babbeltje schreef:Je durft heel wat te zeggen MissF, ik hoop dan ook van ganser harte dat je je niet vergis..
Blijft het alleen bij dat fijne gevoel of word je ook wel eens aangevochten, heb je twijfels enz.
Haha, ja helaas wel. Tuurlijk wel! Maar als je een kind van Hem bent, ben je echt niet opeens geweldig ofzo! Juist niet!!!
En het is vaak helemaal geen fijn gevoel. Het is over het algemeen GEEN gevoel, alleen maar een vaste gedachte, op grond van de Bijbel en op grond van Zijn belofte aan mij en aan jou.
En dan komt zo af en toe echt wel een fijn gevoel, maar 100 x meer een rotgevoel, dat ik faal, en dat zijn juist weer die momenten dat God weer tegen mij zegt: Stop met jezelf willen verbeteren, leg je leven in Mijn hand.'
En geloven IS moeilijk! Ik weet het! Ik ga volgend jaar stage lopen met jongeren die zichzelf willen doden, die in zichzelf snijden, die incestslachtoffers zijn. EN dan denk ik ook: waarom God, waarom?
En bij mijn ongelovige vrienden, die er niks van willen weten.
Bij mijn collega die opgegroeit is in een 'zware' kerk en er zooo'n afschuw van heeft. Diep van binnen wil ik dan zooo graag laten zien dat het anders kan, maar erover praten kan gewoon niet.
En ook op die momenten moet ik toch zeggen:' God, neemt U haar in Uw armen...'
Uw Woord is een Lamp voor mijn voet, en een Licht op mijn pad...