Ik quote even iets van pagina's terug, en kalk er zo even mijn gedachten bij.. mn eerste reactie zegmaar
Succes met lezen
PeterD schreef:
De boodschap is de boodschap. Maar ook die moet vervoerd worden. De bijbelse boodschap is zo waardevol, dat het op voorhand niet onzinnig is om na te denken over het vervoermiddel.
(...)
Is vervoer in turbotaal ook veilig of moet het speciaal in de tale Kanaäns?
Een retorische vraag lijkt mij, hij bedoelt natuurlijk dat het speciaal in tale Kanaans moet
De taal doet er toe.
(..)
Maar deze woorden kunnen niet de verpakking vormen voor geestelijke dingen. Daar zijn geestelijke zaken veel te kwetsbaar en te kostbaar voor.
Et voila, daar is het antwoord al: het kan niet in 'turbotaal', het moet een 'passende verpakking' hebben --> Tale Kanaans.
Hij heeft het nu over turbotaal, ik vraag me af of hij hier nu ook gewone taal mee bedoelt, of alleen de extremen zoals: gaaf, cool, wreed ed.
Je kun je niet aan de indruk onttrekken dat er door die verkeerde verpakking ook iets van de inhoud verandert. Op zijn minst dat mensen die profaan over bijbelse waarheden spreken, een ander beeld hebben bij God en goddelijke zaken.
gedeeltelijk mee eens, dit zal soms idd het geval zijn.. ik vraag me echter af of dat áltijd het geval is.
(...)
Als er oneerbiedig gesproken wordt of God en Zijn Woord, dan wijst dat in het algemeen op een veranderde of veranderende gedachtewereld.
Nu is het al
oneerbiedig... turbotaal oneerbiedig? Mjah, misschien, al denk ik dat je dit ook niet per definitie oneerbiedig kunt noemen. Je weet toch niet met wat voor intentie iemand zo over God spreekt? Ik ga regelmatig met evangelische jongeren om, en die spreken idd heel anders over God dan ik gewend ben, en ik hou er ook niet van. Maar ik ga daar niet over oordelen, ik weet dat dat niets zegt over hun geloof.
Dus taal doet ertoe. Het gaat om de boodschap, maar de verpakking is veelzeggend. Soms zelfs bepalend.
ah, de conclusie
(...)
Jij denkt bij het woord tale Kanaäns misschien gewoon aan verouderd taalgebruik, dat gebruikt wordt bij religieuze zaken.
Tale Kanaäns is niet zomaar verouderd Nederlands, of Statenbijbelnederlands – zeker dat zijn ook betekenissen – maar je moet nog een stap verder gaan.
De tale Kanaäns is beschreven in een gezaghebbende studie, het proefschrift van C. van de Ketterij, De weg in woorden. Hij benoemt daar de tale Kanaäns als een taal die alleen door Gods volk gesproken en verstaan wordt. Het gaat dus bij de tale Kanaäns over woorden die de Heilige Geest leert, geestelijke dingen met geestelijke samenvoegende (1 Korinthe 2:13). Woorden die de Geest leert. Die betekenis komen we ook steeds tegen bij de oude schrijvers. Zo zegt Johannes Verschuir dat de tale Kanaäns een taal is,
die niemand kent
dan die in Zion is gewend
te roeren gouden snaren.
Een voorbeeld, dat bekender zal zijn betreft Christen in de Christenreize, waarvan Bunyan zegt dat hij de tale Kanaäns sprak, die door de mensen van de wereld niet begrepen werd. Ook MacCheyne zegt dat geveinsden de Tale Kanaans proberen na te doen, maar dat uiteindelijk alleen de kinderen van God de Tale Kanaans spreken.
Ah, het is taalgebruik wat door gelovigen gesproken word als ze het over geloof en God hebben? --> conclusie: mensen die niet dat taalgebruik hebben zijn geen waere gelovigen?
En wat is dat taalgebruik dan?
Wat is er dan zo bijzonder aan die taal, als ze alleen door wedergeborenen kan worden gesproken en verstaan? Dat bijzondere zit ‘m niet in de woorden, maar in de gemeenschap die door die taal tot stand wordt gebracht. .
Een aparte taal, maar het zit 'm niet in de woorden...
Nee nu wordt het duidelijk...
Als twee verschillende ouders beiden een jong kind hebben verloren, dan roepen de woorden die ze uitwisselen een gevoel van verwantschap op. Een delen van ervaren emoties. Ze beleven zo’n gesprek als totaal anders, dan een gesprek met iemand die er niet uit, maar er over spreekt.
Zo is het ook bij kinderen van God. Het gaat niet om de verouderde woorden en uitdrukkingen, het gaat om taal, de communicatie, die innerlijke gemeenschap tot stand brengt. Door het spreken met elkaar herkennen ze elkaar als kind van God. Ze communiceren werkelijk. Je weet misschien dat communiceren komt van een woord dat gemeenschap betekent. Er is bij Tale Kanaans sprake van echte gemeenschap, gemeenschap der heiligen.
Toen ik met een moslim over God sprak, en hij over Allah, had ik ook het gevoel dat we het over dezelfde God hadden, er was herkenning, er was verwantschap ed. (oke, totdat ik over Jezus begon
)
Maar, ook hier staat weer dat eht niet om verouderde woorden en uitdrukkingen gaat. Waar gaat het wél over dan? 'Ze communiceren werkelijk' --> hoe communiceer je
werkelijk? Dat je het bij elkaar herkent, kan dat niet in 'turbo-taal' of gewoon Nederlands?
Gods kinderen hoeven bij het spreken over het werk van God in hun leven dus niet perse gebruik te maken van ouderwetse uitdrukkingen, van vaststaande woordgroepen.
Nog een keer, het gaat dus niet om ouderwetse uitdrukkingen.. maar waar gaat het wel over?
Ik herinner me eens gelezen te hebben dat ds. P. Blok in wat toen Irian Jaya heette, sprak met een autochtone Papua. Het was totaal ander taalmateriaal. Er werd getolkt. En toch voelde hij de diepe verwantschap van de kinderen Gods met die man, die toch moeilijk de termen en vaststaande uitspraken gebruikt kan hebben. Ze spraken met elkaar en de harten vloeiden ineen. Daarom was sprake van tale Kanaäns.
Precies, het gaat niet om ouderwetse uitdrukkingen. Nogmaals: waarom kan dat niet in 'turbo-taal' dan? Ik kan ook diepe verwantschap voelen met iemand die zegt:
'Ik voel me soms zooo sjit, want ik ga de hele tijd weer de fout in, het lukt me nooit... maar ondanks dat ben ik zo vreselijk happy met Jezus, want Hij vergeeft me elke keer weer hoevaak ik mn doel mis, en Hij heeft alles weer helemaal goed gemaakt, toen Hij stierf, zodat ik weer bij mn Papa kan komen'Oke, het is mijn taal niet, ik kan me er ook aan ergeren, maar soms kan ik me daar ook in herkennen; omdat, ondanks de taal, de kern hetzelfde is.
Het zit hem niet in de termen, het taalmateriaal. Maar waarom wordt de Tale Kanaäns dan zo vaak verbonden met vaste uitdrukkingen en termen.
Het blijkt dat zinnen zich in de praktijk, in de worsteling om dat bijzondere werk op een juiste wijze weer te geven, snel en gemakkelijk voegen in bestaande woorden en uitdrukkingen, die vaak rechtstreeks uit de Statenvertaling komen, of uit ander kerkelijke geschriften of tradities.
Soms is het inderdaad makkelijk en mooi om een oude uitdrukking te gebruiken *denkt aan 'Dooronwedervoortgedrevenen'*
maar meestal levert het bij mij meer ergenis op dan herkenning, omdat ik de woorden en uitdrukkingen simpelweg niet begrijp.
Maargoed, ik kan me voorstellen dat als je veel oude schrijvers leest, of je hebt een dominee die veel van die uitdrukkingen gebruikt, dat je dat overneemt
Het gaat als bij een tocht door het oerwoud: niet ieder heeft er energie genoeg, of ziet de noodzaak in om zichzelf een weg te banen. Het is veel gemakkelijker om over een platgetreden paadje te lopen, dat door anderen met hetzelfde doel is belopen. Daar is ook niets mis mee.
Zo vormen zich bij het spreken over Gods werk in het leven, vaak als vanzelf zinnen die als standaard en ouderwets kunnen overkomen.
Ah, ik ben het er nog mee eens ook.
Lijkt me toch wel erg lastig als je onchristelijk opgevoed bent en met gelovigen wil praten... snap je er niets meer van. Door Tale Kanaans te gebruiken sluit je mensen buiten de 'conversatie' en buiten de boodschap van God, buiten het Evangelie.
Het kan zijn dat er onder die jongeren voor je een jongen of meisje zit die tot de Heere zucht om een woordje, en jij sta daar dan, met de bijbel open.
Griebels, zuchten om een woordje
Probeer daarom enerzijds zoveel mogelijk verouderd en gestandaardiseerd taalgebruik te vermijden, ook als je spreekt over het werk van de Heilige Geest. Dat is de moeite waard. Het dwingt jezelf ook tot nadenken.
juist, helemaal mee eens!
Dat is het enerzijds. Er is ook een anderzijds. Pas in die eigentijdse zinstructuren, maar vrijmoedig een een term uit die Tale Kanaäns in. Hebt het dan maar eens over: eerrovers Gods, over teerkost op de weg, over ontdekkend genadelicht, over een aanklevend gebedsleven, over koorden van eeuwige liefde, over de gepastheid van Christus.
Wát? Ik ben gergemmer, maar wat is 'teerkost op de weg'? En wat is 'de gepastheid van Christus'?
De rest snap ik wel zo ongeveer, maar iemand die niet is opgegroeid met deze taal begrijpt er waarschijnlijk helemaal niets van.
Zet temidden van woorden van vandaag maar eens wat Statenbijbelnederlands. Tale Kanaäns is zo’n waardevolle, ik denk vrijwel onmisbare verpakking voor een schat van godsvrucht, dat we onze jongeren toch niet kunnen laten opgroeien, zonder dat we ze er iets van meegeven. Maar doe het bezield.
Fijn, ik luister wel naar At The Close Of Every Day, dan leer ik het ook
"onthef mij van het aanzien des persoons"
"tis dwingelandij waarnaar dit riekt"
"hij die steeds maar kennis gaart, maar nimmer wijsheid baart"
Noujah, dit is dan waarschijnlijk geen Tale Kanaans, omdat het niet gaat om oude uitdrukkingen..
Maar waarom zegt hij dan: 'zet temidden van woorden van vandaag maar eens wat Statenbijbelnederlands'. Het ging toch NIET om oude uitdrukkingen!
Maar God zij dank, het is niet van onze woorden, van onze houding, van onze inspanning afhankelijk.
Amen
). Ik ervaar dat niet zo, ik bid ook gewoon 'God' in plaats van 'O almachtig Opperwezen die hoog troont en woond in de hemel' maar als hún zich daar goed bij voelen op die manier de Heiligheid van de Heere willen benadrukken is dat ook goed. Wat ik anders vind is de manier van bidden; niet direct de woorden maar het hoe. Onze dominee begon gisteren niet met Heere God, God of een andere benaming voor God maar met 'David, uw beminde kind heeft mogen zingen in psalm 'tekst' en dat wij daarop mogen antwoorden met de profeet Zefanja 'tekst', dan verwordt het gebed tot een preek... daar is het niet voorbedoeld..
Het was niet mijn bedoeling om dingen belachelijk te maken...