reform schreef:Boekenlezer schreef:Als je allen gaat opvatten als: iedereen in de wereld, alle mensen van de hele wereld, dan kom je dus onvermijdelijk uit op de leer van de alverzoening. Er wordt hier immers niet gezegd dat God slechts wenst dat allen tot bekering komen, maar dat Hij het besloten heeft!
En de Bijbel is er duidelijk genoeg over dat er ook mensen verloren zullen gaan.
Dat is mijn redenatie hierbij.
Dat staat idd in de bijbel dat er mensen zullen zijn die verloren gaan, maar dat betekent niet dat Hij er voor gekozen heeft om ze verloren te laten gaan! Dat doen we zelf. Dus het leidt niet onvermijdelijk uit op de alvoorziening. Nog steeds is de link tussen
allen en
kerk me niet duidelijk. Es tut mir leit!
Laten is een passief iets, maar veronderstelt wel een keuze. Dus God kiest er blijkbaar voor om mensen te laten (passief) in het verderf waar ze zichzelf in gestort hebben (aktief).
Voor wat betreft de link tussen allen en kerk: Petrus heeft het tegen de volgende mensen (2 Petr. 1:1):
1 Simeon Petrus, een dienstknecht en apostel van Jezus Christus, aan degenen, die even dierbaar geloof met ons verkregen hebben, door de rechtvaardigheid van onzen God en Zaligmaker, Jezus Christus;
Dus hij spreekt niet zomaar tegen de hele wereldbevolking, maar tegen de gemeente(n)/kerk.
reform schreef:Je hebt 10 kinderen en je laat maar 3 kinderen delen van je erfenis. Dat vindt toch iedereen oneerlijk. Dat moreel besef heeft toch iedereen dat dit fout is! Hoe komt het dat iedereen dit besef heeft??? Waarom zou God dit doen?? Ik snap echt niet dat jullie tevreden kunnen zijn met dit goedkope antwoord op de uitverkiezing: dat God zo rechtvaardig is, dat Hij er toch een paar niet verloren laat gaan. Dit klopt gewoon niet! Kom astjeblieft niet aanzetten met de tekst uit Jesaja Uw gedachten zijn hoger dan mijn gedachten. Het zoveelste onjuiste directe gevolg dat mensen denken dat de hemel een loterij is
Optimatus schreef:Ik heb ook hele grote moeite met die uitverkiezing. Dat rangeert namelijk elke vorm van verantwoordelijkheid uit.
Niks loterij, maar genade.
Niks uitrangeren van verantwoordelijkheid, maar de wetenschap dat we allemaal doodschuldig zijn en daarom uitermate verantwoordelijk. Dat zijn loodzware woorden, maar de Bijbel windt toch echt geen doekjes om voor wat betreft onze verantwoordelijkheid.
Wat dat betreft citeer ik Anselmus van Canterbury, die in zijn verhandeling over "Waarom Jezus mens werd" (Cur Deus Homo) zegt tegen zijn gesprekspartner:
You have not as yet estimated the great burden of sin.
Voor wat betreft het voorbeeld van de 10 kinderen en 3 die daarvan de erfenis krijgen: als je 10 kinderen hebt en ze je alle 10 op je hart getrapt hebben, ze niets meer van je willen weten, ze je dood wensen en ze geen kind meer van je genoemd willen worden, dan zou het toch helemaal niet vreemd zijn als je niemand van hen een deel van de erfenis geeft? Je doet net alsof er ook maar iemand het verdient om iets van de erfenis te ontvangen.
In plaats daarvan brengt God een aantal van die kinderen tot inkeer door op hun hart in te werken, zodat ze, net als de verloren zoon, om genade komen smeken. En die kinderen zal Hij niet afwijzen, maar in genade weer aannemen.
Laat de woorden van mijn mond en de overdenking van mijn hart welgevallig zijn voor Uw aangezicht, HEERE, mijn rots en mijn Verlosser! (Ps. 19:15)