Wat een discussies de laatste tijd toch weer over geloof.
En ik heb dan ook alweer een tijdje het weblog niet bijgewerkt, dus ik besloot maar weer eens een stuk te gaan schrijven om jullie mee bezig te houden
.
Dus nu met Boudewijn de Groot op de achtergrond en een kopje thee weer eens een stukje over vanalles en nog wat.
Wat is geloof?
Geloof is ergens van overtuigd zijn.
Tenminste, dat ligt aan de klemtoon die je legt.
Leg je de klemtoon op IK, in de zin ‘Ik geloof’, dan ben je ergens van overtuigt.
Is echter GELOOF beklemtoond in die zin, dan is er nog enige twijfel, maar je acht zelf de kans zeer groot dat jij gelijk hebt.
En ik ben er nog steeds niet uit waar je de klemtoon bij ‘het geloof’ moet leggen.
Op het moment dat de klemtoon bij IK ligt, klinkt het veel dogmatischer dan wanneer de klemtoon op GELOOF ligt..
Persoonlijk hang ik meer naar de nadruk op GELOOF.
Het geloof in God, in een hemel en een hel, in Jezus Christus en de Heilige Geest..
In mijn opinie een vleesgeworden hoop. Een hoop die een zeker weten is geworden.
Er is een Godheid die de wereld en ons geschapen heeft, daar ben ik van overtuigd.
En ik denk ook zeker te weten dat het God is.
Maar als ik in Saoudi Arabie had gewoond, had die Godheid voor mij Allah geheten.
En als ik in India was geboren had die godheid Shiva, Visnu of hoe dan ook geheten.
En ik denk dat mijn visie zeker geen verkeerde is, ik ben opgegroeid in deze westerse cultuur, in deze vorm van het aanbidden van de algehele godheid die ik God noem, die dit alles geschapen heeft.
En dan zie ik al veel mensen weer wenkbrauwen optrekken: ,,als je gelooft, geloof je toch dat wat jij gelooft waar is?”
Nee, daar ben ik het persoonlijk niet mee eens.
Tenminste, tot op zekere hoogte.
Ik geloof zeker dat dat wat ik geloof waar is, tot op zekere hoogte, omdat wij simpelweg het totaalplaatje dat God (of ‘de godheid die ik God noem’) ziet niet kunnen zien.
Wij zien het plan niet, wij zien het doel niet, zelfs de weg is vaak moeilijk te vinden.
,,Twijfel je dan aan God? Aan het bestaan van God en aan Jezus Christus en de Heilige Geest?”
Nee, ik zie ze zoals ik ze zie, en voel ze zoals ik ze voel bezig in mijn ziel.
Maar op het moment dat er geen vragen meer zijn, als je je niet meer afvraagt waarom er ziektes zijn, waarom zulke goede mensen moeten sterven door ziektes of ongelukken..
Als je je niet (meer) afvraagt hoe de hemel eruit ziet, als je niet meer nadenkt over wat wel en wat niet kan en dit relativeert vanuit de bijbel naar onze eigen tijd, en klakkeloos vanuit je opvoeding de dogmatiek van je ouders overneemt, heb je zelf geen keuze gemaakt, heb je je nooit zelf afgevraagd waarom je gelooft.
Op het moment dat je zelf bent gaan denken: waarom geloof ik? Wat doet God persoonlijk met mij? Waarom doet hij dit? Waarom staat Hij dat toe als hij zoveel om mij geeft? Waarom was Hij er toen niet? Waarom gaan mensen dood? Etc. Als je je dat afvraagt ben je op een goede actieve manier met geloof bezig.
Klakkeloos geloven wat er in de bijbel staat en wat de dominee zegt is niet persoonlijk, terwijl geloof op de eerste plaats iets heel persoonlijks is.
Er zijn een aantal stromingen binnen het christendom, en als er 1 miljard christenen zouden zijn, dan zijn er ook 1 miljard verschillende ervaringen van geloof, 1 miljard verschillende beelden, 1 miljard verschillende vormen van geloof die allemaal uitkomen op die ene godheid die wij aanduiden met God.
En dat er zoveel verschillen zijn is niet erg, zolang je als je christen claimt te zijn, maar de grootheid van God aanvaart EN vragen blijft stellen in je gebeden.
Een mens is nieuwsgierig en nooit uitgeleerd, en ik kan me dus niet voorstellen dat je nooit vragen bij je geloof hebt.
Ik geloof echt wel dat God er is, maar natuurlijk twijfel soms nog wel eens als er iets gebeurt wat ik niet kan rijmen met wat er in de bijbel te vinden is, wat de kerken preken en wat mijn opvoeding me heeft geleerd.
Maar het is gezonde twijfel. Twijfel zet me namelijk aan het denken, aan het brainstormen, en uiteindelijk kom ik elke keer weer tot de conclusie dat wij het geheel wederom niet zien en leg ik elke keer mijn vertrouwen weer in Zijn hand.
Er moet een doel zijn, we moeten van elke ervaring, positief of negatief lering trekken en ermee in ons hart doorleven, zonder de negatieve dingen te laten overheersen.
Als we alles meenemen in ons hart en niet bang zijn voor onze eigen fouten en deze in de loop van het leven proberen te compenseren met goede acties, hebben we niets te vrezen voor de toekomst.
