seksueel misbruik en kindermishandeling

[mw]

verplicht jezelf ook niet om het te gaan vergeven. Het hoeft nu ook nog niet! Je zit er gewoon nog midden in. Vergeven is pas van veel en veel latere orde

[Kraai]

zeker daar heb je gelijk in. En dat wil ik ook mezelf niet verplichten. Laat ik eerst maar zien dat ik me eigen weer op de rail krijg en dat is ook niet makkelijk.

[Gerdien B.]

Probeer het eerst allemaal te verwerken en een plekje te geven.
Ik dnek echt dat we in zo'n situatie eerst naar onszelf mogen kijken. Probeer handvaten te zoeken om met dit verleden ver te kunnen leven, om het een plek te geven.
Als dat lukt ben je een stap dichter bij vergeven. Vergeving kan je nooit forseren maar daar moet je aan toe wezen. Sommige mensen zijn daar nooit in hun leven aan toe.

veel sterkte

ps. pb box, mail en msn staan open als je er over door wilt praten.

[Kraai]

dat is zeker waar bedankt voor het aanbod vind ik echt lief van je. Maar ik vermeld het hier liever niet op dat komt dan wel via je pb box goed?

Maar weet je sommige mensen kunnen dan soms zo snert reageren. Want je ziet het aan de buitenkant niet aan iemand. Dat merk ik nu ook nog steeds om me heen.

[mw]

opmerkingen van mensen kunnen soms echt gemeen pijn doen.
Idd omdat ze het niet zien aan de buitenkant, maar ook omdat ze niet beseffen wat je meegemaakt hebt en wat voor diepe inbreuk dat op je eigen ik kan doen

[Gerdien B.]

Dat klopt Kraai.
Sommigen hebben niet door wat voor impact het werkelijk heeft. Vvraag me ook af of dat in te leven is als het je niet over komen is.

Sommige mensen bedoelen het echt goed maar dan is het net de verkeerde woordkeuze ofzo. Daarbij zijn grapjes van mensen soms ook erg snijdend

[Kraai]

Dat is zeker waar. En dat heb ik helemaal gemerkt toen het nog niet openbaar was. En dan deden opmerkingen nog veel meer zeer. Nu ook nog wel hoor maar wel minder. misschien een stukje verharding?????

[Cisca]

Dat klopt Kraai.
Sommigen hebben niet door wat voor impact het werkelijk heeft. Vvraag me ook af of dat in te leven is als het je niet over komen is.

Als je het niet ondervonden hebt, is het moeilijk in te leven, als je een beetje na gaat denken lukt dat een heel eind, als je zelf andere problemen hebt gehad, die voor andere niet zichtbaar zijn, begrijp je dat al een stuk beter.

Sommige mensen bedoelen het echt goed maar dan is het net de verkeerde woordkeuze ofzo. Daarbij zijn grapjes van mensen soms ook erg snijdend

Dat klopt, 'k hou ook van humor en vrolijk zijn, maar grapjes maken over serieuze dingen kunnen heel pijnlijk zijn, daar zou ik ettelijke staaltjes van kunnen vertellen, het is niet te geloven wat men je gewoon plomverloren in je gezicht durft te zeggen.

[Cisca]

Dat is zeker waar. En dat heb ik helemaal gemerkt toen het nog niet openbaar was. En dan deden opmerkingen nog veel meer zeer. Nu ook nog wel hoor maar wel minder. misschien een stukje verharding?????

Verharding denk ik niet, omdat je het er zo moeilijk mee hebt, misschien meer een vorm van het niet nog dichterbij te laten komen/houden?

[Gerdien B.]

Dat is zeker waar. En dat heb ik helemaal gemerkt toen het nog niet openbaar was. En dan deden opmerkingen nog veel meer zeer. Nu ook nog wel hoor maar wel minder. misschien een stukje verharding?????

ik zou het geen verharding noemen, maar eerder je afweren voor de pijn. Je gaat een soort averlevings manier vinden zodat het jou zo min mogelijk pijn doet. Dit gaat geheel automatisch

[sela]

Dat is zeker waar. En dat heb ik helemaal gemerkt toen het nog niet openbaar was. En dan deden opmerkingen nog veel meer zeer. Nu ook nog wel hoor maar wel minder. misschien een stukje verharding?????

ik denk dat dat komt omdat je geheim niet meer een geheim is wat je helemaal alleen hoeft te dragen. anderen dragen het nu een stukje met je mee, waardoor het iets lichter is.

[Riska]

Ik weet hoe moeilijk het is. Om misbruik te verwerken moet je een zware weg gaan en het kost ongelooflijk veel energie en pijn.
Over vergeven moet je nog bij lange na niet spreken - zelfs niet over nadenken.
Eerst moet jouw verdriet - voor wat je afgepakt is - en jouw woede eruit. Daarvoor heb je een goede therapeut nodig. En in therapie kunnen dingen eerst versterkt worden. Ik denk aan aanrakingen die eerst misschien nog gingen, maar dan ineens helemaal niet meer.
Je hebt er moed voor nodig eraan te beginnen.
Je kunt misschien nu nog alle gevoelens wegblocken, maar ik geef je op een briefje, dat er een dag komt dat je dat niet meer kunt. Dan móet het eruit. Daarom zou het goed zijn als je het nu aan durft om er mee te beginnen.
Ik wens je er alle moed voor. En ook wat mij betreft, mag je me pb-en...

[marina87]

En soms kom je nooit zo ver tot vergeving. Dat hoeft ook niet per se. Zeker niet als de dader geen berouw heeft, wat valt er dan te vergeven? Richt je op jezelf en je verwerkingsproces, dat is belangrijk!

Sterkte Kraai!

[Riska]

En soms kom je nooit zo ver tot vergeving. Dat hoeft ook niet per se. Zeker niet als de dader geen berouw heeft, wat valt er dan te vergeven? Richt je op jezelf en je verwerkingsproces, dat is belangrijk!

Sterkte Kraai!

Dan maak je je afhankelijk van 'de dader'... Dan blijf je dus een soort slachtoffer als je wacht tot hij berouw toont. En dan kan dat uiteindelijk leiden tot een vorm van bitterheid, die je leven vergalt.
Ik ben het volledig met je eens dat vergeven niet moet. Maar het moet ook niet afhankelijk zijn van wat de dader doet. Want wat als die dader overleden is zonder vergeving te vragen? Kom je er dan nooit klaar mee?

Het gaat nu in de eerste plaats inderdaad om verwerking - met de rest hoef je je nog niet echt bezig te houden. Dat komt vanzelf wel - of niet.

[Gerdien B.]

En soms kom je nooit zo ver tot vergeving. Dat hoeft ook niet per se. Zeker niet als de dader geen berouw heeft, wat valt er dan te vergeven? Richt je op jezelf en je verwerkingsproces, dat is belangrijk!

Sterkte Kraai!

Dan maak je je afhankelijk van 'de dader'... Dan blijf je dus een soort slachtoffer als je wacht tot hij berouw toont. En dan kan dat uiteindelijk leiden tot een vorm van bitterheid, die je leven vergalt.
Ik ben het volledig met je eens dat vergeven niet moet. Maar het moet ook niet afhankelijk zijn van wat de dader doet. Want wat als die dader overleden is zonder vergeving te vragen? Kom je er dan nooit klaar mee?

Het gaat nu in de eerste plaats inderdaad om verwerking - met de rest hoef je je nog niet echt bezig te houden. Dat komt vanzelf wel - of niet.

vergeven is dan wel makkelijker misshcen als die persoon al dood is.
Je hoeft het namelijk niet recht in zijn gezicht te zeggen. Dat is stukken moeilijker dan als iemand dood is en je hoeft het niet ook nog te bewijzen zeg maar.

Ik denk wel dat als de dader geen berouw toont of in ergste geval vind dat je zeurt, dat het je verwerkingsproces wel extra verzwaard