Maja de Bij schreef:Ik citeer nog even uit het artikel :
Willem van Oranje verdedigde het recht op revolutie. Als een vorst zijn christelijke plichten verzaakt, verliest hij de titel van door God ingesteld gezag. Als vreedzame middelen niet meer werken om hem vervolgens af te zetten, is gewapend verzet gerechtvaardigd. De tirannieke onderdrukking door Philips II van de religieuze gewetensvrijheid en de belastingrechten in de Nederlanden liet Oranje geen andere keus dan te vechten.
Naar mijn mening zit er licht tussen de opvattingen van Raido en Willem.
Had Nederland destijds een prins Raido van Oranje gehad, dan werden we nu nog geknecht door de spanjaarden.
Het artikel geeft meer voorbeelden van christelijke leidslieden (Luther, Calvijn, Bonhoeffer) die doortastend waren tegenover onchristelijke regeringen. Zijn wij -moderne refo's- niet gewoon watjes vergeleken met deze Godsmannen, in slaap gewiegd door de verstikkende welvaart?
Ik vindt de vergelijkingen met Willem van Oranje volkomen misplaatst. Hij streed tegen onderdrukkin (Inquisitie) en voor godsdienstvrijheid, niet eens direct voor het protestantisme, dat was min of meer toevallig de underdog. Hetzelfde geldt voor Bonhoeffer, het Nazi-regime beperkte de vrijheid van denken, en daar kwam hij tegen in opstand. In ons land is er geen sprake van onderdrukking en iedereen mag geloven en belijden wat hij wil.
In het geval van Calvijn gaat de vergelijking wel enigszins op, maar ik ben het dan ook ganschelyck oneens met Calvijns opvattingen over een politiek christelijke staat. Religie mag nooit een excuus zijn om geweld te gebruiken en de bijbel (het OT daargelaten) is daar vrij expliciet in.
Floefloe schreef:Misschien een vraag die hier mee te maken heeft ... moet een Christen streven naar een politieke Christelijke staat, of moet hij zich conformeren aan de huidige regeringsvorm.
Dat is inderdaad de vraag die hierachter ligt. Ik ga in ons geval nadrukkelijk voor het laatste. 'Conformeren' heeft in dit verband echter wel een misleidende connotatie. In een democratie conformeer je je niet aan een regeringsvorm, hooguit aan wetten die met steun van de meerderheid aangenomen zijn. Dat zijn de regels van het spel, en zolang je niet gedwongen wordt om dingen te doen die tegen je principes ingaan zie ik geen noodzaak om andere mensen met het zwaard of de bom te dwingen tot het overnemen van jouw overtuigingen. Sterker nog, ik vind het een walgelijk en verachtelijk idee.
Maja de Bij schreef:Kijk, dit is nou slappe hap
. Je vindt iets goed of niet goed. En als je het niet goed vindt, moet je het willen verbieden. Je verbiedt toch ook iedereen te moorden? Geeft dit juist niet aan hoe onzeker we zijn over onze eigen standpunten?
Dat is niet slap, dat is beseffen dat andere mensen ook de vrijheid en het recht hebben om hun standpunten te bepalen. Dat
ik iets niet goed vind, wil niet zeggen dat dat voor een ander ook geldt. En natuurlijk, als ik tegen abortus ben zal ik ervoor strijden met alle medestanders die ik kan vinden om het verboden te krijgen. Maar de vergelijking met moorden gaat niet op. Een meerderheid is het eens over de verwerpelijkheid van moorden, dus wordt het iedereen verboden. Als een meerderheid het eens is over de toelaatbaarheid van abortus wordt het voor iedereen toegestaan, maar wie niet wil mag dat natuurlijk zelf weten.
