PeterD schreef:
Betreffende Nathanaël wat er toch duidelijk een ellende staat tevoren. Immers hadden hij en Filippus het al reeds over de Christus gehad? En hij refereerd daarbij aan de wet van Mozus. Zou dat niet impliceren dat er iets met Nathanaël, Filippus en de wet was? Hun hart ging uit naar de Messias die komen zou. De Vervuller van de wet. Er was een gemis in hun leven: nalemij de Messias, de Christus, Jezus.
Wat deze tekst impliceert is dat zij verlangden naar de komst van de Messias. Zeg maar een begerig zien naar de vervulling van de belofte. Als je de tekst goed leest staat er duidelijk dat het niet om de wet gaat, maar over de Persoon waarover in die wet gesproken wordt.
Die ellende- en zondekennis blijft ons maar achtervolgen en houdt ons af van één ding: Jezus Christus en Hem alleen. En ondertussen durven anderen daardoor niet te vluchten tot Hem Die onze enige redding en zaligheid is. Dat is wat mij bezwaard en verontrust.
Overigens lijkt het er inmiddels op dat de ellende staat van een mens ontzettend diep moet zijn. Wellicht dat het woord ellende daar aan bijdraagt. Echter, de ellendestaat van een mens vóórdat hij Christus nodig krijgt hoeft slechts zo diep te gaan dat die mens niet meer zónder Christus kan. Dus ga geen diepte van ellende bedenken, want dat is voor ieder van Gods volk anders.
Wel, daar ben ik het evenals Marnix van harte mee eens.
Marnix, we hebben het er al veel vaker over gehad, maar wij kunnen Jezus nog steeds niet aannemen kerel. Als we slechts één ding zouden moeten bijdragen aan onze verlossing, zou het voor eeuwig verloren liggen. Maar het is niet nieuw hoor, ieder mjens wil graag iets bijdragen aan zijn verlossing. Echter God leert Zijn Volk dat zij niets bij kunnen drage, maar ook niets bij hoeven te dragen. Christus heeft het werk voleind, de beker geleegt tot de laatste druppel.
Hoewel ik geen Marnix heet...
We kunnen niets bijdragen en we hoeven niets bij te dragen. In de voorbeelden van de oudvaders hierboven blijkt dat ook nog eens helder en klaar. En toch moeten we iets doen: naar Hem vluchten en Hem aanlopen als een waterstroom. Dat mag (dat moet!!!), zonder kennis van wat dan ook. Er is er maar één die er alle belang bij heeft dat we wachten op (voldoende) ellendekennis: satan. Hij wil ons ten koste van alles bij Christus vandaan houden. Ik ben het dan ook van harte met Spurgeon eens: "Satan heeft zichzelf in vele harten gewrongen, gekleed in het kleed van een engel des lichts, en hij heeft de zondaar ingefluisterd: “Berouw is een noodzakelijke deugd; stop totdat u berouw hebt, en als u zichzelf voldoende vernederd hebt over uw zonde, dan zult u geschikt zijn om tot Christus te komen; en bekwaam om te geloven en op Hem te vertrouwen." Maar om antwoord te geven op jouw vraag, daar mag ik volmondig ja op zeggen.
Nu ben jij een van de vijf wegen gegaan die Brakel in zijn Redelijke Godsdienst noemt. Eén van de vijf. Dan blijven er nog vier (genoemde) werkingen van de Heilige Geest over. Die wijze waarop de Heere mij riep is een geheel andere. Bij Marnix nog weer anders. Natuurlijk heeft iedereen de neiging om zijn/haar bekering als de enige juiste manier voor te stellen. Maar De Heilige Geest werkt op Zijn wijze en op Zijn tijd.
Jantjes schreef:
De door jou geciteerde oudvaders zijn te kort geformuleerd, of niet goed in context en te eenzijdig aangehaald, want zij hebben veelmeer gezegd als alleen wat jij ze nu wil laten zeggen, in deze laat je deze mensen ook buikspreken, om jou bewoording te gebruiken.
Vanzelfsprekend hebben ze veel meer gezegd. Ik heb ook niet beweerd dat dit hun complete werken zijn
Maar wat ik citeer zijn wel hun letterlijke woorden. En ik ga ook niet uitleggen wat ze "wellicht" bedoelen. Het staat er zoals het er staat. Letterlijk. Jij bekijkt de tekst rond Nathanaël op een wijze zoals dat niet in Gods Woord is beschreven. Dat heet inlegkunde. "Het moet wel zo gegaan zijn, anders..."Als die ellendekennis nu een voorwaarde zou zijn om tot Hem te vluchten, dan is dat zo ongelooflijk belangrijk dat het minstens wel eenmaal genoemd zou worden door Christus Zelf. Niemand die tot Hem kwam heeft Hij ooit afgewezen. Zelfs de rijke jongeling niet. Die hoefde nog maar één ding te doen. Nee, geen zonde- of ellendekennis te verzamelen! Opmerkelijk. Als het ergens gezegd zou moeten worden, dan toch hier. Maar niets van dat alles.
Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Indien het tarwegraan in de aarde niet valt, en sterft, zo blijft hetzelve alleen; maar indien het sterft, zo brengt het veel vrucht voort.
Mooi gezegd. Maar waar wacht je dan nog op? Sterven in jezelf en opgroeien in Christus. Aan God ligt het niet. Toch?
