Kan ik alleen maar bevestigen, onbeleefd, of nog eerder onbeschoft!
En met meubels; zo herkenbaar! Een huis is om in te leven, maar kinderen kunnen best hun schoenen uit doen als ze binnenkomen en op de bank springen is ook niet nodig.
En als je dat thuis goed vindt, prima dan, maar bij anderen is het toch wel prettig als ze zich netjes gedragen.
Krijg soms ook de indruk dat ouders niet meer durven op te treden tegen hun kinderen.
Bij mijn vriendin vind ik het ook vaak lastig, heb het idee dat de kinderen de baas zijn in huis. Soms zijn ze zo brutaal tegen haar dat ik het gewoon zielig voor haar vind. Eigenlijk ben ik strenger voor de kinderen (als ik oppas) dan hun ouders.
Niet om op te scheppen ofzo, ik ben ook niet perfect en kan makkelijk praten zonder eigen kinderen. Maar bij mij hangen ze niet op z'n kop aan tafel, schreeuwen ze geen bevelen (

) en slapen ze voor 20:00 ipv 21:30.
Vind het heel lastig, ben bang dat mijn vriendin er nog eens helemaal gek van wordt ofzo, maar ik wil me er niet mee bemoeien en niet betweterig overkomen. Want wie ben ik? Ik ga na hooguit 24 uur weer weg.