Hendrik schreef:ja de GKV een kerk met een eigen wereldje vind ik. Eigen kerken,scolen,verenigingen. Waar is dat nu voor nodig? Vinden ze zich zelf soms zo goed? ze geloven toch ook dat de doop zaligmakend is? Nou ja ik heb niks tegen medechristenen hoor ik vind het alleen vreemd dat ze een beetje hun eigen wereld creeeren. Straks beginnen ze nog een GKV-kledinglijn ofzoiets.
Je verhaaltje is ietwat gedateerd. Dat wat je hier noemt, is tegenwoordig wat minder sterk het geval dan in het verleden. Een goed voorbeeld daarvan is het GPV dat met de RPF gefuseerd is tot de ChristenUnie. Zeker tot in de jaren '80 was dat ondenkbaar. Tot en met toen lieten ze alleen maar GKV-kerkleden als volwaardige partijleden toe. Daar is binnen die partij altijd wel wat verschil van mening over geweest. Er waren er altijd wel die zich afvroegen "Moet dat nou zo streng?" Maar tot en met de jaren '80 bleef het beleid gewoon zo.
Ook wat betreft het gereformeerd onderwijs heb ik wel geluiden opgevangen dat men het toelatingsbeleid wil verruimen. In Groningen is zo'n besluit genomen, vernam ik eens uit een krantebericht. Hoe dat op andere vestigingen is, weet ik niet.
Dat eigen wereldje van de gereformeerd-vrijgemaakten is wat dat betreft wel een beetje op zijn retour.
En eigen kerken... wat is daar nou weer raar aan? Iedere kerkgemeenschap heeft toch zijn eigen kerk? (Ik redeneer nu even wat pragmatisch, want natuurlijk hoort de kerk één te zijn. Die verdeeldheid, die hoort niet.)
Waarom de gereformeerd-vrijgemaakten nogal geïsoleerd optrokken, heeft te maken met de belijdenis aangaande de ware kerk zoals N.G.B. art. 27-29 dat leert, en het idee van 'doorgaande reformatie' (uitgedrukt in de spreuk 'ecclesia reformata semper reformanda'). Dat laatste heeft - als ik me niet vergis - met de theologie van K. Schilder te maken. Maar ik weet niet of dat klopt als ik dat zeg. Er is ook een Nadere Reformator geweest die die spreuk gebruikte. De naam weet ik niet meer.
In ieder geval kon je wel stellen dat die gereformeerd-vrijgemaakten ernst maakten met het gereformeerde belijden omtrent de kerk. Dat is iets wat te waarderen valt.
Of dat altijd op de juiste wijze ging? Ik denk dat het in de praktijk wel eens tot exclusivisme leidde, die wel eens hautaine trekjes kon krijgen. Dat het wel eens wat farizeïstisch kon uitpakken. (Ik herinner mij dat dr. C. Trimp de kerkelijke sfeer van pakweg 40 jaar geleden wel eens zo beschreef.) Dat men wel eens te zacht naar binnen toe was, en te hard naar buiten. Ik denk dat dat principes zijn die je overal wel hebt/krijgt: bepaalde gedachtenlijnen, die in hun oorsprong niet fout zijn, maar die wel eens iets te extreem worden doorgetrokken.
Maar het serieus nemen van het gereformeerde belijden omtrent de kerk, zoals NGB art. 27-29 daar over spreekt, is iets wat te waarderen valt. Je bewust zijn van waar je als kerk voor staat, ook.
Of ze geloven dat de doop zaligmakend is? Dat is ook weer een simplistische karikatuur van de eerste orde.
De doop is teken van het verbond, en dàt is wat ze geloven. Ja, en dat de kinderen bij dat verbond horen. In de officiële GKV-theologie heeft dat 2 kanten: zegen als je leeft overeenkomstig Gods verbond, vloek als je niet leeft overeenkomstig dat verbond. Je zou i.i.g. wat betreft het verleden mogen opmerken dat deze leer met wat meer reliëf gebracht had mogen worden. Dat het wel eens wat te positief veronderstellend toeging. In hun contacten met de CGK zijn ze daarover ook wel op de vingers getikt, en is er daarover ook wel enige bezinning geweest. (Hoe ik dat t.a.v. het heden zou moeten beoordelen, dat weet ik eigenlijk niet.)
(just kidding)
)
