dit is eigenlijk een punt dat buiten het onderwerp van deze discussie staat.

Is dan de kerk de enige plek waar je God ontmoet? Want dat is wel ongeveer de conclusie die ik dan zou trekken...

Nee, maar was de tempel de enige plek waar de Israëlieten God ontmoetten? Terwijl er toch zeer nauwkeurige voorschriften golden voor die priesterdienst. Hun kleding was tot in de puntjes omschreven (zie Exodus 28). En als man van het volk moest je ook een dier zonder gebreken brengen om geofferd te worden. (Leviticus 22:17-25, Deuteronomium 17:1)
Nou waren die voorschriften voorafschaduwingen van Christus, en die zijn vervuld door de komst van Christus. Maar aan de andere kant: ook wij hebben onze ceremoniële zaken, zoals: dopen, avondmaal vieren. Daarom denk ik dat de kerkdienst toch op een meer bijzondere manier een samenkomen is voor het aangezicht van JHWH. En dan mag men zich toch stijlvol kleden, zou ik zeggen.

hierbij zou jij dus een kerkgebouw als tempel of godshuis willen benoemen? Woont de Geest nu in een gebouw??? Nee, we lezen nergens dat de Geest in een gebouw is gaan wonen naar de verwoesting van de laatste tempel. De Geest woont nu in de harten van de gelovigen en in de Gemeente als geheel, niet in een door stenen gemaakt huis.

[aartje]

Zou het woord ABBA (Papa) dan beperkt zijn tot een bepaald tijdperk?
Alsof de eerste eeuw een zuiverder of juistere benadering geeft van het woord dan de 21e eeuw.
Persoonlijk denk ik dat "Pappa's" door alle eeuwen heen een flauw aftreksel zijn en weergeven van de grote PAPA.

Abba was een naam voor Vader in die tijd, nu hebben wij Papa, paps, daddy, pa, va whatever..

Ik zie niet direct in waarom je ze niet mag gebruiken (alles mag, niet alles is oorbaar), echter God is wel wat meer dan alleen een Vader of een Lieve God. God is geen Knuffelbeer of Opa. Ik vind in het woordje Papa namelijk minder respect, eerbied of iets aanverwants doorklinken als je spreekt met een almachtige, eeuwige Macht, daarom gebruik ik het niet.

God is God, uniek in alles, 100% Liefde, 100% Recht en 100% Barmhartigheid maar dat is niet het zelfde als God is alleen liefde. Laten we God gewoon aanspreken als God.. (of JHWH)

Hij wil juist onze Pappa Vader zijn... de Abba Vader, een Vader met wie je een intieme relatie hebt. Ik zie ook niet in waarom dat niet heilig zou kunnen zijn.. Praat jij niet tot je aardse vader met eerbied en respect?

[Gerdien B.]

Ik heb voor mijn aardse vader lang niet zoveel respect en eerbied als voor God!

Daarom wil ik God ook zeker niet op de zelfde manier aanspreken.
God wil je Vader zijn, maar Hij is en blijft wel God! Als het alleen een snaar raakt bij ou als je God papa noemt, dan denk ik dat dat niet goed is. Als ik nadenken over wie God nu eigenlijk is en wat Hij allemaal voor mij doet, dan doet mij dat erg veel.

[peter77]

Misschien is het goed als we het :"Onze Vader (Pappa) nog eens overlezen

Hij is voor mij een Heilig God die ontzag inboezemt. Maar ook een volmaakte Pappa die je in Zijn eeuwige armen in Christus aan Zijn borst drukt en op schoot nemen kan.
Deze twee uitersten bijten elkaar niet

[Raido]

Hij wil juist onze Pappa Vader zijn...

Pappa is een kindernaam, als je die naam blijft gebruiken in een relatie met een vader als je alletwee volwassen bent geworden lijkt mij dat niet juist. Ik spreek mijn vader ook niet meer aan met pappa.

de Abba Vader

Abba was de normale aanduiding voor een vader in het Aramees, het was meer spreektaal. Ik zie niet in waarom je dit met Pappa zou moeten vertalen. Het Abba, Vader betekend dus exact het zelfde, alleen in een andere taal. Dat zie je vaker, Effata; wordt geopend (eerste is Aramees, laatste de betekenis).

een Vader met wie je een intieme relatie hebt.

Zonder het noemen van je vader pappa kun je ook een intieme relatie hebben. Ik vind niet dat je God kunt zien als 100% Vader aangezien Hij veel meer is. Hij ook je Moeder, je Broer, je Zus, je Zaligmaker, je Nierenproever, je Hartenkenner, je Psycholoog, je Knuffelbeer, je God, de Ene.. In mijn ogen is het woord Pappa van te weinige waarde, en getuigd van te weinig respect richting een God. Hoe jij jou God noemt moet jij weten.

Ik zie ook niet in waarom dat niet heilig zou kunnen zijn.. Praat jij niet tot je aardse vader met eerbied en respect?

Nee, ik je en jij, zeg gewoon pa. Ik zie mijn vader ook meer als een vriend, levensmaat dan als machtsfront. En over dingen als, 'aan zijn borst drukken' en 'op schoot nemen' daar krijg ik kippenvel van.

[simone]

Er is niks mis mee om God papa te noemen. Je kunt God papa noemen en tegelijk vol eerbied en respect zijn.
Mijn aardse vader noem ik trouwens nos steeds papa of pa, want dat is hij. Onze relatie is wel veranderd omdat ik zelf volwassen ben en kinderen heb maar hij blijft mijn vader.

Een goed boek hierover is: Het vaderhart van God van Floyd McClung.
Het beschrijft heel mooi en duidelijk Gods vaderhart voor ons en wat dat precies inhoud en waarom mensen er vaak problemen mee hebben God zo te zien.