Het heeft eventjes geduurd, maar hier dan alsnog een reactie. Ga niet op iedereen reageren, maar meer een beetje in het algemeen.
Ik weet dat het goed voor mezelf, misschien ook wel voor anderen, zou wezen als ik het huis uit ga. Dit weet ik zelf ook..... Vind het alleen wel erg jammer hoe me dat hier 'verteld' word. Er word net gedaan of ik me broertje moet opvoeden, er zelf woorden als oudwijf worden gebruikt. Sorry maar dit gaat me tever! Laat het even duidelijk wezen, ik heb dit hier neergepost op die avond omdat ik er totaal doorheen zat. Ik kon/kan er niet meer tegen. Ik zie ons hele gezin uit elkaar brokkelen, en de manier waarop dat gaat vind ik niet normaal. Zo hoeft er niet met elkaar te worden om gegaan. M'n ouders weten dat ik het moeilijk vind hoe het er (soms) aan toe gaat, heb ze ook aangegeven dit niet lang zo te kunnen vol houden. Het ligt soms ook best wel eens aan mezelf, ik maak me snel druk om dingen, soms tesnel. Ik heb dit hier gepost om tips en adviezen te krijgen voor mijn ouders. Zij weten gewoon ook niet hoe ze het moeten aanpakken, dit hebben ze duidelijk laten merken/verteld..... Misschien had ik dat wat duidelijk naar voren moeten laten komen. Het 'probleem' word niet opgelost als ik uit huis ga, ik zie en hoor en minder, voor mij zal het beter wezen, maar verder is dat totaal geen oplossing! Er komt echt wel een periode dat ik het huis uit zal gaan, misschien duurt die kort maar misschien ook nog wel lang..... Ik zal het best moeilijk vinden om 'thuis' los telaten, heb vaak het geveol dat ze niet zonder mij kunnen
(hierin staat m'n perfectionisme me ook in de weg), maar ik weet dat ik daarom eerst aan mezelf moet denken, hoe moeilijk dat ook zal zijn i.p.v. eerst aan andere. Magoed a) ik wil niet in een studentenflat wonen, b) niet in de stad, (c geen '5 straten verderop' en d) eerst een nieuwe baan. Dat kan kort maar ook lang duren. Ik weet ook wel een beetje hoe me ouders erover denken als ik het huis uit zou gaan, me moeder zou het jammer vinden als haar dochter het huis uit gaat, zal het stil vinden maar het ook missen. Ze weet dat de kans er groot is als ik een nieuwe baan dat de afstand tegroot word om thuis te blijven wonen, en het dus vanzelf sprekend zal zijn dat ik het huis uitga. En me vader heeft zoiets van ach blijf nog maar lekker bij paps en mams
. Hou je werk maar in de buurt. Misschien is het zo wat duidelijker..... en net of het op jezelf wonen alles is
.
De raad van Zeekanter heb ik nergens gezien.... Dit gedrag speelt eigenlijks vooral sinds hij puber is, hij is net 16 jaar. Vooral de laatste maanden is het eigenlijks 'erg'. Vanaf kleins af aan heeft hij al een sterke eigen wil, wat hij zegt gebeurd, het laatste woord hebben, altijden (denken) gelijk te hebben. Het zal zijn leeftijd ook wel wezen, maar zo is het niet lang vol te houden. Me vader probeert het zoveel mogelijk te negeren, blijft hij doorgaan, dan gaat me vader er niet meer op in. Hij wil toch zijn gelijk krijgen, proberen te winnen en dan kom je er toch lang niet altijd uit.
Hier is thuis de regel, kom je niet of later eten. Dan bel je, meestal zeg je dan ook gewoon waarom je niet of later komt. Hij kan dat ook gewoon doen, het ging er toen
(die avond) om; me vader wist dat hij allang weer op het bedrijf was en dan smsen dat je niet komt eten of later, me vader hem belt dat het eten met een kwartier op tafel staat, hij dan nog niet zegt dat ze aan het borrelen zijn.....
Ik snap hem ook wel dat als hij de hele dag gewerkt heeft, hij geen zin meer heeft om van alles en nog te wat te gaan doen..... een enkele keer word hem gevraagd of hij iets wil doen..... dan kan dat niet, hij heeft de hele dag gewerkt blabla..... maar hij kan wel weggaan. Dat kan dan opeens wel? Dan is hij niet moe? Dan is het niet, nee ik heb de hele dag gewerkt, ben moe, wil vanavond rustig wat voor mezelf doen? Het gaat om het verschil daartussen..... wel alles voor en bij een ander willen doen
(natuurlijk wel een positief punt!) maar thuis..... ho maar..... dan is alles teveel.
In mijn verhaal was ik erg negatief, dat zie ik zelf ook wel maar op dat moment moest ik het even kwijt. En natuurlijk word hij niet alleen maar negatief benaderd! Ook positieve dingen worden hem benoemd, en word niet alleen maar gevit om hem etc. Maar het is gewoon absoluut niet leuk meer hoe hij doet! We gaan een keer wat met z'n alle doen, een dagje weg, en wie doet de hele dag dwars en chagatrijnig..... hij..... en waarom? Hij moest een dag vrij vrijdag ervoor, ik niet, ik was vrij die dag. In zijn ogen had het in zijn vakantie gemoeten. Dan had ik wel vrij kunnen vragen. a) in zijn vakantie had die nog wel een smoes gehad dat die niet mee kon, b) we konden alleen die dag maar weg, c) ik krijg in de zomerperiode geen vrij, alleen bij uitzonderingen begrafenis o.i.d. d) ruilen lukte niet en e) ik ga me niet ziek melden voor zoiets
(dat kon volgens hem ook wel doen). Mee op vakantie, naar visite e.d. krijgt hijzelf de keus wat hij wil, wel mee, niet mee.....
En natuurlijk zou het ook niet goed wezen als een kind/puber nooit ergens tegenin gaat o.i.d. Dat is nu eenmaal gedrag van een kind, het liefst gaan ze hun eigen gan, maar er zijn ook grenzen..... en hoe hij doet vin dik niet gezond! Alleen maar ikke ikke ikke, me baas, me baas, ikke ikke ikke en de rest..... We weten dat hij graag bij z'n baast komt, z'n baas vind het ook gezellig als hij komt..... maar er zijn meer dingen..... Me ouders moeten hem soms gewoon zeggen hoe laat hij thuis moet zijn, anders zitten wij met een gigantisch chagarijnig iemand hier thuis. Hij wist niet dat z'n broer naar het buitenland ging. Terwijl het er best regelmatig over ging..... dat heb je als je zo vaak thuis bent, mis je de helft..... Wat zegt hij dan..... jullie zeggen ook niet.....
Ik heb een keer (geprobeerd) om hem dingen duidelijk te maken, en niet alleen negatieve dingen! Maar dit gaat het ene oor in, het ander oor uit. Alles ligt aan een ander, niet aan hem. Het zou voor hemzelf al een stuk gemakkelijker wezen als hij nadenkt wat die zegt hoe die doet. Dit bedoel ik dan meer op z'n (hatelijke) opmerkingen, slaan ed. Ik ben ook wel eens geneigd dingen te doen/zeggen waarvan ik denk, achnee laat ik het maar niet doen..... Het is mijn taak ook helemaal niet om met hem te praten, ik was zijn vader/moeder toch niet? Ik hoefde hem toch niet op tevoeden? Enja zou jij het fijn vinden als je zus een gesprek met jou aanging over je gedrag? Hij weet hoe ik over hem denk..... en iets leuks met hem doen..... hij vind niks leuk..... z'n werk is z'n leven.
Hij heeft soms zo'n drukte in huis..... laatst lag ik te slapen (had nachtdienst gehad), me broertje ging naar boven toe, me moeder vroeg of hij wou kijken of alle rolgordijnen al dicht zaten en ze anders eventjes wou dicht doen..... hij liep gewoon door..... me moeder riep hem dus nog eens..... doet met n knal z'n kamerdeur open en schreeuw hard jaaaaa..... wat is er nu te zeuren? Me moeder zei dat die zachtjes moest doen omdat ik lag te slapen..... nou dan word ze maar wakker was het toen (dat was ik ook al geworden), ze vroeg hem opnieuw of hij wou kijken of de rolgordijnen dicht zaten en ze anders dicht wou doen..... als antwoord kreeg ze dat kun je zelf ook wel doen..... en toen deed die het. Dan denk ik waarom moet je nu eerst zo'n drukte en een grote bek hebben?
Hij liegt ook veel..... sms je hem..... nee hoor je smsje heb ik niet gekregen..... maar hij heeft hem wel gewoon gekregen..... z'n telefoon krijgt dan de schuld..... dat stomme ding deugd niet..... gaat zomaar uit..... smsjes krijg ik niet..... blabla..... als je moeder belt dan zet je hem gewoon uit heb je toch n smoes om te zeggen dat je telefoon zomaar uitgaat..... al maanden roept hij dat die met z'n mobiel terug naar de winkel gaat, maar nog nooit is hij ermee terug geweest..... maja je moet toch steeds een smoes hebben.
Diploma halen..... nee hoor, ze sturen hem maar op..... daar is de postbode voor, heeft die ook wat te doen.....
Vuile kleding leg je gewoon bovenaan bij de trap, neemt vast een ander het een keer mee na de wasmand..... en notabene gaat die zelf naar beneden toe terwijl die het er neer legt!
Bij bijna alles wat je tegen hem zegt is, mekker niet zo, zeur niet zo etc.....
Hij is iemand met een grote bek, maar een heel klein hartje. Altijd het grootste, maar het laatste woord hebben. Maar als het erop aan komt..... dan is het een mietje. Ik zei laatst tegen hem, je mag wel eens naar de huisarts, misschien heeft die een pilletje voor je dat jij je drukte is een beetje houd, of misschien wel een mogelijk waardoor het voor jou en ons allemaal wat gemakkelijker word..... dan is het gelijk..... ik ga niet na de dokter hoor
(op een heel zielig toontje)..... stel je toch voor.
Z'n baas bellen hebben me ouders al eens gedaan, maar dat heeft geen resultaat. Z'n baas vind het gezellig als die komt..... van een ander nemen ze wel sneller dingen aan, maar bij een ander is het gras altijd groener als bij jezelf, en de koffie lekkerder
.
Ik weet ook ieder heeft zijn fouten, gebruiken ed. Als puber is het echt niet altijd even gemakkelijk, dat weet ikzelf ook heel goed..... maar ik vind dit gewoon tever gaan. Dis is niet lang vol te houden
(wat me ouders zelf ook zeggen).
Wat de toekomst brengen moge........
