Mauren zei: je komt er alleen niet verder mee toch!?
Voor mij is dat wel een belangrijke vraag gebleken en nu ook nog wel, iets, waar ik wat aan heb. Als ik naar me depressieve gevoelens luister, zeggen die kort weg iets als: ik wil de hele dag op me bed liggen, het leven is toch alleen maar ellende, ik heb geen energie en zin om er iets van te maken, het is toch allemaal nutteloos en voor mij hoeft het allemaal niet meer, want ik wil niet meer! Dat voel ik niet alleen, dat denk ik ook, ik weet zoveel redenen en voorbeelden, waaruit dat ook echt blijkt en bijna elke dag gebeurd er wel weer iets, waaruit het nog meer blijkt. Ik ben tenminste in zo'n zichzelf voedende spiraal terecht gekomen.
Een kleine inleiding, maar wat ik ermee wil zeggen; als ik zo verder was blijven denken / doen, had ik nooit verder gekomen. Ik heb dat bovenstaande jarenlang volgehouden, met als 'hoop', dat dingen als een behaalde diploma of relatie of vertrouwen op God, me van al dat negatieve gevoel af zal helpen en dat ik me dan goed of gelukkig zou voelen. Maar op een gegeven moment lukt het niet meer, ik had hulp nodig.
Van hulpverleners hoorde ik onder andere: zorg voor een goed dag en nacht ritme en geef jezelf een compliment, als je bijvoorbeeld gelukt is, om op 9 uur 's morgens uit bed te stappen. Toen ik dat hoorde dacht ik: ik vertel 100 keer me verhaal en dan hoor ik als eerste zo'n advies, net alsof me dat zal helpen. Maar verder; als ik het blijf doen, zoals ik het altijd deed, kom ik niet verder. Later leerde ik cognetief denken. Normaal luisterde ik, bij alles na me gevoel, als ik bijvoorbeeld de teleurstelling voelde, als bijvoorbeeld ik 's avonds zag, dat mijn band van me fiets lek was, dacht ik: tjonge, heb ik morgen een keer me fiets nodig, is me band ook weer eens lek, waarom gaat altijd alles mis, nu die stomme band gaan maken. Terwijl ik ook had kunnen denken: Oh, mijn band is lek, dat is wel balen, maar gelukkig dat ik het nu zie, want morgen heb ik mijn fiets nodig, dus vanavond kan ik hem nog plakken, zodat ik, als ik het morgenochtend gezien had, niet in tijdnood was gekomen. Afijn, simpel voorbeeld misschien, maar als ik het op me (vertrouwde) negatieve depressieve manier had bekeken, had ik die volgende morgen misschien thuis gebleven, door zo iets onbenulligs als een lekke band. Wat ik vooral wil zeggen, dat ik wel een beetje uit ervaring kan zeggen: dat op een andere (of positieve) manier naar dingen kijken en je dat kan helpen om je minder depressief te voelen. Al is het wel erg moeilijk, als je depressief bent of depressieve gevoelens hebt, elke tegenslag, hoe groot of klein ook, voelt als een harde klap in je gezicht, wat ik wel logisch vind. Als je al diep in de put zit en bezig bent met het proberen om hier uit te klimmen en je onverwachts allerlei zooi naar je toegegooid krijgt, is het erg lastig om te blijven net boven de bodem van de put. Cognetief (of positief) denken is iets wat je jezelf zal moeten aanleren.
En ik wil ook nog reageren op deze zin (ook van Mauren): al zeggen nog zoveel mensen tegenwoordig dat ik wel oke ben, het verleden met daarin veel mensen die zeiden dat ik niet oke was, is sterker, dat overwint. telkens weer.
Ik zou als advies willen geven: probeer niet te veel in het verleden te blijven hangen en te kijken en daar aan te blijven denken. Iemand gaf mij ooit het voorbeeld, dat het leven net een soort van autorijden is en dat vond ik eigenlijk wel een goed een mooi voorbeeld. Als je teveel in, of alleen maar in je achteruitkijkspiegels blijft kijken, zul je niet snel of gemakkelijk vooruit gaan, rijden is dan heel moelijk, omdat je niet goed ziet waar je heen gaat. Het is vaak het beste in het hier en nu te blijven en vooruit te kijken, voor een groot deel heb je je eigen leven in de hand, je bediend immers zelf het stuur, het gas en de rem. Op een auto zitten niet voor niks achteruitkijkspiegels, je hebt immers altijd een verleden achter je, maar je hebt wel zelf in de hand of en waar je naar kijkt. (En nog even een laatste toevoeging: via een omweg of zijweg, kan je er ook komen, duurt misschien wat langer, maar je komt er wel).
Veel succes met autorijden mensen, probeer geen brokken te maken..
