Het geven van een pedagogische tik...

[lammetje]

waarom is dat machteloosheid? Je hebt gewaarschuwd, aangegeven dat het niet mag. Dan kan er een staf op volgen, dat moeten ze weten. Als in de hoek staan niet helpt of geen snoepje smiddags, dan is het soms de laatste mogelijkheid om je kind te laten weten dat het nu gewoon te ver gaat!

[Loucom]

Dan kun je denk ik beter tik over de billen geven dan dat je genegeert wordt. Je voelt met zo'n tik dat je iets fout hebt gedaan. Het hoeft echt niet hard te zijn, vandaar een tik. Maar negeren vind ik veel erger, en vooral als ouders er dan na de tijd ook nog niet normaal over kunnen praten met hun kind. Zo wel brengt ze ook in verwarring, eerst negeren dan ineens weer poeslief doen.

[Liarose]

Omdat ik in het kinderpraat-topic nogal offtopic ging, post ik mijn bericht van daar hier:

Ken ook mensen die trekken het kind naar zich toe en zeggen: mama aankijken en knijpen vervolgens in hun wangen dat ze kijken. Nou werkelijk DAT doet zeer. Probeer het maar eens bij je vent ofzo. Nou dan gilt hij wel. En DAT is wel normaal, maar een pak op je derriere mag ineens niet meer terwijl dat helemaal niet zoveel pijn doet, alleen de schrik!

Nee hoor, dat vind ik ook niet normaal!

Nu krijgen ze gewoon een pak op dr k*nt!

Pardon?

????

Ja sorry, maar dat vind ik gewoon echt schokkend. Een kind hoort geen 'pak op zijn of haar kont' te krijgen.

en als ze jouw bijten? (echt doorbijten?) Ik denk dat je dan best ff terug mag bijten om te laten voelen dat het pijn doet!

Bijten!? Sowieso komt de vraag in me op: waarom in vredesnaam zou je kind jou bijten!? En als het dan gebeurt natuurlijk niet terugbijten. Lekker voorbeeld geef je dan. En dan wordt het echt een strijd.

niet doorbijten maar wel laten voelen dat het pijn is. Want ze weten zelf niet wat het doet! (staat zelfs in een opvoedings boek).

Haha, dat kan best zijn, maar ik ben mijn eigen opvoedingsboek volgens mij, en heb mijn nogal starre mening over slaan en bijten. Ik vind het erg belangrijk dat een moeder een kind tot voorbeeld is. En dat ben je niet door te bijten te slaan. Ook niet een kleine tik, ook niet een beetje bijten (voorzover een kleine tik en een beetje bijten bestaan). Een kind snapt er totaal helemaal niets van. Want mama zegt:' Jij mag niet slaan.' 'Jij mag niet bijten, want dat doet pijn bij mij'. Maar mama bijt zelf wel!

tuurlijk niet!!!

we spreken elkaar dan nog wel!

Wanneer, als we zelf kinderen hebben? Vind ik altijd nogal een dooddoener. Alsof je geen mening/standpunt kunt hebben als je (nog) geen kinderen hebt. Wanneer er bij ons kindjes zijn zal ik ze nooit slaan of bijten of welk ander geweld dan ook gebruiken.

[*Annet*]

Mijn schoonzus wist zo goed te vertellen hoe wij en anderen hun kinderen op moesten voeden. Nu heeft ze zelf een etter van 3 die onhandelbaar is en weet ze ook niet wat ze er mee aan moet. Nuj zegt ze wel eens: ik snap jullie nu een stuk beter............

[Marnix]

waarom is dat machteloosheid? Je hebt gewaarschuwd, aangegeven dat het niet mag. Dan kan er een staf op volgen, dat moeten ze weten. Als in de hoek staan niet helpt of geen snoepje smiddags, dan is het soms de laatste mogelijkheid om je kind te laten weten dat het nu gewoon te ver gaat!

Dan zit er toch een stukje machteloosheid in, omdat andere vormen van het duidelijk maken niet over blijken te komen? Volgens toon je met wat je zegt aan dat het soms noodzakelijk is en dus niet fout, maar daarom is het nog wel omdat je geen andere mogelijkheden meer hebt.

[Liarose]

Mijn schoonzus wist zo goed te vertellen hoe wij en anderen hun kinderen op moesten voeden. Nu heeft ze zelf een etter van 3 die onhandelbaar is en weet ze ook niet wat ze er mee aan moet. Nuj zegt ze wel eens: ik snap jullie nu een stuk beter............

Ik zal nooit zeggen "ik kan het beter" of zo. Natuurlijk, als je zelf kinderen hebt, realiseer je je waarschijnlijk dingen beter of anders dan toen je ze nog niet had. Maar slaan, knijpen, bijten of welke vorm van mishandeling dan ook, zal ik nooit gebruiken bij mijn kinderen!

[Speedy]

Ik zal nooit zeggen "ik kan het beter" of zo. Natuurlijk, als je zelf kinderen hebt, realiseer je je waarschijnlijk dingen beter of anders dan toen je ze nog niet had. Maar slaan, knijpen, bijten of welke vorm van mishandeling dan ook, zal ik nooit gebruiken bij mijn kinderen!

Dus degenen die slaan, knijpen en bijten zijn MISHANDELAARS? En jij zal NOOIT MISHANDELEN?

Tjoh, dan kan je er veel achter de tralies stoppen met die redenering.

[Liarose]

Ja, ik vind dat een vorm van mishandeling inderdaad.

[Speedy]

Ja, ik vind dat een vorm van mishandeling inderdaad.

Sorry, maar dan heb je compleet andere perceptie van het opvoeden van kinderen in de werkelijkheid als je zo breed en stellig je stelling weet neer te zetten en de praktijk wijst aan dat je die niet zal kunnen houden. Want de definitie van deze woorden kunnen heel breed zijn.

[Liarose]

Waarom zou je je daar niet aan kunnen houden? Ik zie het van dichtbij: mijn zus voedt haar kinderen op zonder te slaan, knijpen of bijten of wat dan ook. Ze zijn inmiddels 10 en 7. En er zijn meer mensen die dezelfde mening hebben. Dus het blijkt in de praktijk dat het kan.

[Gerdien B.]

Helemaal mee eens. Mijn zus heeft 3 kinderen en slaat ze echt niet. Zijn haar kinderen makkelijk? Nou niet echt, want 1 heeft ADHD en wel in die mate dat hij 4 was toen het vast gesteld werd (officieel 3 jaar te vroeg).
Zij is mijn voorbeeld voor hoe ik het eventueel later ook zou willen doen.

[Loucom]

Het zou misschien best kunnen, maar wat doe je er tegenover? Ga je dan je kind maar helemaal negeren? Bij sommige dingen is dat wel beter, maar vindt je dat dan niet geestelijke mishandeling?

[Gerdien B.]

Als een kind krijsend om iets vraagd dan is het: je kan het normaal vragen eerder antwoord ik niet. ALs hij of zij doorgaat, ja dan negeer je dat. Dat is dan echt niet gelijk geestelijk mishandelen.

Bedoel jij trouwens niet psychisch mishandelen? Geestelijk dat is je geloof o.a.

[Loucom]

Dan bedoel ik dat.

En ik snap wel dat je dat kunt doen of je kind even naar de gang sturen.
Maar dan moet je later wel uitleggen waarom je dat deed.

Ik hoop dat als ik later kinderen krijg mij kan beheersen niet te slaan en ze met liefde en geduld ze kan uitleggen wat ze fout doen, maar als ze echt doordrammen en tik krijgen denk ik niet dat het teveel kwaad kan. Zoals bij Pol, kan ik me goed bij inkomen.

Klinkt misschien allemaal wel wat dubbel.

[esli]

Compleet negeren voor lange tijd dat is idd wel mishandeling. Maar negeren van bepaald gedrag voor een korte tijd is zeker geen mishandeling. Het is voor een kind denk ik ook heel duidelijk als dit consequent gebeurt en je weet als kind ook dat het na even op de time-out stoel oid. weer helemaal goed is.
En als je echt onhandelbare kinderen hebt, waarbij het echt nodig is om te slaan, bijten oid dan lijkt het me handig om even naar iemand toe te gaan die je wat dingen hierover kan leren. Ik kan me heel goed voorstellen dat er kinderen zijn die zo lastig zijn dat je echt niet weet wat je er mee moet, maar ik zou dan er echt voor kiezen om daar met iemand over te praten, die je vervolgens weer op de goede weg helpt.