caprice schreef:@mic schreef:Maar waarom voel ik er dan zo weinig van?
Dit is een patsstelling Caprice: Jij zegt, als God meer van Zich laat ervaar ga ik Hem vertrouwen/ geloven.
God zegt: Als Caprice mij vertrouwt/ gelooft zal hij Mij leren kennen....
Hoe lang blijf je nog de eis aan God (en ook jezelf) stellen dat je God eerst wilt ervaren? Vertrouw Hem en je zult Hem ervaren. Geloof je dat?
(als ik iets te kort door de boch ben zeg je het maar)
God begint toch te werken?
Ik kan toch niet met verstandelijk beredeneren mijzelf genade aanpraten?
Ja Caprice dat kan wel.
Wie tot God komt moet geloven dat Hij een beloner is voor wie Hem zoeken. (hebr 11:6)
Waar staat in de Bijbel dat je niet verstandig mag beredeneren of het ook voor jouw is? Dat is volgens mij juist de manier om geloofszekerheid te krijgen. Vertrouwen (geloven) in iemand kun je toch ook puur verstandelijk doen.
Als je vertegenwoordiger bent of zo, en je komt iemand tegen die een wat gemeen uitziend gezicht heeft, dan zou je daar gevoelsmatig geen deal mee aangaan, maar als je weet dat hij een uitstekend zakenman is, ga je toch ook gewoon die deal aan. Is het vertrouwen dan minder (opr)echt? Nee
Ik denk niet dat jouw te weinig of niet oprecht genoeg is Caprice, want als ik je posts lees proef ik dat je er heel serieus mee bezig bent, en dat je echt wel wilt. Persoonlijk denk ik dat je nu nog (te) veel op ervaring gericht ben, wat ook een soort: "Als God bewijst dat Hij bestaat dan geloof ik wel" is, alleen dan niet op het niveau van bestaan, maar op het niveau van liefhebben/ vergeven.
Maar één ding weet ik zeker Caprice: wie zoekt zal vinden en wie klopt zal opengedaan worden. Vind je Hem niet vandaag, dan morgen...
