Ik ervaar op dit gebeid op dit moment niet echt twijfel. We zien elkaar alleen in de weekenden, maar door de weeks mis ik het heel erg als ik m een dag niet spreek of geen contact met mijn vriend heb.
Wel heb ik in mijn vorige relatie nogal wat twijfel meegemaakt... Ik ben nooit echt heel erg smoorverliefd op hem geweest. In het begin zat het er wel aan te komen, maar volgens mij hebben we voor mij net wat te snel verkering gekregen.. Vanaf de derde maand ongeveer was er zo veel twijfel en waren er zo veel dingen waarin we gewoon problemen hadden dat we met elkaar afspraken dat te gaan veranderen. Maar het waren karaktertrekken waar eigenlijk amper wat aan te veranderen was.. Bij mij was het dat ik soms wat radicaal en stellig was in mijn mening geven. En ook dat ik niet echt een persoon ben die overdreven enthausiast ergens van wordt. Of iig niet snel. Meestal vind ik iets gewoon "leuk".
Mijn toenmalige vriend kon daar niet echt goed tegen. Als ik hem geen impuls gaf werd hij heel snel onzeker over zijn eigen emoties. Voor hem moest ik dus anders worden dan ik was. Dat was gewoon niet te doen. Voor mij was het dan ook ongeveer na de vierde maand duidelijk dat het echt niets meer ging worden. Ook omdat ik steeds meer merkte dat mijn gevoelens voor hem verdwenen waren. Ik probeerde dat verbaal duidelijk te maken door tegen hem te zeggen dat we volgens mij niet bij elkaar pasten. Dit kwam bij hem niet goed over en er ontstond een woordenvloed waar ik niet direct van terug had. Niet dat ik het er mee eens was, maar in dat soort gevallen zeg ik al snel zachtjes ja...
Ik weet het, dat is een fout van mijn kant.
Daardoor heeft de relatie nog 2 maanden geduurd waarin ik steeds minder zin kreeg hem te spreken of te zien. Hierdoor kreeg hij uiteindelijk ook door dat er echt wat aan de hand was. En is de relatie moeizaam uit gegaan na 6 maanden. Voor hem heeft het nog heel lang nagesleept. Af en toe heb ik het idee dat hij er nog mee zit (het is nu meer dan 6 maanden geleden) maar het wordt wel snel minder.
Zelf vind ik het nog steeds niet fijn hem weer te (moeten) zien. Maar hij zit bij mij in de kerk dus als ik een keer thuis ben een weekend (wat weinig gebeurd, omdat mijn vriend de drukte van ons gezin maar een half weekend aan kan) zie ik hem ook bijna gegarandeerd. Ik denk dat dat komt doordat ik een hele tijd eigenlijk tegen mijn zin nog een relatie met hem heb gehad. De twijfels die ik in het begin had had ik veel serieuzer moeten nemen. En er duidelijk over moeten zijn tegen hem, want doordat ik niet compleet duidelijk was en niet alles zei of durfde te zeggen wat ik vond is het veel te lang door gegaan..
Nu zijn we bijna 10 jaar getrouwd!
mooi dat alles goed is gekomen.
