Geloven met je hart

[Raido]

Hijwel dat zegt PeterD toch? Misschien is hij gewoon niet het type dat zo te koop loopt hoe hij het doet.. respecteer dat dan ook.

Hij gebruik alleen andere woorden

[PeterD]

@hijwel: me dunkt, uit mijn posts blijkt genoeg dat het niet uit eigen kracht is, en dat ik zelf niet in staat ben.
Verder: Als je je aan me stoort, verzoek ik je mijn posts niet meer te lezen.

Dan nog: ik ben niet gewend om antwoord te geven op vragen die dwingend gesteld worden. Die gewoonte voelt prettig, dus wil ik zo houden.

[M@rije]

wat een haat en nijd weer...

[hijwel]

excuses van mijn kant! sorry ik wou niet dwingerig over komen.

PeterD, je hebt duidelijk weergegeven dat je het uit eigen kracht niet kan, je hebt ook weergegeven wat je voelt in je hart als je gelooft.

wat ik niet kan gebrijpen aan je reactie is, dat je wel kan praten over hoe je het ervaart. Maar niet kan zeggen, hoe je dan kan geloven met je hart. Ik bedoel, je zegt dat wij het op de verkeerde manier doen. (onszelf overgeven). Ik ben daarom wel benieuwt wat jou weg is, tot Jezus?

Ik wou dit niet dwingend vragen, mischien klonk er wel wat ongebrip in naar voren. Want ik heb wel op die manier Jezus gevonden, en velen met mij.

Verder was ik ook wel benieuwt naar hoe jij dicht bij God kan blijven, vurig voor hem. Het is denk ik goed om je zonde te belijden, je fouten. Maar mischien is het ook mooi dat je op de vraag in kan gaan hoe je dan dicht bij Jezus blijft?

[Raido]

wat een haat en nijd weer...

waar?

[PeterD]

wat ik niet kan begrijpen aan je reactie is, dat je wel kan praten over hoe je het ervaart. Maar niet kan zeggen, hoe je dan kan geloven met je hart. Ik bedoel, je zegt dat wij het op de verkeerde manier doen. (onszelf overgeven). Ik ben daarom wel benieuwt wat jou weg is, tot Jezus?

Mijn weg tot Jezus zie ik als Jezus' weg tot mij. Hij is het die mij tot Zich ingewonnen heeft. Ik had totaal geen behoefte om tot Hem te gaan, en leefde rustig verder. Terwijl ik dit schrijf denk ik aan het vers:

Code: Selecteer alles

Eens was ik een vreemd'ling voor God en mijn hart;
Ik kende geen schuld en gevoelde geen smart.
Ik vroeg niet: mijn ziele, doorziet gij uw lot?
Hoe zult gij rechtvaardig verschijnen voor God?
 
Al sprak daar een stem uit de heilige blaân
van 't Lam, met de zonder der wereld belaân,
ik zocht bij de krijspaal geen veilige wijk;
'k stond blind en van verre, in mijzelve zo rijk.
 
Ik deed als jeruzalems dochters weleer;
ik weend om de pijn vn mij lijdende heer';
en dacht er niet aan, dat ik zelf door mijn schuld
Zijn kroon had gevlochten, Zijn beker gevuld.
 
Maar toen mij Gods Geest aan mijzelf had ontdekt,
toen werd in mijn ziele de vreze gewekt;
toen voeld' ik wat eizen Gods heiligheid deed;
daar werd al mijn deugd een wegwerpelijk kleed.
 
Toen vluchtt' ik tot Jezus! Hij heeft mij gered;
Hij heeft mij verlost van het vonnis der wet;
mijn Heil en mijn Vrede en mijn Leven werd Hij.
Ik boog m' en geloofde en - Mijn God sprak mij vrij.
 
Nu ken ik die waarheid, zo diep als gewis,
dat Christus alleen mijn gerechtigheid is;
nu tart ik de dood, nu verwin ik het graf,
nu neemt mij geen satan de zegekroon al!
 
Nu reis ik getroost, onder 't heiligend kruis,
naar 't erfgoed daarboven, in 't vaderlijk huis;
mijn Jezus geleidt mij door d' aardse woestijn.
Gestorven voor mij!' zal mijn zwanenlied zijn!

Zo zou ik het niet kunnen verwoorden, maar ik sluit me er voor 100% bij aan!

Verder was ik ook wel benieuwt naar hoe jij dicht bij God kan blijven, vurig voor hem. Het is denk ik goed om je zonde te belijden, je fouten. Maar mischien is het ook mooi dat je op de vraag in kan gaan hoe je dan dicht bij Jezus blijft?

Ik heb al eerder aangegeven dat ik niet dicht bij God blijft. Hij blijft dicht bij mij. Ik ben een afdwalend schaap dat als het even de kans ziet de kudde verlaat. Wat weer gecorrigeerd moet worden, wat af en toe een corrigerende tik met de roede krijgt.
Hijwel, als het aan mij zou liggen, had ik allang de kudde verlaten en was ik verdwaald, ver weg van de kudde. Om daar achter de gevolgen te komen. En dan onverwacht toch weer door de Hemelse Herder opgezocht te worden, die Zijn schapen nooit, maar dan ook nooit in de steek laat. Hij laat ze wel eens aanmodderen in hun eigenwaan, maar laat ze nooit in de steek.
Als de Herder je dan weer terug tot de kudde heeft geleid, zijn er zoete momenten, waarin je Zijn nabijheid mag ervaren.

[hijwel]

Zo zou ik het niet kunnen verwoorden, maar ik sluit me er voor 100% bij aan!

ook ik wil me daar bij aan sluiten.
Ik ben ook niet uit mijzelf naar jezus gegaan. Maar ik ben wel zelf naar Jezus gegaan. Niet omdat ik nou zo graag wou, maar omdat Hij mij zo lief had. 1 ding wist ik altijd, ik had Jezus nodig in mijn leven, Als ik God kende, had ik alles!

ik weend om de pijn vn mij lijdende heer';
en dacht er niet aan, dat ik zelf door mijn schuld
Zijn kroon had gevlochten, Zijn beker gevuld.

Ik denk dat je dit bedoelde, met het verdriet wat je had over je zonde.
Als je dit ervaart, en voelt. Dan kan je volgens mij niet anders dan vluchten tot Jezus.. Hij die zoveel voor jou overhad, terwijl jij hebt geroepen: "kruist hem!".

En daar mogen we eeuwig dankbaar voor zijn!

Ik heb al eerder aangegeven dat ik niet dicht bij God blijft. Hij blijft dicht bij mij. Ik ben een afdwalend schaap dat als het even de kans ziet de kudde verlaat. Wat weer gecorrigeerd moet worden, wat af en toe een corrigerende tik met de roede krijgt.
Hijwel, als het aan mij zou liggen, had ik allang de kudde verlaten en was ik verdwaald, ver weg van de kudde. Om daar achter de gevolgen te komen. En dan onverwacht toch weer door de Hemelse Herder opgezocht te worden, die Zijn schapen nooit, maar dan ook nooit in de steek laat. Hij laat ze wel eens aanmodderen in hun eigenwaan, maar laat ze nooit in de steek.
Als de Herder je dan weer terug tot de kudde heeft geleid, zijn er zoete momenten, waarin je Zijn nabijheid mag ervaren.

ik snap dat wij vanuit onzelf nooi dicht bij God blijven.. Maar ik ervaar wel dat er iets/Iemand in mij leeft die zorgt dat ik dicht bij de Goede Herder blijf.