Jo'tje schreef:De verkeringstijd is bij uitstek geschikt om elkaar beter te leren kennen. Zowel geestelijk, als lichamelijk.
Verkering begint niet met seksualiteit maar bepaalde vormen van seksualiteit horen daar wel bij.
Niet iedere verkering zal in een huwelijk eindigen, want soms pas je gewoon niet bij elkaar.
In je verkeringstijd leg je een fundament onder je huwelijk als je allebei christen bent.
Op dit fundament rusten vier pijlers:
* Lichamelijke pijler
Je voelt je tot elkaar aangetrokken, ook lichamelijk. En dat is goed, die gevoelens heeft God gemaakt. Maar die gevoelens moeten op een gezonde manier ontwikkelen en groeien.
* Emotionele pijler
Mannen en vrouwen verschillen op emotioneel gebied nogal van elkaar. Je moet daarmee leren omgaan en elkaar kunnen aanvullen en respecteren.
* Geestelijke pijler
Als je christen bent is het leven met God onmisbaar. Dat moet je leren delen met elkaar. Door samen de Bijbel te lezen, erover te praten, samen bidden en een kerkkeuze maken.'
* Sociale pijler
Verwaarloos je vriendschappen met anderen niet.
Meestal ontwikkelt de seksualiteit zich het snelst en blijven de andere drie pijlers achter. Voor een goede relatie, een stabiel huwelijk is een evenwichtige groei en ontwikkeling van alle pijlers nodig.
Dit vind ik wel een mooie samenvatting

Dat is inderdaad een hele mooi samenvatting! Maar helaas gaaat die sociale pijler bij mij, voor m'n gevoel, niet helemaal op

Vriendinnen die ik voordat ik verkering kreeg, elke week zag, zie ik nu nog maar zelden, omdat ik in de zorg werk, en dus om het weekend moet werken, én als ik een weekend vrij ben, zit ik in Gronignen, bij m'n vriend! Dus dan zie ik ze ook niet, maar het is zó moeilijk om doordeweeks wat af te spreken, en daar baal ik ook héél erg van, maar weet ook niet wat ik er aan moet doen!
Maar ik heb ook wel voorbeelden gezien, die zodra ze verkering hadden, al hun vriendinnne 'vaarwel' zeiden, maar toe nging de verkering tóch uit, en dan stonden ze alleen...Brrrr