ajl schreef: Ik ben voor hem er wel blij om dat het straks naar school gaat. Dat is voor zijn zusje ook beter. Zij trekt zich momenteel erg aan hem op en kan dan zichzelf meer ontwikkelen.
Dat is bij ons zo. Zijn broertje is ruim een jaar jonger en ze trekken de hele dag met elkaar op, laten elkaar geen moment met rust. Positief en negatief. En de jongste doet ook de hele dag in alles met de oudste mee, wil het zelfde enz. Als we de jongste even alleen hebben gaat hij zo lekker zijn eigen gangetje.
Ik ben meestal gewoon de hele week thuis, moet er echt op letten om er uit te gaan en leuke dingen te doen.
Ik heb trouwens bewondering voor mensen met een groep gezin! Mijn moeder heeft er 8, vind dat nu ik zelf kids heb zo knap...

. En een vriendin van mij is in verwachting van de 5de, ze hebben er dus 4 en de oudste is 6 jaar.
Ik zou dat volgens mij niet kunnen (hoeft ook niet

. Maar ja, iedereen is ook anders. Ik word nu soms al zo 'geleefd' vind ik, en dan die gebroken nachten enzo..... Hebben jullie dat gevoel ook?
Zijn hier trouwens moeders met grote gezinnen?