Moeder gevoelens

[jamillah]

Wat wel kan gebeuren is, dat wanneer wij toestemming krijgen om een sibling (2 tegelijk) te adopteren, dat de jongste dus nog erg jong is. Maar meestal geen baby meer.

Zijn dat dan twee kindjes uit één gezin?

Maar natuurlijk zouden we onze kinderen nooit afwijzen! Dat komt dan ook wel weer goed hoor!

Tuurlijk! En anders check je elke dag even 'refowebkids' voor nuttige tips

[Galateia]

Wat wel kan gebeuren is, dat wanneer wij toestemming krijgen om een sibling (2 tegelijk) te adopteren, dat de jongste dus nog erg jong is. Maar meestal geen baby meer.

Zijn dat dan twee kindjes uit één gezin?

Meestal wel: broertjes/zusjes die natuurlijk niet uit elkaar gehaald worden! maar het kan ook een sociale sibling zijn: 2 kinderen die in het tehuis zo naar elkaar toegegroeid zijn, of zo op elkaar steunen, dat het tehuis ze niet meer wil scheiden en ze als broertjes/zusjes wil laten adopteren. Zulke kinderen haal je niet uit elkaar, dat zou onmenselijk zijn!

Maar natuurlijk zouden we onze kinderen nooit afwijzen! Dat komt dan ook wel weer goed hoor!

Tuurlijk! En anders check je elke dag even 'refowebkids' voor nuttige tips

Zeker weten! Maar ook als ze al ouder dan 2 zijn, denk ik dat mijn man en ik veel adviezen nodig zullen hebben.... het zijn per slot van rekening ook gewoon kinderen.

[jamillah]

Wow, dat zou voor jullie helemaal gaaf zijn denk ik, of niet? Wanneer kom je in aanmerking voor twee kinderen? Ben je dan financieel ook meteen het dubbele kwijt?

Wat een vragen, hoort eigenlijk thuis in adoptietopic....

[Night]

Nou, dan zijn we er dus bijna uit: bovenstaande is simpelweg niet op mij van toepassing. Mijn man en ik geven niets om 'eigen bloed' of genetische verwantschap. We hoeven onszelf niet terug te zien in onze kinderen. We hoeven geen 'eigenschappen' door te geven. Dat interesseert ons simpelweg helemaal niets.

Ik heb het eigenlijk andersom bedoeld. Ik hecht er in principe ook geen meerwaarde aan, (meestal zijn het niet de goede dingen die je terugziet van jezelf ) maar nu ik eigen kinderen heb mogen krijgen, merk ik hoe sterk het gevoel voor "eigen" bloed is. Dat heeft me zelfs verbaasd. Iemand in mn nabije kring, zelf als baby geadopteerd, zijn eigen familie nooit gekend, opgegroeid in een gezin met andere kinderen, verzuchtte toen hij op 25 jarige leeftijd zijn eigen kind in zijn armen had: hehe, eindelijk eens iets van mijn eigen vlees en bloed. Op een of andere manier was het voor hem zelf erg emotioneel. Blijkbaar geeft een eigen kind misschien toch een ander gevoel (let op: ik beweer niet: meer of beter, ik probeer er juist achter te komen of het anders is).

[Anne 80]

Wat mij moeilijk zou lijken, om het nog weer even ingewikkelder te maken, is wanneer ik aan adoptie zou beginnen, of ik wel genoeg voor niet-eigen kinderen zou voelen, en evenveel van ze zou houden als van eigen bloed om het maar even zo te zeggen. Ik vermoed overigens dat het wel zo is, maar dat zou voor mij een sprong in het duister zijn.

Nou, dan zijn we er dus bijna uit: bovenstaande is simpelweg niet op mij van toepassing. Mijn man en ik geven niets om 'eigen bloed' of genetische verwantschap. We hoeven onszelf niet terug te zien in onze kinderen. We hoeven geen 'eigenschappen' door te geven. Dat interesseert ons simpelweg helemaal niets.
quote]

Als ik aan ons toekomstige adoptiekindje denk voel ik daar al zo'n intense liefde voor! Ik kan me niet voorstellen dat ik van een biologisch kindje meer zou houden. Juist omdat zo'n kindje in een weeshuis van niemand die speciale moederliefde krijgt wil ik dat zo goedmaken voor zo'n kind!
Laten voelen dat het bij ons zooooo gewenst is!

[Liarose]

Wow, dat zou voor jullie helemaal gaaf zijn denk ik, of niet? Wanneer kom je in aanmerking voor twee kinderen? Ben je dan financieel ook meteen het dubbele kwijt?

Wat een vragen, hoort eigenlijk thuis in adoptietopic....

Dus heb ik daar het antwoord gegeven

[Galateia]

Blijkbaar geeft een eigen kind misschien toch een ander gevoel (let op: ik beweer niet: meer of beter, ik probeer er juist achter te komen of het anders is).

Dat zal per persoon verschillend zijn, uiteraard! Ja, soms vraag ik me ook weleens af, of ik wel even veel van een biologisch kindje zou kunnen houden als van mijn toekomstige geadopteerde kinderen. Dat zegt misschien al genoeg over de liefde en gevoelens die ik heb voor onze toekomstige kinderen! Dat is ook wel de bron van mijn angst soms om ondanks alles toch in verwachting te raken... kan ik dan wel dezelfde gevoelens hebben?

Ik denk dus dat het echt per persoon verschilt.

[Rufi]

Dat zal per persoon verschillend zijn, uiteraard! Ja, soms vraag ik me ook weleens af, of ik wel even veel van een biologisch kindje zou kunnen houden als van mijn toekomstige geadopteerde kinderen. Dat zegt misschien al genoeg over de liefde en gevoelens die ik heb voor onze toekomstige kinderen! Dat is ook wel de bron van mijn angst soms om ondanks alles toch in verwachting te raken... kan ik dan wel dezelfde gevoelens hebben?

Ik denk dus dat het echt per persoon verschilt.

Dat vind ik wel heel erg overdreven hoor. Hoe zou je nu minder van je bloedeigen kind kunnen houden dan van niet-eigen kinderen die je nog niet eens kent.
Ben je niet bang dat je 'verliefd' bent op een droombeeld en dat de werkelijkheid zal tegenvallen?

[Galateia]

Dat zal per persoon verschillend zijn, uiteraard! Ja, soms vraag ik me ook weleens af, of ik wel even veel van een biologisch kindje zou kunnen houden als van mijn toekomstige geadopteerde kinderen. Dat zegt misschien al genoeg over de liefde en gevoelens die ik heb voor onze toekomstige kinderen! Dat is ook wel de bron van mijn angst soms om ondanks alles toch in verwachting te raken... kan ik dan wel dezelfde gevoelens hebben?

Ik denk dus dat het echt per persoon verschilt.

Dat vind ik wel heel erg overdreven hoor. Hoe zou je nu minder van je bloedeigen kind kunnen houden dan van niet-eigen kinderen die je nog niet eens kent.
Ben je niet bang dat je 'verliefd' bent op een droombeeld en dat de werkelijkheid zal tegenvallen?

Haha, nee hoor, dat valt wel mee. Het was meer bedoeld om aan te geven, hoe zeker ik ben van de gevoelens die ik heb voor mijn toekomstige kinderen en hoe sterk die gevoelens zijn. Ik heb daarbij helemaal geen 'droombeeld' voor ogen. Maar precies zoals sommige mensen zich afvragen, of ze van een geadopteerd kind even veel kunnen houden als van hun biologische kind, zo werkt die vraag bij mij andersom. Dat was alles, wat ik probeerde duidelijk te maken!

[Rufi]

Nou verder niks ten nadele van jou en van je goede bedoelingen, maar dat vind ik dus niet helemaal gezond klinken.

[Aragorn]

Gezond = wat de meerderheid vindt/ervaart?

[Galateia]

Nou verder niks ten nadele van jou en van je goede bedoelingen, maar dat vind ik dus niet helemaal gezond klinken.

Waarom niet? Ik denk dat er zoveel mensen zijn die zich soms afvragen of ze wel genoeg van hun kind zullen houden. Zo is een vriendin van me pas bevallen van haar tweede kindje. Nou, tijdens haar zwangerschap vroeg ze zich weleens af, of ze in staat was om evenveel liefde te voelen voor haar tweede kind als dat ze voor haar eerste voelde: niet omdat ze niet van haar ongeboren kindje hield, maar omdat ze zo sterk voelde dat ze zoveel van haar kind dat er al was houdt! Natuurlijk sloeg dat nergens op en heeft ze liefde genoeg voor alletwee, maar het is toch een gevoel dat je zo nu en dan kan overvallen?

Nou, op die manier zou ik van een eventueel biologisch kindje uiteraard evenveel houden, maar ik zou dan toch moeten omschakelen ofzo.

En let wel: ik draaide de zaken alleen maar om, om iets te illustreren.

Misschien is het voor jou wel moeilijk te vatten, dat het adopteren van kinderen voor sommigen de eerste optie is om een gezin te stichten. Ik heb nu eenmaal geen verlangen naar een biologisch kind. Dat wat anderen voelen voor hun (toekomstige) biologische kind, voel ik voor mijn (toekomstige) geadopteerde kind. Dat is alles!

[Liarose]

Nou verder niks ten nadele van jou en van je goede bedoelingen, maar dat vind ik dus niet helemaal gezond klinken.

Oei Wat is gezond, wat de meerderheid van de mensheid vindt? Iedereen die een andere mening heeft is niet gezond in jouw ogen? Dat vind ik wel heel kort door de bocht.

[Rufi]

Nou verder niks ten nadele van jou en van je goede bedoelingen, maar dat vind ik dus niet helemaal gezond klinken.

Oei Wat is gezond, wat de meerderheid van de mensheid vindt? Iedereen die een andere mening heeft is niet gezond in jouw ogen? Dat vind ik wel heel kort door de bocht.

Ik zeg niet dat iedereen die een andere mening dan ik heeft niet gezond is. Dat vind ik kort door de bocht, dat je dat zo stelt.
Ik geef alleen aan dat ik het niet gezond vind klinken dat iemand de gedachte heeft niet die liefde te kunnen voelen voor een bloedeigen kind als de liefde die ze nu al voelt voor andermans kinderen die ze zelfs ook nog nooit heeft ontmoet.
Daarmee zeg ik niet dat ze verkeerd bezig is of dat ze per se eigen kinderen moet willen. Ik vind het alleen heel vreemd klinken.

[Rufi]

Verder had Galateia ook al aangegeven dat ze dat uiteraard niet echt op die manier bedoelde.