Het Curatorium van de gereformeerde gemeenten.

[Doortje]

Toch erg fijn dat jij je ogen dan wel open hebt en precies weet hoe het binnen de ger gem allemaal in elkaar steekt!!
Maar ik heb nog steeds niet gehoord wat er nu fout is aan de leer binnen de gergem. Er op schelden kan je wel en je roept van alles over eenzijdigheid e.d. maar kan je ook met iets concreets komen? waarin is de leer volgens jou niet goed?

[jacobH]

Heren, ik vind het jammer dat jullie het zo verstandelijk benaderen. Het is in mijn ogen een geloofszaak tussen de curatoren en God. En dan dus per curator met God apart. Geen onderling overleg, geen achterkamertjes politiek, nee, ieder brengt ijn eigen stem uit nadat de kandidaat gehoord is.

Criteria? Ik denk dat er één is: of de betreffende curator vrijmoedigheid krijgt van Boven om ja of nee te stemmen.

Het curatorium beslist niet of iemand de capaciteiten heeft om predikant te zijn. Dat komt vanzelf goed als God die persoon roept tot het ambt. Het curatorium beslist slechts over het feit of die persoon de opleiding tot de theologische school mag gaan volgen.
Daarna worden er nog examens, tentames, etc afgelegd waaruit kan blijken dat iemand alsnog geen prdikant wordt...

Je verhaal lijkt goed in elkaar te zitten, maar de bijbelse grond van een curatorium ontbreekt volledig.

Brakel en Calvijn zouden er de vloer mee aanvegen.

[try]

Toch erg fijn dat jij je ogen dan wel open hebt en precies weet hoe het binnen de ger gem allemaal in elkaar steekt!!
Maar ik heb nog steeds niet gehoord wat er nu fout is aan de leer binnen de gergem. Er op schelden kan je wel en je roept van alles over eenzijdigheid e.d. maar kan je ook met iets concreets komen? waarin is de leer volgens jou niet goed?

Concreet vind ik de uitspraken van 1931 niet goed, dat het verbond der genade onder de beheersing van de uitverkiezing staat. Daarmee worden de bijbelse gegevens, die moeilijk te verstaan zijn en voor velerlei uitleg vatbaar zijn, te zeer in een door mensen gemaakt systeem gepast. De uitleg van alle teksten wordt nu onderhevig aan deze sytematisch ingreep en zo gaan er veel van de bijbelse geheimen verloren. Men sluit het wonder van een plotseling helder en overduidelijk inzicht uit, omdat men een meetlat heeft geconstrueerd, waaraan geloof, wedergeboorte van willekeurig wie dan ook worden afgemeten. Daaruit volgen ook menselijke oordelen: die en die wel, die en die niet.

verder gaat het mij om de onafzienbare stroom suggesties (dus geen leeruitspraken) die er in de prediking worden gedaan. dat er maar weinig mensen zalig worden, dat het overgrote deel van de gemeente onbekeerd is (zie de onuitgesproken afspraak dat een avondmaalstafel niet al te vol moet zitten), de hele rimram van toeleidende wegen, standen, heilsordelijke detailleringen.

Als je als kind in de GG opgroeit weet je één ding zeker: je bent niet bekeerd en d'r is heel wat voor nodig om bekeerd te worden. Je krijgt de indruk dat er velen zijn, die op hun tachtigste nog verharde en vesrtokte zondaars zijn. Dat wordt zo'n beetje de standaard. Bij een begrafenis wordt niet gesuggereerd, dat iemand gelovig was, maar wel dat hij voor eeuwig verloren is (wie zwijgt bedoelt: onbekeerd... de hel).

Kortom niet zozeer de gereformeerde leer, maar juist de geloofspraktijk van de GG predikt maar één ding: God heeft maar weinig kinderen, er is geen enkele garantie op genade, wachten, bidden, naar de kerk gaan, geloven...het doet er ten diepste niet toe.

Mijn grootste bezwaar is, dat de kerk slechts een sociale functie heeft. men heeft er vrienden, familie, een hechte groep, beschutting, warmte, kennissen, een eigen identiteit, kleding, scholen, taal, gezagdragers, boeken, clubs, verenigingen, godsdienst en wat niet al.

Maar men heeft geen geloof (en vindt dat ook nog eens de gewoontse zaak van de wereld). Inderdaad, dat is de gewoonste zaak van de wereld, maar niet de gewoonste zaak van de kerk.
Ik beoordeel de GG dan ook niet op datgene, wat ze niet heeft (geloof), maar op datgene, dat ze wel heeft (ze is een sociale groep). En ja, daarin gelden de wetten van macht, politiek, zoals overduidelijk blijkt uit de praktijken van het curatorium, die zichzelf onterecht geheiligd heeft door de suggestie, dat ze tot een selecte groep behoort, waar de anderen niet toe behoren. Wie in hen gelooft, bewondert hen ademloos. Maar je moet het geloof in de eigen sociale groep en in de eigen gezagsdragers niet verwarren met het geloof in God.

Wie zegt, dat er geen geloof in de gemeenten aanwezig is (en dat is de onophoudelijke suggestie in de GG), heeft geen recht van spreken en is slechts een onbetekende wereldse beweging, die ten onder zal gaan.

Met degene die zegt, dat geloof niet mogelijk is of slechts in enkele zeer zeldzame gevallen, voer ik geen gesprek. Het ongeloof dient geen platform te krijgen: het mag zich niet groot maken, maar moet genegeerd en de kop in gedrukt worden. Voor je het weet word je ermee besmet. Ongeloof is gevaarlijk, werelds en neigt naar de ondergang. Wie niet gelooft heeft het eeuwige leven niet.

Mijn advies: houd je er verre van. Het infecteert je denken. En het maakt God tot een machteloze aanfluiting. Wie instemmend knikt bij de gedachte dat er zo weinig gelovigen in eigen gemeente zijn, is een poortwachter van de hel geworden. En zo ervaar ik die hypocriete koppen van deze gezagsdragers ook, wanneer ze weer eens een 'onbekeerd' iemand begraven.

try

[frekje]

Bedankt voor je heel heldere uitleg try.

Ik denk wel dat je een beetje generaliseerd, maar in heel veel gevallen gaat dit wel op. Kijk eens naar de gemeenten in Lelystad en in Arnhem en er zullen er nog wel wat te noemen zijn. Daar geldt dit verhaal niet helemaal voor, maar ik ken ook genoeg verhalen van GG waar dit absoluut wel opgaat.

Ik denk alleen al aan het feit dat zo'n kerk alleen maar cathecisatie heeft, en geen jeugdvereniging ofzo, dat drijft de jeugd alleen maar de kroeg in zonder ooit met Gods Woord bezig te zijn.

Het curatorium past eigenlijk nu direct de leer van de GG toe. Je bent niet zomaar bekeerd in de GG, dus kun je nu ook niet zomaar dominee worden. Kijk dan ook eens naar het curatorium van bijvoorbeeld de Gereformeerde Gemeenten in Nederland. Hoeveel worden er daar toegelaten? Meestal niemand.

Kijk nu eens naar de PKN. Hoeveel dominees worden er elk jaar daar toegelaten (ja, toegelaten, in de PKN is ook een soort toelatingscommisie die controleert op de mogelijke psychische afwijkingen van iemand)? Veel meer. Zou het dan betekenen dat er maar 1 of 2 echt dominee mogen zijn? Dat zal dan haast wel moeten want er mogen er niet veel komen. Wie houdt dan de roeping tegen? De mensen of wordt dat van bovenaf geregeerd?

Ik kies voor het eerste. Er zullen heus wel eens gevallen zijn waarbij het dus echt het geval is dat de 'sollicitant' het niet bij het rechte eind heeft, en het alleen wil voor de aanzien oid. Maar over het algemeen is een roeping van God echt niet tegen te houden. Daar moeten niet een aantal mannen zich NOG een keer over buigen, en bidden of het wel echt is. Ik zou het heel erg vinden als God mij een opdracht zou geven om iets te doen, en iemand anders zegt dat God zegt dat ik die roeping toch niet heb. Wat is dat nou? Zou God dan niet te vertrouwen zijn?

Eigen schuld als je toch dominee wordt en niet geroepen bent. God kan zelf ook zulke mensen wel oordelen. Daar hoeven wij als mensen echt niet altijd vooraan te staan.

Daarom ben ik nog wel erg blij met de nieuwe regel binnen onze kerk (PKN) dat er gecontroleerd wordt door een toelatingscommisie. Als je bijvoorbeeld kandidaat X ziet (die nu in de HHK zit maar niet officeel predikant is), die een psychische afwijking heeft en gewoon de preek vol inlegkunde stopt. Dan gaat ook wel de vraag op of dat niet tegen gehouden kon worden. Maar gelukkig kijken die mensen niet naar de innerlijke zaken. Dat kan die persoon alleen met God wel af. Is er echt sprake van een psychische afwijking, dan kan dat altijd opgevangen worden.

In de HHK is men helaas ook een beetje bezig met een commissie maar ik hoop dat ze daar niet nog verder mee gaan dat ze straks ook een curatorium hebben, maar het gaat wel een beetje die richting in.

"De mens die kiest zijn weg, maar de Heere bestuurt zijn gang!"

[PeterD]

Mensen, ik zou niet meer reageren, maar kán het nu niet laten.

Er wordt nu geschopt naar alle hoeken van de GG, ook de GGiN is genoemd. En dat door mensen die pretenderen het ware zaligmakende geloof te hebben.

Eén ding wil ik jullie voorhouden. Eén van de vruchten van dat geloof is liefde. Een ander is verdraagzaamheid.
Geloof zonder vrucht? Dat is geen geloof.

Vrienden, stop hiermee, en richt je aandacht ergens anders op.

Peter

[frekje]

Vrienden, stop hiermee, en richt je aandacht ergens anders op.

Beste Peter,

Ik weet niet of ik heb geschopt naar de GG. Dat zou zo maar kunnen. Ik ben nogal snel schopperig van eigenschap en lang niet alles wat ik binnen de GG tegenkom ben ik mee eens, soms zelfs tot diep treuren toe dat het nu allemaal zo moet.

Ik heb nooit gezegd (je richt je ook niet speciaal naar mij) dat IK heb zaligmakend geloof heb. Dat geloof heeft alleen Jezus.

De liefde heb ik wel, maar de standpunten ben ik het niet mee eens. Dat kan toch? Die liefde richt ik zelf op de mens zelf wel, maar niet op hun standpunten.

Ik weet niet waarom ik zou moeten stoppen, ik kan alleen maar zeggen dat het een nutterige discussie zou wezen als we openlijk over Jezus liefde zelf zouden praten. Toch is het soms goed om over bepaalde zaken na te denken en wij hebben nu eenmaal een andere mening dan jij.

[try]

Mensen, ik zou niet meer reageren, maar kán het nu niet laten.

Er wordt nu geschopt naar alle hoeken van de GG, ook de GGiN is genoemd. En dat door mensen die pretenderen het ware zaligmakende geloof te hebben.

Eén ding wil ik jullie voorhouden. Eén van de vruchten van dat geloof is liefde. Een ander is verdraagzaamheid.
Geloof zonder vrucht? Dat is geen geloof.

Vrienden, stop hiermee, en richt je aandacht ergens anders op.

Peter

Het kan zijn, dat ik je onrecht doe, maar wellicht bedoel je ook mijn mond te stoppen. Natuurlijk, niets is pijnlijker dan getroffen te worden op een plek, die je heel dierbaar is en waarvan je dacht dat je leven ervan af hing. ik bedoel nu: de dierbaarheid voor je eigen kerkgenootschap en de aangenaamheid die je voelt, wanneer dat kerkgenootschap met argumenten komt, waarom men handelt zoals men handelt. je kent die taal, je kent de mensen. Daardoor is er een zekere aantrekkingskracht ontstaan, noem het liefde, voor je eigen kerkgenootschap en de mensen, die je daarin ontmoet. Een aanval als de mijne op curatorium en praktijk van de GG zal je wellicht dan ook als een hartaanval beschouwen. je vind het onterecht, ongenuanceerd, kwalijk enz.

Ik weet, dat ik die gevoelens losmaak met mijn scherpe inzet. Maar graag wil ik mij dan voor de duidleijkheid beperken tot één ding. Dat is dan ook waar het mij om gaat.

En dat is, dat er in nederland geloofsgemeenschappen zijn, die als zeer bepalend kenmerk hebben, dat er binnen die groep eigenlijk gevonden wordt, dat geloof maar schaars is en langs een zeer uitzonderlijke, moeilijke en zeldzame weg pas wordt verworven. Die zeldzaamheid, uniciteit en langdurigheid van die heilsweg heeft direkt met Gods wil te maken. Daarmee wordt aan de zeer grote meerderheid van de gemeenteleden voorgehouden en voorgespiegeld, dat ze (normaal gesproken) nauwelijks op kunnen rekenen, dat het heil en het geloof ook hen deelachtig zal worden.

Mijn vraag is nu of zo'n kerkgenootschap nog wel een geloofsgemeenschap genoemd kan worden. Wanneer allen vinden, dat er maar weinigen zalig worden, is er geen verschil meer met een groep seculiere nihilisten, die ook geloven, dat er alleen maar dit leven is en daarna niets. Wat per saldo geldt dat ook voor de onbekeerden. Zelfs het argument, dat men omwille van God het rechtvaardig oordeel zou billijken gaat niet op, want wie niet zalig wordt, in diegenen werkt God zelfs ook al niet de eerste werkingen (zoals het buigen onder het recht Gods). Deze mensen (het merendeel van de leden van de gemeenten) hebben helemaal niks. En dat alles wordt dan wel niet teruggevonden in leeruitspraken, maar het wordt wel algemeen gesuggereerd en breed aangenomen. De meest aannemelijke houding in de GG is die van de onbekeerde. Maar dat impliceert direkt: de meesten gaan verloren.

Dat nu vind ik erg en ronduit schokkend. Vanuit binnenkerkelijk perspectief wordt dit maar moeilijk gezien. Men drijft immers op de kurk van de sociale groep en het leergezag van de selecte groep ware bekeerde gelovigen (lees: dominees en ouderlingen).

Van buitenaf is het volstrekt onbegrijpelijk, onbijbels en zelfs zondig en ongelovig. Hiermee brengt de GG zichzelf en al haar leden in een zeer ongezond isolement, waaruit men niet anders dan met een grote intense breuk kan ontsnappen. De meesten (jong en oud) verlaten dit kerkgenootschap dan ook na zeer hooglopende conflicten. Het heeft te maken met de sektarische kleefkracht, die wordt uitgeoefend op al die zielen, die weten dat ze verloren gaan. Ze denken, dat ze alleen maar zekerder verloren gaan, wanneer ze met de kerk breken. Het is daarom vaak: alles of niks, kom ik om, dan kom ik om of gewoon: basta!

De manier waarop mensen een groep verlaten zegt veel over het karakter van die groep. De ijzeren logica van de verlorenheid dwingt mensen tot een noodsprong uit dit dal van dorre doodsbeenderen.

Ze hebben, het is te treurig om te vermelden, niets meer te verliezen.

Ik geef ze geen ongelijk. Al weet ik ook hoeveel er daarna geheeld moet worden. Alleen al die vreselijke gedachte om voor altijd door God afgewezen te zullen worden heeft duizenden doen dichtklappen.

Kortom: het is geen geloofsgemeenschap...het is een gemeenschap van ter dood veroordeelden.

Hoe hard ook, de tijd is rijp om de dingen bij hun naam te noemen. Als het anders ligt (dus concreet: als men in de GG geen suggestie doet, dat de meesten verloren zullen gaan) dan hoor ik het graag. Maar als het wel zo is, kom dan niet aan met het argument van de liefde, die me zou moeten verbieden om het zo te zeggen.
Het is juist de liefde die mij drijft om mensen uit het apathische afwachten te bevrijden en om ze op te roepen om goed te zien, wat de gemeenschap hen aandoet en welk alternatief God in Jezus Christus voor hen heeft. Hij wil niet dat mensen verloren gaan. De GG zou dan ook niet moetn suggereren, dat dat wel zo is.

try

[Marnix]

Mensen, ik zou niet meer reageren, maar kán het nu niet laten.

Er wordt nu geschopt naar alle hoeken van de GG, ook de GGiN is genoemd. En dat door mensen die pretenderen het ware zaligmakende geloof te hebben.

Eén ding wil ik jullie voorhouden. Eén van de vruchten van dat geloof is liefde. Een ander is verdraagzaamheid.
Geloof zonder vrucht? Dat is geen geloof.

Vrienden, stop hiermee, en richt je aandacht ergens anders op.

Peter

Als er dingen verkeerd gaan in de GG, en ik denk dat dat wel het geval is op sommige punten. Dat mensen daar kritiek op hebben kan ook liefdevol bedoeld zijn. Ik bedoel het wel zo, ik reageer soms wat fel op bepaalde dingen in de GG omdat ik zo graag zou willen dat die dingen veranderen. Ik zie vaak angst, twijfel, onzekerheid bij ongelovige mensen... Ik zou zo graag willen dat dat zou veranderen. Want God is geen God van angst, twijfel en onzekerheid...

[parsifal]

Het is inderdaad wat generaliserend. Ik heb pas mijn eerste Ger-Gem dienst meegemaakt (een huwelijksdienst) Ik geloof dat ik zou willen dat in alle kerken zo gepreekt werd. En ja er was zicht op het geloof van de mensen en een heel duidelijk aanbod van genade. (Trouwens de voorganger was ds Vreugdehil, inderdaad niet overal even gewaardeerd).

[Green]

Als je als kind in de GG opgroeit weet je één ding zeker: je bent niet bekeerd en d'r is heel wat voor nodig om bekeerd te worden.
try

Mijn predikant zegt dat je met je armen over elkaar bekeerd kunt worden. Als dat niet eenvoudig is!

En het kan zelfs al een ongeboren kind zijn wat bekeerd is.

(Hij is nog lid van het curatorium ook.)

Makkelijk hoor om je gal te spuwen en iedereen in de GG over 1 kam scheren.

[Marnix]

Een ongeboren kind kan volgens mij nog niet wedergeboren (Opnieuw geboren) zijn

En je kan bekeerd worden als je met je armen over elkaar zit. Paulus was nog erger, die vervolgde christenen en stond er niet voor open... toch werd hij bekeerd.

Zolang de dominee maar niet mensen gaat aanraden om met hun armen over elkaar te blijven zitten.

Met eenvoud heeft het trouwens niks te maken. Het is makkelijker bekeerd te worden als je er voor open staat, dan wanneer je met je armen over elkaar zit.

Vraag is alleen denk ik niet hoe je bekeerd wordt... Maar dat je bekeerd bent... en hoe je kan weten dat iemand bekeerd is. En daarnaast kijken ze bij het curatorium niet of je bekeerd bent maar of je geroepen bent tot predikant. En dan is dus nast "ben je bekeerd" ook de vraag: Ben je geroepen... en hoe vindt een roeping plaats.

[Maja de Bij]

Een ongeboren kind kan volgens mij nog niet wedergeboren (Opnieuw geboren) zijn

Doelt men hier soms op Johannes de Doper?

[Marnix]

Ehm... ik snap je ff niet.

[jacobH]

Mensen, ik zou niet meer reageren, maar kán het nu niet laten.

Er wordt nu geschopt naar alle hoeken van de GG, ook de GGiN is genoemd. En dat door mensen die pretenderen het ware zaligmakende geloof te hebben.

Eén ding wil ik jullie voorhouden. Eén van de vruchten van dat geloof is liefde. Een ander is verdraagzaamheid.
Geloof zonder vrucht? Dat is geen geloof.

Vrienden, stop hiermee, en richt je aandacht ergens anders op.

Peter

Ik vind dit nogal aanmatigend. Omdat mensen kritiek hebben op een instituut wat m.i. in haar grond niet zou mogen bestaan word direct maar overgegaan naar het beproeven van iemands geestelijke staat. DAt lijkt me geen goede zaak Peter.

Geef bijvoorbeeld eens aan wat je vind van Brakel en Calvijn over de roeping tot predikant. Ook zij zijn het niet met de gang van zaken eens bij ons in de gg.

[Sabra]

Er wordt nu geschopt naar alle hoeken van de GG, ook de GGiN is genoemd. En dat door mensen die pretenderen het ware zaligmakende geloof te hebben.

Het lijkt mij niet dat mensen prat kunnen gaan op het feit dat zij het ware zaligmakende geloof hebben.

Eén ding wil ik jullie voorhouden. Eén van de vruchten van dat geloof is liefde. Een ander is verdraagzaamheid.
Geloof zonder vrucht? Dat is geen geloof.

In Galaten 5 wordt niet gesproken over de vruchten van de Geest, maar over de vrucht. De vrucht van de Geest is liefde. Daaruit volgt hetgeen wat daarna staat opgesomd in Galaten 5.