Evelien schreef:Als ik kijk wat mijn man en hoe mijn man heeft geleefd, heb ik het best wel jammer gevonden dat wij niet eerder een relatie hadden (zo avontuurlijk dat hij een aantal jaren geleefd heeft). Op z'n 21e een huis gekocht, 5 jaar gewoond, toen een jaar of wat in een sta caravan gewoond (tijdje zonder werk en in die tijd heeftie verschillende mensen geholpen: van het oppassen op kinderen t/m huis/tuin/keuken klusjes), z'n stacaravan verkocht en heeft toen een half jaar - een jaar gezworven (bij vrienden in huis geslapen, in z'n auto en garage geslapen). Toen een half jaar in een dijkhuisje gewoond toen hij een baan (wat nu z'n baan is) kreeg en een half jaar later het huis waar we nu in wonen gekocht.
En dan denk ik, in die jaren dat hij het gered heeft zullen wij het ook wel samen redden. Stel dat hij zonder baan komt te zitten en zonder inkomen dan zien we wel.
Dat is nou precies, wat ik zo leuk vind aan het feit dat mijn man en ik zo jong getrouwd zijn: we hebben samen een knotsgek leven achter de rug. En we kunnen alles aan. In de fik vliegende auto's, uit het huis vallende ramen (van 2 hoog), verstopte rioleringen - bij 30 graden in de zomer, lekker al die stinkende uitwerpselen in je portiek - , de meest rare reizen, tegenslagen, maar bovenal: ontzettend veel, onbeschrijflijk heerlijk veel plezier. Nu we allebei zo weinig werken, merk ik weer veel van die oude levenslust, het avontuurlijke (nu was een maand Nigeria ook best avontuurlijk

), het plezier. Is er altijd wel geweest, maar wat hebben we de laatste tijd weer veel plezier in het leven, niet normaal. En dat terwijl we het nu financieel soms echt wel een beetje krap hebben.
Evelien schreef:@Galateia, geweldig is dat he. Dat juist zo leuk om te zien he, dat zijn leuke dingen in je leven (en dat voelt echt rijk).
Ja, het laat maar weer zien, dat we nog helemaal onszelf kunnen zijn. We zijn echt niet materialistisch en manlief gaat zometeen een super-de-luxe auto inleveren, waar we een paar jaar gratis (de baas betaalde de bijtelling) in hebben rondgereden en we halen gewoon onze schouders op. Terwijl iedereen om ons heen het best erg voor ons vindt. Dan moeten we wel lachen, want als je nou moet kiezen tussen die dikke auto en keihard werken, of een brik en lekker veel tijd met je gezin... wij weten het wel
