Wat een geweldige troost ligt er in deze tekst. Heb je het zo al eens bekeken? Wie zal beschuldiging inbrengen... Niemand! Als we in Christus geborgen zijn, ja uitverkoren zijn door God kan niemand, maar dan ook niemand dat ongedaan maken! Zélfs wijzelf niet, ook al zondigen we elke dag de maat vol. Immers, Christus is het Die gestorven is; ja, wat meer is, Die ook opgewekt is!
Dat is precies wat Christus Zelf ook zegt: "Mijn juk is zacht". Hoe vol van zonden we ook zijn, bij Hem is altijd vergeving. "Neemt Mijn juk op u, en leert van Mij, dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en gij zult rust vinden voor uw zielen."
Marnix schreef:
Mag ik jou ook een vraag stellen? Wat moet je doen om behouden te worden? En ga nou eens in de Bijbel zoeken naar het antwoord op die vraag, want in de Bijbel vroegen mensen dat ook al. Wat moet er allemaal gebeuren voordat je kan zeggen: Ik ben bekeerd.
Je haalt me de woorden uit de mond. Ik ben namelijk erg benieuwd hoe Goofy denkt dat een mens behouden kan worden.
Goofy schreef:
wat er nog meer moet gebeuren voor je ziel gered is is dat je het door de werking van de H.G met de Vader eens word verloren te gaan.
en dan spreekt Jezus tot de Vader zie toe dat deze in het verderf niet nederdale Ik heb verzoening gevonden.
das een vierschaarbeleving en er zijn mensen die dat hebben meegemaakt.
Kun je wellicht aangeven op welke bijbelteksten je dit baseert?
niet veel bij ons in kerk 3 de dominee de ouderling en zn vrouw.
Ds. Visser (Ger. Gem.) zei eens: "We hebben een machtige God. Hij is Koning van een volk dat niemand tellen kan. En 5 miljard kun je blijkbaar tellen." Goofy, als ze in jouw kerk te tellen zijn op de vingers van één hand, zou er dan misschien iets mis zijn met de prediking in plaats van met de Bijbel?
Tot slot een stukje uit een antwoord van ds. Kuyt dat vandaag of morgen in de vragenrubriek wordt geplaatst:
Wanneer sommigen beweren, dat ze kinderen van God zijn, dan hoeven wij dat niet direct verdacht te maken. Wij kunnen niet in het hart kijken en weten niet welke strijd er aan vooraf is gegaan eer dat men dit voor zichzelf durfde te zeggen. Denk aan de stelregel uit de Dordtse Leerregels: III/!V.15: "Voorts van diegenen, die hun geloof uiterlijk belijden en hun leven beteren, moet men naar het voorbeeld der apostelen het beste oordelen en spreken, want het binnenste des harten is ons onbekend."
...
Het is beter om de teksten, die over het kindschap Gods spreken voor jezelf te overdenken, ze tot je door te laten dringen en jezelf af te vragen: wat geloof ik nu zelf? Wat verhindert mij om te geloven dat de Heere mij als Zijn kind wil aannemen? Denk aan je eigen doop! Je zegt o.a., dat je eerst getrokken moet worden om tot bekering te komen. Dat is dogmatisch gezien wel waar, want niemand komt tot de Heere Jezus dan dat de Vader hem of haar trekke, maar je komt er niet veel verder mee (en je geeft andere mensen een stok in de hand om je te slaan, omdat ze je voor “lijdelijk” verslijten). Het trekken van de Heere is namelijk geen ervaring die geschiedt buiten het Woord om, maar het gebeurt juist door de prediking, de nodiging. Je hoeft niet te wachten op een bepaalde gevoelige trekking van de Vader. Je wordt regelrecht genodigd om je verzet op te geven en in Christus te geloven met je gehele hart ook al zou je geen enkele trekking van binnen ervaren.
...
Kortom, ik zou niet in discussie gaan, maar kom er tot je verwondering achter, dat God bezig is om je trekken. Iedere keer als je Zijn Woord hoort. En dat Hij het zegt: Mijn zoon (Mijn kind!), geef Mij je hart!
Mee eensch!
