Mauren schreef:Roodkapje schreef:
33 Zoek liever eerst het koninkrijk van God en zijn gerechtigheid, dan zullen al die andere dingen je erbij gegeven worden. 34 Maak je dus geen zorgen voor de dag van morgen, want de dag van morgen zorgt wel voor zichzelf. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen last.
ik hoop dat je het niet erg vind dat ik deze tekst er even uithaal en je wat wil vragen:
misschien snap ik de tekst niet goed genoeg. maar er staat eigenlijkk dat als je eerst het koninkrijk van God zoekt en Zijn gerechtigheid, dan zal je de rest erbij gegeven worden.
Ja en nee. Uiteindelijk komt het eropneer dat je eerst het koninkrijk van God zoekt. En dat betekent dat je je moet richten op hemelse dingen en niet steeds gefocused moet zijn op 'aardse' dingen. Daarom wordt het voorbeeld van de vogels in het veld ook genoemd. Die redden zich ook wel, de natuur bloeit elk jaar weer op, zonder dat ze daar zelf iets voor hoeven te doen. Wat je gegeven wordt zijn geen 'materiële dingen' volgens mij, maar 'meer dagen'. Als je net als de vogels leeft, zorgt God wel dat je in leven blijft, piekeren en zwoegen is daarvoor niet direct nodig.
Dus als mens overleef je je leven ook wel zonder dat je je enorm druk maakt om de dagelijkse dingen. Dat bedoelde ik meer. Als je depressief bent draait alles om die sombere stemming: omdat je somber bent heb je nergens zin in, omdat je somber bent vind je niks leuk, omdat je somber bent krijg je de neiging om alles negatief te bekijken. Jouw sombere gevoel is dan de maat van alle dingen. Je gaat dus van het 'aardse' uit.
Hoeveel je ook piekert, hoe rot je je ook voelt, toch gaat het leven door. Er komt elke dag een nieuwe dag, de zon komt op, de zon gaat onder. God bestuurt de wereld.
maar wat nou als je denkt dat je God wel zoekt en denkt Hem soms wel gevonden te hebben. maar in dit geval de depressie blijft. heb ik dan God niet echt gezocht?? kan je dat zo stellen of vraag ik nou iets heel raars??
(ik heb er moeite mee dat ik depressief ben, om wat voor gevoel dat geeft, maar ook omdat ik me nu niet goed genoeg voel. en depressie vind ik echt zwaar om mee te leven!!)
Lees eens terug wat je hierboven zegt. Ik heb bewust wat dingetjes vet gemaakt...
Je denkt kennelijk veel na, mogelijk betrap je jezelf op piekeren? (Wat niet raar zou zijn, maar ik roep maar wat). En je focust heel erg op wat je voelt.
Je denkt soms dat je God gevonden hebt, maar omdat je depressief bent denk je dan dat je God niet echt gezocht hebt. Verder geef je aan dat wat je voelt heel belangrijk voor je is en dat je je soms niet
goed genoeg voelt.
Ik ga er een heel algemeen verhaal van maken, omdat dit soort dingen heel erg vaak voorkomen bij depressieve mensen: deze mensen hebben een bepaalde manier van denken over zichzelf, de wereld etc. Bepaalde ideeën over God, zichzelf en anderen 'kleuren' emoties. Als je om wat voor reden dan ook het idee hebt dat je 'niet goed genoeg' bent en dat ook zo voelt, dan ga je, als je dat maar lang genoeg denk, ook
geloven.
De vraag is: Klopt de manier van denken wel met de realiteit? Zijn het reeële gedachtes? Is het wel waar dat als je God zoekt en vindt je nooit meer depressief zult zijn? Is het zo dat als je iets op een bepaalde manier voelt, dat omdat je iets zo voelt, het ook zo is (in werkelijkheid)?
Ik denk van niet. Ik denk niet dat we in een paradijselijke toestand terechtkomen wanneer we God vinden. Als ik voor mezelf spreek: in 1999 werd ik christen en als jouw ideeën kloppen zou ik 'al het andere' vanzelf krijgen. Maar nee, het wil niet vlotten met mijn opleiding, ik moet elk jaar van minder geld rondkomen, ik heb steeds minder mogelijkheden om mezelf te ontplooien. Ligt dat aan mij? Nee, natuurlijk niet. Zoals anderen al zeiden: de wereld is nog steeds gebroken. Dus ook al zijn we kinderen van God, dat betekent niet dat we gevrijwaard zijn van tegenslag en verdriet. Dus volgens mij ligt er geen verband tussen het hebben van depressies en kind van God zijn.
Je merkt dat ik het nogal verstandelijk benader. Dat doe ik bewust omdat in dit soort situaties het nooit heel verstandig is om je door je gevoelens te laten leiden. Die bedriegen je nogal eens, en als je depressief bent is dat vaker dan anders. De manier waarop ik jouw manier van denken benader is volgens de methode van de 'cognitieve psychologie'. Cognitief slaat dan op 'de manier waarop je denkt'. Cognitief psychologen denken dat bijv. een depressie ontstaat doordat je op een negatieve manier denkt. Een depressie kun je behandelen volgens de cognitieve lui door andere denkstrategieën te gebruiken. Als je googlet op 'cognitieve psychologie & denkstrategie' levert dat vast wel bruikbare links op. Let op: iedereen heeft op sommige gebieden wel 'onhandige' en soms zelfs 'foute' denkstrategieën. Het is dus niet jouw 'schuld' dat je depressief bent. Die denkstrategieën heb je waarschijnlijk 'van huis uit' meegekregen en van de meeste zijn we ons niet eens bewust. Dus: niet jouw schuld!
Terugkomend op die tekst: Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad. Het heeft geen zin om je zorgen over de dag van morgen te maken, want door daarover te gaan piekeren of door je rot te voelen kun je geen el aan je lengte toevoegen. Het is nogal een 'aardse' denkstrategie, misschien is een 'hemelse' denkstrategie ('tel je zegeningen') beter?
Nou weet ik dat het makkelijk praten is. Je gaat niet 'zomaar' positief denken als je flink depressief bent. Maar misschien kan het een eye-opener zijn als ik zeg dat je problemen met het geloof misschien niet zozeer te maken hebben met het feit of je God wel gezocht/gevonden hebt, maar met bepaalde niet-reeële denkwijzen over hoe God te werk gaat of wie jij mag zijn voor God: een parel in Zijn hand. Kostbaar...
Als je depressief bent is het alleen lastig om dat te geloven, als je jezelf al 'te min vindt', waarom zou God je dan 'een parel in Zijn hand' vinden? Toch is het zo. Je doet jezelf enorm tekort als je negatief over jezelf denkt, als God het al niet doet, wie ben jij om dat wel te doen.
Zoals gezegd: ik wil het niet te persoonlijk maken, als behoefte hebt om daarover te praten kun je wel een pb sturen. Ik zit alleen middenin een tentamenperiode, dus het duurt even voor ik reageer. Het zijn ook niet bepaald onderwerpen waar je 'zo even' een reply op schrijft.
En weer: voel je niet schuldig omdat je 'aards' denkt. 'Aards denken' en depressie gaan vaak hand in hand. Depressief zijn is niet jouw schuld, het is iets wat bij onze gebroken natuur hoort. Probeer niet alles op jezelf te betrekken, ik heb jouw post gebruikt om er in z'n algemeenheid iets over te zeggen in dit topic.
