BEU

[Marnix]

Code: Selecteer alles

Herkent iemand dit? Wat zal ik doen?
Het vaste stramien, de beknotting. Het voelt zo benauwend. Ik ben dat zo verschrikkelijk zat. Alles wat ik wil is vrijheid en rust.
Een andere kerk zoeken heb ik de moed en puf niet voor. Het is me te veel gedoe.

Ja ik herken dit zeker. Ik ga niet meer naar een kerk en als ik in een kerk kom (toevallig vanochtend nog) dan voelt het gelijk al weer helemaal beklemmend enzo. Ik kan niet voor jou zeggen wat je moet doen maar ik denk dat het wel heel belangrijk is om contact te hebben met medegelovigen, samen te bidden enz. Dus ik weet niet of je christelijke vrienden hebt ofzo? Maar als je die hebt kun je misschien met een paar vrienden een keer in week bij elkaar komen ofzo. Maar ik zou er gewoon voor bidden en God vragen wat Hij wil dat je doet. Misschien gewoon een tijdje een break nemen van de kerk en over een jaar ofzo weer een kerk zoeken. Vraag gewoon aan God wat Hij wil dat je doet.

Waarom voelt het dan beklemmend?

Omdat je gelijk weer van alles moet, alles moet volgens de regels, je moet gaan staan als ze het zeggen, gaan zitten als ze het zeggen. Vantevoren krijg je zo'n boekje waar tot in het kleinste detail staat wat er die ochtend gaat gebeuren enz. Ik bedoel stel je voor dat God zou zeggen laten we het eens anders doen ofzo stel je voor dat God uberhaupt iets zou zeggen...geloof niet dat iemand daar voor open zou staan, tenzij het niet afwijkt van de liturgie misschien. Maar goed dat lag misschien ook een btje aan de kerk waar ik was.

Hm inderdaad, er zijn genoeg kerken waar dat niet zo gaat, waar je op dat punt meer vrijheid hebt. En daarnaast is het wel heel menselijk om te kijken wat je "moet".... maar vergeet ook niet te kijken naar wat je er mag, wat er wel goed is. Vaak kijken mensen heel erg naar wat er niet goed gaat en wat ze niet fijn vinden, maar vergeten ze daardoor alle goede dingen te zien... en die zijn er toch ook wel?

[hijwel]

heel herkenbaar!

Ik wil rust! Ik wil vrijheid, vrijheid krijgen om volledig voor God te leven. Niet altijd tegen gekke denkbeelden oplopen, tegen starheid, generatiekloven. Ik wil niet het idee hebben dat ik wordt tegengewerkt door mijn eigen broers en zussen als ik bezig wil gaan met de Grote Opdracht (ga heen, maak alle volken tot mijn disipelen.).
Ik wil graag in een kerk zitten waar ik niet beperkt wordt, een kerk waar we samen een eenheid vormen! Ik ervaar eenheid als kerkmuren wegvallen, en de liefde van Jezus overwint!
Jaren gevochten, gevochten voor de waarheid! Maar menselijke tardities verdrijven de waarheid op de achtergron.

Je zult nooit een perfecte kerk vinden. Maar je hebt een gemeente nodig om een eenheid te kunnen vormen. Eenheid is belangrijk, gemeente zijn ook! Maar zoek een kerk waar je iig een stuk vrijheid krijgt om helemaal voor God te leven. Om door alles heen, de gemeente een licht te maken in de duisternis!

Veel succes, je denkt mischien ik heb de kerk niet nodig! Maar ook jij hebt een gemeente nodig waarin je kan groeien, en waarin je eenheid kan ervaren. Het zou het zelfde zijn als je zou zeggen: ik heb geen gezin nodig. Iedereen heeft een huisgezin nodig om te kunnen groeien en bloeien.

[gurl]

Code: Selecteer alles

Herkent iemand dit? Wat zal ik doen?
Het vaste stramien, de beknotting. Het voelt zo benauwend. Ik ben dat zo verschrikkelijk zat. Alles wat ik wil is vrijheid en rust.
Een andere kerk zoeken heb ik de moed en puf niet voor. Het is me te veel gedoe.

Ja ik herken dit zeker. Ik ga niet meer naar een kerk en als ik in een kerk kom (toevallig vanochtend nog) dan voelt het gelijk al weer helemaal beklemmend enzo. Ik kan niet voor jou zeggen wat je moet doen maar ik denk dat het wel heel belangrijk is om contact te hebben met medegelovigen, samen te bidden enz. Dus ik weet niet of je christelijke vrienden hebt ofzo? Maar als je die hebt kun je misschien met een paar vrienden een keer in week bij elkaar komen ofzo. Maar ik zou er gewoon voor bidden en God vragen wat Hij wil dat je doet. Misschien gewoon een tijdje een break nemen van de kerk en over een jaar ofzo weer een kerk zoeken. Vraag gewoon aan God wat Hij wil dat je doet.

Waarom voelt het dan beklemmend?

Omdat je gelijk weer van alles moet, alles moet volgens de regels, je moet gaan staan als ze het zeggen, gaan zitten als ze het zeggen. Vantevoren krijg je zo'n boekje waar tot in het kleinste detail staat wat er die ochtend gaat gebeuren enz. Ik bedoel stel je voor dat God zou zeggen laten we het eens anders doen ofzo stel je voor dat God uberhaupt iets zou zeggen...geloof niet dat iemand daar voor open zou staan, tenzij het niet afwijkt van de liturgie misschien. Maar goed dat lag misschien ook een btje aan de kerk waar ik was.

Hm inderdaad, er zijn genoeg kerken waar dat niet zo gaat, waar je op dat punt meer vrijheid hebt. En daarnaast is het wel heel menselijk om te kijken wat je "moet".... maar vergeet ook niet te kijken naar wat je er mag, wat er wel goed is. Vaak kijken mensen heel erg naar wat er niet goed gaat en wat ze niet fijn vinden, maar vergeten ze daardoor alle goede dingen te zien... en die zijn er toch ook wel?

Die zijn er ook wel maar die wegen meestal niet op tegen de 'slechte'.

[Night]

Kortom, alles bij de persoon zelf leggen, aan de kerk kan het nooit liggen Misschien zitten mensen niet in de goede kerk dan? Of is dat helemaal niet mogelijk? (en zeg niet te snel: Jawel maar in mijn kerk niet)

Gelukkig is mn mening wat genuanceerder dan dit
Ook jij maakt een terechte opmerking. Maar ik zal de laatste zijn die het voorgaande zal beweren, en al zeker niet van mn eigen kerk.
Ik zal ook de laatste zijn die iemand niet zal stimuleren het toch eerst bij zichzelf goed te onderzoeken, en het nog eens te bezien.
Je zal het hopelijk met me eens zijn dat een mens heel snel geneigd is op een bepald voor hem belangrijk gebied de dingen niet meer objectief te bezien en deze uit te vergroten. Dat is waar ik op doel.

Je hebt gelijk met je tegenstelling... Maar kan het ook zijn dat je je ergens niet thuisvoelt en er niet met plezier heengaat zonder dat dit je eigen schuld is? Is van kerk wisselen altijd maar "symptoonbestrijding?" Moet je je als christen maar in elke kerk thuisvoelen en zo niet, dit je eigen schuld zijn?

Het eerste: ja dat kan. Al hangt voor mij persoonlijk het me ergens thuis voelen voornamelijk af van wat de leer is, hoe deze gebracht wordt en dergelijke. Zodra de leer niet meer de juiste lijkt te zijn lijkt het me practisch onmogelijk me daar ook thuis te voelen. Bijzaken moeten wat mij betreft ook in het thuisvoelen toch bijzaken blijven. Soms worden het hoofdzaken....de vraag is dan of je op dat moment niet aan symptoombestrijding gaat doen door mensen toe te roepen en te activeren het elders te gaan zoeken.
Nee, wisselen is niet altijd symptoombestrijding.
En nee, je zult je niet thuis MOETEN voelen, maar wanneer er blijkt dat je je niet thuis voelt is wat mij betreft eerst de volgorde: mezelf eens grondig doorlichten, en daarna pas mn gemeente. En dan beide wel zo objectief mogelijk.

En....het was een tegenSTELLING. Misschien ben ik wel te ideeel.

[Marnix]

Code: Selecteer alles

Herkent iemand dit? Wat zal ik doen?
Het vaste stramien, de beknotting. Het voelt zo benauwend. Ik ben dat zo verschrikkelijk zat. Alles wat ik wil is vrijheid en rust.
Een andere kerk zoeken heb ik de moed en puf niet voor. Het is me te veel gedoe.

Ja ik herken dit zeker. Ik ga niet meer naar een kerk en als ik in een kerk kom (toevallig vanochtend nog) dan voelt het gelijk al weer helemaal beklemmend enzo. Ik kan niet voor jou zeggen wat je moet doen maar ik denk dat het wel heel belangrijk is om contact te hebben met medegelovigen, samen te bidden enz. Dus ik weet niet of je christelijke vrienden hebt ofzo? Maar als je die hebt kun je misschien met een paar vrienden een keer in week bij elkaar komen ofzo. Maar ik zou er gewoon voor bidden en God vragen wat Hij wil dat je doet. Misschien gewoon een tijdje een break nemen van de kerk en over een jaar ofzo weer een kerk zoeken. Vraag gewoon aan God wat Hij wil dat je doet.

Waarom voelt het dan beklemmend?

Omdat je gelijk weer van alles moet, alles moet volgens de regels, je moet gaan staan als ze het zeggen, gaan zitten als ze het zeggen. Vantevoren krijg je zo'n boekje waar tot in het kleinste detail staat wat er die ochtend gaat gebeuren enz. Ik bedoel stel je voor dat God zou zeggen laten we het eens anders doen ofzo stel je voor dat God uberhaupt iets zou zeggen...geloof niet dat iemand daar voor open zou staan, tenzij het niet afwijkt van de liturgie misschien. Maar goed dat lag misschien ook een btje aan de kerk waar ik was.

Hm inderdaad, er zijn genoeg kerken waar dat niet zo gaat, waar je op dat punt meer vrijheid hebt. En daarnaast is het wel heel menselijk om te kijken wat je "moet".... maar vergeet ook niet te kijken naar wat je er mag, wat er wel goed is. Vaak kijken mensen heel erg naar wat er niet goed gaat en wat ze niet fijn vinden, maar vergeten ze daardoor alle goede dingen te zien... en die zijn er toch ook wel?

Die zijn er ook wel maar die wegen meestal niet op tegen de 'slechte'.

Misschien omdat je teveel nadruk legt op die slechte dingen? Zoals Hijwel al zegt, een perfecte kerk zullen we nooit krijgen.... hoewel we er wel naar mogen streven.... maar dat kan al een reden voor mensen zijn om niet meer naar de kerk te gaan. Hun verwachtingspatroon is dan misschien ook wel verkeerd.

Gelukkig is mn mening wat genuanceerder dan dit
Ook jij maakt een terechte opmerking. Maar ik zal de laatste zijn die het voorgaande zal beweren, en al zeker niet van mn eigen kerk.
Ik zal ook de laatste zijn die iemand niet zal stimuleren het toch eerst bij zichzelf goed te onderzoeken, en het nog eens te bezien.
Je zal het hopelijk met me eens zijn dat een mens heel snel geneigd is op een bepald voor hem belangrijk gebied de dingen niet meer objectief te bezien en deze uit te vergroten. Dat is waar ik op doel.

Daar ben ik het inderdaad wel mee eens

Het eerste: ja dat kan. Al hangt voor mij persoonlijk het me ergens thuis voelen voornamelijk af van wat de leer is, hoe deze gebracht wordt en dergelijke. Zodra de leer niet meer de juiste lijkt te zijn lijkt het me practisch onmogelijk me daar ook thuis te voelen. Bijzaken moeten wat mij betreft ook in het thuisvoelen toch bijzaken blijven. Soms worden het hoofdzaken....de vraag is dan of je op dat moment niet aan symptoombestrijding gaat doen door mensen toe te roepen en te activeren het elders te gaan zoeken.
Nee, wisselen is niet altijd symptoombestrijding.
En nee, je zult je niet thuis MOETEN voelen, maar wanneer er blijkt dat je je niet thuis voelt is wat mij betreft eerst de volgorde: mezelf eens grondig doorlichten, en daarna pas mn gemeente. En dan beide wel zo objectief mogelijk.

De leer is 1 aspect, hoewel het er denk ik wel aan ligt wat ergens wel/niet wordt geleerd. Ik voel me prima thuis in een gemeente waar de kinderdoop niet wordt bediend... Ondanks dat leerverschil zie ik zoveel overeenkomsten en warmte van mensen dat ik me er heel goed thuis voel.

De vraag is of het je thuisvoelen een bijzaak is. Want wat is de functie van een kerk? Is het puur de woordverkondiging, leren? Dan zou thuisblijven en preken via het internet luisteren geen probleem zijn, dan zou kerkshoppen helemaal niet erg zijn. Waarom zou je dan nog lid van een gemeente zijn? Maar volgens mij is de bedoeling van de kerk dat je samen onderdeel bent van Gods Gemeente, dat je elkaar aanvult, opbouwt, troost, helpt, leert etc. Dat is het speicfieke van de kerk. En wordt het vormen van een eenheid niet heel sterk bemoeilijkt als je je ergens niet thuis voelt? Kan een gemis daarvan niet net zo goed reden zijn ergens anders heen te gaan dan het op een bepaald putnje niet eens zijn met de leer? Sosm lijkt het wel eens alsof het enige wat belangrijk is de leer is. De enige reden om naar een andere kerk te gaan is als de kerk een niet zuivere leer brengt, anders is het per definitie fout. Ik vraag me dan wel eens af of de mensen de functie van de kerk helemaal goed inschatten. Verder ben ik het met je eens dat je in dergelijke situaties eerst jezelf moet beproeven en dan de gemeente....

[Night]

Kijk, we vinden elkaar gelukkig in het grootste gedeelte.

Het laatste wat je opmerkt: daar ga ik over nadenken.
In een eerste reactie zal ik inderdaad niet ontkennen dat de reformatorische kerken dit onderdeel misschien weleens wat minder hoog op de agenda hebben staan dan werkelijk hoort.
De vraag is wat ik uiteindelijk erg belangrijk zal blijken te vinden.
Zou ik een (klein) verschil in leer willen er voor over willen hebben om me elders meer thuis te voelen?
* thinking *

[Javaca]

Mwah, ik vind dat God mooie muziek verdient en in sommige kerken zing ik af en toe maar niet mee, omdat ik op zulke melodieen niet vanuit m'n hart God kan eren en ik wil niet zingen wat ik niet begrijp.

Ik zing in de kerk niets mee behalve opwekking (wat vaak nog op dat rotorgel verkracht wordt ). De muziek deprimeert me gewoon.

Wat ik ook een beetje in de 2de bijdrage van Javaca "proef" is een soort van "op" zijn in de zin van de "verplichtingen" groeien mij boven het hoofd.
IK WIL RUST, zoiets.
Whatever je er van denkt ik zeg het toch maar, misschien moet je ff een tijdje dingen gaan doen die JIJ leuk vind, en eens kijken of je daar een beetje van tot rust komt.
Want ik heb het gevoel dat je te veel wilt en dat je moeite hebt met NEE zeggen.
Misschien zit ik er wel helemaal naast, maar dat hoor ik dan wel van je...........

Je hebt gelijk.
Een vriendin zei gisteren; "Jij probeert 48 uur in een halve dag te proppen." Dit doe ik al m'n hele leven. Meer dan 5-6 uur per nacht slaap ik niet.

Binnen de kerk is het ook vaak dat dingen uiteindelijk op mij neer komen. A.s. vrijdag neemt er een predikant afscheid. Ik kreeg het eerste mailtje over wat we met de cathechesatiegroep gaan doen op de afscheidsavond. Dit mailtje heb ik doorgestuurd naar de rest van de groep, meteen maitjes terug; "Wat gaan we doen?" Toen heb ik aangegeven dat ze zelf ook wel eens wat kunnen verzinnen en ondernemen. Nu zijn we 5 weken verder en is er nog niets in gang gezet. Ik vind het ondertussen wel goed, ze zoeken het maar uit. Die predikant is iemand die ik een warm hart toedraag maar ik kan het niet meer opbrengen.

Ook werk ik veel mee aan jeugddiensten en probeer ik vaak (soms wat prikkelend ) dingen te veranderen.
Van de jongeren in de kerk ben ik de enige die fulltime (in de zomer naast werk ongeveer 40 uur per week) meewerkt aan de rommelmarkt (opbrengst gaat naar het jeugdwerk van de Katholieke en PKN kerken). Vanavond weer de halve avond aan het sjouwen geweest. Dit is iets wat ik niet wil laten schieten, want ondanks dat het veel tijd en energie kost geeft het ook veel voldoening en plezier.

Er zijn andere dingen in m'n leven waar ik veel tijd en energie in steek.

Een goede vriendin is depressief en het komt geregeld voor dat we haar op moeten vangen of tegen zichzelf beschermen. Ondanks dat het soms te zwaar is kan en wil ik hiermee niet stoppen.

School schiet vaak bij andere bezigheden in, toch zal ik aan het eind van het jaar 40 punten moeten hebben.

Dit zijn maar een paar dingen van wat ik doe. Verder veel hobby's en werk. Het wordt me allemaal een beetje te veel. De kerk is het enige wat ik eigenlijk kan en wil laten schieten. Het is niet makkelijk, maar het is iets waar ik bijna altijd met lood in m'n schoenen heen ga. Zonder God kan ik niet, maar de kerk is me gewoon te veel. Een instituut wat me al jaren tegenstaat en -werkt, sorry ik heb het geprobeerd maar de fut is er uit.

M'n ouders zien me liever stoppen met andere hobby's en bezigheden. We hebben hier geregeld ruzie over. (Op zondag gaat er meestal een gitaarversterker met een stapel boeken onder de deurklink, maar dan gaan ze nog aan de andere kant van de deur staan roepen en schelden -lekker christelijk-) Hoe meer ze me dwingen hoe meer het me tegen gaat staan. Als m'n moeder weer eens begint over "Je taak als Christen" kan ik wel over haar heen kotsen. Ze is opgegroeid in de Oud Gereformeerde kerk (krimpen ad ijssel) en met thuislezen (ze waren het enige oud-gereformeerde gezin in het katholieke Lage Zwaluwe). M'n vader komt van Christelijk Gereformeerd en is later naar de Bondskerk gegaan. Na ongeveer 8 jaar huwelijk en een tijdje uit de kerk weggeweest te zijn gingen ze naar de Ned herv kerk in Doorn waar we nu nog steeds zitten. M'n ouders vinden dit al heel vrij (wat het naar refo-maatstaven natuurlijk ook is).
Verder hebben ze er moeite mee mij los te laten (ben 18 jaar en de oudste). Ze blijven op tot ik thuis ben e.d. Hier schop ik steeds meer tegenaan. We zien wel wie de langste adem heeft.

[Marnix]

Wel vervelend dat er een hoop mensen geen tijd in de kerk steken waardoor jij zoveel oppakt.

Sterkte, doe inderdaad niet meer dan je kan doen.

[Javaca]

Ik ga al over m'n grenzen.
Morgen naar school, ik weet zeker dat die depressieve vriendin morgen weer door gaat slaan en dat weer een dag "puinruimen" wordt.

Vanavond bij de rommelmarkt per ongeluk cafeïnekoffie op (normaal drinken ze daar altijd decafé), dus dat wordt weer een zgn. 3/4 nachtje. Morgen dus naar school, heb een aantal opdrachten niet af (komt vannacht anders wel).

[Lalage]

Javaca, jij doet gewoon teveel. En dat gaat gewoon mis op een gegeven moment en dat is nu. Jammer dat het zo is gelopen Maar ik denk dat je zult moeten leren om grenzen te stellen, om niet alles te doen, ook al vind je het leuk. Je moet kiezen en een mens kan niet in z'n eentje alles doen.

[jas]

Ik zing in de kerk niets mee behalve opwekking (wat vaak nog op dat rotorgel verkracht wordt ). De muziek deprimeert me gewoon.

Dat kan ik me voorstellen. Ik word ook depressief van opwekkingsliederen. Bovendien zijn het niet die liederen die op dat ***orgel verkracht worden, maar het zijn die ***liederen die het orgel verkrachten.
Die liederen zijn totaal ongeschikt om op orgel begeleid te worden. Sowieso zijn ze overal ongeschikt voor, maar zeker voor orgel.
Het wordt weer eens tijd voor een boekverbranding. Alle opwekkingsbundels op de brandstapel en de vlam er in. Op 2e paasdag ofzo.

[Aragorn]

Laten we die gammele pijporgels er dan gelijk maar bijgooien..

[Optimatus]

Laten we die gammele pijporgels er dan gelijk maar bijgooien..

Eens een beeldenstormer, altijd een beeldenstormer...
Maar een linkse bisschop kon je wel bekoren

[jas]

Laten we die gammele pijporgels er dan gelijk maar bijgooien..

Ja prima, heb ik geen problemen mee. En dan ook al die ***gitaren en ***drumstellen en ***keyboards.
Mijn reactie is puur het gevolg van uitlokking door de term ***orgel.
Je kunt het krijgen zoals je het wilt.

[André]

Je kunt het krijgen zoals je het wilt.

Okay, mag het dan iets minder Rotterdams?